Library
Maghanap
Home / Romance / This Time We'll Never End / Chapter 7

Share

Chapter 7

Author: MarieCar_Gerebise
last update Huling Na-update: 2022-07-04 14:22:22
3rd Person's POV

"Yes, Mr. Martinez. Please go on," ma-awtoridad na utos ni Conrad sa Marketing Manager ng kompanya via virtual conference.

Nakaupo siya sa kama. Sa maliit na mesa ng kwarto niya ipinatong ang laptop. As usual, seryoso ang kanyang mukha at pormal na pormal magsalita, dahil na rin sa posisyon sa kumpanya.

Ganoon din ang pagkakakilala sa kanya ng mga katrabaho kung kaya't nai-intimidate ang mga ito sa kanyang presensya lalo na kapag kaharap siya ng mga ito. Kahit pa nababaitan sa kanya at satisfied sa kanyang management.

"Ang bait-bait talaga ni sir, kahit napakaseryoso at masungit tingnan!"

"Sinabi mo pa!"

"Ang hot at ang gwapo rin!"

Nagtilian pa ang mga ito.

Iyon ang mga salitang hindi niya sadyang marinig mula sa iilang empleyado noong nagpatawag siya ng meeting sa conference room para sa gaganaping team building ng kumpanya. Akmang papasok na siya sa loob nang marinig ang mga katagang iyon. Napangiti siya bago tinulak ang pintuan papasok.

Iyon ang unang taon
MarieCar_Gerebise

Let love and faithfulness never leave you; bind them around your neck, write them on the tablet of your heart. Then you will win favor and a good name in the sight of God and man. Proverbs 3:3-4

| Like
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • This Time We'll Never End   Chapter 8

    3rd Person's POV "Goodbye and thank you, sir Conrad," halos sabay-sabay na paalam ng mga estudyante. "Bye, ingat kayo." "Ay, mas lalo ka na, sir. Maraming nagmamahal sa'yo, e!" Napangiti si Conrad sa turan ng babaeng estudyante at bahagyang napailing habang nasa mga nililigpit na gamit ang mga mata. Halos ikabingi ni Amorah ang tili ng mga naroon sa reaksyon ng propesor. Napatakip pa siya ng tenga sa ingay. Napansin niyang ganoon din ang ginawa ng mga kalalakihan na nairita. May iba pa nga'ng nakabusangot. Nakaramdam man ng inis, hindi niya masisi ang mga kaklase. Conrad was said to be the Campus' ultimate crush- gwapo, matangkad, hot, mayaman, matalino at successful. Kaya naman, sa tuwing pinapansin nito kahit jokes ng mga estudyante at ngumingiti pa ay para ba'ng may artistang pinagkakaguluhan sa ingay. Kulang na lang yata ay magpa-fan sign ang mga ito. Napalingon si Amorah sa grupo ng mga babae niyang kaklase sa gawing kanan. Nakaupo ang mga ito 'di kalayuan sa kanyang silya

    Huling Na-update : 2022-07-11

  • This Time We'll Never End   Chapter 9

    3rd Person's POV "Are we late?" Sabay-sabay silang napalingon sa nagsalita. Si Andrei, kasama ang isang guwapo at matipuno ring lalaki na naka-business suit ay papalapit sa kanila. "Ang guwapo!" manghang saad ni Lia sa bagong dating. Nakatitig ito sa kanya habang nakangisi. "Alliyah!" babala ni Zeke sa kapatid. "Kuya! Humahanga lang. 'Tsaka, totoo naman, ah. Ang guwapo niya!" patiling wika nito. Zeke rolled his eyes. "Sarap sa eyes!" manghang saad ni Yve. Kumunot ang noo ni Andrei nang makita ang reaksyon ni Yve. Umismid naman si Yve nang makita ang reaksyon nito. Zeke noticed Jia pressing her lips into a thin line, habang nakatingin sa bagong dating. Wala sa sariling napalingon si Jia kay Zeke kung kaya't nagsalubong ang mga mata nila. Nagulat ito at agad na pinamulahan. Agad na nagbaba ng tingin sa hiya dahil nahuli siya nitong nagnanakaw ng tingin. "What are you doing here?" Conrad's cold remark to the new comer. "Magkakilala kayo?" pagtataka ni Zeke na ngayo'y nakatingin k

    Huling Na-update : 2022-07-14

  • This Time We'll Never End   Chapter 10

    3rd Person's POV Samantalang sa mansyon ng mga Primacio... Patapos na ang programa para sa welcome party ni Zeke kaya umakyat na silang magkakaibigan sa terrace ng ikatlong palapag ng mansyon. Kitang-kita mula roon ang kabuuan ng engrandeng ayos ng venue sa malawak na hardin. Aliw nilang pinagmasdan ang dami ng bisita, kasama ang mga magulang. "Welcome back ulit, Zeke! Yung totoo, for good na ba ang pag-stay mo rito sa Pinas?" tanong ni Yve, hawak ang baso nito ng lemon juice na paubos na. Pinagbawalan kasi ni Andrei na uminom ng alcoholic drinks kaya nag-juice na lamang, like the rest of the girls. Nakasandal ito sa balustrade ng terrace, gaya niya at nina Lia at Jia. Masayang nakatingin kay Zeke. "I really liked to. Depende pa rin sa takbo ng panahon... pero sana nga," nakangiting sagot nito. Katabi nito sa magara at malapad na rattan chair si Andrei na nakikinig lang sa kanila. "Balita ko, sa ospital ng pamilya ni Jia ka na raw mag-i-intern. Konting tiis na lang, Zeke, at mat

    Huling Na-update : 2022-07-20

  • This Time We'll Never End   Chapter 11

    3rd Person's POV With all satisfaction, Wendy looked at her exquisite and elegant reflection in her vanity mirror. Lahat ng bagay sa buhay ay nakuha na niya: pera, kayamanan, kapangyarihan, koneksyon at lahat na. Maliban sa tuluyang pagkasira ng buhay ng mga taong sumira sa reputasyon niya tatlumpu't isang taon na ang nakalipas. Tiim-bagang niyang inaalala ang tila bangungot na nagmumulto sa kanya; ang mga nangyari 31 years ago... Nagkagulo ang media nang pumutok ang balitang kinidnap at nilapastangan umano ang isang Binibining Pilipinas candidate na nagngangalang Rosanna Monte de Ramos. At ang itinuturong salarin ay walang iba kundi ang nobyo niya at ikakasal na sa kanyang si Alejandro Versalez. "Totoo ba ang balitang kumakalat, Miss Wendy? Hindi ba't nobya kayo ni Mr. Versalez? Ano sa tingin ninyo ang rason at nagawa iyon ng nobyo ninyo?" tanong ng isa sa mga reporter na tila inabangan talaga ang paglabas niya sa school campus. Gulat na gulat at nagugulumihanan siyang napatitig

    Huling Na-update : 2022-07-24

  • This Time We'll Never End   Chapter 12

    Conrad's POV Earlier that night... "Did she tell you what happened to her for the past 3 years? I bet not. Why would she, kung hindi ka niya naaalala? Why? Because you ruined her life! She almost died in that accident kaya tinago siya ng pamilya niya sa'yo! She's back, yes. But not her memories. And if I were her, and if I were to know you caused my family such fortune just to bring me back to life, babalik pa ba ako sa'yo?" she laughed mockingly at that. "Kung ayaw mong maniwala, be my guest. But... what do you think is the reason why she just appeared now? Well, you can talk to her parents if you have the guts. That is if... kung handa ka na sa galit nila sa'yo..." naalala kong sabi ni tita Wendy. The news shook me to the bones. At hanggang ngayon, naninikip pa rin sa sakit ang dibdib ko. Hindi ako makahinga ng maayos, at para bang gusto ko na lang maglaho na parang bula! Hindi ko alam ano'ng gagawin... maliban sa pag-inom at pag-iyak upang ibuhos ang nararamdaman kong sakit...

    Huling Na-update : 2022-07-28

  • This Time We'll Never End   Chapter 13

    Amorah's POV Biyernes. It's been a week since nung sinundo si Conrad ni Arthur, pero ni anino niya 'di ko na makita sa school. Walang humalili sa kanya na ibang propesor. Pero wala ring balita galing sa office sa status niya. Okay lang kaya siya? Noong napansin ng mga classmates kong hindi na siya pumapasok ng ilang araw, kumalat ang chismis na may relasyon kami kaya marahil daw ay nasuspende siya sa school. Chismis lang naman 'yun kaya chill-chill pa rin ako. Nakakainis lang minsan 'yung mga may crush sa kanyang mga estudyante kasi pinupuntahan talaga ako sa classroom para lang taray-tarayan o paringgan. Ang hindi lang nila alam, mas m*****a pa 'ko sa kanila kaya ayun, umuusok ang mga ilong pati tenga sa inis sa'kin. Wino-walk out-an ko lang naman or hino-who you nang magising. Akala siguro nila masisindak nila ako. Sa ganda kong 'to? Tsaka, hello! Ako ang gusto no'n, 'no! Hindi kayo! Proudly flips my long flowy straight hair. O, ha? Sinasadya rin ako ng mga kaibigan tuwing v

    Huling Na-update : 2022-07-31

  • This Time We'll Never End   Chapter 14

    Namungay ang mga mata niyang nakatitig sa akin. Parang kinurot ang puso ko nang makita siyang ganoon. May nasabi ba akong mali? Napapikit ako nang mabini niyang hinaplos ang aking pisngi. Ang sarap damhin ng init na nagmumula sa malaki niyang kamay. Magaspang ang kamay niya pero hindi nakakasakit sa balat. It screamed gentleness, and brought unfamiliar sensations to my system. Ang malakas na kalabog ng dibdib ko at ingay na gawa ng mga dahong hinihipan ng hangin ang tangi kong naririnig sa pagitan namin. Napasinghap ako nang idikit niya ang kanyang noo at ilong sa akin. Nanlambot ang katawan ko at rumahas ang sipa ng puso ko. Kung may sariling mga paa lang siguro ang puso ko ay baka kanina pa ako nilayasan nito sa kaba! Pigil hininga kong hinintay ang mga susunod niyang gagawin. "Amorah..." sambit niya, tila hinehele ng boses niya ang puso ko. "Alam kong hindi ka magtatagal dito. Next week, uuwi ka na... at iiwan mo na 'ko." Parang may kung ano'ng sumaksak sa puso ko sa lungkot n

    Huling Na-update : 2022-08-03

  • This Time We'll Never End   Chapter 15

    Conrad's POVWhen you try your best, but you don't succeedWhen you get what you want, but not what you needWhen you feel so tired, but you can't sleepStuck in reverse(Fix You by Cold play)Heto na naman ako, yakap-yakap ang aking lumang gitara. Kinakanta ang laman ng puso ko. Hinihiling na sana kahit konti ay maibsan ang lungkot na nadarama nito. And the tears come streaming down your faceWhen you lose something you can't replaceWhen you love someone, but it goes to wasteCould it be worse?Lights will guide you homeAnd ignite your bonesAnd I will try to fix youAnd high up above, or down belowSilong ako ng aming gazebo sa hardin, pero ang puso't isip ko ay na kay Amorah. Ang tanging babaeng minahal ko at ang tanging nais kong makasama... pero nagawa ko pa ring saktan... At iwan.When you're too in love to let it goBut if you never try, you'll never knowJust what you're worthLights will guide you homeAnd ignite your bonesAnd I will try to fix youMalayo ang tingin. Pagod

    Huling Na-update : 2022-08-06

Pinakabagong kabanata

  • This Time We'll Never End   Conrad's POV Part 4

    "It was sent from England..." imporma ni Zeke sa akin.I nodded once, nakapikit na hinihilot ang sentido."You should rest, dude. Our people are already looking for her there. I asked the others, by the way. Nakatanggap din sila ng sulat... l-lahat," si Andrei.My days were darker these days. Parang isang maliit na pagkakamali lang mananakit na ako o magwawala. Akala ko masosolb na lahat ng problema dahil sa mga ginawa ko... hindi pa pala. I'm getting impatient and frustrated. Hindi ko na alam ano pa ba ang gagawin para umuwi si Amorah sa akin.It's been a year...Hindi ba niya ako nami-miss? Dahil ako... kung hindi lang siya nagpaparamdam sa mga kaibigan sa pamamagitan ng liham, baka nabaliw na ako.She's been sending letters to her friends: Lia and Zeke, Yvonne and Andrei, Jia, and her parents. I understand that. They're precious to her. To us. Pero bakit... Walang akin? I mean, kahit kumustahin o banggitin man lang ako sa mga liham niya, hindi niya magawa?Is she angry with me? Did

  • This Time We'll Never End   Conrad's POV Part 3

    I oversped my car just to get to the venue in time. It's almost 5PM, and Amorah's party is almost starting. Hindi na ako mapalagay at nanlalamig na sa pinaghalong takot at kaba sa kung ano'ng pwedeng mangyari. Habol-habol ko ang hininga kahit nasa sasakyan ako at 'di naman tumatakbo. Gusto na lang liparin ang daan patungo sa kanila dahil sa paminsan-minsang traffic.I still have an hour or more to explain to Amorah, her parents and friends about that fake news, before it spreads. It would be hard in their parts, especially, if the party's still on going and their visitors would know about it. They are close to us, so baka dahil sa kaugnayan namin ay masira ang imahe nila sa publiko. Pero kahit sila lang ang masabihan ko ng katotohanan, okay lang. I don't need to explain to everyone.Kahit si Amorah nga lang, ayos na sa'kin... Ang opinyon at sasabihin niya lang naman ang mahalaga para sa'kin.Hindi naman iyon totoo, at aayusin ko ito pagkatapos kong masabi sa kanila ang lahat nang 'di m

  • This Time We'll Never End   Conrad's POV Part 2

    3 years has passed. 3 years lifeless and aimless... Nakilala ko si Andrei nang minsan akong niligtas nito sa sarili kong mga kamay. He frequents the club with some friends of his pero hindi niya kasama sa iisang sulok o kwarto kaya niyayaya ako. Hindi ko rin kailanman nakita ang mga kasama niya.Then, in one of my darkest nights, where the strong pull of desperation to end this life had resurfaced on my system again, I saw her. My Amorah Andrea Mateo.We made love. Though, I know she's drugged at that time, her responses to my touch were so genuine, I felt it. The sweetest and the most satisfying night I've ever had in my entire life. Hindi ko siya tinigilan hanggang sa wala na akong lakas para bumayo pa, at hanggang hindi rin siya napapagod sa ilalim o sa ibabaw ko. I missed her. So much than I could ever utter. I was too happy to finally reunite with her. Anuman ang dahilan at ngayon lang siya nagpakita ay palalampasin ko. She is all that matters to me, her, lying beside me, right

  • This Time We'll Never End   Conrad's POV Part 1

    "But... you abhor the idea before..." "I still do. But... if I won't do this, hindi ko na alam kung papano mahahanap si Amorah. It's been two days, Andrei. Two f*cking days! What if she's out there waiting for my help? What if... D*mn it! I can't just stand here, waiting for the kidnapper to contact us and give their conditions! I need to rescue her! I need to do something!" I almost shouted. The sides of my eyes heated, hindi ko lang alam kung dahil ba iyon sa galit o sa takot na baka ano na ang nangyayari kay Amorah sa mga oras na ito. Panay ang taas-baba ng dibdib ko kaya pinakalma ko muna ang sarili bago pabagsak na umupong muli. Nagtiim-bagang ako habang sinasabunutan ang sarili, mariing nakapikit. I could feel my nerves and veins popping out in frustration. Halos magwala na naman ako, but I know it won't help at all. Dalawang araw na mula nang ma-kidnap si Amorah pero ni katiting na balita, wala akong nakakalap. Wala ring tumatawag para sa ransom o kung ano. Every second she'

  • This Time We'll Never End   Chapter 34

    Humagulgol si Yve pagkabigkas niyon ni Conrad. Takip-takip ang mukha ng kanyang mga palad. Hinagod ni Jia ang likod niya at may sinasabi na kung ano si Lia na sila lamang ang nakakarinig, bilang pang-aalo. Suminghap si Zeke saka nagtiim-bagang nang tapunan ng tingin si Yve, seryoso ang kanyang mukha, bakas sa mga mata ang awa para sa kaibigan. Nagugulumihanan at nag-aalala, tumayo ako upang sana ay daluhan si Yve ngunit napahinto ako sa balak nang hawakan ako sa pala-pulsuhan ni Conrad. Uminit ang magkabilang gilid ng aking mata nang lingunin siya at napansin na ganoon pa rin ang kanyang ekspresyon. Malungkot at tila pinagsakluban ng langit at lupa. Guilt washed over his face. Tinitigan ko siya nang mapansin na tila may gusto siyang sabihin. Hinintay ko iyon. Gusto kong maliwanagan sa mga nangyayari. Binasa niya ang mga labi bago huminga ng malalim. Tila natangay ng binuga niyang hangin ang natitirang pasensya ng puso ko. Kumalabog ito at parang lalayasan na ang dibdib habang pinapa

  • This Time We'll Never End   Chapter 33

    Nagulat ang lahat nang makita akong hawak-hawak ni Conrad sa kamay nang tuluyan akong nakababa sa shotgun seat ng BMW at dinala ni Conrad sa harap ng mga naroon. Lalo na sina mom at dad. Agad kaming nagyakapan at nag-iyakan. Hindi makapaniwalang magkasama na ulit kami."My baby... miss na m-miss ka n-namin... Sobra. W-Walang araw o g-gabi akong h-hindi nananalangin na s-sana ay ligtas ka palagi..." iyak ni mommy sa gitna ng aming yakapan.Paulit-ulit akong humingi ng tawad sa kanila dahil sa paglayo ko at sa lahat ng nagawa ko. Paulit-ulit din nila akong sinasabihang ayos lang ang lahat at ang mahalaga ay magkasama na kaming muli at wala nang mas importante pa doon. I am indeed blessed with such loving and understanding parents, kaya sobrang guilty ko sa nagawa.I know, it was so selfish of me to think of my own escape when my parents was also suffering from everything I have been through.Nang magmulat mula sa ilang araw na pagkakatulog at nagising sa ibang bansa nang kidnap-in ako n

  • This Time We'll Never End   Chapter 32

    We decided to go to my parents' mansion the next day. Gabi na pala kasi nang magising ako dahil sa pagod.I was right when I thought he's already awake and bathed because of his aftershave smell. He even had himself a new haircut which surprised me. He looked so fresh and hot with his undercut.We made love over and over again, literally na ihi at kain lang ang break, kaya kahit ngayon ay pagod pa rin ako, pero kaya pa naman.Kararating pa lang ng sinakyan naming kotse ni Conrad sa mansiyon ay agad nang nagsilabasan ang mga katulong at bodyguards upang salubungin ang pagdating namin, na para bang kilala na nila kung kaninong sasakyan ang dumating. I was surprised to see them with all smiles.Huling lumabas ang aking yaya at parents ngunit nakangiti na ang mga ito, at lalo lamang lumapad ang mga ngiti nang makita ang sasakyan namin na nakapasok na ng gate.Dwight was among them. Though, I don't know how he got here, I was relieved to see him here kaysa sa kung saan-saang hotel na maaar

  • This Time We'll Never End   Chapter 31

    Binaling ko ang tingin sa puting blinds ng kwarto. Kinurap-kurap ang mata upang matigil na sa kakaluha. Ewan at hindi matapos-tapos ang mga luha ko tuwing naaalala ang kahapon. Nakakainis isiping pagod ang katawan ko, maliban sa mga mata kong ito. Maging ako ay nagulat sa mga nasabi. Hindi ko na napigilan pa ang sarili na isumbat sa kanya ang mga iyon. That was 6 years ago, ngunit sariwa pa sa aking isipan na parang kahapon lamang. But that wasn't supposed to be what I should ask or say right now, d*mn it! At paano ko pa siya tatanungin tungkol sa pakay ko, kung ngayon pa lang, nagpatong-patong na lahat ng mga hinanakit ko sa kanya? Sa sarili ko... at sa lahat? Not that wala akong nagawang pagkakamali sa kanya. Ewan kung bakit ganito ang nararamdaman ko. He asked for forgiveness when we met again 3 years ago. He asked for it over and over again, at ewan kung bakit ito lumalabas sa akin ngayon? Dahil ba kailan ko lang naalala ang lahat? Dahil ba hindi ko matanggap na baka kaya ga

  • This Time We'll Never End   Chapter 30

    We made love. Yes, we made love, not had s*x.The bond we shared a while ago was out of love, and not just carnal desires.We made love for the longest time we have ever done it.INAANTOK kong iminulat ang aking mga mata. Pagod ang katawan ko ngunit naroon ang saya at kapayapaan sa buo kong sistema. I smiled then sighed happily.Una kong naaninag ang elegante at puting blinds ng sliding window ng kwarto. Sirado na iyon mula noong magising ako pagkatapos ng anxiety attack ko, dahilan kung bakit hindi ko matukoy-tukoy kung ano'ng oras na sa bawat mulat ko.Tanging ilaw na nagmumula sa mga sulok ng nakausling kisame ng kwarto ang nagbibigay liwanag sa buong silid.Hapon na kaya? O gabi na? Kumalam ang sikmura ko pero kaya ko pa naman.Tahimik ang buong lugar dahil sound proof ang condo. Maririnig lamang ang mumunting ingay sa labas tuwing pupunta sa balcony, tanaw ang matatayog na gusali sa paligid nito. Makukulay na ilaw ng buhay na buhay na syudad naman sa gabi. The condo is on the 1

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status