Xelize's POV."Xelize!" Aleksantrei aka Xeviona Evigheden called me while her hand are waving at me.She's with Alastair aka Lhaiyre Aristotle Evigheden, Xylie Evigheden and Astrid Evigheden.I wave my hand and quickly walk my way towards them. Inaya ako ni Aleksantrei na maupo dahil umiinom naman ang mga ito ng strawberry shake."I thought you can't come? May shooting ka pa diba? We understand naman if you have a hectic schedule Xel," nakangiting sabi ni Xylie.I smiled at them. Dahan dahan kong itinaas ang kamay ko at pinakita ang suot kong singsing na may pulang diamond sa gitna.Napabilog naman ang mga labi nito habang nanlalaki ang mga mata."Omg! You two are engaged!? Kyaahh! I'll announce this one to all Evighedens!" kinikilig na sabi ni Aleksantrei."Yeah. Kanina lang nagpropose si Vladimir..." nahihiyang saad ko."Wait, you know us, right? We are vampires while you are a human... Pag
Still Xelize's POV.Dahan-dahan kong naimulat ang mga mata ko at agad na nakita ko ang mga matang naalala ko bago ako nawalan ng malay n'ong gabing iyon."Vladimir..." Nakangiting tawag ko sa pangalan niya."We did it!" Sigaw ni Xeviona.Dahan-dahan akong napaupo sa pagkakahiga bago tumayo.Iniikot ko ang buong paningin ko bago napaluha.Naaalala ko na ang lahat. Yung araw na nagpropose si Vladimir sa akin, kung paano niya ako nakilala sa una kong buhay, kung paano nagsimula ang lahat...Agad akong napapikit habang inaalala ang mga alaalang iyon.Dahan dahan akong napahinga ng malalim at sinimulang bumaba sa kwarto ko. Nakikita ko sina ina at ama na nanonood ng telebisyon kaya agad akong tumakbo palapit sa pintuan at dali daling binuksan ito."Xelize, bumalik ka ritong bata ka!" sigaw ng aking ina.Hindi ko na pinagtuunan ng pansin ang mga sigaw nila, umiiyak akong tumatakbo
Vladimir's POV.I am now staring at my wife while our friends are talking to her. Nakikita ko ang pagbabalik ng lakas nito dahil kumukulay na ulit ito, katulad ng isang namumukadkad na bulaklak sa lupa.A small smile flash on my lips as I saw her walking towards me. I spread my arms and hugged her.I gently planted a kiss on her forehead before cupping her cheek."I thought I'll gonna lose my wife for the second time. Gladly Spike is there to save you," I whispered.She smiled at me before she gave me a quick smack kiss on my nose."You know that I love you, kahit hirap na hirap ako ay desidido akong maibalik din ang lakas ko. Thank you Vlad for giving me strength," she said and hugged me.Ilang minuto kaming nanatiling magkayakap, ni hindi na maalala ang sitwasyon namin sa mga oras na iyon."The wizard is coming!" Spike said and hide on the wall.I look at them and nodded at them. Napatingin din ako kila Kefton at tumango sa kaniya. Mukhang
Xelize's POVNandito kami ngayon sa pinakahuling palapag ng palasyo. Masama ang pinupukol na titig ni Vladimir sa kaharap namin ngayon, si Tanler.I remember this wizard, ito ang pumatay sa akin. Ngayon na hindi na ako isang normal na tao ay sisiguraduhin kong matatalo ang dapat na matalo."You're too stupid, did you know that?" Spike asked.Hindi nakatakas sa paningin ko ang sunod sunod na paglunok nito."Pumayag ka pa na pakawalan kami dahil ang akala mo ay ganoon kana kalakas para talunin kami," Vladimir said.Nanatili lamang itong nakatitig kay Vladimir, hindi ito nagtangkang magsalita man lang.Maya maya ay nagkatinginan kaming apat bago nagsimulang tumakbo palapit kay Tanler.Agad naman kami nitong tinapunan ng mga fire balls gawa ng mahika niya.Agad akong umiwas, ganoon din ang tatlo. Tumakbo agad ako palapit sa kaniya at agad na inatake ng suntok pero nakakailag ito. Ngumisi ito sa akin bago ako sinipa ng pagkalakas lakas dahilan para tumilapon ako sa pader."Xelize!" I heard
Astrid's POV.Kasalukuyan akong tumutulong sa mga katulong dito sa palasyo sa paghahanda ng pagkain nang maramdaman ang presensiya ng isa sa mga katulong na nasa likuran ko na pala."Your highness, maupo na lang po kayo..." magalang na sabi ng isa sa mga katulong na ikinangiti ko."Ayos lang po. Nasanay din kasi ako sa mundo ng mga tao na tumutulong sa paghahanda ng pagkain–I mean, most of us," sagot ko rito.Napahawak ako sa balikat nito at nagpaalam na muna na kukunin ang mga prutas sa kusina. Agad naman akong pumuntang kusina at agad na kinuha ang bowl na may lamang fruits.Napatigil naman ako nang maramdaman ang paghinga sa likod ko. Dahan dahan akong napalingon at nakitang malamig na nakatingin sa akin si Zarovich."Hey, you need something?" I asked while smiling."Tss." tanging lumabas sa bibig nito.Bigla itong naglakad na ikinawala ng mga ngiti ko. That's it?Napatingin naman ako sa pwesto nito
(3 weeks passed)Xelize's POV."Xelize!" hinihingal na tawag ni Xeviona.Napalingon naman ako sa kaniya bago nagsalita, "bakit?" Nagtataka ko naman itong tinitigan."Zarovich is leaving!" sabi nito.Napangiti naman ako."We know that already, Xev," sabi ko sa kaniya."But no one knows that Astrid is missing!" sigaw nito na ikinatigil ko.Agad akong napatingin rito at kunot noong nakatitig sa kaniya."Anong sinabi mo?" tanong ko sa kaniya."Xelize, Astrid is missing. Kagabi ko pa siya hindi napapansin. I-I thought she was in her room, it's been 3 weeks since Zaro and Astrid diba nung magkasagutan sila kaya normal na sa akin na dalhan na lang siya ng pagkain pero Xelize, wala talaga akong makitang Astrid sa kwarto nito..." naiiyak na sabi nito na nagpaikot ikot pa sa paglalakad nito sa harap ko, napatigil lang ito nang may magsalita sa likod namin."Astrid is missing?"Napalingo
Vladimir POV.This is the day that I've been waiting for... Ang babaeng hinahangad ko at ang babaeng gusto kong mapakasalan ay tuluyan ng magiging akin.I still remember when we are still young, Xelize and I always play in the woods, we share each other problems, we eat together, laugh and I love to hear her stories while we are laying on the ground, staring at the night sky, hoping to find some shooting stars.It's worth it to wait her for almost 100 years. Mahaba haba ang tiniis ko pero nakaya ko iyon, makasama lang ang babaeng mahal ko... I was 20 and she was 18 when she died. Now that she's 22 and I am 102 years old, I can finally marry her.Suot suot ko ang puting suit ko habang nakatayo sa gilid, hinihintay ang pagdating ng babaeng papakasalan ko. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ang pakiramdam pag ikakasal kana, normal lang ba na kabahan ako at isipin na baka gagawin niya ang sinabi niyang hindi ito sisipot sa araw ng kasal namin? Na bak
Vladimir's POV.I loosen my tie while sitting on my couch. I still can't believe what she did. She just run away, she didn't even give a reason.And what the hell is wrong with her? Ano naman kung malaman kong buntis siya? Mas masisiyahan pa ako but godd*mn it! She just left! She left just like that!"f*ck," I cussed."Damn it! What did I do wrong Xelize? Why did you just leave me hanging like that? You should attend that wedding we prepared but you just left me there, dumbfounded," I said and drink the tequila."Tell me, Xelize. What did i do wrong for you to leave me like this?" I asked and point my finger on Xelize.She was infront of me, staring at me."You told me we will get married, but just because I got you pregnant before our wedding you will just leave me like that? Bullshit!" I said.I stood up and holds my head."Damn it! I feel tipsy," I whispered.Agad akong napahakbang kahit nah
Astrid's POV.Isang linggo na kaming nandito sa mundo ng mga tao. Wala na din kaming balita kay Xelize, simula n'ong umalis ito ay hindi na namin ito nahanap. Sumuko sa paghahanap sila Zarovich at sinabing babalik din si Xelize pero hindi ko maipaliwanag ang sarili ko, pakiramdam ko kailangan ako ni Xelize, kailangan niya kami lalo na't nagdadalawang tao ito..."Astrid?" nabalik ako sa ulirat nang marinig ang isang boses na pamilyar. Lumingon ako at nakita ang isang pormadong lalake na nakasandal sa pintuan ng kwarto ko habang nakatitig sa akin.Kanina niya pa ba ako pinagmamasdan?Dahan-dahan itong naglakad palapit sa akin. Pagkalapit nito ay umupo ito sa tabi ko at tumingin sa labas ng bintana."Iniisip mo pa din ba si Xelize?" panimula nito.Napabuga ako ng hangin bago sumagot sa kaniya, "nag aalala lang naman ako...""Paano kung wala na siya sa mundo ng mga tao? Paano kung hawak na siya ni Tanler kaya hanggang ngayon ay tahimik padin ang buhay natin dito sa mundo ng mga tao?" suno
Still Eudorah's POV."Dati rati pa ay puro sakit ang nakuha ko. Palagi ako ang mali at hindi pinipili. Naalala ko pa dati na mas mahal nila si kuya Kefton kaysa sa akin. Dahil isa akong babae ay akala nila isa akong mahina..."Napahagulgol ako ng iyak nang maalala ko ang nangyari sa akin, yung araw na dinala nila ako sa mundo ng mga tao."Eudorah, halika na!" sigaw ni mommy sa pangalan ko."Mom, ayoko nga sumama sa inyo! Bakit hindi si Kefton ang isama niyo!" Napabusangot ako pagkatapos ko iyong sabihin."Eudorah, ang tigas ng ulo mo. Alam mong ang kuya mo ang magiging bagong Alpha ng mga lobo kaya hindi pwedeng siya ang isama namin," paliwanag naman ni daddy.Ilalayo niyo lang naman ako kaya gusto niyo akong isama sa mundo ng mga tao. Palibhasa'y mas pabor sa kanila ang kapated ko kaysa sa akin na isang mahinang lobo dahil babae ako!Sa huli ay wala akong magawa kundi ang sumama. Nanirahan ako sa mundo ng mga tao pero palihim din akong bumabalik sa Barovian, nakasunod at nakatanaw sa
Astrid's POV.Dahan-dahan kong inimulat ang mga mata ko at inilibot ang paningin. Napalingon ako sa gilid ko at nakita si Zarovich na mahimbing na natutulog. Ibinaling ko naman sa ibang direksyon ang paningin ko para hanapin si Xelize pero walang bakas ng anino nito ang makikita mo sa loob ng kwartong ito."You're awake," Zaro said."Did I woke you up?" I asked to him and get up from the bed."No, not at all," he replied and I just nodded."Zaro, saan si Xelize?" tanong ko sa kaniya.Hindi ito sumagot kaya napatitig ako sa kaniya at nakitang nagbuntong hininga ito. Ano ba ang nangyari kagabi?"She left, Astrid.""What? How? Hindi ka naman nagbibiro, diba? Paanong umalis siya e wala siyang pupuntahan?" sunod-sunod na tanong ko."Last night, when you're unconscious she just left and we couldn't find her. She just disappeared and we don't know where she go," paliwanag nito na ikinasimangot ko."Halika na, kailangan natin sila mahanap. Hindi niya kakayanin ang mag isa, Zaro!" agarang saad
Zarovich's POV.Agad kong iniwas ang mga suntok na binibigay ni Xelize sa akin. Pula ang mga mata nito at nakalabas ang mga matutulis na pangil nito.I quickly do a backflip to avoid Xelize's punches and quickly ran towards Astrid. She is unconscious because of what Xelize do to her. Mabilis ang pangyayari kaya hindi na namin ito napigilan.Agad namang humarang sila Kefton pero agad ding tumalon sa bintana si Xelize. Agad na sinundan nila Kefton si Xelize nang hindi na nag aaksaya ng oras."Anong nangyayari? Bakit nagkaganoon ang kasama niyo?" diretsong tanong ni Lysha.Nakatitig din ang mga kasama nito sa akin, may dala silang baril kaya wala akong magawa kundi ang aminin sa kanila ang pagkatao namin."Xelize, Astrid and I are vampires. While Levi, Liriko and Kefton are werewolves, Lysha. We are the runaway creatures in Barovian Kingdom. If you guys wondering why we are here in your world because we need to protect our queen, Xelize and the baby on her tomb. If Tanler find us, he wil
Still Astrid's POV.Pagkababa ko sa hagdanan ay hinanap ko agad si Zarovich pero hindi ko ito makita sa loob ng bahay kaya agad akong dumiretso sa kusina para hanapin si Leysha hindi naman ako nabigo dahil nando'n nga ito at naghahanda ng makakain namin."Oh, Astrid! Nakababa ka na pala," nakangiting saad nito."Nakita mo ba kung saan ang kasama ko? Si Zarovich, Leysha?" tanong ko rito. Lumapit naman ako sa kaniya habang siya naman ay napatigil sa kaniyang ginagawa at nag isip."Ah, siya ba? Nasa labas siya. Nasa likod nitong bahay."Bumalik na agad ito sa pagluluto niya ako naman ay dumiretso na sa likod ng bahay at nakita ang lalakeng hinahanap ko. Tahimik lang itong nakaupo sa may kahoy, mukhang nag iisip ito."Ang lalim naman ng iniisip mo..." biglaang sabi ko na ikinalingon nito sa direksyon ko."Why are you here?" tanong nito."Hinahanap kita.""You can just wait me inside, you know its dangerous out here–""But you're here?"Napatigil ito at napabuntong hininga. Siya pa talaga
Still Astrid's POV."Saan na tayo pupunta ngayon?"Napukaw ang atensiyon ko sa biglaang pagtanong ni Kefton. Buhat-buhat na nito si Xelize na wala pa ding malay."Hindi ko alam pero kailangan muna natin makaalis sa lugar na ito..." sabi ni Zarovich at nauna ng maglakad sa amin.Sumunod na din kami sa kaniya palabas ng eskwelahang ito. Pagkalabas namin ay agad kaming napatigil sa papalapit na sasakyan. Napakunot naman ang noo ko at napatingin kila Kefton na ganoon din tulad ko na nagtataka. Maya-maya ay bumagal ang malaking sasakyan at tumigil sa harapan namin. Bumaba ang isang grupo ng mga kabataan, apat na lalake at isang babae na ngumunguya pa ito."Kailangan niyo ba ng tulong?" tanong ng babae.Dahan-dahan kaming napatango sa kaniya. Mukhang napansin nito ang kasama namin na sugatan."Sakay na kayo sa likod," 'ika nito at pumasok sa loob ng kotse."Sasama ba tayo?" nagtatakang tanong ni Liriko."We need some help, baka alam nila kung paano makahanap ng gamot para kay Xelize," saad
Astrid's POV."Kailangan na natin makaalis," wika ni Liriko."Pero papaano ang iba?" tanong ko sa kanila.Hindi din naman namin pwedeng iwanan ang mga kasama namin dito. Paano na lang sila? Paano ang kapated ko? Hindi namin pwedeng iwanan sila Kuya Vladimir dito, manganganib ang buhay nila.Agad kong naramdaman ang kamay ni Zarovich na humawak sa pulsuhan ko na ikinalingon ko sa kaniya. May bahid ng pag aalala ang mukha nito habang nakatitig sa akin. Napailing naman ako, senyales na hindi ko kayang iwanan ang mga kasama namin."Astrid, we need to leave. Babalikan natin sila pero sa ngayon, kailangan tayo ni Xelize..." mahinang saad nito.Napatingin naman ako kay Xelize na walang malay na nakasakay kay Kefton. He's right, kailangan kami ni Xelize ngayon...Nabaling naman ang tingin ko sa kaharian namin, "babalik ako para sa inyo, ililigtas ko kayo..." bulong ko, "ililigtas ko ang Barovian Kingdom.""Magsasara na ang lagusan pag hindi pa tayo umalis," sabi ni Levi."Sumunod na kayo sa a
Zarovich's POV."Keep quiet..." I whispered.We're here in my room. Kanina, habang nakikipaglaban sila kay Vladimir ay palihim akong umalis at naisipang puntahan si Astrid but to my shock, she was already awake. As soon as she sees me, she gave me a tight hug.But, it didn't last long, narinig namin ang paglalakad ng kung sino sa labas ng kwarto kaya heto kami ngayon, nasa labas ng bintana, nagtatago."Are they gone?" Astrid asked.I glance at her for a moment and check my room if there is someone. Napabuga ako ng apoy nang mapansing nakaalis na ang mga guwardiya ni Tanler kaya ininyayahan ko ng pumasok si Astrid."Zaro, now tell me. What happened? I didn't remember something like this, parang kahapon lang e nag uusap tayo habang hinihintay na magising si kuya," sabi nito.Agad kong hinawakan ang mga pisnge nito at tinitigan siya bago nagsalita, "calm down, Astrid.""H-How? Hindi ko na alam kung nasaan ang mga kaibigan natin! Si Xelize? Saan na s
Hindi maiwasin ni Xelize ang makaramdam ng lungkot habang nakatitig siya kay Vladimir. Ang mga titig nitong binibigay sa kaniya ay mas malamig pa sa yelo kung tutuusin."Hindi niya ba ako kilala?" usal ni Xelize sa kaniyang isipan."Oh, Vladimir..." mapang-akit na tawag ni Eudorah.Dahan dahan namang napalingon si Vladimir kay Eudorah at isang ngiti ng kalokohan ang binigay nito sa kaniya. Dahan dahan nitong inilapit ang bibig sa tainga ni Vladimir at bumulong, nagtataka naman si Xelize dahil hindi niya marinig ang sinabi nito kahit anong gawing pilit niya."Anong nangyayari?" tanong niya sa kaniyang sarili.Maya maya ay naglakad palapit sa kanila si Vladimir na ikinaalerto ng ibang kasama ni Xelize."Vladimir–" naputol ang pagsigaw ni Xelize at ang paglapit nito nang pigilan siya ng mga kasama nito."Xelize, hindi siya si Vladimir. Kung hindi ako nagkakamali," napatigil sa pagsasalita si Claud at tiningnan sina Tanler at Eudorah bago ulit nagpatuloy