Nanlalaki ang matang napatingin ako sa kaniya ng sabihin niya 'yon. Sa akin ba niya tinanong 'yon? O baka naman namali lang ako ng dinig?
"A-anong sabi mo?" tanong ko sa kaniya. Hindi naman siya tumingin sa akin at nanatiling nakatingin sa hawak niyang maliit na papel.
"You're so handsome, if you can't be my boyfriend... Will you marry me then?" halos pabulong niyang sabi ng nakakunot ang noo, bago tumingin sa akin. "Bakit ba gustong gusto akong landiin ng mga waitress? Mukha ba akong malandi?" maang na tanong niya pa. Hinablot ko naman ang papel na hawak niya at binasa 'yon. Putakte! Akala ko naman tinatanong niya na ako kung gusto kong pakasal sa kaniya! Biwist! Binasa niya lang pala ang nakasulat sa lintek na papel na'to!
"Maharot ka rin naman kasi!" sagot ko sa kaniya. Kahit nanggigigil na ako'y pinilit ko pa ring 'wa
"Would you mind..." I vowed my head and sigh. "Listen to my story first?" giit ko pa. Tama naman 'yon diba? Alamin niya muna ang buhay ko bago niya ako pakasalan. Kapag nalaman niya ang kwento ko at tinanggap niya ako, kerebels na. Pero kung nalaman niya at nilayuan niya ako... Okay lang din... Kaya?"Bakit naman hindi? To be honest... It's up to you if you wanted to open up to me, if not that's okay. That's your decisions, and your feelings was valid." seryosong saad niya. "Everyone has a story to tell, maganda man o pangit ang kwento ng buhay mo... Parte pa rin 'yon ng pagkatao mo. Be proud! Hindi ka tao kung wala kang kwento." giit niya pa.Bakit ba napakadali para sa kaniya na sabihin ang mga ganoong bagay? Na para bang wala lang sa kaniya ang lahat? Hindi mahalaga sa kaniya ang negatibong salita, at wala siyang pakialam sa sasabihin ng iba. Ganyan ba talaga
"Ikaw pala is Jewel?" Ginawaran ako ng halik ng Mama niya sa magkabilang pisngi ko. "I heard a lot about you. Come on, mag meryenda na muna tayo." nakangiting aya niya sa amin.Hawak ng Daddy ni Steve si Sancho, habang hawak naman ni Steve si Stephen. Para kaming isang buong pamilya kung titignan ng iba."Just call me Mama Sandra and my husband's name was Benjamin. He'll love it if you call him Dad too." paglalahad sa akin ni Mama Sandra. Tama nga ang sinabi ni Steve, hindi nga nangangagat ang mga magulang niya. Mukha rin silang mababait at madaling kagaangan ng loob. Tanging si Steve lang talaga ang may tagas sa utak!Pinatikim niya sa amin ang ginawa niyang cake, masarap naman kaya lang hindi ako mahilig sa matamis kaya kaunti lang ang kinain ko. Habang ang kambal naman ay humirit pa ng isa.
"Mom? Are you there?" Dinig na dinig ko ang malakas na katok mula sa pintuan, gayon din ang malakas na tibok ng dibdib ko ng dahil sa sinabi ni Steve. Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o hihimatayin?! Ang mahalaga lang ngayon ay mapagbuksan ko ng pinto kung sino man sa kambal ang kumakatok! "Mom! Open the door!" "Buksan mo na!" mariin kong utis kay Steve na nakatanga lang sa tabi ko. Mabuti ng siya ang humarap sa anak niya dahil hindi pa rin talaga ako maka move on sa mga ka-echosan niya!"Yes? What happened to you?" sunod-sunod na tanong niya naman ng buksan niya ang pinto. Si Stephen pala ang tila baby monkey na nagwawala sa labas."Can we eat chocolate before we ate dinner?" nagsusumamong tanong niya. Lumingon naman sa akin si Steve na tila humihingi ng tulong dahil hindi alam ang sasabihin sa anak
Pagkapasok ko sa kwarto ni Steve ay hindi ko kaagad siya nakita. Ngunit ng marinig ko ang lagaslas ng tubig mula sa banyo, ay kaagad akong nagtungo roon. Pinihit ko ang seradura at ng malamang hindi naman 'yon naka-lock ay kaagad kong tinulak. Pumasok ako ng walang paalam, desperada na ako kaya bahala na!"Steve, we need to ta-" hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko ng bumungad sa akin ang itsura niya ngayon. Mahabaging langit! Bakit ba ako nag padalos dalos?!"Hey, baby, you to bath with me?" baliwalang tanong niya habang binabanlawan ang sarili upang mawala ang bula na bumabalot sa katawan niya.Tumalikod naman ako at akmang aalis na dahil sa kahihiyang nadarama ko ngayon, nang bigla niya akong hilahin. Napatili rin ako ng muntik ng madulas dahil sa kabiglaan.
"Hey, tahan na, kanina ka pa iyak ng iyak." Muli na namang pinunasan ni Steve ang mata at pisngi ko dahil sa lintek na luha kong hindi maampat ampat sa katutulo. Daig ko pa ang namatayan matapos akong mag confess bwisit! "Kapag hindi ka pa tumigil, paiiyakin pa kita lalo... Sa sarap!" Mas lalo akong humagulhol ng iyak dahil sa sinabi niya.Hayop na Steve! Kitang nag mo-moment ako rito kung ano ano pa ang sinasabi! But to be honest, I'm so happy. "Mahal mo ako?" Sisinghot singhot kong tanong sa kaniya. Kailangan ko ng assurance, baka kasi umiiyak na ako ngayon tapos kamote na naman! Nag assume lang pala ako, knowing Steve etits yata niya ang humuhusga kung mamahalin ka o hindi!"Of course! Kanina pa ako nagtatapat ng pag-ibig ko para sa'yo nagdududa ka pa rin?" patanong niyang sagot sa akin. Malay ko ba naman kasi kung joke lang 'yon! "Pakakasalan na nga kita kahit saan
Two days had gone fast but I can still feel Jewel's body on mine. I can still hear her moan that becomes my favorite music. And now, today was the day. I'm here in the church with my sons and we're waiting for her."Wala bang tutol sa kasalang to ngayon?" tanong ng pari sa aming lahat na narito ngayon, ngunit ni isa ay walang nagsalita. "Kung ganoon, ay magsimula na tayo." Muli akong tumingin sa pinto ng simbahan, umaasang dumating na si Jewel. Ngayon kasi ang araw ng kasal ng kakambal niyang si Brent, at ang kaibigan niyang si Aiza. Inimbitahan nila ako, kaya naman heto katabi ko ang kambal sa magkabilang gilid ko. Ngunit nasaan na ba talaga si Jewel?Nilabas ko ang cellphone ko at sinimulang tawagan ang numero niya, ngunit laging un-attended. "Where are you, babe?" pabulong kong tanong sa aking sarili. I'm getting impatient and sta
"Kill you?" He laughed like a demon. Hanggang ngayon nakakatakot pa rin ang malademonyo niyang tawa. "Don't worry, papatayin naman kita talaga... Pero syempre, mag laro muna tayo!" Pagkasabi niya noon ay marahas niyang hinatak ang pangtaas kong damit, dahilan upang mapunit ito."Walanghiya ka talaga Mike!" Isang malakas na sampal ang iginawad niya sa mukha ko na lalong nagpaiyak sa akin. Bakit ba ako napunta sa sitwasyong ito? Bakit ba ayaw akong tigilan ng demonyong Mike na ito?! Idagdag pa si Laura, sisingilin ko silang dalawa sa oras na makatakas ako ngayon!"Ikaw ang walanghiya! Ibinabalandra mo nga ang katawan mo sa aming lahat diba? Saan ka ba magaling? Sa pagpapaligaya ng mga lalaki diba?" Dahan-dahan niyang hinahaplos ang leeg ko pababa sa balikat ko. Unti-unti niya ring pinagagapang ang isa niya pang kamay sa hita ko. "Siguro naman ngayon sa ikatlong subok mapapasa'kin ka na? Huwag kang mag alal
Kasama si Lucas ay dinala namin kaagad si Jewel sa ospital. Habang ang iba ko namang kaibigan ay nahati sa dalawang grupo, upang pumunta sa simbahan kung saan nagaganap ang kasal nina Brent at Aiza. Ang iba naman ay sa pulisya, upang asikasuhin ang lintek na Mike Perez, the man behind Jewel's trauma!"Bro, bakit hindi ko alam na may girlfriend ka?" Lucas asked me curiously. Hindi ko nga rin alam kung may 'kami' na ba ni Jewel o baka nangangarap lang ako ng gising?!"Baka mas magulat ka kapag nalaman mong may anak na ako," baliwalang sagot ko. I look at Jewel whose comfortably lying in a hospital bed. The doctor said she was just sleeping and regaining her strength. I slightly caressed her cheek where there were bruises, also her neck down to her collarbone.