Inabot na ako ng gabi sa pagbabasa at halos sumakit na rin ang likod ko. Matapos basahin ay isinara ko na ang librong Quantum of Sorcery na dapat binabasa lang mga sorcerer at sorceress. Pero anong paki ko? Books are for everyone. Depende na yan sa tao kung cup of tea nila yung isang libro or hindi. Pero para sa akin, lahat ng uri ng libro (with a total, infinite exception sa mga libro na ginagamit sa school na sobrang boring), gusto ko.
At dahil dinner time na, hiniram ko na lang ang dalawa pang libro na hindi ko pa nababasa. Ms. Rieotti gave me a library card kung saan isusulat yung mga hihiraming books. After magsulat sa may record book, pinapirma niya ako dun at pinayagan na kahit anong araw ko ibalik yung books. Isang araw lang kasi talaga ang duration ng paghiram kahit gaano karaming books pa yan.
Ewan ko, peyborit na ata ako ni Ms. Rieotti eh. Baka mamaya sa kasal nito, ako pa maid of honor. Char.
<
I don't know why, but I just woke up at 3:30 in the morning. Kahit alas-onse na akong nakatulog, maaga parin ako nagising. Like, what the baboy, four hours lang tinulog ko! Pero, okay lang yan, I'm still fresh looking. Maganda pa naman ako so yeah, there's nothing for me to worry about. I went inside the bathroom and kaagad naligo. I know what will happen later so I'll start preparing na. Mahaba-habang paglalakbay pa naman ang gagawin namin. To be comfy, shirt and skinnies lang ang sinuot ko at isang pares ng itim na sneaks. Gusto ko sana ng white sneaks kaso madudumihan lang ng to the ultra pro max so yeah, wag na lang. Humarap ako sa salamin dito sa banyo at ngumiti na parang baliw. "Sh*ta girl, ang ganda mo talaga." Oh 'di ba, parang crazy-crazy. Well, ganito talaga ako kapag kinakabahan ako. I always compliment myself na super ganda ko,
Sasagot palang sana ako ng bigla akong tawagin ni Julianna Sutton. "Hey Regalia girl, wala ka man lang iaambag?" "Lol, asang may ambag ka," I uttered and girls laughed secretly. "Teka lang, hahanap ako ng pang-ambag ko." Sa pagkakatanda ko, summonation ang ability ni Mom. Kung magagaya ko iyon, we will all have an easy time searching for that oldest known sorceress named Halina, according to Headmaster Hades. I took a deep inhale and forced myself to copy Mom's ability. As I felt my energy gushing through my veins, I motioned my hands and thought of the only animal that can guide us. A dove appeared in front of me and I smiled. Successful! Medyo mahirap though kasi para akong nairi ng tahimik but then, it's worth it. As the dove went on my arm, I faced them all. "I summoned an animal to help us search for that oldest known sorceress. I just hope it will." I eyed the do
These past few weeks, I noticed the awkward actions of Tita Calla, Tito Carob, and Kuya Collin. They all become busy and has no vacant time. At first, I understood. However, as I learned about something na naman galing kay Headmaster Hades last week, I've begun observing my surroundings. Last night, I just realized that I did a great revision on the prophecy. I still can recall Celeste's words to me when we, students, went to Thalia. "Isang babae ang darating pagkatapos ng ika-dalawangdaang kabilugan ng buwan. Siya'y may taglay na kakaibang lakas at kapangyarihan. Sa loob ng unang limang araw, malalaman niya ang kaya niyang gawin. Pagsapit ng ika-dalawangdaang isa ng kabilugan, malalaman niya kung sino siya. Dalawang buwan matapos ay mapapahamak siya. Ika-tatlong buwan, maghahasik na ng kasamaan ang mga taga-Dreich at maghahanda na ang lahat para rito. Pagsapit ng pangalawang kabilugan ng buwan sa ika-limang buwan, magsis
"Ahrina." Nilingon ko si Lia. "Sabi ng doktor, stable na daw sila Crimson at Thoreau. Sa loob lang ng 48 hours o higit pa, magigising na sila." Tumango ako. "Tara sa loob?" Pagpasok sa loob, sila Mommy ang nakita ko kasama si Marina, Blake, at Freesia. Lumapit ako sa kama ni Crimson at naupo upang isa-isang pagalingin ang mga sugat niya. "Ahrina, hindi mo na kailangang gawin ito, pakiusap," saad ni Blake sa akin. "Gagaling din naman sila agad." Wala akong pakialam. Matapos kong pagalingin si Crimson, nagpunta na ako kay Thoreau. May humawak sa braso ko at mabilis kong hinawi ang kamay na iyon na kamay pala ni Mommy. "A-Anak..." Nang naghilom na ang huling sugat ni Thoreau na nasa noo niya, tumayo na ako at hinarap sila Mommy. "Mind explaining me this sh*ts?" "A-Ahrina anak..." I saw
"Anak ko, naparito kang muli." Humarap ako sa likuran ko at nanlaki ang mata ko sa nakita. "Nagulat ka ba?" "H-Hindi ka na..." Sh*ta totoo ba itong nakikta ko? "Nagtatago lamang ako sa ganoong anyo. Ito ang tunay kong itsura, anak ko. Ito ako, Ahrina, at hindi ko pinagsisisihang pinakita ko ito sa iyo," masaya niyang sambit. "Muli tayong nakita. Batid kong may gusto ka ulit na itanong sa akin." Ah, oo nga pala. "Bakit kinailangan mong saktan sila Crimson at Thoreau?" Ngumiti siya at nilapitan ako. "Kung hindi ko sila sasaktan, masisira nila ang aking hukbo. Minsan, kailangan mong isakripisyo ang isang bagay para sa nakakabubuti ng marami. Inutusan ko ang mga necromancers ko na palayuin silang dalawa pero gumamit sila ng kanilang magic kaya kinailangan kong magbaba ng utos na saktan silang dalawa." Naiinis man ako sa ginawa niya, kailangan k
Pagkadating sa Academy patio, nandoon na silang lahat. Agad akong niyakap ng mga girls habang mga nagsisipagluhaan. "Mga bruha, hindi naman ako babalik ng Earth." "G*ga." Tumawa kaming tatlo sa sinabi ni Marina. Pinunasan niya ang luha niya at pabiro akong sinampal. "Oh ayan, baka sakaling matauhan ka pa." "Wala nang atrasan 'to 'no, loka-loka ka." Hinarap ko sila Lia at Freesia. "Oh, wag umiyak. Hindi naman ako mamamatay." "Siguraduhin mo!" bulyaw sa akin ni Freesia na ikinatawa ko. "Tawa-tawa ka dyan, kapag ikaw talaga namatay, hindi kita bibisitahin." "Mabuti. Para ako na lang ang bibisita sa iyo." I turned to Lia. "Ikaw na bahala sa dalawang ito ah." She jokingly saluted. "Yes, boss." I turned to the boys and chuckled. "Buti naman at walang magdadrama sa inyo." Blake pouted and o
Tumunog na ang bell, hudyat na oras na ng tulog. Pero kahit anong pilit ko sa sarili ko, hindi ko magawa. Kaya binuksan ko ang pinto at naupo sa may balcony. Gano'n parin naman ang buwan, walang pinagbago. Napakaliwanag at bilog na bilog. Nanatili lang akong nakatitig sa buwan. Kahit kasi hikab, hindi man lang nagpaparamdam. Para bang hindi talaga ako inaantok. "Crimson, you still awake?" Wala na talaga akong makausap dito. Naging instant loner tuloy ako. To my surprise, he responded. "Yes, baby girl, I'm still up. Can't sleep?" "Hm-hm. Ikaw? Bakit hindi ka pa natutulog?" "Can't sleep too. I miss you." A smile appeared on my lips. "I miss you too. Ganyan mo ako ka-miss kaya hindi ka makatulog?" "Hoho, what if I ask you the same q
Walang kakwenta-kwentang araw! Very unproductive. After ng mock competitions, pinag-lunch kami and another tests were executed. 'Yun lang! Ibinagsak ko ang katawan ko sa kama pagkatapos maglinis ng katawan at tumunganga. "You still awake, baby girl?" I was a bit startled no'ng marinig ko ang boses ni Crimson but then, I answered him afterwards. "Yes! Yes, gising pa ako." "Tell us your room number." My eyes widened. P*ta, room number! "Hey! You guys are here?" "Uh-huh." "Room 194. Teleport here, I'll block the magic ward." I stood out from my bed and raised both of my hands to create a hole on the ward protecting us all. "Okay na." As I felt humans behind me, I closed the hole I made and touched the wall to create a ward blocking t
Dalawampung taon na simula nang mamuno sila Crimson at Ahrina bilang Hari at Reyna ng kaharian ng Demetria. Dalawampung taon na ring payapa ang buong Magic World, malayo sa mga pangyayari noong nakahiwalay ang Dreich mula sa Demetria. Sa balkonahe ng kanilang kwarto nakatayo si Ahrina, tinatanaw ang makulay at payapang Demetria. Ilang segundo ang makalipas, yumakap mula sa kanyang likod si Crimson. "Penny for you thoughts?" tanong nito sa asawa at saka nagtanggal ng kanyang reading glasses. "Wala naman." Nanatili ang titig ni Crimson kay Ahrina. Sa huli, sumuko na ang kanyang asawa. "Oo na, namimilit ka na naman eh. I was just thinking if everything will stay like this. Yes, it's been twenty years but—"
A loud thud echoed in the whole Royal Palace, followed by a series of laughter. Eminence yelled, "Napakadaya ninyong lahat! Mga cheater!" Midnight, the Crown Prince of Demetria, just shook his head and smirked. "Lampa ka pa rin hanggang ngayon, Emy. Wala ka pa ring pinagbago. What happened to your Schiz-Torren blood?" "How dare you—" The fight was cut off as Ahrina threw the pink furry slipper to the four kids quarelling. "Hindi talaga kayo marunong makinig, ano? Eh kung kayong apat kaya ang sakalin ko isa-isa?" Twilight and Amethyst looked at each other and exclaimed, "Run!" "Oh anong nangyari rito?" agad na tanong ni Marina pagkarating sa Royal Garden kasama si Freesia at Thoreau. "In fairness, ang gulo ah. Royal Palace ba talaga ito?" "Tita Marina!" sigaw ni Amethyst at mabilis na isinumbong ang kanyang ina rito. "Inaaway kami ni
Things went very swift. I have gone so aggressive and that urge to kill this man I'm fighting against, I think, already controls my mind. I know this is bad because of the evil darkness gem but I don't have time for some self-control session. Gumawa ako ng isang wind tornado para sana itulak siya palayo. Kaso, nagulat ako nang biglang nasa unahan ko na siya kaya hindi ako nakagalaw agad. I felt a sharp blade cutted my skin on my neck. Biglang nanlabo ang paningin ko at nanlambot ang mga pakpak ko. Halos sumuka ako ng dugo pagkabagsak ko sa lupa. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nanghina. Nanlalabo na ang mga paningin ko at pakiramdam ko ay isang sagi na lang ay patay na ako. "Baby, baby," I heard Crimson panicked. "Baby, can you hear me? Please respond." I felt his warm hands on my skin. "Damn!" "She and the Mystic Stone must not be separated," Lia stated, touching
Less than an hour before the Midnight Sun appears everyone remains silent and the only thing we can hear is our heavy breathings. I'm still watching the surroundings from above here, especially the Dreich. There was a bit of fight happening at the border of Hesperia and Dreich. I have launched one thousand student magicians there to help the citizens escape and only fight when desperately needed. And yeah, hanggang ngayon, may mga lumilikas pa rin. Few minutes later, a light slowly enlightes the dark environment. It is the Midnight Sun. "Everyone, prepare," I announced to all of them. The rescue is still ongoing. Kailangang madala sila sa shelters bago tuluyang magpakita ang Midnight Sun. "Tita Ruby, what's the status there po?" "Malapit nang madala sa shelters ang lahat ng mga lumikas." "Sige po." Sa dami ng mga gustong makaalis na sa Dreich, tila ba maliit pa ang but
Madilim pa, pero mulat na mulat na ang mga mata ko. Yep, today will be a day where the most excruciating event that magicians never wished for will happen for in this special day: the infamous Enchanted War. I wore my black warrior outfit, almost the same as to what I wore during the finals of the Wielders of Charms. However, it has more purple designs and leather gloves. After tying my black leather knee-high combat boots, nagteleport na ako papunta sa rooftop ng Academy building to have my early warm up. Ayoko sa Training Chamber magpunta dahil madali lang ang access doon. Not like here na walang daan papunta rito unless you can walk up to the top of one of the Academy towers tapos saka ka tumalon. I summoned my magic staff and stanced to start training all by myself. I have mastered all the stuffs so a trainor for me isn't recommended by now. Kaya ko nang mag-ensayo mag-isa. This is as simple a
"Baby girl, wake up..." Though I feel like I'm sleep-deprived, kalmado akong bumangon at ngumiti kay Crimson na mukhang ewan. Oh man, he should be thankful dahil kung hindi lang talaga siya si Crimson, kanina pa bubog-sarado ang isang 'to sa akin. "Good morning, baby. Paano ka nakapunta rito?" "I sneaked in. Headmistress Mildred called them all except for me." "You asked her to do you a favor?" "Of course, no. Why would I do that? Everyone's busy for the second Enchanted War." Oo nga naman. Lahat kami ngayon ay pinoproblema ang mangyayari sa Enchanted War. Well, mas lalo naman ako kasi ako yung leader ng Academy para rito. "Okay. I'll go prepare now." "Sure. I'll wait for you." "Like how you waited for me to give you my yes." He frowned and shook his head. "Can't deny it, Torren. Tot
So people really thought that I betrayed them. Demetrians thought I betrayed Demetria. They really thought that I will join Dreich and not my own land. And those thoughts of them about me made them file a case against me. Dimwits. "And what happened to my cases?" "Upon hearing Dametreil Schiz's and Sorceress Halina's statements, Royal Family of Demetria announced those cases null and void. You were not guilty and fortunately as well, you weren't sentenced to three counts of death penalty." Mabuti na lang talaga. Three counts of death penalty ba naman ang kaparusahan sa tatlong batas na 'yun. I smiled at him. "I am really fortunate." Pagkatapos niya akong subuan, tumitig siya sa akin at ngumisi. "Ano?" "You're really fortunate?" "Hmm," I responded, nodding. "Hindi ba ako maswerte? I have all the useful connections in this world an
I slowly opened my eyes, seeing the familiar white ceiling and a warm thing cupping my left hand. I moved a bit and pushed myself to sit up without waking him. And I succeeded. Confirmed, nasa ospital nga ako ng Academy. What happened to me is still vivid in my mind and it still scares me until now, fearing that the same might happen not to me but to the others . . . especially Damaris and her family. However, nothing will happen if I let that nightmare control my mind and gone crazy. I have to develop new effective plans and execute actions for the better and to avoid what has to avoid. But then, as I gazed at Crimson who still sleeps soundly, I forgot about all the fears I have even just for a short span. I miss him. Sobrang na-miss ko siya. Alam kong mahirap paniwalaan pero siya ang pinakana-miss ko. I miss my Crimson. Hindi ko na napigilan ang sarili ko and faced him to caress his soft, black
Inabot ako nang dilim sa pagpapagaling kay Ahrina. Nawala na rin ang kanyang mga sugat at tanging mga marka ang naiwan. Mawawala rin ang mga iyon paglipas ng oras. Nagtagal ako sa pagpapagaling sa kanya dahil kailangan kong dahan-dahanin ang proseso. Maliban sa nag-iisa lamang ako, napakadami niyang sugat at mas lalong dadami at lalala ang kanyang sitwasyon kung ipipilit kong pabilisin ang paggaling niya. Nagpunta ako sa tabi niya at hinawakan ang kanyang kaliwang kamay. "Ahrina, malapit nang matapos ang lahat nang mga paghihirap na ito. Wag kang mag-alala, gagabayan kita. Kaya pakiusap, gumising ka na sa lalong madaling panahon." Pagkalabas ko ng silid, naroroon parin silang lahat at tahimik na lumingon sa akin. "Maayos na ang lagay ni Ahrina. Marka ng kanyang mga sugat ang naiwan pero mawawala din ang mga iyon. Natutulog parin siya nang mahimbing." "Magsabi ka nga ng totoo, Lia." Tumayo mula sa