Hindi ako umalis sa tabi ni Seya habang ine-examine pa rin siya sa Martini's hospital pagkatapos ng operasyon. Ang mga araw ay mabilis na lumipas at isang linggo na lang ay ita-transfer na si Seya sa Australia para doon ituloy ang gamutan at para masigurado na wala na ang cancer sa kaniyang katawan."Ate, nakakakaban at natatakot rin ako kasi wala ka doon. Ang layo ng Australia. Mabuti sana kung makakasama kita, ate."Katatapos lang paliguan ng nurse si Seya. Ito at sinusuklay ko naman ng dahan-dahan ang kaniyang buhok. Nang mapatingin ako sa nurse sa gilid ay ngumiti ako dito at gumanti rin naman ito ng ngiti sa akin.Siya si Hermi. Tatlumpu at tatlong taong gulang. Isa siya sa mga makakasama ni Seya sa Australia."Huwag kang mag-alala, Seya, hindi mo mamamalayan ang paglipas ng mga araw, kita mo bukas ay uuwi na tayo ulit," sabi ni Hermi nang lumapit ito at hinimas sa braso ang aking kapatid."Naku, Ate Hermi, hindi pa nga tayo nakakaalis!"Sabay-sabay kami na napatawa dahil sa sina
Araw na ng pag-alis ni Seya. Pagkatapos ng nasaksihan ko sa opisina ni Thauce ay ipinangako ko sa sarili ko na kung anuman ang nararamdaman ko para sa kaniya ay kalilimutan ko na. Mas pinaintindi ng halik na aking nakita kung ano ang papel ko sa buhay niya... sa buhay nila."Ate..."Hinimas ko ang pisngi ni Seya. Nakahanda na ang lahat, kumpleto na ang mga gamit niya at narito na rin kami sa airport. Kasama ko si Errol at si... Lianna. Napatingin ako sa kaniya. Napakaganda niya sa suot na white dress. Bigla ay natingnan ko ang aking sarili. Nakapulang blouse at pantalon. Ibang-iba talaga kami. Magkalayong-magkalayo."Siguradong magaling na magaling ka na pag bumalik ka dito sa Pilipinas, Seya," sabi ni Lianna sa kapatid ko."Mabilis lang ang dalawang taon, Seya, huwag ka rin mag-alala dahil hindi namin pababayaan ang ate mo, ha?" si Errol na lumapit sa amin at hinawakan ako sa aking balikat. Napatingin ako sa kaniya at ngumiti ng tipid.Nang dumating si Thauce at magkatinginan kami ay
Ang tatlong buwan na usapan namin ni Thauce pagkatapos ng operasyon ni Seya ay inaasahan ko nang matutuloy kahit pa malinaw na may gusto na sa akin si Errol. Kailangan na nasa akin palagi ang atensyon niya upang mawalan ng pag-asa si Lianna. Nang sa gayon ay magawa ni Thauce ang gusto niya.Sa ilang linggo lamang ay napakarami nang nangyari na alam ko na maapektuhan ng sobra ang aming kasunduan. Ang masamang pagtingin ko sa kaniya pagkatapos ng naganap sa kaniyang opisina. Nang magmakaawa akong pagtrabahuhan na lang ang lahat ng perang magagastos niya ay nagbago nang malaman ko na siya ang nagligtas sa buhay ni Seya.Palagi ay nais ko na siyang makita at napagtanto ko ang aking nararamdaman nang umagang iyon, sa silid ng kapatid ko sa ospital. Siya, bilang si Dr. Arzen. Ang Dr. na nag-opera kay Seya.Hindi ko namalayan na ang mga araw ko sa ospital sa pagbabantay sa kapatid ko, sa usapan at pagkikita namin ni Thauce ay mahuhulog ang loob ko sa kaniya. Isa sa hindi ko inaasahan dahil s
Inabala ko ang aking sarili sa utos ni Thauce na ipagluto ko siya. Hindi na rin naman siya bumaba pa para tingnan ako at ipinagpapasalamat ko iyon dahil ang presensiya niya kahit nasa malayo ay nakakagulo sa isipan ko.Paano kaya ako makakatagal dito sa bahay niya? kahit na nagtatrabaho siya umaga hanggang hapon, sa gabi ay maaari pa rin kaming magkita.Paano ko siya maiiwasan?Pagkaluto ng sinigang ay kumatok ako sa pinto ni Thauce. Sinabi ko sa kaniya na okay na ang ipinaluluto niya. Hindi naman sumagot at naisip ko na baka tulog. Tinungo ko ang aking silid at nakita na naroon na nga ang mga gamit ko. Maayos na nasa gilid. Iyon naman ang sunod kong inasikaso.Baka bukas na rin ako makatawag kay Seya upang makamusta sila. Sabi naman ni Dr. Ariq ay magmemensahe siya sa akin kapag naroon na sila, ganoon rin ang ipinaalala ni Hermi. Panatag naman ako dahil mapagkakatiwalaan na mga tao ang kasama ng kapatid ko sa ibang bansa at ito ay para rin sa tuluyang paggaling niya.Iniangat ko ang
"Then tell your mother. Bakit ba niya ako pinipilit? hindi siya ang masusunod sa buhay ko. Pag-uusapan na naman ba namin at magtatalo kami sa nais niya? bakit hindi ikaw ang ipakasal niya sa babaeng sinasabi niya?"Malakas ang boses ni Thauce. Dinig na dinig ko iyon. Napahinto tuloy ako sa paggagayak ng agahan niya. Tapos na ako sa pagluluto at magtitimpla na lang ako ng kape kaso hindi ko alam kung nagkakape siya. Nang mapatingin ako sa orasan sa gilid ay nakita ko na alas sais na ng umaga."Tell her to stop pestering me. Hindi porke isa siya sa may pinakamataas na posisyon sa kumpanya ay siya na rin ang masusunod sa kung sino ang babaeng mapapangasawa ko."Papalapit ng papalapit ang dinig ko sa kaniyang boses. Kung ganoon ay may nais na ipagkasundo sa kaniya ang stepmother niya. Naalala ko ang sinabi ni Lianna. Sa mga salita na narinig ko sa kaniya at naririnig ko ngayon kay Thauce ay nagkaroon ako ng ideya na hindi mabuti ang relasyon ng dalawa."I am not going to that party, Ariq.
"Zehra, gumagalaw pa ba iyan?"Siniko ko si Lea. Ang tinutukoy niya ay si Adriano na nakatayo sa labas ng bahay nila. Ang mga kamay ay nasa harapan at blangko ang itsura. Kanina pa ito pinagtitinginan ng mga kapitbahay namin na dumaraan. Hindi nga ito gumagalaw pero tingin ko ay ganito ang training niya. Mukhang bodyguard kasi talaga siya ni Thauce."Pero, ang gwapo niya talaga Zehra. Ano ang pangalan? ilang taon? nang pumunta kasi siya nung kunin ang mga gamit mo ay hindi ako kinausap kahit na ang dami-dami kong tanong sa kaniya. Sinabi ko pa nga sa sarili ko at nanalangin sa mga tala na magkita kami ulit. At ito nga... narito na siyang muli."Hinila ko na lang si Lea papasok ng bahay nila. Tiyak kasi na naririnig ni Adriano ang usapan namin na dalawa at nakakahiya! itong kaibigan ko kasi ay lantad ang pagkagusto dito sa tauhan ni Thauce."Tingin ko ay hindi naman nalalayo ang edad niyan sa akin! 30? 32? ayos lang iyon! 27 naman na ako!""Shh!" suway ko sa kaniya. Ibinaba ko sa lames
Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Thauce sa kusina ay hindi na siya bumaba pa ng kaniyang silid. Hindi rin siya kumain ng hapunan. Napabuga ako ng hangin nang makita ang iniluto ko kagabi na hanggang ngayon ay wala pa rin bawas.Hindi ko na lamang iyon pinansin. Nagluto ako ng agahan at nang matapos ay umakyat ako sa aking silid upang maligo. Nakatapos ako ng alas siyete ng umaga. Umaasa na pagkababa ay maaabutan ko si Thauce na kumakain pero nabigo ako. Pagtingin ko sa agahan ay walang kabawas-bawas iyon.Naupo lang ako sa stool at hinintay ang pagbaba niya pero 7:30 na ay wala pa rin. Hindi ba siya papasok?Tumayo ako at naglakad upang puntahan siya sa kaniyang silid. Ngunit bago pa man ako makahakbang paakyat ng hagdan ay nakita kong pumasok si Adriano sa loob ng bahay.Naningkit ang aking mga mata sa napansin. Napalapit ako sa kaniya nang makita ko na sugat ang nasa kaniyang ibabang labi."A-Ano ang nangyari? napaaway ka ba?"Ngumiti siya sa akin at umiling, "Hindi po, Ma'am Zehra.
"E-Errol...""Good night. See you next week, Zehra," sabi niya ng nakangiti at pumasok na sa loob ng sasakyan. Napatingin pa ako doon hanggang sa makaalis na iyon at mawala sa paningin ko.Naibaba ko ang mga paper bag na hawak ko at napataban ako sa aking mga labi.Naipikit ko ng mariin ang aking mga mata nang may mapagtanto ako pagkatapos ng ginawa ni Errol.Kahit ang halik na iyon...Hindi manlang napabilis ang tibok ng puso ko.Naglakad ako papasok sa eskinita at imbis na pumunta sa aking apartment ay tinungo ko ang bahay nila Lea. Nagulat pa siya nang dumating ako. Nagpadala na rin ako ng mensahe kay Adriano ngunit wala pang limang minuto ay nakita ko na siya sa labas ng bahay nila Lea.Ang bilis naman niya?Ngayon nga ay nakauwi na kami sa bahay ni Thauce. Wala siyang mensahe sa akin hindi katulad nang pumunta ako sa bahay nila Lea. Mukhang galit pa rin siya hanggang ngayon. Napabuntong hininga ako. Nagpasalamat ako kay Adriano at pagkatapos ay umakyat na ako sa aking silid. Piki
The Cervellis. "Merry Christmas!" Pagpatak ng alas dose ay sabay-sabay kaming bumati sa isa't-isa. Yumakap ako kay Thauce at humalik naman siya sa aking ulo. "Merry Christmas, wife..." "Merry Christmas, husband..." sagot ko naman na ikinangisi niya. Gustong-gusto niya rin eh kapag tinatawag ko siyang husband. Hindi kami agad natulog nang matapos kumain. Nanood pa kami ng movie, ilang beses pa nga akong inaya ni Thauce pero hindi pa talaga ako non inaantok. Pero nang mapansin ko na parehong naghikab si Lianna at Seya ay nagpasya na rin ako na magpahinga na kaming lahat lalo at si Lianna at Eleaz ay siguradong may jetlag pa. "Isa rin ba sa surpresa mo yung pagdating nila Lianna?" tanong ko. Nakahiga na kami ngayon sa aming kama, katulad ng dati ay nakayakap ako sa kaniya at nakahilig sa kaniyang dibdib. "Hmm. I know you'll be happy to celebrate christmas and new year with her. But, it's also Lianna's decision. Pero ako ang nag-bukas ng usapan tungkol doon." "Akala ko ay trabaho a
Hindi nawala ang ngiti ni Thauce sa buong byahe. Napatingin naman ako sa oras, madilim-dilim pa. Mag-aalas-kwarto na ng umaga. Sa Toorak ang punta namin, iyon ang lugar na sinabi ni Thauce at mga trenta minutos ang layo mula sa airport. Pero habang papunta roon ay grabe, naaagaw talaga ang atensyon ko sa mga nadaraanan namin.Ang ganda!Parang hindi totoo, eh. Parang ito lang yung mga nakikita ko sa palengke na mga poster. Oh yung mga isinasabit sa dingding ng bahay na nakaframe para dekorasyon. Nahihirapan ako ipaliwanag."You like what you are seeing?"Dahan-dahan akong tumango. Ang mga mata ko ay nakatuon pa rin sa labas ng bintana. Tinatanaw ang mga nadaraanan namin. Grabe. Ibig sabihin sa ganitong kagandang bansa may bahay si Thauce?Sigurado akong hindi basta-basta ang pagbili ng lupain at magpatayo ng bahay sa ganito!"We didn't eat on the plane, are you hungry?"Napabaling ako kay Thauce sa tanong niya. Tuon na tuon lang ang pansin niya sa dinaraanan namin."Hindi naman ako na
Zehra Clarabelle CervelliTahimik kong niyakap ang sarili ko habang nakatingin sa labas ng bintana at tinatanaw ang maliliit na mga ilaw mula sa ibaba. Kaaalis lang ng private plane ni Thauce at wala siya sa tabi ko dahil may mga kinakausap siyang staff.Nang tumungo kami noon sa Palawan ay hindi ko na-enjoy ng ganito ang view, lalo na at umaga 'yon at dahil gabi nga 'yon ang sarap sa mga mata ng maliliit at iba-ibang kulay na mga ilaw."Iba pala kapag narito ka sa itaas, ang naglalakihan na mga building at iba pang mga matataas na lugar na may ilaw ay parang mga langgam lang sa paningin," bulong ko sa aking sarili.Sa totoo lang, isa ito sa surpresa na kahit kailan ay hindi ko inaasahan na gagawin ni Thauce. Kahit pa sobrang miss ko si Seya. Alam ko na kaya niya naman dahil marami siyang pera pero sa mga naibigay na niya para sa akin, sa pagpaparamdam na gagawin niya ang lahat ay napakalayo nito sa isipan ko.Lalo na ang pagdadala ng labi ng mga magulang namin ni Seya at pagpapagawa
Mukhang mas magiging abala pala siya sa mga susunod na araw at buwan. Parang mas nalungkot ako doon. Iba pa rin kasi yung palagi ko siyang nakikita at nakakasama. Pag kasi nasa opisina siya ay gabi at umaga lang. Ang buong maghapon ay sa trabaho. Tipid akong ngumiti at tumango kay Thauce. At habang nasa daan kami papunta sa orphanage ay naalala ko naman na bumili ng cake. "Ayun, Thauce, diyan na lang. Cake shop iyan." Iginilid niya ang sasakyan pero walang parking lot akong makita. "Bababa na ako dito, ayan lang naman sa malapit. Sumunod ka na lang sa loob pag nakahanap ka na ng parking lot. Saka, isang cake lang naman sandali lang ito." "Can you go alone?" "Oo naman, Thauce! saka baka wala ka rin agad mahanap na parking, pag nakabili na ako ay makikita mo naman ako agad. Hindi tayo pwede magtagal dahil baka magsimula na ang celebration." "Okay, baby, be careful." Lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa loob ng cake shop. Namili kaagad ako pagkapasok. Natakam pa ako sa blueber
Halu-halong emosyon. Iyon ang naramdaman ko sa nakaraang linggo pagkatapos kong malaman kay Thauce na buntis ako. Ako mismo na may katawan ay hindi 'yon naramdaman. Pero doon ko rin napagtanto na ang lahat ng nangyayari sa akin, lahat ng kilos at galaw ko ay inoobserbahan niya. At ngayon nga na kumpirmado na namin na dalawang linggo na akong buntis ay mas naging doble pa ang ipinapakita at pinaparamdam niyang pag-iingat sa akin. Ngayon ko lang rin naunawaan ang dahilan ng pagbabago ng mga desisyon niya sa aming dalawa. Ang pag-aaral ko na magsisimula sa susunod na taon at home schooling na. Alam na niya pala non na maaaring buntis ako. Ang hindi niya pagpayag na lumabas ako basta-basta, ang pagsa-suggest niya na kumuha na kami ng kasambahay na tinanggihan ko. Hinintay niya rin talaga na ako ang makaalam na buntis na ako at sa pakiramdam ko, hindi na rin siya non nakatiis kaya niya nasabi. Nang makaramdam ako ng pag-ikot ng sikmura ay bumangon ako ng dahan-dahan at bumaba sa kama. Tu
"Hey, baby. Kanina ka pa?" pagkalapit ay mabilis na hinalikan ni Thauce ang aking mga labi at hinubad ang coat niya na suot."Kadarating-dating lang...""The room is cold," at nilalamig nga talaga ako kahit na makapal-kapal ang bodycon dress na suot ko."What a lovely woman. Is she your wife, Mr. Cervelli?" nang magsimula kaming maglakad ni Thauce sa harapan ay sinusundan pa rin kami ng tingin nga mga tao sa loob. Hindi na maalis ang kaba ko kahit nasa tabi ko siya. Pinagsalikop pa ni Thauce ang mga kamay namin at tiyak ramdam niya ang panlalamig ng kamay ko!"Yes. She's my beautiful wife, everyone. She's Zehra Clarabelle Cervelli," nakangiti naman na pakilala niya sa akin at bago kami naupo ay yumuko ako sa lahat ng naroon bilang respeto."M-Magandang tanghali po sa inyong lahat."D-Dapat kasi ay naghintay na lang ako doon sa table ni Shirley!"Oh, she's blushing!" sabi ng isang babae na may edad na. Nakangiti ito sa akin.May tatlong babae sa loob ng conference room at halos lahat a
Nagising ako sa naramdaman kong kiliti sa aking leeg at aking mukha. Nang unti-unti kong idilat ang mga mata ko ay sinalubong ako ng nakangiting mukha ni Thauce. Nakaupo siya sa gilid ng kama, habang hawak ang isang kamay ko."Good morning, wife."Napapikit ako at nag-inat, nakangiti ng malawak. "Good morning..." paos kong sabi. Nang bumangon ako ay napatitig ako kay Thauce, nang iangat niya ang kamay ko na hawak niya at patakan ng halik 'yon. Napansin ko rin na nakaligo na siya, at naka office suit na."Hindi mo ako ginising? hindi kita tuloy naipaghanda ng almusal.""I made our breakfast already, I know you're tired."Eh paanong hindi ako mapapagod? sobrang ganado niya kagabi! ang aga pa non pero anong oras kaming natapos dahil sa mga gusto niyang gawin! pero ang swerte ko talaga sa kaniya... bukod sa ramdam ko ang pagmamahal niya ay napakamaalaga rin."Kasalanan mo..." nakasimangot ko sabi. Tumawa naman siya at binuhat ako. "Thauce, magugusot ang suot mo! maglalakad na lang ako!
"Thauce, ha!" sita ko na ikinatawa naman niya. Sabay na kaming dalawa na umakyat pero dahil ime-message ko si Lianna. "Maaga na lang tayong magdinner." "Alright, baby." At pagkarating naman sa silid namin ay kinuha ko agad ang cellphone ko at nagtipa ng mensahe kay Lianna. Nakita ko pa ang limang missed calls ni Thauce at ilang mensahe. "So, Errol confessed everything to you?" Napaangat ang tingin ko sa kaniya, wala na siyang damit pang-itaas at may hawak na siyang itim na sando. "Hmm... ako ang nagsabi na mag-usap kami, Thauce. Ibang-iba nga si Errol kaysa dati. Yung yung napansin ko." Pagkasend ko ng mensahe kay Lianna na nakauwi na ako at kanina pa ay ibinaba ko ang cellphone ko sa bedside table. Lumapit ako sa kaniya pagkakita. Nakapagbihis na siya. Naka itim na sando at itim na sweatpants. "Maybe because he is having a hard time now and he regrets a lot of things..." sagot niya at hinawakan ako sa aking siko para mas ilapit. Tumaas naman ang mga kilay ko sa kaniya. "Bak
Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Errol ay umuwi na rin ako kaagad. Hindi na ako bumalik sa mall. At ngayon habang papasok nga ako sa bahay ay nakailang buntong hininga na ako."Ma'am Zehra, hindi po kayo tumawag para magpasundo."Sinalubong ako ng tanong ni Adriano. Ngumiti naman ako ng tipid sa kaniya. 'Yon rin kasi ang bilin ni Thauce, na kung uuwi ako ay tawagan ko si Ariano pero nag-taxi na lang rin ako."Ako na lang ang bahala kay Thauce, huwag kang mag-alala."Yumuko naman siya"Sige po, Ma'am Zehra."Nagpatuloy naman na ako sa paglalakad papasok."Alam na pala niya non..." bulong ko, hindi pa rin nawawala sa isipan ko ang naging usapan namin ni Errol.Naging maayos naman iyon. Nagpaalam ako kay Errol na nasabi ko ang lahat ng nais ko at naipagtapat naman niya sa akin ang totoong naramdaman niya. Pati nga ang kay Lianna, dahil sinabi ko na nagalit ako sa kaniya sa ginawa niya nang maospital ito at 'yon daw ay hindi niya sinasadya... hindi niya alam na buntis ito.At napan