DAMIEN'S P.O.VFacing Celestine and being so near to her made me feel like I was losing my mind.Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag ang nararamdaman ko. All I know is that... I am happy and sad at the same time. Masaya ako na napalapit na ulit ako sa asawa ko. Masaya ako na nakikita ko na siya at nalalapitan. And that she now knows about my existence around her. Pero malungkot din dahil hanggang ngayon pala, ganoon pa rin ang tingin niya sa akin. She still thinks that I did cheat on her."Ano na? Were you able to meet her?" tanong ni Jerem.It's our lunchtime and I decided to go to his resto, not to eat but to vent out my disappointment and frustration.Tumango lang ako."And...?" aniya ulit na halatang naghihintay ng kasunod kong sasabihin.Nagkibit balikat lang ako."You two had a fight, right?" patawang saad nito tsaka tumawa. "Expected na iyan, bro. I want something... more exciting, you know? Magkwento ka pa!"Nagbuntung hininga ako."I... can't explain how I am feeling. Reall
CELESTINE'S P.O.VKnowing that CJ can't go out with me at lunchtime, I decided not to go out anymore.Like, para saan pa, 'di ba?Yes, I used to eating alone. Pero sa mga pagkakataon na ito ay sadyang ayoko lang talaga. Jela can't be with me, either. Si Tita Carmen naman ay nag text at inimbita ako na saluhan sila ni Jonas para sa isang merienda. But of course, I refused. Bukod kasi sa ayokong masira at makaabala sa bond nila ay alam ko rin kung gaano ka-awkward kung sakali hindi lang para sa akin kundi para sa kanila rin na magsama sama kami sa iisang lugar at mag share pa ng pagkain sa iisang mesa. I mean, I was the lawyer who fought against him just so he could be sentenced to jail. Imagine how awkward would that be if I just joined them for a happy meal as if nothing so bad happened between us all.That was why I preferred to stay here instead of going out. Kaysa naman lumabas ako mag isa, knowing na mainit pa rin ako sa media hanggang ngayon. I am not that dumb to put myself at r
CELESTINE'S P.O.V"So, tell me. Magkakilala kayo, 'no?"Bahagya akong natigilan dahil sa tanong na iyon ni Treena. Napaisip pa kasi ako kung sasabihin ko ba sa kanya ang totoo o baka mas mabuti na manahimik na lang ako.And when I was about to give her the answer to her precious question, bigla namang bumukas ang pinto ng opisina ko, dahilan para sabay kaming mapatingin doon.Standing on the door was Damien. Pagkakitang pagkakita ko pa lang sa pagmumukha niya ay agad na akong nakaramdam ng hindi kanais nais na pakiramdam. I immediately felt enranged by just seeing that goddamn, irritating, and annoying face of his!"Good afternoon, ladies! Have you already eaten?" nakangiting bungad nito sa amin at dire diretso nang pumasok sa opisina."I-I already did, Prosecutor!" mabilis at kilig na kilig na wika ni Treena habang hindi mapuknat ang pagkakatitig sa lalaki. "Pero si Attorney Chavez, hindi siya lumabas para kumain ng lunch niya. Will you ask her out?"Awtomatikong nanlaki ang mga mata
CJ'S P.O.V P.S: Ako naman ang eeksena ngayon. Umay kapag main character lagi, 'di ba? Kidding! Anyways, matapos ang nangyaring lunch--- no! Wala nga naman palang involve na pagkain. Matapos ang pag uusap namin ni Damien at ng kasama niyang anino ay mag isa na akong bumalik sa ospital para i fulfill ang natitira ko pang duty hours. Hindi na ako nagpahatid sa aninong Jeremiah na iyon at baka ibangga niya pa ang sasakyan sa sobrang sama ng loob at napipilitan lang na ihatid ako. Kargo de konsensya ko pa kapag nagkataon kung magka damage ang sasakyan niya. Oo, sa sasakyan niya ako nag aalala at hindi sa kanya. Pakialam ko ba roon? But anyways, pagkatapos ng duty ko ay umuwi na ako sa bago kong bahay. And when I say, 'bagong bahay', what I meant is bahay ng very best friend ko na si Tine. Bago kasi siya bumalik sa trabaho ay humingi muna siya ng kondisyon--- na hangga't maaari ay magsama sama na lang muna kami sa iisang bahay. Ako, si Jela, at siya syempre. Dadalaw dalawin na lang
DAMIEN'S P.O.VI was in the middle of my sleep, having a very nice dream when the startling sound of my phone echoed in the entire room.Fck.Inis na inis na bahagya akong dumilat at kinapa kapa ang bed side table kung saan ko natatandaang huli kong nilapag ang cell phone ko.Napamura pa ako ng hindi ko agad makapa iyon at kinailangan ko pa talagang dumilat para lang makita kung saan ba iyon eksaktong nakalagay.And at last, when I finally reached my phone. Tiningnan ko muna kung sino ba ang tumatawag dahil baka mamaya ay kung sino lang iyon at mag aksaya pa ako ng panahon sa pagsagot lang doon. But when I saw the caller's name with her huge image displayed on my screen, I was determined to answer the call. Napamulagat na ako at napabalikwas pa ng bangon nang mapagtanto ko na ang tumatawag pala ay walang kundi si... Jela!Dali dali ko nang sinagot ang tawag. And the first thing I immediately thought of was to ask if there's any problem and such. Para tumawag siya sa akin ng ganoong a
CELESTINE'S P.O.VThe next morning, I went to work as usual.Pero sa pagkakataong ito ay sinadya ko talaga na umalis at pumasok sa firm ng mas maaga. Nagbabaka sakali lang ako na magkaroon ulit ako privacy at peace, mga bagay na nawala mula nang magpakita ulit si Damien sa akin.Alas siyete pa ng umaga ang simula ng office hours at mag aalas singko pa lang ngayon. Pagpasok ko ay wala pa kong mamataang tao na naglalabas pasok sa building. Ang naroon lang ay ang guard na nasa main entrance ng gusali. Nagkakape pa lang ito.Napangiti naman ako agad at sa isip isip ko ay mukhang success ang pinlano kong ito."Good morning, Kuya Guard!" nakangiting bati ko sa lalaki.Tila nagulat pa ito sa presensya ko pero agad ding napangiti."'Morning din po, Ma'am Attorney! Aga po natin, ah?" ganting bati rin nito."Just want to break the norms." ani ko. "May tinapay na po kayo?""Ha?" maang na aniya niya, mukhang nag aalangan kung tama ba ang pagkakarinig sa sinabi ko.Napangiti naman ako agad."Tinat
DAMIEN'S P.O.VAlmost half of the day had passed and yet, I still couldn't feel myself doing something.Walang ibang tumatakbo sa isip ko kundi ang naging usapan namin ni Tine kanina. "Please, Damien. Payapa na ang buhay ko bago ka pa dumating ulit. So, please. Concern ka sa akin, 'di ba? Sabi mo? Kung totoong concerned ka sa akin, then let me have my peace back. We can talk normal and civil, yes. Just don't cross the line. Please." Paulit ulit na tumatakbo sa isip ko ang lahat, partikular na ang huling sinabi niya bago niya ako hindi na kinibo."...Payapa na ang buhay ko bago ka pa dumating ulit..."Damn. Tama ba talaga ang desisyon ko na magpakita pa ulit sa kanya? Na ipaalam sa kanya na nasa tabi niya na ako ulit? Fck. Why does it feel so wrong?!Gustuhin ko man siyang kausapin ay wala na akong magawa kundi ang pasimple na lang siyang tingnan mula sa pwestong kinauupuan ko. I am afraid that she might explode again once I made a move to be closer to her.Napapikit ako ng mariin.
CELESTINE'S P.O.V"Gaga kaaa! Kamuntik na akong atakihin sa iyo! Kababalik ko pa lang, para mo na akong iniumang agad sa kamatayan! Akala ko, jojombagin na ako ni Prosecutor Pogi!"Dahil sa pagpitik na iyon ni Attorney Richard Llamanzares a.k.a "Charie", ay dali dali akong napatayo sa kinauupuan ko para takpan ang bunganga niya. Sabay lingon sa paligid."Sshhh! Ano ba?! Ang ingay mo masyado! Baka mamaya, nasa paligid lang iyong kumag na Damien na iyon! Mabuking pa tayo at malaman niya pa na gaylalu ka!" mahina ngunit mariin kung saad sa kanya.Pumiglas naman siya at dali dali niyang tinanggal ang kamay ko na nakatakip sa bibig niya."Baliw ka kasi! You put me on the spot, on the hotseat, literally!" aniya.Anyways, yes, siya nga ang nagpunta sa akin sa office kanina. And yes din, bakla nga siya. I just whispered to him asking to play a manly role for me. Kasi... wala lang. Gusto ko lang bigyan ng nakakaasar na panoorin ang pesteng Damien na iyon."Bakit mo ba kasi kailangang gawin pa
15 years later... "Grabe naman po pala iyong nangyari kila Mama at Papa. I still hope na sana, nawala lang sila. That they eventually survived the fall. 'Tapos may nakakita sa kanila at kumupkop. Then they'll come back for me. For us." Iyon na lang ang nasabi ni Chlyd Dale Nivera. Siya ang anak na naiwan nina Damien at Celestine. And after that accident, he was left with no one aside from her aunt, Jela; sa best friend ng mama niya na si CJ, sa best friend din ng ama niya na si Jeremiah, which eventually ended up as couple; at ni Tita Carmen na hanggang ngayon ay malakas na malakas pa rin kasama ang anak nitong si Jonas. Nasa sementeryo sila nang mga oras na iyon. They are celebrating both the fifteenth second wedding anniversary of the two and sadly, their fifteenth death anniversary. "Pero wala man sila sa tabi mo, lagi mo sanang aalalahanin kung gaano ka kamahal ng mama at papa mo. You are their first and last born. Wala kang kahati sa pagmamahal nila, Dale. They loved you with
After 3 months... CELESTINE'S P.O.V Tatlong buwan na ang lumipas at hanggang ngayon ay halos hindi pa rin nagsi sink in sa akin ang lahat. Parang kailan lang, eighteen years old ako nang ikasal kay Damien. But then, we broke up--- no, I left. Iniwan ko siya nang dahil lang sa misunderstandings at pagkasobrang assuming ko. I assumed so much in the wrong way that I left him. Then I became a lawyer. Yeah, that pain from our pars played a vital role in giving me so much strength. I became well known and popular. Hanggang sa nadapa ako. And I met him again. Several things happened. Sobrang bilis na namalayan ko na lang na nahuhulog na ako sa kanya ulit. Then I learned I was pregnant. Damien pretended to be Elijah. He took care of me. Then eventually ay umamin din nang matapos akong manganak. We got married again just yesterday, and now we're up to his second condition--- ang umapila ulit sa korte para mabuksan ulit ang kaso ni Madel. And that's where we'll be resuming the story! Ng
DAMIEN'S P.O.V I really don't have any idea whether what I was about to do is right. Or... not? Pero base sa mga naging usapan namin ni Celestine sa marami nang pagkakataon ay mukhang tama naman ang magiging desisyon ko. "What if... What if your husband comes back into your life again? Are you... willing to accept him?" Hindi ko alam kung bakit ko nasabi ang mga iyon. Bigla ko na lang iyong sinabi nang hindi na pinag iisipan. A part of me is thankful because finally, I was able to utter those words. But a part of me is also worried and regretful. Lalo na nang makita ko na tila natigilan si Celestine malamang ay dahil sa tanong ko na iyon. "I will be more than willing. Iyon ay kung... babalik pa talaga siya." Ako naman ang natigilan. Fck. Totoo ba lahat ng iyon na narinig ko? Hindi ba ako nagkamali lang ng dinig? Damn! Sa narinig kong sagot sa kanya ay nabuhayan ako ng loob. Doon ko na rin naisip na samantalahin ang pagkakataon na tanungin siya. And maybe, it is really high ti
CELESTINE'S P.O.V It was already midnight when I felt something disturbing my stomach. Buong akala ko noong una ay gutom lang iyon. You know, the weird and usual pregnancy cravings. Kahit hirap na ay bumangon pa rin ako. I was planning to call Elijah so that I could be assisted with everything I have to do. But just as I was able to stood up, I froze. My water suddenly broke! Napasigaw na ako bunga ng gulat at pag alala. I even cried when I felt my baby getting quirky inside my tummy. I called for Elijah's name. "E-Elijah! C-Come here, p-please! M-Manganganak na yata a-ako... ah!" malakas na sigaw ko. It didn't last long and the door swung open. Then I saw him, Elijah, standing behind. Dali dali siyang lumapit sa akin at binuhat niya ako agad. Wala nang tanong tanong pa. "Come on! Relax! We'll be rushing to the hospital, okay?" anito. Sa kabila ng sakit ay tumango pa rin ako bilang sagot. He rushed downstairs carrying me. Then to the garage. Maingat niya akong inilapag sa
Damien'S P. O. VI couldn't be mistaken. Alam ko at sigurado ako na si Celestine nga ang nakita ko kani-kanina lang.Pero paano? Magkaibang-magkaiba sila ng babaeng iyon. Sa pisikal na anyo pa lang ay ang laki na ng pagkakasalungat nila.All that Celestine has is natural beauty. Kumpara sa babaeng iyon na bagama't manipis ay may bahid pa rin naman ng makeup ang mukha. Even the way they dress is just… different. Isa pa, alam kong hindi kayang mabuhay ni Celestine na wala ang malaki niyang salamin sa mga mata. Unlike that woman I just bumped into earlier.I admit, that woman is gorgeous, yes. But I must admit, too, that I like Celestine's natural style that her.Kaya kahit gaano pa kalakas at ulit-ulit na sabihin sa akin ng utak ko na baka si Celestine nga ang nakita ko kanina, isinisigaw naman ng isa pang bahagi niyon na imposible talagang mangyari iyon.Idagdag pa kasi ang paraan ng pagsasalita ng babaeng iyon kanina na kahit nakakatawa ang accent nito ay hindi naman ganoon ang panana
CELESTINE'S P. O. VNang halos dalawang oras na ang lumipas mula nang mag ikot-ikot ako dito sa park ay napagdesisyunan ko nang umuwi na lang.Ang boring din naman kasi kung mag-isa lang akong gagala-gala dito. Baka magmukha lang akong tanga at mapagtawanan pa ako.Kung sa Pinas ay sanay akong lumalakad mag-isa, dito ay hindi. Siguro, dahil nasanay ako na unang paglilibot ko pa lang dito ay kasama ko na sina CJ at Jeremiah— pero teka lang…Speaking of CJ and Jeremiah… sila ba ang dalawang iyon?!Napasinghap ako nang aksidente akong mapalingon sa pila ng bilihan ng ticket para sa mga gustong sumakay sa ferris-wheel. May dalawang tao kasi doon na magkasama, at kamukhang-kamukha talaga nina CJ at Jeremiah!Lalapitan ko sana sila para kumpirmahin kung sila nga ba ang mga kaibigan ko o kamukha lang, pero nagbago rin agad ang isip ko. Sa halip kasi na lapitan nga sila ay may naisip akong mas magandang ideya.Napangisi ako sa sarili ko dahil na rin sa mga pumapasok sa isip ko.Dahan-dahan ak
Damien'S P. O. VFuck? Tama ba ang pagkakarinig ko sa mga sinabi ng lokong kakambal ko na ito? He is getting married?!Hindi ko naiwasan na mapamura dahil doon."It's not the perfect time to joke, dude. I istorbo mo ba ako para lang pag-trip-an? Oh, come on!” hindi pa rin makapaniwala na saad ko.Hindi siya kumibo at nanatili lang na walang imik."I wish so, too, that I was just joking. Kung pwede lang maging biro ang bagay na iyon, sana nga ay ganoon na lang iyon.” mayamaya ay seryoso niyang saad.And right now, I must say that all I am seeing in his face is sadness. And uncertainty."Ano ba kasing nangyari? And why aren't you not happy that you're going to be married? I'm sure, matagal mo nang pinapangarap na lumagay sa tahimik. Tama ba ako?” sabi ko ulit."Yeah. Kahit noong mga bata pa lang tayo, alam kong alam mo na na isa talaga sa mga pangarap ko pagtanda ang makasal at magkaroon ng sarili kong maayos na pamilya. But that isn't the case here, Damien. I dreamt of being married, y
Jeremiah'S P. O. VAfter having a conversation with her, I immediately drive home to fetch CJ.Finally, umayon na sa akin ang pagkakataon.Hindi man planado at napaghandaan, at least, nangyari pa rin. And right now, I couldn't contain my happiness as I imagine what possible things can I do with her.Matagal- tagal ko na ring inaasam- asam na mangyari ito. And now, it is happening!Nang mapansin kong malapit na ako sa bahay ay inihinto ko na agad ang sasakyan ko. May kailangan lang akong ayusin.Tumapat ako sa salamin ng sasakyan ko para makita ang kabuuang ayos ng mukha ko. Baka kasi mamaya ay magulo pala ang buhok ko, o di kaya'y may malaking muta sa mga mata ko. Baka may bangas pa ako, at kung anu- ano pa. I want to make sure that I will look presentable to her, of course. I mean, oo nga at halos araw- araw naman na kaming nagkakausap at nakatira pa nga kami sa iisang bubong. But this time is different.I'll be having a sort of date with her. And that makes today extra different fro
TYLER'S P.O.VI couldn't contain my annoyance. Sa gitna kasi ng meeting ko ay bigla na lang tumawag si Georgina para lang sabihin na kailangan ko silang ilibre dahil may kailangan din daw kaming i- celebrate.I want to shout at her on the phone, but I didn't want it that much so. Dahil sa totoo ay gusto ko rin naman silang makita. Lalo na siya.Sinabi ko na lang na maghintay sila ng kahit isang oras dahil may kailangan pa akong tapusin. Buti na lang din at mahaba ang pasensiya ng kliyente ko na kausap ko ngayon. Dahil kung hindi ay mawawalan pa ako ng kliyente dahil lang sa pagtawag at pagpapalibre na iyon nina Georgina. Tss.Kaya pagkatapos na pagkatapos ng meeting ko ay agad ko nang tinawagan ang babaeng iyon. Nakalimutan ko kasing itanong kung saan ko sila susunduin.Bukod pala sa panlilibre ko ay may iba pa akong pakay kaya mabilis akong pumayag sa gusto nilang dalawa. At iyon ay ang sermunan si Celestine.Yeah, I will be scolding her so badly! Kung bakit hindi na naman niya sinip