"Can you compete with that? Look at the way he looks at Ely as if she's the only woman he can see. Kaya mo bang tapatan iyan?"Hindi ko na kailangang lumingon pa sa nagsalita para makilala ito. The uncontrollable anger that suddenly roused from deep within me is enough for me to identify the person.I smirked and continued drinking my wine. Kanina pa ako nakaupo rito sa nakalaang mesa para sa amin ni Cholo sa gitna ng bulwagan kung saan idinadaos ang isang pagtatapon ng isa sa family friend ng mga Gastrell.Kanina pa rin ako nag-iisa rito dahil ang magaling kong asawa ay basta na lang akong iniwan para makipag-usap sa mismong organizer ng event. And to my utter dismay, Elizabeth is there by his side looking like his wife while laughing with the other wives beside their own husbands.Ako dapat ang nasa posisyon niya. Ako dapat ang nakikipagtawanan sa mga legit wives while sipping my glass of champagne. Ako dapat ang nakahawak sa braso ni Cholo at sumusuporta sa asawa, not the mistress.
FlashbackIbinagsak ko ang sarili sa kama matapos hubarin ang de-takong na sapatos. Pagod ang katawan na ipinikit ko ang mga mata at isinubsob ang mukha sa malambot na unan. Katatapos lang ng dinner namin kasama ang pamilya ni Cholo. Nandoon si Donya Teodora "Catharine" Gastrell na matalim pa rin ang tingin sa akin at ang ama nito na si Don Easton Gastrell na malamig ang pakikitungo sa aming dalawa ni Cholo. Nandoon din ang iilang mga babaeng pinsan nito na buong gabi akong ininsulto.Kulang na nga lang ay balatan nila ako ng buhay sa paraan ng pagtatanong nila. Buti na lang at nakaalalay palagi si Cholo sa akin. Ito ang sumasalo sa mga katanungan na wala akong sagot. Ni hindi ko masyadong nagalaw ang pagkain sa plato ko na hindi ko alam kung ano ang tawag kaya nang makaalis kami sa mansiyon ay idinaan ako ni Cholo sa isang restaurant. Laking pasasalamat ko na lang talaga dahil maalalahanin ito.Napabangon ako nang bumukas ang pinto at pumasok si Cholo na kinukuskos ang buhok ng tuwa
Ang sabihin na nasaktan ako dahil sa harap-harapan niyang pagpili sa kerida niya sa harap ng panganib ay hindi angkop na salita para ilarawan ang nararamdaman ko ngayon.Para akong tinalupan ng buhay at binudburan ng suka at asin sa sobrang hapdi na pumipilas sa pagkatao ko ngayon. Para akong pinatikim ng mag-asawang sampal mula sa isang dosenang mga kamay sa katotohanan na paulit-ulit na ibininilad sa aking harapan na pilit kong iniiwasan.Ngayong gabing ito ang nagpatunay sa akin na higit pa sa inaasahan ko ang ugnayan ng dalawa.......which means kailangan ko nang gamitin ang mga alas ko.Isinuot ko ang black robe sa hubad na katawan at tinitigan ang basang mukha sa salamin na may bakas nang sumambulat na dugo kanina.Hindi na ako masyadong maputla. May kulay na kahit papaano ang mukha ko thanks to Vishen. If not for him, I don't know what could have happen to me in the middle of the raining bullets. I could be dead for all I know and Elizabeth will finally have my husband. That
Flashback"Just walk casually and let me handle all of them. Smile if you have to but never answer their questions. You get me?"Wala na akong nagawa kundi tumango sa bulong ni Cholo. Paano pa kasi ako makakapalag kung hindi niya ako binigyan ng pagkakataon na tumanggi dahil hinila na niya ako palabas sa sasakyan papunta sa napakalaking gate ng isang napakagarang mansiyon kung saan ay maraming mga nasa media na ang nasa labas at naghihintay sa amin.Ang unang plano ay isang pagtitipon na naman ng mag-anak na Gastrell pero imbes na sa mansiyon ay sa labas na. Kailangang makita kami ng mga binayarang mga journalists ng ina ni Cholo para mailathala ang mga litrato kinabukasan para matapos na rin ang mga haka-haka. Papaunlakan din namin ang isang ambush interview para ipahayag sa lahat na kasal nga kaming dalawa. Pero ang lahat ng iyon ay biglang hindi natuloy dahil tumawag ang mama ni Cholo kaninang nasa sasakyan kami para sabihin na nagbago na ang venue. Sa halip na sa restaurant ay sa
"What's this for?"Itinaas ko ang mga damit na inihagis ni Cholo sa akin. I looked at it with disgust. Really? Who the fuck still wears a plain rainbow dress in this time and place? Pumasok ito sa walk-in closet at pagbalik ay nakabihis na ito. He's wearing a simple khaki shorts and a white polo shirt paired with a white sneakers. Nakataas sa ulo ang shades nito habang may kung anong kinukuha sa drawer."Suotin mo. We'll go to my mother's house. Nakatango na ako sa lunch para sa araw na ito."Napatayo ako mula sa pagkakaupo sa kama. Sumadsad sa sahig ang suot ko na strapless black dress na kanina ko pang ginagamit upang akitin ang asawa. Naroong tumuwad na ako, iliyad ang likod, at ilantad ang hita pero hindi pa rin niya ako pinapansin. I expected that we'll just spent the day making love in all the corners of the house because it's the first time that Cholo took a one-week vacation. Nasagap ko kay nameless girl nang minsang magpunta ako sa opisina ng asawa."Pupunta tayo kina mama?
Flashback"Still cold? Should I hug you tighter?"Umiling lang ako sa tanong ni Cholo saka nagsumiksik sa tagiliran nito. Nakauwi na kami sa tinitirhan namin mula sa dinner sa restaurant sa isang mall. Hindi na kami sumamang kumain sa ina nito dahil alam naman ni Cholo kung paano ako tratuhin ni Donya Teodora. Mabuti na lang talaga at napakamaalalahanin nito. Ginagawa nito ang lahat para hindi ako maipit ng pamilya nito."Karina..." bulong nito sa may tenga ko kasabay ng isang halik sa may bumbunan ko."Bakit?" bulong ko rin nang hindi nagtataas ng tingin dito.Alam ko ang ibig nitong gawin. Nararamdaman ko sa bawat gabi na nagtatabi kami sa iisang kama. Ibubulong niya ang pangalan ko tapos hihintayin ang sagot ko. Sa mga gabing iyon ay hindi ako sumasagot. Ngayon lang dahil... Baka ito na ang huli.Tumaas ang kamay nito sa tenga ko at pinaglaruan ito."After all of this, can I still see you?"Pumikit ako at kinagat ang dila. Pinigil ko ang pagpatak ng mga luha. Nang mahamig ang saril
"Do you think what you claimed will have an effect to me, Elizabeth? Well if you think so then I suggest you think again. Hindi ko pa rin isusuko si Cholo kahit na ano ang mangyari. You are having a child with him? No problem. It's either you give it to me or I have to put the two of you in jail. It's clearly against the law. I'm sure people nowadays won't tolerate cheaters, right mama?" Sarkastiko kong tiningnan ang ina ni Cholo na namula uli sa galit."Karina," saway sa akin ni Cholo na mukhang nakabawi na sa pagkagulat nito kanina.Marahas ko siyang binalingan. "Is that the reason why you have been cold to me lately? Magkakaanak ba talaga kayong dalawa ng kabit mo? How could you do this to me, Cholo?"Dumilim ang mukha nito bago ako mariing hinawakan sa braso."Stop this, Karina. Nasa hapag tayo ng pagkain."Iwinasiwas ko palayo ang kamay nito sa akin. Tiningnan ko ang nananahimik na mga pinsan nito."But that's exactly the point! Tahimik tayong kumakain tapos basta-basta na lang
Flashback"At the exit of Cerro Roca, may itim na van na susundo sa iyo. Sumama ka sa kanila dahil sila na rin ang kukuha sa ama at kapatid mo. Ihahatid ka nila sa lugar kung saan mananatili kayo until I order you to leave soon. Kailangan ko lang siguraduhin na hindi kayo tatakas."Pinahid ko ang mga luha sa mata habang mataman na nakikinig kay Ymir. Nang masiguro kong mahimbing na na natutulog si Cholo ay umiskapo na ako patungo sa mansiyon ng mga Asturia. Ang bilin ni Ymir sa akin ay kakatagpuin niya ako guardhouse ng mansiyon. Ngayong gabi ang usapan namin ng kapatid ni Elizabeth na aalis na ako. Hindi ko alam kung ano na ang mangyayari pagkatapos nito pero iisang bagay lang ang alam kong siguradong mangyayari. Magagalit sa akin si Cholo at isusumpa niya ako dahil hindi ako tumupad sa usapan namin. Ako na nangakong tutulungan siya. Ako na nagsabing hindi ko siya iiwanan ay nauna nang lumayo.Labag man sa aking kalooban ang gagawin ay wala na akong magagawa pa. Ito na ang itinakda
Para kay Cholo Gastrell,Walang kasiguraduhan kung mapapasakamay o mababasa mo pa ito Cholo pero nagbabakasakali lang ako tutal ito na ang huling bagay na makukuha mo mula sa akin.Pasensiya ka na dahil hindi ako nakapagpaalam sa iyo. Please 'wag mong isipin na iniwan kita. Oo, aaminin ko na pinag-isipan ko noong una pero binawi ko agad kasi hindi ko pala kayang iwan ka. Naipit lang ako. Wala akong magawa. Isang hamak na babae lang ako. Kayang-kaya nila akong tirisin, hamakin, at pahirapan.Siguro may ideya ka na na may damdamin na ako para sa iyo. Alam ko naman kasing hindi ako magaling magtago ng nararamdaman ko. Minahal kita, Cholo. Sana maniwala ka at tanggapin ang pag-ibig ko kahit isang segundo lang. Wala man akong ibang pwedeng pagkomparahan ng damdamin ko pero alam ko sa sarili ko na mahal kita. Mahal na mahal kahit tuluyan mo na akong inabandona, kahit hindi mo ako pinagkaabalahan pang bigyan ng isang sulyap na para bang ang isang tulad ko ay hindi karapat-dapat na makausap ka
The sound of my six-inch Chanel stiletto echoed through the busting halls of the topmost floor of the biggest and most renowned ship building company in the whole of Asia. My black crossover halter bodycon dress clung to my body like it's my second skin as I sauntered across the long hallway. Pinaraan ko sa maikling buhok ang mga daliri at impressed na tinitigan ang bagong renovated na lugar. Tumigil ako sa harapan ng isang portrait at hindi napigil ang paghanga."Wow. I never thought I could look this good in a painting," I exclaimed when I took a closer look at it.Before me is a magnificently made painting of myself dressed in a black gown. My hair is in a loose and I had that wicked mysterious look in my eyes while looking at the apperture. The painter perfectly captured my lost self some years ago.Dahan-dahan akong pumihit para tingnan ang isa pang portrait na nasa kabilang bahagi ng hallway.Kumurap ako nang makailang beses at parang natunaw ang puso ko sa nakita. Matamis ang
I took a lot of air before I entered the mausoleum inside the private cemetery of the Alcantaras. My hand is full of flowers, of all sorts of chocolates, and toys for my son.My son. My dead son.The word brings so much pain in my heart.Pagpasok ko ay agad na bumati sa akin ang mga nakangiting mukha ni Errol na nasa mga dambuhalang frames na nakakabit sa bawat sulok. It felt like I'm looking at my childhood photos. It's his picture during his baptismal, his first birthday, and when he was I think a few days old. He's so small there... so fragile and so tiny.I stood there in the middle too overwhelmed by the feeling of love, sadness, and regret. Nanginig ang mga kamay ko at nabitawan ang mga hawak. Para ring nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. Huminga ako nang malalim at isa-isang pinulot ang mga nasa sahig at inialay sa paanan ng altar kung saan naghihintay ang nakangiting mukha ni Errol. Umapaw na sa dami kaya inilapag ko na lang sa baba ang mga natitirang laruan at pagkain.With
It was raining hard outside. The droplets of the pouring rain created a nice soundless effect on my closed window. Tumayo ako at binuksan ang bintana at hinayaang pumasok ang lamig sa silid. Kanina pa dapat kami nakaalis pero kinailangan naming kanselahin ng ilang oras ang byahe dahil sumama ang panahon. Bumalik ako sa pamamaluktot sa kama at tumitig sa unos sa labas. Kahapon pa ako nakauwi dito sa mansiyon ng kapatid sa Monte Vega. Kahapon ko pa tuluyang tinapos ang paghihiganti na ilang taon ko ring pinaghandaan.Yesterday Zen asked me if I was contended with what I achieved. Is it enough that I left without actually doing what I planned all along?I didn't answer him because I don't know how to express what I have inside my head. I also kept asking myself if abandoning the original plan of killing Ymir and Elizabeth is what I really wanted. Only this morning did I finally have my final answer while staring at my older brother who is painfully gazing at the portrait of his once-
It has been hours since Karina's scent left me but I'm still on the floor, stuck at the same moment when she told me everything. Apparently, the Asturias killed her family, we had a son, and Elizabeth killed our little Errol and then my mother let her go. That was pure evil perpetuated by the people in my circle. They are my friends and my family, the people I've cared about. It was unacceptable to think that the people who caused this to Karina is the people I dine and I do business with.Killing innocent people is just plain evil. The killing of my son and my wife's family by my own friends is just wicked. It's immoral. It's horrible. It's making all my insides churn in disgust and abhorrence.And it happened to my wife while she's all by herself. Alone, scared, and with no one she can rely on. I can't imagine how that must have felt. While I was spending my years hating her, she endured her life living through the traumatic experience and nurturing our child and then having to go
Ilang segundo muna kaming nagtitigan bago ko siya nakitaan ng reaksiyon. Ang dating mga mata na puno ng simpatiya ay napalitan ng pagkabigla at pagkamangha na kalaunan ay naging larawan ng isang taong animo ay pinagsakluban ng langit at lupa. His face turned pale, his palms formed into fists, and his eyes burned in tears."What did you say?" he whispered while piercing me with his red eyes."Nagkaanak tayo."Kumurap ito ng ilang beses na parang pinoproseso pa rin ang narinig. Yumuko ito at sinapo ang ulo. Nang mag-angat ito ng mukha sa akin ay muntikan na akong mapaatras dahil sa kakaibang lamig na nagmumula rito. Yanig pa rin ang mukha na mabilis itong tumayo at naglakad papunta sa akin. He gently held my face in his cold hands and asked again in a trembling voice."We have a child, Karina?"Dahan-dahan akong tumango. "Had is a better term. We had a son, Cholo.""W-What?"I blinked the tears away. "E-Errol. Our little boy's name is Errol. He's almost two years old. He's very bubb
Mabibilis ang galaw ng kamay ko sa ibabaw ng teklado ng piano. Sumasabay ang bawat pagbitiw ng nota sa sakunang ilang taon nang namamahay sa loob ko.Pumapailanlang sa ere ang mabigat at mabilis na musika. Pumikit ako at itinaas ang mukha habang ang mga daliri ay patuloy sa paghahabulan.I'm sorry.Umaalingawngaw sa isip ko ang mga sinabi ng donya kanina.Bakit ba ang hilig nilang magsabi ng sorry na para bang mabubura ng salitang iyon ang lahat ng pait at sakit na pinagdaanan ko sa kanila. Sorry? Her sorry doesn't even make me feel a bit alright. It just made me feel worse because their apologies only prove how I let them trampled all over me. It reminded me of my losses, of how I just yielded onto them without a fight. I just resigned to my fucking fate wholeheartedly and didn't even put up a fight. Tinanggap ko lang ang lahat ng iyon ng walang reklamo.Ni hindi ako lumaban kahit kaunti. If only I'm stronger enough then they wouldn't have done that to me which is why I will never
"Don't talk, Vishen. Kahit ano pa man ang sasabihin mo sa akin, it will not bear any weight about my decision."Iniiwas ng lalaki ang tingin sa akin at nagbuntunghininga. Itinuloy nito ang pagbubuhos ng alak sa kopita at ibinigay sa akin."I'm sorry for making you feel uncomfortable, Ms. Karina.""Thank you." Inabot ko ang baso at diretsong tinungga. Nakatulong ang init na hatid ng alak para pigilin ang pag-iinit ng mga mata ko. Inagaw ko na ang buong bote at doon uminom. Isa, dalawang buong lagok hanggang sa mapangalahati ko na ito.I released a sigh when I calmed down a bit."So we're finally in the last stage of this circus, huh." Nagbuga ako ng hangin at nginitian si Vishen habang yakap ang bote sa kandungan. "Ngayong araw ko na tatapusin ang lahat. Hindi ko na kaya, eh. Kapagod na. Pagod na akong kimkimin lang ang lahat sa loob ko. The years of suffering... I need them to end it all here, Vish. Pagod na akong maging matapang sa labas habang unti-unti akong nalulusaw sa loob. P
Pagpatak ng alas-tres y medya ng umaga ay bumangon na ako at naligo. I hummed while putting my make-up on and dressing up for the day. Matapos mag-ayos ng sarili ay bumaba na ako sa kusina at pakanta-kanta pa rin na nagsimulang magluto. Habang naghihintay sa pinapakuluang karne ay nagbasa muna ako ng balita online.As expected, parang apoy na kumalat sa buong bansa ang eskandalo. Number top trending agad sa mga sites ang mga nangyari. Wala na ring nagawa ang mga Asturias para pigilan pa ang paglabas ng mga balita kaya ngayon ay pinagpipiyestahan na ng mga mamamayan ang videos nito. Some are even digging up the unseen man in the video but I made sure that I buried the original video. Ilang milyon din ang ibinayad ko sa editor. I might hated the sight of my husband enjoying Elizabeth's mouth but I won't let the nation know that.Akin na lang iyon.The family threatened to sue the people behind it pero good luck na lang sa kanila. Mas dapat nilang pagtuunan ng pansin ngayon ang napakala