Hindi ko sukat akalain at kahit kailan ay hindi pumasok sa isipan ko na si Thauce pa ang unang makikita ko sa oras na kailangan ko ng taong makakapitan dahil sa nangyayari kay Seya. Hirap na hirap ako na tanggapin ang kalagayan namin ng kapatid ko at matinding takot ang lumulukob sa akin dahil sa nasaksihan ko kanina na panghihina niya.Kahit sino... k-kahit sino na makakakita sa kalagayan ng aking kapatid ay maaari nang panghinaan ng loob. Natatakot ako, sobrang natatakot a-ako pero kakapit pa ako sa Diyos s-sa mga taong gagamitin niya para mailigtas ang kapatid ko.Alam ko na mabubuhay si Seya. Sinabi ni Lianna na magagaling ang mga doktor dito sa Martini's Hospital. Hindi ko makakalimutan nang sabihin niya na ang mga ito ay miracle doctors. Nakakapagsalba ng mga buhay kahit pa nasa bingit na ng... k-kamatayan.Kailangan ko lang kumapit, magdasal at magtiwala sa Diyos. Hindi niya kami pababayaan ni Seya. Makakasama ko pa ang kapatid ko hanggang sa maging maayos ang buhay namin. H-Ha
"Ate Zehra...""Seya!"Napabangon ako nang marinig ang boses ni Seya. Luminga ako sa paligid. Nakita ko si Lea na natutulog sa sofa sa kabila. Sa aking gilid naman ay nakita ko si Lianna. Napabangon ako at napatingin sa orasan sa gilid.3:00 am.G-Ganoon katagal akong tulog?Nanlaki ang aking mga mata. Hapon nang atakihin si Seya at dinala sa emergency room. Higit sampung oras na ang nakalipas. Ang natatandaan ko ay lumabas ako ng silid niya at tinungo ang ER.Seya Clara Mineses Time of death 6:24 pm.H-Hindi..."S-Seya... Seya..."Nag-init ang aking mga mata at ilang sandali pa ay namalisbis ang mga luha. Ang sakit na nararamdaman ko sa aking dibdib ay walang kapantay. Napahikbi ako at natutop ko ang aking bibig. Ang matinding sakit ay hindi ko alam kung saan nanggagaling. Pakiramdam ko ay muling bibigay ang katawan ko. Nangapa ang aking mga kamay upang maghanap ng kakapitan. Sobrang sakit. Ang sakit-sakit n-naman po.P-Parang awa ninyo na... h-huwag naman po ang kapatid k-ko."N-Nak
"Ang sabi ng nanay ay kapag nailipat na dito si Seya sa silid niya ay bibisita sila!"Nilingon ko si Lea. Nakabihis na ako at ngayon ay kumakain naman. Pare-parehas mugto ang aming mga mata. Lumabas lang sandali si Lianna at may kinausap. Naiwan kaming dalawa ni Lea sa loob."Napakalaking abala ko na sa inyo, Lea, lalo na sa mga magulang mo, maraming-maraming salamat talaga sa mga tulong ninyo sa amin ni Seya," sabi ko sa kaniya.Pagkasabi ko non ay bumaba ang kaniyang tingin at ang ngiti sa mga labi ay nawala. Nakita ko na ginalaw niya ang kutsara na may laman nang pagkain pero hindi niya naman iyon isinubo. Tumikhim siya at binitawan ang kubyertos. Kinuha niya ang isang baso ng tubig sa gilid at inubos ang laman non."S-Sa totoo lang, Zehra, nakukusensiya nga ako..."Tumaas ang aking mga kilay ng sabay dahil sa sinabi niya. Bakit? sa tuwing kailangan ko siya ay ang bilis niyang nakakarating talagang handa na puntahan kami at tumulong. Walang pag-aalinlangan. Ano naman ang ikinakukus
Pagkatapos ng pagtatapat sa akin ni Lea ng ginawa ni Thauce ay sinabihan ko siya na maaari naman na siyang umuwi muna. Ayaw pa nga niya noong una na iwan ko pero nang maisip na kuhanan ako ng gamit ay tumuloy na rin.Sa tingin ko ay nakukunsensiya pa rin si Lea kahit nasabi naman na niya sa akin ang totoo. Hindi ko lang inaasahan na tototohanin ni Thauce ang pagkuha sa kaniya bilang makakasama ni Seya. Masyadong maaga para sa akin. Nabanggit na niya iyon noong una, sinabi ko na walang maiiwan kay Seya."If you are still worried, I can pay your friend to look for your sister. Dalawa sila ng private nurse na kukuhanin ko para tingnan ang kalagayan ng kapatid mo."Pero, bakit hindi niya sinabi? bakit kailangan pang ilihim at hindi ko dapat malaman?Napahinga ako ng malalim nang bumilis na naman ang pagtibok ng puso ko. Simula kanina nang ipagtapat sa akin ni Lea ang lahat ay hindi na nawala sa isipan ko si Thauce at ang pakiramdam na ito na hindi ko mapangalanan."Zehra, are you ready? m
Thauce Arzen Alessandro Cervelli"Are you insane?!"Diana--my step mother gave me a hard slap. Galit na galit ang kaniyang mga mata na nakatingin sa akin pero wala akong pakialam."Ipinapahamak mo ba ang sarili mo?! why didn't you let the other doctors do their work, ha?! at bakit ikaw ang nag-opera sa bata na 'yon? what if you failed?! you are not a doctor anymore, Thauce! malalagay sa alanganin ang kumpanya dahil sa ginawa mo!"I was looking at her blankly. My step mother really loves money. Hindi siya sa akin may malasakit kung hindi sa kumpanya ng aking ama na hanggang ngayon ay pinapakinabangan niya."You are so stubborn! kahit kailan! manang-mana ka sa nanay mo na padalos-dalos magdesisyon! Wala kang pinagkaiba kay Alessandra!"Nang marinig ko ang sinabi niya ay napahakbang ako. Nagtatagis ang aking bagang nang banggitin niya ang aking yumaong ina. She has no right to talk about my mother like that."Leave my house, Diana.""Leave or the guards will drag you out."She looked at
"Arzen, bro, I'm serious. I need the report--""I will be the one who will check on her condition, Ariq."I sipped on my wine and I looked around my place. Naglakad ako habang hawak ang kopita.Hindi ko dapat makalimutan kung bakit ko ito ginagawa."Ariq can save her, may tiwala ako sa kapatid mo, Arzen. Nakakaawa. Gusto ko na rin na gumaling si Seya. Sana ay makaligtas siya sa sakit na ito. Naaawa na ako sa kanila lalong-lalo na kay Zehra."Iyon ang mga salita na sinabi sa akin ni Lianna.Wala pang ilang buwan nang bumalik siya ay napakarami nang nangyari. My plan of taking her to good places was ruined because the moment she stepped her foot in the Philippines she looked for Errol.Napaismid ako at umiling.She still love Errol until now. Si Errol pa rin kahit matagal na silang naghiwalay.Narinig ko ang malalim na paghinga ng aking kapatid sa kabilang linya."Arzen, you can't. Ito ngang pag-o-opera mo kay Seya ay lulusutan ko na lang. You don't have your license. You are not a docto
Zehra Clarabelle Mineses"Zehra..."Unti-unti kong naidilat ang aking mga mata nang marinig ang boses ni Lianna. Naramdaman ko rin ang mahigpit na kapit sa aking kamay.Ano ang nangyari?Nakita ko si Lianna sa aking gilid, pati na si Errol na siyang may hawak sa akin. Nang dahan-dahan akong bumangon ay inalalayan niya ako at pumunta siya sa likuran ko. Kanina lang ay binabantayan ko si Seya. Hinihintay ko na makatulog siya. Iyon ang mga huling ala-ala ko."Si Seya..." sabi ko habang hawak ang aking ulo."Ayos lang siya, Zehra, nag-aalala siya sa 'yo. Siya ang tumawag sa amin dahil nga nawalan ka raw ng malay," lumingon si Lianna sa kinahihigaan ng kapatid ko. Napatingin ako doon at nakita ko ang malungkot na mukha ni Seya.Kaagad akong napatayo."Ate...""Dahan-dahan lang, Zehra! ang baba ng dugo mo, matinding pagod na ang nararamdaman mo sa katawan mo kaya bumigay ka na naman kanina," sabi sa akin ni Lianna.Inalalayan niya ako at lumapit kaming dalawa sa kama ng kapatid ko. Si Errol
Hindi na naging mahaba pa ang tulog ko dahil alas tres ay umuwi na rin muna si Errol at Lianna. Wala na sila talagang balak umalis ngunit pansin na pansin ko na rin ang pagod sa kanilang mga mukha kaya nagpumilit na ako. Nang sabihin sa akin ni Lianna na maaga na lang rin silang babalik ay um-oo ako para wala nang pilitan pa na mangyari.Ngayon ay nag-aayos ako ng mga gamit sa loob ng silid ni Seya. Alas sais na ng umaga at tulog pa rin ang kapatid ko. Napangiti ako. Mainam ito dahil kaninang madaling araw ay gising pa siya at hinihintay ang paggising ko.Ang sabi ay maaga daw darating ang doktor na titingin kay Seya. Si Thauce kaya 'yon?P-Pero ang sabi ni Lianna kagabi ay hindi tama ang ginawa ni Thauce, hindi siya doktor dito sa ospital kaya siguro ay iba ang darating upang tingnan ang kalagayan ni Seya. Baka iyong si Dr. Alvaro o hindi kaya ay ang kapatid niyang is Dr. Ariq."Ate..."Nang marinig ko ang boses ni Seya ay napalingon akong kaagad. Ibinaba ko ang damit na hawak ko at
The Cervellis. "Merry Christmas!" Pagpatak ng alas dose ay sabay-sabay kaming bumati sa isa't-isa. Yumakap ako kay Thauce at humalik naman siya sa aking ulo. "Merry Christmas, wife..." "Merry Christmas, husband..." sagot ko naman na ikinangisi niya. Gustong-gusto niya rin eh kapag tinatawag ko siyang husband. Hindi kami agad natulog nang matapos kumain. Nanood pa kami ng movie, ilang beses pa nga akong inaya ni Thauce pero hindi pa talaga ako non inaantok. Pero nang mapansin ko na parehong naghikab si Lianna at Seya ay nagpasya na rin ako na magpahinga na kaming lahat lalo at si Lianna at Eleaz ay siguradong may jetlag pa. "Isa rin ba sa surpresa mo yung pagdating nila Lianna?" tanong ko. Nakahiga na kami ngayon sa aming kama, katulad ng dati ay nakayakap ako sa kaniya at nakahilig sa kaniyang dibdib. "Hmm. I know you'll be happy to celebrate christmas and new year with her. But, it's also Lianna's decision. Pero ako ang nag-bukas ng usapan tungkol doon." "Akala ko ay trabaho a
Hindi nawala ang ngiti ni Thauce sa buong byahe. Napatingin naman ako sa oras, madilim-dilim pa. Mag-aalas-kwarto na ng umaga. Sa Toorak ang punta namin, iyon ang lugar na sinabi ni Thauce at mga trenta minutos ang layo mula sa airport. Pero habang papunta roon ay grabe, naaagaw talaga ang atensyon ko sa mga nadaraanan namin.Ang ganda!Parang hindi totoo, eh. Parang ito lang yung mga nakikita ko sa palengke na mga poster. Oh yung mga isinasabit sa dingding ng bahay na nakaframe para dekorasyon. Nahihirapan ako ipaliwanag."You like what you are seeing?"Dahan-dahan akong tumango. Ang mga mata ko ay nakatuon pa rin sa labas ng bintana. Tinatanaw ang mga nadaraanan namin. Grabe. Ibig sabihin sa ganitong kagandang bansa may bahay si Thauce?Sigurado akong hindi basta-basta ang pagbili ng lupain at magpatayo ng bahay sa ganito!"We didn't eat on the plane, are you hungry?"Napabaling ako kay Thauce sa tanong niya. Tuon na tuon lang ang pansin niya sa dinaraanan namin."Hindi naman ako na
Zehra Clarabelle CervelliTahimik kong niyakap ang sarili ko habang nakatingin sa labas ng bintana at tinatanaw ang maliliit na mga ilaw mula sa ibaba. Kaaalis lang ng private plane ni Thauce at wala siya sa tabi ko dahil may mga kinakausap siyang staff.Nang tumungo kami noon sa Palawan ay hindi ko na-enjoy ng ganito ang view, lalo na at umaga 'yon at dahil gabi nga 'yon ang sarap sa mga mata ng maliliit at iba-ibang kulay na mga ilaw."Iba pala kapag narito ka sa itaas, ang naglalakihan na mga building at iba pang mga matataas na lugar na may ilaw ay parang mga langgam lang sa paningin," bulong ko sa aking sarili.Sa totoo lang, isa ito sa surpresa na kahit kailan ay hindi ko inaasahan na gagawin ni Thauce. Kahit pa sobrang miss ko si Seya. Alam ko na kaya niya naman dahil marami siyang pera pero sa mga naibigay na niya para sa akin, sa pagpaparamdam na gagawin niya ang lahat ay napakalayo nito sa isipan ko.Lalo na ang pagdadala ng labi ng mga magulang namin ni Seya at pagpapagawa
Mukhang mas magiging abala pala siya sa mga susunod na araw at buwan. Parang mas nalungkot ako doon. Iba pa rin kasi yung palagi ko siyang nakikita at nakakasama. Pag kasi nasa opisina siya ay gabi at umaga lang. Ang buong maghapon ay sa trabaho. Tipid akong ngumiti at tumango kay Thauce. At habang nasa daan kami papunta sa orphanage ay naalala ko naman na bumili ng cake. "Ayun, Thauce, diyan na lang. Cake shop iyan." Iginilid niya ang sasakyan pero walang parking lot akong makita. "Bababa na ako dito, ayan lang naman sa malapit. Sumunod ka na lang sa loob pag nakahanap ka na ng parking lot. Saka, isang cake lang naman sandali lang ito." "Can you go alone?" "Oo naman, Thauce! saka baka wala ka rin agad mahanap na parking, pag nakabili na ako ay makikita mo naman ako agad. Hindi tayo pwede magtagal dahil baka magsimula na ang celebration." "Okay, baby, be careful." Lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa loob ng cake shop. Namili kaagad ako pagkapasok. Natakam pa ako sa blueber
Halu-halong emosyon. Iyon ang naramdaman ko sa nakaraang linggo pagkatapos kong malaman kay Thauce na buntis ako. Ako mismo na may katawan ay hindi 'yon naramdaman. Pero doon ko rin napagtanto na ang lahat ng nangyayari sa akin, lahat ng kilos at galaw ko ay inoobserbahan niya. At ngayon nga na kumpirmado na namin na dalawang linggo na akong buntis ay mas naging doble pa ang ipinapakita at pinaparamdam niyang pag-iingat sa akin. Ngayon ko lang rin naunawaan ang dahilan ng pagbabago ng mga desisyon niya sa aming dalawa. Ang pag-aaral ko na magsisimula sa susunod na taon at home schooling na. Alam na niya pala non na maaaring buntis ako. Ang hindi niya pagpayag na lumabas ako basta-basta, ang pagsa-suggest niya na kumuha na kami ng kasambahay na tinanggihan ko. Hinintay niya rin talaga na ako ang makaalam na buntis na ako at sa pakiramdam ko, hindi na rin siya non nakatiis kaya niya nasabi. Nang makaramdam ako ng pag-ikot ng sikmura ay bumangon ako ng dahan-dahan at bumaba sa kama. Tu
"Hey, baby. Kanina ka pa?" pagkalapit ay mabilis na hinalikan ni Thauce ang aking mga labi at hinubad ang coat niya na suot."Kadarating-dating lang...""The room is cold," at nilalamig nga talaga ako kahit na makapal-kapal ang bodycon dress na suot ko."What a lovely woman. Is she your wife, Mr. Cervelli?" nang magsimula kaming maglakad ni Thauce sa harapan ay sinusundan pa rin kami ng tingin nga mga tao sa loob. Hindi na maalis ang kaba ko kahit nasa tabi ko siya. Pinagsalikop pa ni Thauce ang mga kamay namin at tiyak ramdam niya ang panlalamig ng kamay ko!"Yes. She's my beautiful wife, everyone. She's Zehra Clarabelle Cervelli," nakangiti naman na pakilala niya sa akin at bago kami naupo ay yumuko ako sa lahat ng naroon bilang respeto."M-Magandang tanghali po sa inyong lahat."D-Dapat kasi ay naghintay na lang ako doon sa table ni Shirley!"Oh, she's blushing!" sabi ng isang babae na may edad na. Nakangiti ito sa akin.May tatlong babae sa loob ng conference room at halos lahat a
Nagising ako sa naramdaman kong kiliti sa aking leeg at aking mukha. Nang unti-unti kong idilat ang mga mata ko ay sinalubong ako ng nakangiting mukha ni Thauce. Nakaupo siya sa gilid ng kama, habang hawak ang isang kamay ko."Good morning, wife."Napapikit ako at nag-inat, nakangiti ng malawak. "Good morning..." paos kong sabi. Nang bumangon ako ay napatitig ako kay Thauce, nang iangat niya ang kamay ko na hawak niya at patakan ng halik 'yon. Napansin ko rin na nakaligo na siya, at naka office suit na."Hindi mo ako ginising? hindi kita tuloy naipaghanda ng almusal.""I made our breakfast already, I know you're tired."Eh paanong hindi ako mapapagod? sobrang ganado niya kagabi! ang aga pa non pero anong oras kaming natapos dahil sa mga gusto niyang gawin! pero ang swerte ko talaga sa kaniya... bukod sa ramdam ko ang pagmamahal niya ay napakamaalaga rin."Kasalanan mo..." nakasimangot ko sabi. Tumawa naman siya at binuhat ako. "Thauce, magugusot ang suot mo! maglalakad na lang ako!
"Thauce, ha!" sita ko na ikinatawa naman niya. Sabay na kaming dalawa na umakyat pero dahil ime-message ko si Lianna. "Maaga na lang tayong magdinner." "Alright, baby." At pagkarating naman sa silid namin ay kinuha ko agad ang cellphone ko at nagtipa ng mensahe kay Lianna. Nakita ko pa ang limang missed calls ni Thauce at ilang mensahe. "So, Errol confessed everything to you?" Napaangat ang tingin ko sa kaniya, wala na siyang damit pang-itaas at may hawak na siyang itim na sando. "Hmm... ako ang nagsabi na mag-usap kami, Thauce. Ibang-iba nga si Errol kaysa dati. Yung yung napansin ko." Pagkasend ko ng mensahe kay Lianna na nakauwi na ako at kanina pa ay ibinaba ko ang cellphone ko sa bedside table. Lumapit ako sa kaniya pagkakita. Nakapagbihis na siya. Naka itim na sando at itim na sweatpants. "Maybe because he is having a hard time now and he regrets a lot of things..." sagot niya at hinawakan ako sa aking siko para mas ilapit. Tumaas naman ang mga kilay ko sa kaniya. "Bak
Pagkatapos ng naging pag-uusap namin ni Errol ay umuwi na rin ako kaagad. Hindi na ako bumalik sa mall. At ngayon habang papasok nga ako sa bahay ay nakailang buntong hininga na ako."Ma'am Zehra, hindi po kayo tumawag para magpasundo."Sinalubong ako ng tanong ni Adriano. Ngumiti naman ako ng tipid sa kaniya. 'Yon rin kasi ang bilin ni Thauce, na kung uuwi ako ay tawagan ko si Ariano pero nag-taxi na lang rin ako."Ako na lang ang bahala kay Thauce, huwag kang mag-alala."Yumuko naman siya"Sige po, Ma'am Zehra."Nagpatuloy naman na ako sa paglalakad papasok."Alam na pala niya non..." bulong ko, hindi pa rin nawawala sa isipan ko ang naging usapan namin ni Errol.Naging maayos naman iyon. Nagpaalam ako kay Errol na nasabi ko ang lahat ng nais ko at naipagtapat naman niya sa akin ang totoong naramdaman niya. Pati nga ang kay Lianna, dahil sinabi ko na nagalit ako sa kaniya sa ginawa niya nang maospital ito at 'yon daw ay hindi niya sinasadya... hindi niya alam na buntis ito.At napan