Chapter 5

August's POV

Antok na antok pa ako. I can feel the splitting headache dahil sa kalasingan ko kagabi. I savor the feeling of comfiness with the bed and blanket. It felt warm, but somehow it has strange smell. It doesn't smell like my bed. Kaya dahan dahan akong napabuka sa aking mga mata. My eyes meet the black ceiling.

Black? Kailan pa naging itim ang kisame ng kuwarto ko? I even look with the blanket and strange, it's black. Kaya agad na napabangon ako at napatingin sa paligid. This is freaking not my room. Tatayo na sana ako when I felt I don't have any clothes kaya napasilip naman ako sa ilalim ng kumot.

Shock flooded my system. How come I don't have any clothes? I tried to recall what happened lastnight and flashes of memories coming in. I met a guy that I don't even know and went here... and we......... Napatutop ako sa bibig ko. I clearly remembered what happened! But I am not sure kung talagang all the way ba ang nangyari. My memory ends there, after that overwhelming feeling, aside from that ay wala na akong maalala.

"Fuck!" I cursed at pinakiramdaman ko ang sarili ko. Walang masakit. Sabi nila masakit daw yung una, pero wala akong nararamdaman na masakit maliban sa ulo ko.

Napapitlag naman ako ng marinig ko ang lagaslas ng tubig sa shower, mula sa banyo.

"Holyshit." Naibulong ko kaya mabilis pa sa alas cuatro akong napabangon at hinagilap ko ang damit ko kagabi. They are all over the floor kaya mabilis ko silang isinuot. Good thing I still have my purse. Hindi na ako nag-ayos sa sarili ko, basta lumabas na ako ng kuwartong yun at nadatnan ko ang marangyang sala at nadatnan ko doon ang isang gulat na medyo may edad na babae.

"M-ma'am." Gulat na saad ng isang tagalinis? Basi na rin sa uniporme niya ay tagalinis ito.

"Sorry." Saad ko at hindi ko na hinayaan pa itong magsalita at mabilis na akong lumabas doon. I am literally cursing myself right now. Ano ba ang pumasok sa utak ko bakit ginawa ko yun? Naging pabaya ako. Paano na lang kung talagang may nangyari sa amin ng lalaking yun? But I am convinced that I am still whole dahil walang masakit. Though it just feel weird but nothing is painful.

Agad akong sumakay sa elevator pababa. I am not familiar with this place but I am sure that this is a penthouse. Pakiramdam ko ay mabagal ang takbo ng elevator. Parang gusto ko ng humarurot ng mabilis. I need to get out of here. What happened was a mistake. Wala akong mukhang maihaharap sa lalaking yun. It would be better not to know him para wala akong maramdamang awkwardness kung makita ko man ito dahil hindi ko naman siya kilala.

Agad na lumabas na ako ng elevator at bumungad sa akin ang isang malawak na lobby. Mabilis ang aking mga hakbang at agad akong lumabas sa building na yun at pumara ng taxi. Nakasakay na ako ng taxi at doon pa ako nakaramdam ng ginhawa. Hinalungkat ko ang purse ko, only to find that my phone is dead. Fuck, Misha might be worried.

"Sa Pacific Plaza Towers, Manong." Saad ko rito. Nagpatuloy naman sa pagmamaneho ang driver palabas ng property na yun.

Naging mabilis ang oras, pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakalimutan ang mga nangyari. Muntikan na talaga ako dun. Until now hindi pa rin ako makapaniwala na basta basta lang akong bumigay kagabi. It was total ridiculous.

"Nandito na po tayo ma'am." Saad ng driver sa akin.

Agad ko naman itong binayaran at bumaba na ako ng taxi at mabilis na pumasok sa building. Wala pang masyadong tao doon dahil umaga pa lang. kaya mag-isa lamang ako sa elevator. Hindi naman nagtagal ay nakarating na ako sa floor namin. Agad akong pumanhik sa condo ko at ng makapasok ako ay parang nanlalanta akong gulay. Parang gusto kong maiyak. Tuwing naaalala ko ang nangyari ay parang gusto kong umiyak. I almost did it, but thank god, it did not go all the way.

"August?!" Nagulat naman ako ng biglang may tumawag sa aking pangalan mula sa sala.

"R-reed?" Nagtatakang tanong ko rito. "W-what are you d-doing here?" Anong ginagawa niya rito?

Agad itong lumapit sa akin at bigla akong niyakap. "God, we were worried to death. We cannot find you lastnight. Where were you?" Nag-aalalang tanong nito sa akin.

Pakiramdam ko ay mas maiiyak ako. I felt a safe refuge inside his arms. Pakiramdam ko ay ipagtatanggol niya ako sa lahat ng umaapi sa akin. Pero sino ba naman ang umaapi sa akin? Wala naman. Pero yun lang ang pakiramdam ko.

"Mianhe...... I-I was too drunk lastnight at nauna na akong lumabas and w-went to a motel to sleep." Sagot ko. I am nervous that he might find that I am just lying. After all, he is our captain and he can determine if you are saying the truth or lying.

Unti-unti naman niya akong binitawan. He looked into my eyes and I can see something flashed in his eyes. Like disappointment but not. I can't name it.

"Arasso.... Take a rest." Mahinang saad nito sa akin.

Napalunok naman ako. I think, he saw through my lie pero hindi ako handa para sabihin ang mga nangyari. Hindi ko alam pero hindi ko kayang sabihin kay Reed. I don't want him to look at me like I am a dirty woman.

"Mianhe..." saad ko ulit at naglakad na ako papasok sa kuwarto ko. I fought my urge to look back.

I felt guilt. He's been a friend for a long time but I cannot make myself to be honest with him. Pero hindi ko rin kayang sabihin sa kanya ang mga nangyari sa akin kagabi. Pakiramdam ko hindi ko kakayanin ang magiging tingin niya sa akin. I can already see that he will look at me like those other girls and I don't want that to happen.

Agad kong chinarge ang cellphone ko at pumanhik na ako sa banyo para maligo. I was bathing myself ng maalala ko na naman ang mga nangyari kagabi. His touch and his kiss.

"Aish! Stop it August!" Kastigo ko sa sarili ko. I should forget what happened lastnight. That was a mistake and after all, nothing happened like deflowering me. It was almost but it did not go all the way. "Yeah, I should have just forget what happened. After all, I will not be meeting that guy again, whoever he is." Kumbinse ko sa sarili ko.

Tinapos ko na ang pagligo ko at nagbihis na ako ng pambahay. It is still my off, dahil bukas ng umaga ay simula na naman kami sa trabaho. Lumabas na ako sa kuwarto ko dahil nagugutom ako. Pumanhik na ako sa kusina at nadatnan ko na may nakahandang pagkain na doon. Egg, hotdog and rice. Malamang si Reed ang naghanda nito kaya napangiti na lang ako. Wala akong sinayang na oras at kinain ko kaagad yun. I drank coffee dahil pakiramdam ko ay parang matutulog na naman ako. I even drank aspirin para mawala lang ang pesteng hangover na ito.

Matapos naman akong kumain ay naghugas na ako ng pingan at iniayos ko na yun sa lagayan. Pumanhik naman ako sa sala at bago pa ako nakaupo ay tumunog naman yung buzzer ko. I have a feeling kung sino ito kaya agad akong pumunta sa pintuan at binuksan iyon. Tama nga ang hinala ko.

"Where have you been? Alam mo ba kung gaano kami nag-alala sayo?" Bungad ni Misha sa akin at pumasok kaagad ito ng condo ko kahit hindi ko pa man lang napapaunlakan.

Isinarado ko na lang yung pintuan ko at sumunod rito. "Sorry, nalasing na ako kagabi kaya nauna na akong umalis." Sagot ko rito. I planned not to tell anyone. I planned to forget everything kaya dapat walang makakaalam.

"Umuwi ka? Pero hindi ka umuwi sa condo? Eh hindi naman ito kalayuan." Paninita naman ni Misha sa akin at tinaasan pa ako ng kilay.

I rolled my eyes. "Sabi ko nga diba, lasing na lasing ako. Hindi ko na kinaya ang umuwi, kaya sa isang motel na ako natulog." Sagot ko rito. I am even proud of myself because I can say it now without stuttering.

"Saang motel?" Tanong nito na tila nanghihinala pa.

"Hhmmm... sogo?" The fuck ni hindi pa ako nakakatungtong dyan. Nakikita ko lang yan sa mga advertisement. May billboard pa nga ito na may kakatwang mga nakalagay.

"Why do I feel like you are not telling me something." She said suspiciously.

Damn! I know she is very receptive. She is not a member with Delta for nothing.

"You're just imagining things Misha." Saad ko rito. I need to end her suspicion.

Naningkit naman ang mga mata nito. "Aha! May kasama kang lalaki kagabi no?" Bintang nito sa akin.

I was horrified. Horrified by the fact that she guessed it but still I won't admit. "Ako? May kasamang lalaki?" Panggap ko pa na hindi nagulat. I was even smirking to hide my uneasiness.

"Kunsabagay, si Reed lang naman ang nakakalapit sayo ng walang galos pagkatapos. Sige palalagpasin ko na ito. But August, maawa ka naman, hindi mo alam kung paanong parang nabaliw yung si Reed ng nalaman niyang nawawala ka. Muntik na niyang ipahack sa akin ang satellite mahanap ka lang." saad nito na nakanguso. "Dito pa yun natulog dahil hindi yun mapakali. Muntik na yun nagpamanhunt operation."

Parang nakonsensya naman ako bigla. I didn't knew na ganun pala ang nangyari, but he did not say anything aside from that. He even cooked me food.

"I'm sorry. Nakausap ko naman siya kanina..." saad ko na lang pero nakaramdam talaga ako ng guilt.

"And then what? Alam mo August, hindi ko alam kung tanga ka na o manhid ka lang. Hindi mo ba makita? That guy is in love with you. Hindi yun parang asong naulol dahil lang hindi mahanap ang isang kaibigan. Walang ganun August, not unless...." bitin pa nito.

Napailing naman ako. I won't assume and I won't believe Misha. Impossibleng magkagusto sa akin si Reed at hobby na rin ni Misha ang gumawa ng ispekulasyon.

"I'm not blind Misha. Kilala mo si Reed. Alam mong kaliwat kanan ang babae nun kaya impossible. Love is not in his dictionary. What he has is love to a friend. Friendly love Misha, tsaka wag mo ng bigyan ng kulay ang mga ginagawa niya, kung si Reed nga hindi yun nilalagyan ng kulay." Saad ko na lang rito at kinuha ko na ang remote control at binuksan ang TV.

"Kasalukuyang pinaghahanap ng mga autoridad si Senator Velasquez para harapin ang kaso ng Drug Cade Syndicate. May mga lumalabas din na mga nagsasampa ng kaso na umanoy, pinatay ni Senator Velasquez si Governor Malimbao. May roon din aligasyon na sangkot si Senator Velasquez sa graft and corruption. May nakahain na rin na restraining order dito upang hindi ito makalabas ng bansa..."

"If we finished the job, I'm sure he's already in jail by now." Saad ni Misha. "Pathetic authorities. Nakahain na, iniluwa pa."

"Yeah. They should have put the case in our hands. Senator Velasquez was just reachable that night. It's easy to lure him in." Saad ko naman. I was sure that I can take him down. But it would be insubordination if I did not follow the instruction.

"Yeah. Halatang may gusto sayo. Iba ka talaga, kahit kriminal." Natatawang saad ni Misha.

Napasimangot naman ako. "Tumigil ka nga. Lahat naman ng babae nagugustuhan nun."

"Hahaha. With my research, he trashes women like used tissue paper. Kung hindi ko lang alam na si Senator Velasquez yung kausap mo, maybe iisipin ko na isang mabait na tao yun. She speaks with respect towards you." Saad naman ni Misha. "Kunsabagay, maybe he wanted to have you kaya ganun yun." Ito na rin ang sumagot sa kanyang alegasyon.

"Well, he's really handsome. Aaminin ko yun, but turn off ang pagiging drug lord niya." Saad ko rito. Baliw na ako kung sasabihin ko na pucho pucho lang ang itsura ni Senator Velasquez.

"Crush ko nga yun dati, pero ngayon dehins na." Saad na lang ni Misha.

Nagpatuloy lang kami sa pag-uusap at pakikinig ng balita. Hanggang sa hindi ko na namalayan na inilunod na ako ng antok.

_____________________________________________

Bitin ba?

I know you are all excited, and I am sorry to put down your high expectation with this chapter. I should follow the flow hahaha.

NEXT CHAPTER: Meeting the Alpha Team

For instant update 150 votes and comments!