Chapter 4
ChequeKasi wala naman talagang ibang nakaangkin. Ikaw lang. Gusto ko sanang sabihin, pero ayaw ilabas ng bibig ko.
"Thanks for the compliment, if it’s a compliment," sabi ko na lang habang nakapikit ang mga mata at pilit nagbingi-bingihan sa mga sinasabi niya.
"What is your main secret to still maintain it? O sadyang mas malaki lang talaga ako kesa sa mga naging lalaki at mga naging customer mo?"
Mariin akong humawak sa dulo ng kumot at mariing bumuntong hininga.
"Cat got your tongue now, Klara? Speak, lady! Tell me, how much do you need now? Para mabayaran na kita."
Pigil ang luhang bumangon ako. "Enough for your shit insults, Logan." Tinaliman ko ito ng tingin saka ko pinulot ang mga saplot ko sa kung saan-saan nakasabog. "Damn that shit mouth of yours! Will you please stop insulting me? Hindi ka pa ba tapos?" Nang walang makuhang sagot ay saka ako nagmamadaling pumasok ng banyo para ilayo sa kanya ang puso ko na patuloy niyang sinusugatan sa napakamatatalim niyang panghuhusga sa aking pagkatao.
Damn! Wala siyang karapatang insultuhin ako ng sobra! Wala siyang alam! Damn you Logan for hurting me emotionally! Damn you! I hate you for this! I want to hate you.
Napapasabunot ako sa sarili kong buhok sa sobrang sakit ng mga pinapadama niya sa akin ngayon. I want to keep being calm, dahil baka manikip ang dibdib ko. But God, I can't be okay.
Unti-unti akong nanghihina at napapadausdos sa malamig na tiles ng banyo.
God! Ayokong damdamin ‘yong sakit na paulit-ulit niyang sinasabi. Please, get rid of this feeling. Ayoko ng ganito. Ayoko nang umiyak. Please, ayoko nang umiyak! Tama na ang lahat na sakit na naranasan ko. Ayoko na! Ayoko na lumuha pa at masaktan ng ganito.
Ngunit hindi nagpapaawat ang kaninang luha na pinakapinigil-pigilan kong tumulo. Ngayon lang ito bumuhos ng tuloy-tuloy, gusto ko mang ampatin ngunit hindi ko mapigilan ang mata ko. Dahil masakit na masakit na ang dibdib ko. All I want is to shout my pain and doubts. Gusto kong isigaw lahat at itanong sa mundo kung bakit ako pa ang tinamaan ng ganito kadaming suliranin sa buhay.
Inubos ko muna ang lahat ng luha na tumutulo sa aking mga mata. Ayoko munang lumabas, ayokong makita niya ang namumula at namumugto kong mga mata.
Kahit pagod at makirot ang buo kong katawan ay pinilit ko pa ring magbihis ng damit ko. Still, my tears keeps falling like a flowing water in the river. Awang-awa ako sa sarili ko. I didn't expect this day to come na magkikita kami at ganito agad ang mangyayari sa akin.
Humarap ako sa salamin nang matapos akong magbihis. Namumugto ang mga mata ko at putlang putla ang mukha ko. Tulad ng buhay ko noon at ngayon ay wala iyong kaayusan.
Stop crying, Klara. Huwag mong iyakan ang mga sinasabi niya. Gumaganti lang siya sa pang-iiwan mo noon. Hindi lang niya matanggap na iniwan mo s'ya. Sabi ko sa sarili ko sa harap ng malaking salamin. Kasalanan ko rin dahil nang-iwan ako ng walang paalam.
I wash my face and dries using a white towel at nang mahimasmasan na ako sa nararamdamang pag-iyak.
Pagkatapos kong maghilamos ay agad kong kinuha isa-isa ang make-up na kakailanganin ko para matabunan ang pamumutla ng mukha at ang mugtong mga mata ko.
I’m doing my make up which is my expertise to cover my broken self.
He shouldn't see me when I'm too broken. Never!
Sinipat ko ng ilang ulit ang mukha ko sa harap ng salamin. When I’m sure that I am already okay, ngumiti na ako ng pilit. I’m exposing my fake self to the mirror.
Si Logan lang 'yon Klara.
Walang dahilan para umiyak ako sa kanyang harapan ngayon. Baka isipin lang niyang nagpapaawa ako sa kanya.
One last smile as I glimpse myself in front of the mirror, then I finally go out the bathroom and prepare myself to face him.
My heart skips and pounds so much when our eyes meet as I open the door. Nakabukas na ang buong ilaw ng hotel room, habang nakaupo naman ito sa dulo ng kama at nakapagbihis na rin na tulad ko. Diretso ang tingin niya sa aking kabuuan.
Agad akong nag-iwas ng tingin sa kanya nang matiim niyang tinititigan ang mga mata ko. Walang salitang naglakad ako, alam ko nakasunod pa rin ang mga mata niya sa akin. Tahimik kong isinuot ang sapatos ko. Tatalikod na sana ako ng magsalita siya.
"You forgot your cheque."
I swallow and I plaster a sarcastic smile then I move to face him. "You keep the money, Mr. Falcon. Dahil gift ko talaga sa 'yo ang nangyari sa atin sa gabing ito. It's a free service by the way."
Nakita ko ang pagdilim ng anyo nito nang tumayo ito at saka lumapit sa akin. Unti-unti akong nag-iwas ng tingin sa kanya.
"Why not accept this money? Kulang ba?" Napalunok ako ng nasa harapan ko na ito ngayon. "Sabihin mo lang, dadagdagan ko pa. Now, name your price, wala akong pakialam sa pera, mabayaran lang kita!"
Taas noo ko itong tinitigan ng mata sa mata. "I don't need your money." Saka nagbaba ulit ng tingin dahil sa nangingislap na naman ang mga mata ko at ayaw kong matitigan niya ang namumugto ko pa rin na mga mata.
"You’re going accept this or I will let you taste the beast me. Huwag mong subukan ang galit ko Klara! Hindi ko kailangang malibre sa kaligayahan. Lalong-lalo na kung sa'yo o sa katawan mo nanggaling."
Umiling-iling ako at napapakurap para pigilan ko ang luhang susungaw na talaga sa aking mga mata. "Y-You did it already Logan." Ngumiti ako ng pilit sa kanya, at maagap kong pinahid ang munting butil na luha na sumungaw sa gilid ng aking mata. "H-Hindi pa ba sapat ‘yong halos pambababoy mo sa ‘kin para lang matikman ko ang poot mo? It hurts you know. You already let taste the beast you and I really feel it physically and emotionally. Sana, sapat na ‘yon para maibsan ko ‘yong galit mo sa akin. I hope were even now," sabi ko saka ito tinalikuran.
"Marunong ka pa rin palang masaktan, after what you did to me, bitch?"
Napahinto ako sa pagpihit ng seradura ng pinto. Nakuyom ko ang kamao ko at humarap sa kanya.
"O...Of course, marunong akong masaktan kahit siguro tarakan ako ng napakaraming anaesthesia sa buong katawan ko, mararamdaman ko pa rin ang sakit. Tao lang naman kasi ako, Logan. But you don't have to worry about my feeling's anyway. Kasi kakayanin ko naman lahat. You know me as a brave woman. Kaya kong maging manhid palagi, to scape this bullshit and unfair life and reality. Kasi, matatag akong tao, kahit anong sakit at pananakit ay kakayanin ko. Alam mo 'yan. Kilala mo ako." Then I raised my eyebrows while smirking. "So, I gotta go now? Hope you enjoy the night… the sex with me."
"Who told you I enjoy doing it with you?" Lumapit ito sa akin at sinukol ako sa saradong pinto. Hindi ako nagpakita ng kahinaan sa harapan niya. "Before, I enjoy doing it with you. But now," insulto itong umiling at tinitigan ako mula ulo hanggang paa, "…you only have your body and face, but deep down there in your core, sirang sira ka na. Don't ever assume that I enjoy being inside you kung napakarami na naming pumasok sa'yo!"
Sa galit ko ay hindi ko na napigilan ang kamay ko na sampalin siya ng ubod ng lakas.
"I said stop insulting me!"
Nanliliit ang mga mata nitong tumitig sa akin. Sobrang nagdilim din ang mukha niya. "Why? Masakit bang marinig ang katotohanan? Na isa kang babaeng bayaran! Huh, Klara?" He pins me on the door, nakipagtitigan pa rin ako sa kanya at hindi ako nagpakita ng pagkasindak. Pero ang totoo, nanginginig na ang buong kalamnan ko sa dilim at galit na pinapakita nito.
Bumaba lang ang mukha ko ng hindi ko na siya kayang titigan pa. "Are you done being angry with me? Dahil gusto ko na sanang umuwi. G-Gusto ko na magpahinga." I say calmly habang napahawak ako sa tiyan ko na bahagyang kumikirot.
"You, look at me, bitch!" mariin nitong inangat ang mukha ko. "Bakit nagpakita ka pa sa akin pagkatapos ng apat na taon? Damn Klara! Pagkatapos ng ginawa mo sa akin noon, may mukha ka pang ihaharap sa akin ngayon?"
Lumunok ako nang mariin. "H..Hindi sinasadya ang pagkikita nating ito, k-kung alam ko lang na ikaw ‘yong taong pinakisuyo sa akin ng boss ko, s-sana umayaw na lang ako, kesa ganito ang mangyayari sa akin. Makakaiwas pa sana ako sa pang-iinsulto mo sa buo kong pagkatao. M-Mas gugustuhin ko pang iwasan ka at kalimutan ka." Napapalunok ako ng sunod-sunod. "I-I swear. Tulad mo, a-ayoko na rin makita kang muli, L-Logan."
Lie! Lie! Lies! Damn it! That's only a lie. I'm really a liar! Damn! Kasi ang totoo, wala akong ibang hinangad simula noon pa kung ‘di ang humingi sa kanya ng kapatawaran. Na sana patawarin na niya ako. Na magmamakaawa ako at luluhod sa kanya para lang ibalik namin ang dating pagmamahalan naming dalawa. Ang dating kami. Ang dating walang hanggang saya naming dalawa.
"Get this cheque and leave!" sabi nito sa sobrang diin at galit na tono sabay bitiw sa mukha ko. "Leave, Klara! Leave me alone! Get out of my sight!" Nagulat pa ako ng sapilitan niyang ilagay sa kamay ko ang cheque niya, at napasinghap ako sa lakas ng kanyang pagkakasigaw na umalis na ako.
Wala sa loob na inangat ko ang cheque at tinignan ang halaga niyon. "I-Isang milyon sa isang gabi? Hmm, this is so big for my s-service fee. Napakagalante mo pa rin talaga pagdating sa akin ‘no? Kaya mo talagang bilhin ang buong p-pagkatao ko. Well… t-thank you for this, Logan." Medyo pumipiyok na ang boses ko sa mga oras na iyon. "B-But I can't accept this. I'm sorry, huwag mo sana akong pilitin. I really can't accept your money... I can't accept this Logan... I-I can't accept your wealth. S-Sa'yo na lang 'to dahil h-hindi ko naman kailangan ng pera." Hindi ko inaasahang naisahang lukot ko ang cheque sa isang kamay ko at nilaglag iyon ng kusa sa lapag.
Before I turn myself, isang butil ng luha ko ang hindi ko mapigilang sumungaw sa gilid ng mata ko. I knowthat he sees my tears falling, pero agad ko iyong pinahid at nagmamadali na akong lumabas ng hotel na 'yon before I get weak and helpless.
Damn. I hate you. Sana hindi na lang kita nakilala. Hindi ko pa sana ito maramdaman ngayon. I hate you, I hate you so much. Bakit ikaw pa Logan. Bakit ikaw pa ang minahal ng puso kong ito. Bakit ikaw pa.
Sa sasakyan ko binuhos ang lahat ng sakit na nadarama ko. Iniyak ko ang lahat-lahat na sakit at hadpi na nararamdaman ko.
Nang kaya ko nang mag-drive ay agad kong pinaharurot ang kotse ko pauwi sa bahay. Wala akong pakialam kung over speeding ako, mas gugustuhin ko na ngang maaksidente na lang at mamamatay agad.
"My God, Klara! Saan ka ba nagpunta? Bakit hindi ka man lang sumasagot sa tawag ko? Anong oras na, nag-alala ako sa'yong babae-"
Hindi nito natapos ang sasabihin dahil agad akong yumakap at humagulhol sa kanyang balikat.
"B-Brii..." I burst into tears. Ramdam ko ang pagkabigla niya. "Ang sakit. Sobrang masakit pa rin talaga. I want to die now, Brianna. I want to die now..." Patuloy ko sa pag-iyak at paghagulhol sa kanyang balikat. "I don't want to live anymore... Sana namatay na lang pala ako. Para wala na lang akong maramdamang masakit dito sa puso ko."
Chapter 5Promote "BAKIT hinayaan mo s'yang insultuhin ka niya ng gano'n na lang, huh Klara? Nanggigigil ako sa Logan na 'yon e, pati rin sa'yo," Brianna shouts at me. Nauunawaan ko siya sa inis niya dahil alam ko naaawa siya sa akin. Kami lang kasing dalawa ang nagtutulungan sa buhay ngayon.Tulad ko, ulila rin siya. Tulad ko naranasan din niyang mabuhay mag-isa at maging palaboy-laboy sa kalsada. Tulad ko, lumayas din s'ya sa mga umampon sa kanya dahil sa muntik din syang gahasain ng ama-amain n'ya.Brianna is half a year older than me, we have the same life story. Nakapagtrabaho rin ito sa club. Aminado ito na pinasok ang trabahong iyon dahil kailangan din nito. Isa na doon ay para mabuhay at para pag-aralin ang sarili.Yumuko ako habang tahimik na umiiyak. "G-Gustuhin ko mang magpaliwanag sa kanya, hindi ko lang magawa, kasi iba ang galit niya. Sobrang galit na galit siya sa akin. Sarado na ang isip niya para sa akin, lalo na ang kanyang puso.""Sinubukan mo ba? O baka naman hina
Chapter 6FianceéNAPATINGALA at napamasid agad ako sa kabuuan ng napakalawak at malaking building na nasa harapan ko. Well, the word 'huge' isn't enough to describe how big and beautiful a building is.I blow a heavy breath when I scan the front tag name of the establishment. It's 'FALCON INDUSTRIAL BUILDING' and its written with all capital and bold letters.Maghaharap na naman kami ngayong araw na 'to. Ano na naman kaya ang mangyayari? But at least kasama ko si Mrs. Salazar, so I think hindi ako ma-awkward sa kanya. Iisipin ko na lang na trabaho ang lahat. ‘Yong nangyari 'nong nakaraang gabi ay dapat ko nang alisin sa mga alaala ko.I breathe deeply then I finally slid? out of my car.Pagkalabas ay nakita ko agad si Ma'am na kalalabas lang din ng kotse niya. I gathered all my things and I move near to her direction."Dala mo na ba ang lahat na kailangan natin Klara?"I nod. "Yes, Ma'am. Even our sketch and designs, dala ko ho.""Good. Ikaw, handa ka na bang mag present ng mga iyan
Chapter 7Restroom"Klara. Logan's ex, right?" Bigla akong napalingon at nagulat habang naghuhugas ng kamay ko. It's his fiancée, hindi ko kasi ito napansing pumasok dito sa loob ng banyo. "Well, I'm soon to be Mrs. Ellaine Sanchez Falcon," she says while raising her eyebrows at me.So, she really knows me then?Tinapos ko ang paghuhugas ng aking kamay at itinapat iyon sa hand dryer saka siya nilingon."Yes, I am his ex-lover, his ex-girlfriend. Then?" I also raise my eyebrows at her. Ayoko nang magpaapi, I'm done with it."Tama nga ang daddy ni Logan. You have nothing but only your face. Sabagay mga ganyang mukha sa pang-Exclusive Club nga nakikita, where my Logan found you, right?""Wow, thank you if that's a compliment. Ellaine right? By the way. Yeah, sa club nga niya ako nakilala noon. But I'm proud because he accepts me for who I am before, he loves me and I love him. May problema ba tayo sa kaalamang may nakaraan kami ng lalaking pakakasalan mo? Don't tell me you are feeling in
Chapter 8 Lunch Tinalikuran ko na ito sa ngayon at nilapitan ang boss ko na papalapit sa aming direksyon. Kumaway na lang si Mrs. Salazar sa dalawang big boss ng company. Hindi na ako nag-abala pang lumingon sa kanila. Ayoko na dagdagan pa ang patuloy na pagdurugo ng damdamin ko. I sigh as I start driving my car to the exclusive cuisine, where Ma'am Salazar's invited me to have our lunch before we go back to her company. Patanghali na rin kasi kaya inimbitahan n'ya muna akong sabayan siyang kumain. And it's her treat for the success of her company. Dapat nga pala akong matuwa at magsaya sa mga blessings na kumakatok at pumasok sa buhay ko. But for this very moment, biglang nawala ‘yong kasiyahan kong iyon at ang buong bilib ko sa aking sarili. How can I appreciate it kung siya pala ang dahilan ng promotion kong ito ngayon! Damn it! "Let's order some foods, Klara. Please choose whatever you want to eat," sabi sa ‘kin ni Mrs. Salazar, ng inabutan niya ako ng menu book. "Thank you,
Chapter 9 Offer LABAG man sa loob ko pero kailangan kong sundin ang pinag-uutos ni Mrs. Salazar na pumunta sa tanggapan ni Mr. Falcon ng hapon ding iyon. I'm about to knock at his presidential office when someone calls for my attention. "Ma'am. Klara," lumingon ako sa tumawag sa 'kin. I raise an eyebrow when an unfamiliar person calls me. "I'm Rica, Mr. Falcon's secretary." Napatango ako ng bahagya. "Is your boss here?" "Yeah, he's here ma'am, and he's waiting for you on the top floor of this building," sagot nito sa akin. I frown. "Top floor? I think this is his office, right? Bakit sa top floor?" nagtataka kong tanong dito. "Yeah, it is. But his main office is on the top of this building at doon ka niya pinapupunta Ma'am Klara," sagot sa akin ni Rica. Tumaas ulit ang kilay ko. "So, how can I get there? I mean, what floor is it Rica?" "30th floor Ma'am." I nod. "O-Okay." Hinatid ako ni Rica sa private elevator na mag-aakyat sa akin sa top floor. I thought Rica will go up w
Chapter 10 Bed Warmer "You're still very generous when it comes to me huh? You never change, you still want to spoil me. Pero ayoko sa pera mo, I also don't need your fancy things to spoil me, gaya ng dati, hindi ko tatanggapin ang mga 'yan, Logan." Tulad noon, tatanggihan ko pa rin s'ya ngayon. "What I only want is to achieve your forgiveness, especially your respect against me, as a woman. 'Yon lang, kapalit ng kaligayahang gusto mo sa buong katawan ko ngayon. And I can't say no, kung ganito mo ako pinapainit." Then I sexily move forward to his shaft. He frowns and raises his eyebrows like mine. Gumalaw ito at kinuyamos ng kamay nito ang magkabilang dibdib ko. Umungol ako at namungay ang mga mata ko sa ginawa nito. "And you still didn't change sweetheart. You still don't want to accept my offer," sabi nito na patuloy sa paglaro ng dibdib ko. "So do you really want me to forgive you then?" Ngumisi ako at gumiling sa kanyang hinaharap. "Ugh. Y-Yes Logan. Hmm," umuungol kong tugon
Chapter 11 Best Friend I'm not talking but I'm looking at him after our heated mindblowing wild sex. Tahimik kaming pareho ni Logan na nagbibihis ng aming mga damit na kung saan-saan lang nakasabog. Pinakiramdaman ko ito. I know he's still glancing seriously at my direction while I'm fixing and buttoning my white collared top and my skirt, at isinuot ko ang sapatos kong may mahabang takong. Kahit naiilang man ay nagpatuloy at minadali ko ang pag-aayos ko sa kanyang harapan. When I'm done dressing ay humarap ako bahagya sa kanya. But still, I want to avoid his fiery eyes. Nahihiya ako sa aking sarili, that's the aftermath of my twiggy body reaction. I clear my throat. "Can I use your comfort room?" Matiim itong tumitig sa mga mata ko saka marahang tumango. "Its over there." Ininguso nito ang direksyon ng banyo. Pagkaturo nito ay tumalikod agad ako at tinungo ang direksyong itinuro niya. I look at myself to the huge size mirror. I sigh heavily and I shake my head feeling disappoi
Chapter 12 Challenges I clear my throat. "Yes... with his engineers and other employees." Pagsisinungaling ko, it's better that way and to keep being quiet. Dahil tiyak katakot-takot na sermon ang makukuha ko kung aaminin ko sa kanya na ang totoo ay naglabas lang talaga ito ng init ng katawan sa akin kanina at ako namang tanga, bumigay agad. "So, how's working with him? Iniinsulto ka pa rin ba?" I shake my head. Nagsinungaling ulit ako. It is better that way, ang problema ko ay dapat sarilihin ko na lang. "He's the boss and I'm his plain employee, gano'n lang." "Hindi ako naniniwala sa'yo." I frown. "Why not?" "Kasi ikaw na nagsabi na galit na galit s'ya. Anyway, alam ba ni Madam na ex mo ‘yong Mr. Falcon na may-ari ng kompanyang minimithi niyang makatrabaho?" "Please stop tagging that he's my "ex" dahil ayoko ng issue, Brii. It's better that Madam has no idea about our past relationship, and please do not tell anyone in our office. Please?" "Sure sis. Walang makakaalam. Maka
Chapter 97 --- After 2 years --- PALAHAW ng isang sanggol ang pumukaw sa aming dalawa ni Logan na nasa katapat lang ng silid naming mag-asawa. "Sweetheart, umiiyak ang baby." Tinulak ko ito palayo sa katawan ko. "Sweetheart, later... Nandoon naman ang taga pag-alaga nila." He never stops kissing my neck and caressing my body. "Hm, sweetheart, hinahanap-" Bumuntong-hininga ito. "Okay." Huminto ito saka tumayo at marahan akong hinila patayo sa kama. "Galit ka?" tanong ko dito habang inaayos ang nalihis kong manipis na pantulog. "No." "Nagtatampo?" "No," matipid pa rin nitong sagot sa akin. I roll my eyes as I wear my silky smooth robe. "Nako kilala kaya kita," sabi ko habang tinatahak na namin ang pinto palabas ng silid namin. "I'm not, anak ko 'yon, kaya dapat lang nating unahin," sagot nito na hindi makatingin sa akin. "Maniwala ako sa'yo," sabi ko rito. "Don't you worry husband, because I'll make it up to you tonight. Magdamagan ba ang gusto ng asawa ko? If yes, okay, nak
Chapter 96--- After 1 and a half year ---NGUMITI ako habang napapasulyap sa mahimbing na tulog ng asawa ko sa kama namin.It's already 6 AM in the morning at heto ako gising na kahit sabado naman at wala kaming parehong pasok.Naupo ako sa gilid ng kama at hinaplos ko ng masuyo ang pisngi nito."Sweetheart..." I smile at him when he halfly opening his eyes. "It's too early to wake up, Klara." Hinila niya ako pahiga sa tabi nito."No sweetheart, I'm not yet sleepy." Bumuka nang malaki ang mga mata nito sa akin. "Pwede bang makisuyo sa'yo?"Ngumiti ito at hinila pa rin niya ako at iniunan sa malapad niyang dibdib."Sure, Mrs. Falcon. What is it?" tanong nito kasabay ng pagdampi niya ng halik sa noo ko."Talaga?" Tumingala ako rito. "Hindi ka na nagtatampo sa akin ngayon?""I'm not, and I'm sorry."Ngumiti ako at bahagya kong pinaglandas ang daliri ko sa gilid ng labi nito. "Thank you, for still understanding me these past few days, kung tinotoyo man ako o bad mood sa'yo." I start feeli
Chapter 95 Sweetheart Please play a soundtrack if you haveGod to believe in magicBy: Side A The love song slowly begins to play. Napapakurap ako habang nagsimula ang slideshow photo album ko sa projector. Napalunok pa ako ng mga larawan naming dalawa ni Logan ang bumulaga doon. Bawat larawan ay may mga maiiksing mensahe. My pulse begins racing habang nanunuod sa mga larawan namin noon. May mga masasayang larawan din kami doon nang first month anniversary namin, pati nang nag-graduate ako na kasama siya. Nandoon din ‘yong mga best memorable pictures namin habang nasa bakasyon kami sa ibang lugar. Hanggang sa ang ipinakita ay ang huli naming larawan bago pa man ako lumayo sa kanya nang tuluyan. Hindi ko na masyadong naintindihan ang mga sinasabi ng emcee, na bigla na lang sumulpot na walang iba kundi si Brianna. Unti-unti akong lumapit sa pinakagitna. My invited guests are also glimpsing at the projector. Patuloy pa rin ang paglabas ng mga larawan ko. The next slideshow photo al
Chapter 94 Projector Napangiti ako nang bahagya sa sinabi nito. "Thank you. Pero wala pa 'yan sa plano… ‘yong huling sinabi mo," is my only response. Dahil totoo naman, isa pa wala pang ganoong eksena. Wala pang wedding proposal. If when it is, I don't know. Logan stays and making my heart fully delightful. Hindi na nito itinuloy na tanggapin ang malaking offer sa bansang America, his flight is supposed to be two weeks ago. But he stays and he continues running their own business. Pero bago iyon ay humingi pa muna ito sa akin ng assurance kung babalik at tatanggapin na lang ba nito ang gusto ng ama nito na maging tagapangalaga muli sa naiwan niyang puwesto sa kompanya nila. My only advice for him is to follow what he really wants to happen, at gano’n nga ang ginawa nito. Hindi ito nagkukwento tungkol sa ama nito, because he really knew the issue between me and to his father. Iyon din ang isa sa ipinaalala ko sa kanya, na huwag akong alalahanin kung tatanggapin niya ang gustong man
Chapter 93 Exhibit Event Nakaunan ako sa kanyang bisig habang nakabalot ako ng puting kumot na hanggang sa dibdib. Logan is not allowing me to go and move away, kaya hinayaan ko itong yakapin ako after we both reached our bliss. "Sweetheart," he whispers my name while making some small kisses on my bare shoulder. "Anong oras ang flight mo bukas?" I immediately utter. Huminto ito sa masuyong paghalik sa aking balikat at leeg, I sense him staring kahit hindi ako nakaharap sa kanya. Ramdam ko ang mas pagkabig niya sa katawan ko palapit sa katawan niya. Then he places his chin on my bare shoulder. "Do you think I'll go away now after what happened to us? After we made love tonight, hm?" I cough. "E-Ewan ko sa'yo. Malay ko sa desisyon mo." "Papayagan mo ba akong umalis?" he asks me while kissing my cheek. "U-Umalis ka kung 'yan gusto mo." I slowly mumble, pigil ko ang aking hininga dahil sa sobrang lapit nito at sobrang dikit ng mga katawan namin sa isa't isa. He turns me around,
Chapter 92 Lifetime "Logan..." Napasinghap ako nang bumaba agad ang labi nito sa aking leeg at balikat, then he immediate proceeds to my breast and tit. "Ugh... L-Logan." Hindi ko na namalayan kung paano ba niya naalis ang saplot ko sa dibdib. Napapaliyad ako ng simulan na nitong s******n na parang sanggol ang aking dibdib habang ang kabilang kamay nito ay masuyong pinagpapala ang kabila kong dibdib. "I miss this all, I miss you, Klara," he huskily utters while he's looking at me. "Oh... hm..." Napaungol ulit ako ng damhin ng dila at bibig nito ang pilat ko sa aking kaliwang dibdib. "L-Logan, please turn off the light. Please." Namumula kong untag dito. Lust surrounds his eyes when he looks at me again. "No sweetheart." Marahan itong umiling sa akin. "N-Nahihiya ako. I have a lot of scars." Pilit ko pa ring ikubli sa kanya ang pilat ko sa dibdib at tiyan. He winks. "Those are beautiful. Those scars made me feel proud. Kasi tatak 'yan na nabubuhay ka ngayon dahil sa akin. You sur
Chapter 91 Kiss Me I GULP. "B-Bakit umalis ka kaagad kanina nang hindi mo pa ako kinakausap?" Pinahid ko ang aking mga luha sa mata. "Did I tell you to leave? May sinabi ba akong hindi kita haharapin kanina? Logan, I have also realized that I was wrong. Mali pala ang hindi ko harapin ‘yong takot ng puso ko. And look, who told you na kaya ko pang magmahal ng iba kung sa 'yo pa lang ay naranasan ko na ang pinakamasaktan. Tell me? How can I love someone else kung itong letcheng puso ko na 'to ay patuloy at may tinatago pa ring pagmamahal sa 'yo?" He's suddenly shock and speechless from what he heard from me. "Tell me, Logan. Paano ako magmamahal ng iba kung patuloy ka pa ring nandito sa loob ng puso kong sugatan. How can I love someone if it's still you? How?" Napapakurap ito at puno ng pagmamahal akong tinitigan. "Kung pwede ko nga lang sanang utusan ang puso ko na itigil na 'tong nararamdaman ko para sa'yo ay ginawa ko na. Kung pwede ko nga lang ibaling na lang ito kay Makki ay gag
Please play the song:I'll never goBy: Eric Santos Chapter 90 Presidential Suite NAGTAAS-BABA ang hininga ko. At nagmamadaling tinakbo at pinasok ko ang loob ng bahay para kuhanin ko ang susi ng kotse ko at ang cellphone ko. Bigla akong naalarma sa isinaliwalat ni Mama. Bigla akong natakot. Before I move my car ay tinawagan ko muna ito. Pero hindi ito sumagot hanggang matapos ang ang pag-riring sa kabilang linya. Binuhay ko na ang kotse ko at pinaharurot ko na iyon palabas ng garahe namin. "Logan. Answer your phone, please... Shit!" Pero naka-tatlong tawag ulit ako dito ngunit hindi pa rin nito sinasagot. Tinitikis niya ako. Napagpasyahan kong huminto na muna sa gilid ng kalsada nang hindi ko alam kung saan ako patungo. Saka ko hinagilap ang numero ni Rica at tinawagan ito. ["Hello, good evening Klara. Ano-"] "Saan ko matatagpuan si Logan?" I cut and ask her immediately. ["W-What? B-Bakit?"] Nagtataka nitong tanong sa kabilang linya. "Saan s'ya pupunta? Bakit s'ya aalis? B
Chapter 89 One Hug She wipes my tears. "Naiintindihan ko 'yang nararamdaman mo ngayon anak. Pero gano'n talaga 'pag nagmamahal ka. Lahat mararanasan mo ang hirap. Lahat nagdaan diyan anak, at lahat nagsisisi sa mga maling naging desisyon nila sa bandang huli. Katulad ni Logan. Alam mo, walang ibang bukambibig ‘yong batang ‘yon sa tuwing dumadalaw sa akin. Kung ‘di ang kabaitan ng babaeng pinakamamahal niya, at ang sobrang pagmamahal niya sa'yo. Lahat nilahad niya sa akin anak, itinuring din kasi niya akong sumbungan noon, simula nang magkakilala kami. Kaya hindi ko inaasahang ikaw pala na anak ko ‘yong maswerteng babaeng pinakamamahal niya na dating sinaktan lang niya." Patuloy pa rin ito sa pagpunas nang naglalaglagan kong luha. "Kaya pala, hinding-hindi mo sinasagot ang panliligaw sa'yo ni Makki hanggang ngayon. Kasi mahal mo pa rin siya. Naiintindihan din kita anak sa lagay na 'yan. Kasi hindi kailanman natuturuan at nadidiktahan ang puso. Kahit ayaw mo, darating din ang araw na m