"Anak ko, naparito kang muli." Humarap ako sa likuran ko at nanlaki ang mata ko sa nakita. "Nagulat ka ba?"
"H-Hindi ka na..." Sh*ta totoo ba itong nakikta ko?
"Nagtatago lamang ako sa ganoong anyo. Ito ang tunay kong itsura, anak ko. Ito ako, Ahrina, at hindi ko pinagsisisihang pinakita ko ito sa iyo," masaya niyang sambit. "Muli tayong nakita. Batid kong may gusto ka ulit na itanong sa akin."
Ah, oo nga pala. "Bakit kinailangan mong saktan sila Crimson at Thoreau?"
Ngumiti siya at nilapitan ako. "Kung hindi ko sila sasaktan, masisira nila ang aking hukbo. Minsan, kailangan mong isakripisyo ang isang bagay para sa nakakabubuti ng marami. Inutusan ko ang mga necromancers ko na palayuin silang dalawa pero gumamit sila ng kanilang magic kaya kinailangan kong magbaba ng utos na saktan silang dalawa."
Naiinis man ako sa ginawa niya, kailangan k
Pagkadating sa Academy patio, nandoon na silang lahat. Agad akong niyakap ng mga girls habang mga nagsisipagluhaan. "Mga bruha, hindi naman ako babalik ng Earth." "G*ga." Tumawa kaming tatlo sa sinabi ni Marina. Pinunasan niya ang luha niya at pabiro akong sinampal. "Oh ayan, baka sakaling matauhan ka pa." "Wala nang atrasan 'to 'no, loka-loka ka." Hinarap ko sila Lia at Freesia. "Oh, wag umiyak. Hindi naman ako mamamatay." "Siguraduhin mo!" bulyaw sa akin ni Freesia na ikinatawa ko. "Tawa-tawa ka dyan, kapag ikaw talaga namatay, hindi kita bibisitahin." "Mabuti. Para ako na lang ang bibisita sa iyo." I turned to Lia. "Ikaw na bahala sa dalawang ito ah." She jokingly saluted. "Yes, boss." I turned to the boys and chuckled. "Buti naman at walang magdadrama sa inyo." Blake pouted and o
Tumunog na ang bell, hudyat na oras na ng tulog. Pero kahit anong pilit ko sa sarili ko, hindi ko magawa. Kaya binuksan ko ang pinto at naupo sa may balcony. Gano'n parin naman ang buwan, walang pinagbago. Napakaliwanag at bilog na bilog. Nanatili lang akong nakatitig sa buwan. Kahit kasi hikab, hindi man lang nagpaparamdam. Para bang hindi talaga ako inaantok. "Crimson, you still awake?" Wala na talaga akong makausap dito. Naging instant loner tuloy ako. To my surprise, he responded. "Yes, baby girl, I'm still up. Can't sleep?" "Hm-hm. Ikaw? Bakit hindi ka pa natutulog?" "Can't sleep too. I miss you." A smile appeared on my lips. "I miss you too. Ganyan mo ako ka-miss kaya hindi ka makatulog?" "Hoho, what if I ask you the same q
Walang kakwenta-kwentang araw! Very unproductive. After ng mock competitions, pinag-lunch kami and another tests were executed. 'Yun lang! Ibinagsak ko ang katawan ko sa kama pagkatapos maglinis ng katawan at tumunganga. "You still awake, baby girl?" I was a bit startled no'ng marinig ko ang boses ni Crimson but then, I answered him afterwards. "Yes! Yes, gising pa ako." "Tell us your room number." My eyes widened. P*ta, room number! "Hey! You guys are here?" "Uh-huh." "Room 194. Teleport here, I'll block the magic ward." I stood out from my bed and raised both of my hands to create a hole on the ward protecting us all. "Okay na." As I felt humans behind me, I closed the hole I made and touched the wall to create a ward blocking t
Ngayong araw na ang simula ng Wielders of Charms. Wala namang masyadong ganap kahapon kaya tingin ko, pinagstay lang talaga kami dito para makapaghanda mentally. Well, maliban sa nagpunta ang mga panget at maiingay na nilalang dito. Pero yeah, puro tunganga lang ang ginawa ko kahapon. Nakipag participate naman ako sa mga tests kagaya ng physical examinations kung kaya ba namin and kung mentally fit ba kami, mock competition sa may arena na nasa likuran lang ng hostel, and pahinga na. Hindi na ako nakipag-socialize. Hindi naman ako nagpunta rito para doon. Wala na akong pake kung ayaw nila sa akin dahil sa impression na pinakita ko or gusto nila ako dahil may malakas ako. Ang gusto ko lang at ang kailangan ko lang, ang maipanalo at matapos ko ang kompetisyong ito. Madaling araw pa lang, actually 3:30 AM pa lang, gising na ako. Ako yata ang pinakamaagang nagising. Tulog
"Good morning, citizens of Magic World! Today we celebrate the 130th Wielders of Charms! Make some noise!" The audience made a loud noise echoed in the whole arena. Sus, mga uto-uto. "And now, in this day, we will now officially open the 130th Wielders of Charms competition by starting with the Union of Magic Acting Director-General, Mr Kinetlch Arcenum." Acting Director-General? Nasaan ang mismong Director-General ng Union of Magic? "Hey pusa!" "My name is Pitch!" "Bakit ka nagagalit? Duh, hindi ko naman alam 'no!" "Hindi pa ba sinasabi sa iyo ni Crimson?" "Sasabihin ko bang hindi ko alam kung sinabi niya sa akin?" Sarap nito minsan kausap eh. "By the way, may tanong kasi ako." "Bilis-bilisan mo dahil nakain ako." "E
First thing I saw pagkamulat ko ng mga mata ko ay ang kulay blue na ceiling kaya agad akong napaupo. But then, I closed my eyes as my sight spinned and my head ached a bit. "Ano ba yan, dahan-dahan lang kasi." Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa concern sa akin ni Crimson o maiinis dahil bad mood na naman siya. "Oh, tubig." Iniminulat ko na ang mga mata ko at kinuha ang boteng inaabot sa akin ni Freesia. Pagkabalik ko sa kanya nung bote ng tubig, nagsalita ulit siya. "Ayos na ba pakiramdam mo?" "Medyo nahihilo parin ako. Pero kaya naman na, bearable naman." I smiled at them. "Thank you." "Eliminations pa lang hinimatay ka na," Marina scolded. "Pa'no pa kaya kapag quarters na? Pati sa semis? Hindi ka makakaabot ng finals niyan!" High blood din itong si Marina. Lahat na yata sila high blood my gosh. "Trust me, Marina, makakaabot ako sa finals. Hindi naman nagkakamali a
THIRD PERSON'S POV "Tama nga sila. This competition is a no joke." Matapos ang isang linggo, ngayon na magaganap ang pinakahinihintay na araw ng lahat. Ang finals ng Wielders of Charms. Kahapon nagsimula ang paghahanda ng lahat ng representatives para sa finals na ito kung saan kakalabanin nila ang defending champion ngayong taon na si Ahrina. Noong quarters, natalo ni Ahrina ang isang fire mage na may fire breath bilang kanyang abilidad galing Malifent, warlock na may teleportation abilities na mula sa Townland, at light mage na may kakayahang basahin ang isip o telepathy na mula sa Bourgland, dahilan para umusad siya sa semis. Dito sa semis tinalo niya ang isang nature mage na may supersonic speed na mula sa Svien, lightning mage na may supernatural durability na mula sa Avenditia, ice mage na may power replication ability na mula sa Enchantrie, witch na may fear induce
AHRINA TANTIANA REGALIA'S POV Pagkamulat ko nang mga mata ko, isang hindi familiar na itsura ng kisame ang nakita ko. Dala ng pagkabigla, mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga at tinignan ang paligid. "Sh*t, nasaan ako?" Bumukas naman yung pinto and isang babaeng naka-plain black dress na umaabot hanggang ankle niya. Nagbow ito sa akin pagkasara niya ng pinto. "Sa wakas ika'y nagising na, Your Majesty. Ikinagagalak naming lahat na ika'y naririto ngayon sa kaharian ng Dreich. Bilang isang pagbati, nais kayong imbitahan ni Pinunong Hades sa almusal ngayon." Sh*ta, ano na naman itong mga paandar ni Headmaster? Kung masaya silang nandito ako, ako hindi. Paanong hindi ako magtataka sa paligid kung mabilis ang tibok ng puso ko na para bang may mali sa lugar na ito? Tinanguan ko na lang yung babae. "Sige." At pagkatayo ko, doon ko napansin ang
Dalawampung taon na simula nang mamuno sila Crimson at Ahrina bilang Hari at Reyna ng kaharian ng Demetria. Dalawampung taon na ring payapa ang buong Magic World, malayo sa mga pangyayari noong nakahiwalay ang Dreich mula sa Demetria. Sa balkonahe ng kanilang kwarto nakatayo si Ahrina, tinatanaw ang makulay at payapang Demetria. Ilang segundo ang makalipas, yumakap mula sa kanyang likod si Crimson. "Penny for you thoughts?" tanong nito sa asawa at saka nagtanggal ng kanyang reading glasses. "Wala naman." Nanatili ang titig ni Crimson kay Ahrina. Sa huli, sumuko na ang kanyang asawa. "Oo na, namimilit ka na naman eh. I was just thinking if everything will stay like this. Yes, it's been twenty years but—"
A loud thud echoed in the whole Royal Palace, followed by a series of laughter. Eminence yelled, "Napakadaya ninyong lahat! Mga cheater!" Midnight, the Crown Prince of Demetria, just shook his head and smirked. "Lampa ka pa rin hanggang ngayon, Emy. Wala ka pa ring pinagbago. What happened to your Schiz-Torren blood?" "How dare you—" The fight was cut off as Ahrina threw the pink furry slipper to the four kids quarelling. "Hindi talaga kayo marunong makinig, ano? Eh kung kayong apat kaya ang sakalin ko isa-isa?" Twilight and Amethyst looked at each other and exclaimed, "Run!" "Oh anong nangyari rito?" agad na tanong ni Marina pagkarating sa Royal Garden kasama si Freesia at Thoreau. "In fairness, ang gulo ah. Royal Palace ba talaga ito?" "Tita Marina!" sigaw ni Amethyst at mabilis na isinumbong ang kanyang ina rito. "Inaaway kami ni
Things went very swift. I have gone so aggressive and that urge to kill this man I'm fighting against, I think, already controls my mind. I know this is bad because of the evil darkness gem but I don't have time for some self-control session. Gumawa ako ng isang wind tornado para sana itulak siya palayo. Kaso, nagulat ako nang biglang nasa unahan ko na siya kaya hindi ako nakagalaw agad. I felt a sharp blade cutted my skin on my neck. Biglang nanlabo ang paningin ko at nanlambot ang mga pakpak ko. Halos sumuka ako ng dugo pagkabagsak ko sa lupa. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nanghina. Nanlalabo na ang mga paningin ko at pakiramdam ko ay isang sagi na lang ay patay na ako. "Baby, baby," I heard Crimson panicked. "Baby, can you hear me? Please respond." I felt his warm hands on my skin. "Damn!" "She and the Mystic Stone must not be separated," Lia stated, touching
Less than an hour before the Midnight Sun appears everyone remains silent and the only thing we can hear is our heavy breathings. I'm still watching the surroundings from above here, especially the Dreich. There was a bit of fight happening at the border of Hesperia and Dreich. I have launched one thousand student magicians there to help the citizens escape and only fight when desperately needed. And yeah, hanggang ngayon, may mga lumilikas pa rin. Few minutes later, a light slowly enlightes the dark environment. It is the Midnight Sun. "Everyone, prepare," I announced to all of them. The rescue is still ongoing. Kailangang madala sila sa shelters bago tuluyang magpakita ang Midnight Sun. "Tita Ruby, what's the status there po?" "Malapit nang madala sa shelters ang lahat ng mga lumikas." "Sige po." Sa dami ng mga gustong makaalis na sa Dreich, tila ba maliit pa ang but
Madilim pa, pero mulat na mulat na ang mga mata ko. Yep, today will be a day where the most excruciating event that magicians never wished for will happen for in this special day: the infamous Enchanted War. I wore my black warrior outfit, almost the same as to what I wore during the finals of the Wielders of Charms. However, it has more purple designs and leather gloves. After tying my black leather knee-high combat boots, nagteleport na ako papunta sa rooftop ng Academy building to have my early warm up. Ayoko sa Training Chamber magpunta dahil madali lang ang access doon. Not like here na walang daan papunta rito unless you can walk up to the top of one of the Academy towers tapos saka ka tumalon. I summoned my magic staff and stanced to start training all by myself. I have mastered all the stuffs so a trainor for me isn't recommended by now. Kaya ko nang mag-ensayo mag-isa. This is as simple a
"Baby girl, wake up..." Though I feel like I'm sleep-deprived, kalmado akong bumangon at ngumiti kay Crimson na mukhang ewan. Oh man, he should be thankful dahil kung hindi lang talaga siya si Crimson, kanina pa bubog-sarado ang isang 'to sa akin. "Good morning, baby. Paano ka nakapunta rito?" "I sneaked in. Headmistress Mildred called them all except for me." "You asked her to do you a favor?" "Of course, no. Why would I do that? Everyone's busy for the second Enchanted War." Oo nga naman. Lahat kami ngayon ay pinoproblema ang mangyayari sa Enchanted War. Well, mas lalo naman ako kasi ako yung leader ng Academy para rito. "Okay. I'll go prepare now." "Sure. I'll wait for you." "Like how you waited for me to give you my yes." He frowned and shook his head. "Can't deny it, Torren. Tot
So people really thought that I betrayed them. Demetrians thought I betrayed Demetria. They really thought that I will join Dreich and not my own land. And those thoughts of them about me made them file a case against me. Dimwits. "And what happened to my cases?" "Upon hearing Dametreil Schiz's and Sorceress Halina's statements, Royal Family of Demetria announced those cases null and void. You were not guilty and fortunately as well, you weren't sentenced to three counts of death penalty." Mabuti na lang talaga. Three counts of death penalty ba naman ang kaparusahan sa tatlong batas na 'yun. I smiled at him. "I am really fortunate." Pagkatapos niya akong subuan, tumitig siya sa akin at ngumisi. "Ano?" "You're really fortunate?" "Hmm," I responded, nodding. "Hindi ba ako maswerte? I have all the useful connections in this world an
I slowly opened my eyes, seeing the familiar white ceiling and a warm thing cupping my left hand. I moved a bit and pushed myself to sit up without waking him. And I succeeded. Confirmed, nasa ospital nga ako ng Academy. What happened to me is still vivid in my mind and it still scares me until now, fearing that the same might happen not to me but to the others . . . especially Damaris and her family. However, nothing will happen if I let that nightmare control my mind and gone crazy. I have to develop new effective plans and execute actions for the better and to avoid what has to avoid. But then, as I gazed at Crimson who still sleeps soundly, I forgot about all the fears I have even just for a short span. I miss him. Sobrang na-miss ko siya. Alam kong mahirap paniwalaan pero siya ang pinakana-miss ko. I miss my Crimson. Hindi ko na napigilan ang sarili ko and faced him to caress his soft, black
Inabot ako nang dilim sa pagpapagaling kay Ahrina. Nawala na rin ang kanyang mga sugat at tanging mga marka ang naiwan. Mawawala rin ang mga iyon paglipas ng oras. Nagtagal ako sa pagpapagaling sa kanya dahil kailangan kong dahan-dahanin ang proseso. Maliban sa nag-iisa lamang ako, napakadami niyang sugat at mas lalong dadami at lalala ang kanyang sitwasyon kung ipipilit kong pabilisin ang paggaling niya. Nagpunta ako sa tabi niya at hinawakan ang kanyang kaliwang kamay. "Ahrina, malapit nang matapos ang lahat nang mga paghihirap na ito. Wag kang mag-alala, gagabayan kita. Kaya pakiusap, gumising ka na sa lalong madaling panahon." Pagkalabas ko ng silid, naroroon parin silang lahat at tahimik na lumingon sa akin. "Maayos na ang lagay ni Ahrina. Marka ng kanyang mga sugat ang naiwan pero mawawala din ang mga iyon. Natutulog parin siya nang mahimbing." "Magsabi ka nga ng totoo, Lia." Tumayo mula sa