Chapter : Four

Third Person Pov.

Dahil sa pangyayari sinuspende muna ang pasok sa university upang imbestigahan ang mga nangyari, marami ang estudyanteng namatay ganun din ang iilang mga pulis ang iba ay sugatan. Mas pinahirap pa ang pag iimbestiga dahil kasama din sa mga sumabog ang CCTV room kung saan malapit lang sa Medical Department.

Garnett De Unibersidad iyan ang pangalan ng kanilang university na lingid sa kaalaman ng lahat hindi lamang ito basta university. 

Every University has a history but this one is quite different. 

***

Amari's Pov

Maghapon akong nakatunganga sa bahay ng tumunog ang doorbell namin sa labas kaya kahit tinatamad ay nagpursigi pa rin akong labasin ito, ikatlong araw na ng suspendihin ng school namin ang klase dahil sa hindi parin matapos tapos na imbestigasyon. 

"Agnes?"

Tanong ko sa taong nasa labas. 

"Kamusta pwede ba akong tumuloy?"

"Ah, sure"

Pinapasok ko si Agnes sa loob nakapagtataka lang dahil hindi pa naman kami ganon ka close pero alam niya na ang address ko, and she look very comfortable sa bahay namin.

Pinaupo ko sya sa sofa at nagpaalam na ipagtitimpla ng maiinom. 

Pagbalik ko ay napakalaki ng ngiti nito sa akin, and it made me realize that this woman is so gorgeous because of her perfect shaped face, pointed nose, long eyelashes and red lips isa pang nakaka agaw pansin ay ang sobrang kaputian nito. 

"Kamusta ka?" Pagtatanong niya pagkatapos uminom.

"Maayos naman, ikaw? ano ng balita sa labas?"

"Ganun parin, wala namang bago, di pa rin natatapos ang imbestigasyon sa school" 

Napatango na lamang ako at tumingin sa sahig dahil wala na akong maisip na ibang sabihin pa.

"A-amari?"

"Hmm?"

"Salamat nga pala. Siguro kung hindi dahil sayo baka kasama na ako sa mga patay at pinaglalamayan ngayon" 

"Ano ka ba? wala kang dapat ipagpasalamat. iniisip ko pa rin bakit sobrang bilis ng pangyayari, minuto lang ang pagitan ng mga nakikita ko bago Ito mangyare"  bumuntong hininga na lamang ako dahil sa loob loob ko ay may kasalanan ako kahit hindi ko alam kung ano ba to. 

"Pero maiba ako, paano ka ba nagkaroon niyan? I mean kusa lang bang nakakakita ka mula noon pa or biglaang meron ka nalang ganyan" 

"It happened 18 yrs ago, when I found myself in the hospital room, when no one was there to take me home, even my relatives. I was only 10 yrs old that time may isang babae na pumasok sa kwarto ko and suddenly when I look into her eyes I saw her in a car accident and she was conscious sumakit ng sobra yong ulo ko dahil di iyon maalis sa isip ko, and that woman was my tita Fely. She adopted me nung walang kamag anak na sumundo sa akin, and that day she said that was a patient who has a car accident at dun napagtanto ko na ang nakita ko sa kanya ay ang nakaraan niya"

pilit kong inaalala ang iba pang pangyayari.

"And simula noong ampunin niya ako itinuring niya akong anak, sinubukan kong hanapin ang mga magulang ko pero wala akong maalala maski pangalan ko, ang tita Fely din ang nagpangalan sa akin." 

"Sinabi mo ba sa kanya noon na nakita mo yong nangyari sa car accident niya?" 

"Oo, umiiyak akong sinabi sa kanya yon ang sabi ko tulungan niya akong mawala iyon ipacheck up ako sa doktor"

"..ano naman ang Sabi ng doktor?.."

"Hindi ako pinayagan ng tita dahil iniisip niya na baka gawin akong isang ekspiremento sa isang proyekto, dahil nung panahong iyon maraming mga doktor ang interisado sa mga taong mayroong Psychic Ability" 

Muli kaming binalot ng katahimikan at tila ba ang isat isa ay nagiisip ng pwede pang sabihin. 

"..nga pala diba sa mata mo nakikita ang nakaraan o maging ang hinaharap ng taong makakausap mo?"

"Oo"

"Kung ganon, anong nakita mo sa mata ko ng unang magusap tayo, nabasa ko agad ang expression ng mukha mo and it was like you're seeing something that is so unreal to you?"

Maging ako ay hindi ko rin alam ang explanation sa oras na yon.

"Tama ka, sobrang kakaiba.." 

Nakita kong bumakas sa mukha niya ang kuryosidad sa mga susunod ko pang sasabihin.

"Di tulad ng ibang mata, when the day our eyes met I saw nothing."  Matapos ko iyong sabihin ay yumuko ako upang isipin ang mga posibleng dahilan.

"Nothing,? What do you mean by that?" naguguluhang tanong nito.

"Wala akong makitang kung ano sa mata mo, Hindi ko rin alam." 

"Impossible iyon, sa dami na ng pinagdaanan ko.."

Mahinang tugon nito habang nakatingin din sa sahig na animo'y may malalim na iniisip.

Katahimikan muli ang naghari sa aming dalawa ng sumagi sa isip ko ang nakita ko sa mata ni Chad at ang suspect sa nangyaring pagsabog, ngunit isinawalang bahala ko na muna ito at piniling manahimik dahil hindi naman kami ganoon ka close at isa pa hindi niya naman kilala sa Chad. 

I have trust issues to the point that I want someone to prove something to me before I put my trust into that person. 

Matapos ang ilang paguusap pa nagpaalam na siyang uuwi.

inihatid ko siya sa labas ng gate at para akong napako sa kinatatayuan ko ng makitang may itim na usok ang umaaligid kay Agnes. "A-agness, mm-magingat ka". nasabi ko na lamang saka ngumiti naman siya. Hindi ko na ipinaalam ang nakita ko dahil ayuko namang takutin siya.