Tumayo si Isabella sa silid, hindi tumatakbong palayo sa gulat. "Ikaw ba si Melvin Brit?" "Kilala mo ba ako?" "Sa kasamaang palad, halos mahulog ako sa mga kamay ng iyong ana na si Carlos Brit dalawang araw na ang nakakaraan, kaya sinuri ko ang kanyang buong pamilya." Huminga ng malalim si Marvin Brit ng sigarilyo. Kamukha niya si Carlos Brit, may mabangis na mga mata at maitim na balat. Hindi siya mabuting tao sa unang tingin. "Babae ka nang aking ama, sa tingin mo ba ay hindi kita mahahawakan?" "Wala akong kinalaman sa iyong ama." Naisip ni Isabella, nakakita ng dugo si Nicklaus sa hotel noong araw na iyon, dapat na matapos ang usaping ito. Ang mga tao sa mundo ng katanyagan at kayamanan ay pinaka-bawal na kumagat at kumapit, lalo na nang tahasan, laban sa mga patakaran. Nang makita niyang lumilibot ang mga mata ni Marvin sa paligid niya. "Gusto ko rin na makasama ka, para makita kung ano ang pakiramdam na makasama ang isang babaeng gusto niya." Narinig ito ni Isabella, at m
Nagmamadaling lumapit si Clark, malamig din ang kanyang mukha, "Miss Isabella, sumakay ka na sa kotse.""Nasa loob pa si Nicklaus.""Sinabi niya na siya na ang bahala."Lumunok si Isabella sa kanyang lalamunan, ang kanyang lalamunan ay nasusunog sa sakit, "Napakaraming tao sa loob, higit sa sampu, dalawang kamao ay hindi makatalo sa apat na kamay.""Kung mananatili ka rito, itatalian lang nito ang kanyang mga kamay at paa. Baka mas lalo ka pang mapahamak."Mahigpit na hinila ni Isabella ang mga damit sa kanyang katawan at mabilis na sinundan si Clark pababa. Gaano man kahusay itago ang mga yabag, maririnig pa rin ang tunog ng kalabog sa paghakbang sa hagdan. Si Nicklaus ay nasa isang mapanganib na ilaw sa silid, at ang nakamamatay na kapaligiran ay napakabigat."Si Uncle Carlos, ang pamilya Mercandejas at ang pamilya Brit ay palaging nag-iisa.""Itago sa sarili nila?" Hinawakan ni Marvin ang kanyang namamagang mukha, "Bakit hindi mo sinabi iyon noong ninakaw mo ang negosyo ko?""Sa mu
Noong Biyernes, Pinuntahan ni Isabella si President Laurel sa isang maliit na party. Bata pa si Pangulong Laurel at pinamamahalaan niya ang ilang mga kawanggawa sa maayos na paraan. Si Isabella ang may pananagutan sa pagsulat ng isang column report para sa kanya."Hindi mo na kailangang magpakita mamaya.""Okay," sagot ni Isabella, "Naiintindihan ko."Lahat ng mayamang asawa ay may espesyal na bilog. Umupo roon si Isabella, pakiramdam na nakalaan.Inayos ni Pangulong Laurel ang isang lugar para sa kanya na maupo, hinarangan ng screen, at inalagaan siyang mabuti, kabilang ang tsaa, meryenda, atbp. Pinalibutan ng isang grupo ng mga tao ang isang magandang babae at pumasok. Umupo si Pangulong Laurel sa kanyang upuan at ngumiti, "Rebekah, ang engrande mo."Pinakinggan ni Isabella ang pangalan at parang pamilyar ito. Ang mga mayamang asawang babae sa paligid niya ay lahat ay nangungulila sa kanya, ang ilan ay nagdadala ng kanyang mga bag, at ang ilan ay naglalagay ng kanyang amerikana."Ma
Naka-set ang larawan sa backdrop ng isang luntiang kagubatan ng kawayan. Matipuno ang pigura ng lalaki, at mahigpit na niyakap ang babae. Ang malakas at mahina ay may kakaibang pakiramdam ng epekto, at ang mga mukha nilang dalawa ay malinaw na nakuhanan ng larawan."Sino ang nagpadala nito?"Sinulyapan ni Isabella ang kanyang telepono. Ang taong nagpadala ng larawan ay isang hindi pamilyar na numero."Hindi ba photoshopped this time?" Tinitigan ni Nicklaus ang kanyang mukha."Ang bilis talaga. Ilang saglit lang naipadala sa phone mo." Prangka si Isabella at ibinalik ang telepono kay Nicklaus."Wala ka bang ipapaliwanag?" Ang kanyang kurbata ay hinila nang patago, at ang kanyang hindi maarok na mga mata ay hindi nagpakita ng emosyon, ngunit kapag nahaharap sa ganoong bagay, hindi inaasahan ni Isabella na magiging masaya siya, tama ba?"Pumunta siya para magpaalam sa akin, at nagtatago ako sa kanya, kaya hinabol niya ako at kinaladkad ako sa parke."Kalmadong ipinaliwanag ni Isabella
Pinunasan ni Isabella ang gilid ng kanyang mga mata, malamig ang kanyang mukha."Anong ginagawa mo?"Inihagis ni Nicklaus ang bote ng gamot sa silid, "Huwag mo nang inumin, hindi ito mabuti para sa iyong kalusugan.""Diba sabi mo halos hindi harmless sa katawan ang gamot na ito?"Tumalikod si Nicklaus at naglakad, nakaupo sa gilid ng kama. Tiningnan niya ang maliit na mukha ni Isabella, "Ang gamot ay three-point poison.""Ano ang dapat nating gawin. Paano kung mabuntis ako?"Sumandal si Nicklaus sa kanya, ang hininga nito ay tumatama sa gilid ng kanyang mukha, at ang hindi maliwanag na kapaligiran ay nawala."Gusto ko na magka-anak na tayo."Nagulat si Xu Yanqing, at hindi ito itinago, "Anak?""Lalaki man o babae, tulad mo o ako, lahat sila ay magaganda." Hindi pinalampas ni Nicklaus ang isang ekspresyon sa mukha ni Isabella, kahit na ang gulat at kahihiyan sa mga mata nito, kitang-kita niya ito."Papakasalan mo ba ako?" tanong niya.Pinikit ni Nicklaus ang kanyang mga mata nang hindi
Sa ward, nakatulog si Sheen.Halos patay na ang kanilang ina na si Aling Violita, ngunit paulit-ulit nitong sinabi, "Paano kung hindi ako makapaghintayng magkatugmang puso sa loob ng tatlong buwan? Ito ay naghihintay na mamatay, aking Sheen..."Kulang na lang ang organ transplantation, at masasabi pa nga na malaking agwat ito.Tinakpan ni Isabella ang kanyang mukha gamit ang kanyang palad, "Hindi ako naniniwala na maaari lang itong maging ganito."Napapikit si Aling Violita. May mga bagay na matagal na niyang pinag-isipan, "Kung talagang hindi tayo makakahanap ng puso, ibigay mo ang puso ko kay Sheen, bata pa siya...""Mama!" Marahas siyang pinutol ni Isabella, "Wag mong sabihin iyan, makakahanap tayo."Si Sheen nasa kama ay mahimbing na natutulog, ngunit gaano kahirap para sa iba na makita ito? Nakasuot siya ng ventilator at hindi na niya kayang tumakbo o tumalon. Ang buhay ay nabuo lamang ng isang usbong, at bago ito mamulaklak, haharapin nito ang posibilidad ng pagkalanta."Akala
"Young Master, babalik ka na ba sa kabisera ng syudad?" mahinang tanong ni Jiang Huai.Sumandal doon si Isabella at ayaw gumalaw. Nang marinig niya ang salitang "tahanan", tila bumigat ang kulubot sa pagitan ng kanyang mga kilay. Ang mga daliri ni Nicklaus ay nag-iwan ng amoy ng tabako, at ang kanyang puso ay lumambot. "Pumunta ka sa isang bar."Nagpatuloy si Isabella, "Pumunta sa isang bar na may maraming tao, mas marami ang mas mabuti."Halos hindi na siya pumunta sa ganoong klaseng lugar. Kahit paminsan-minsan ay sumama siya sa kasiyahan, pipiliin niya ang isang tahimik na bar. Ngunit ngayon sa sandaling tahimik ang kanyang isip, magkakaroon siya ng mga ligaw na pag-iisip.May bar street, nakatago sa downtown area, kasama ang lahat ng uri ng tao. Hindi kailanman pumunta doon si Nicklaus.Nakaparada ang sasakyan sa labas, at bago ito makalapit, maririnig ang maingay na heavy metal sounds na nagmumula sa saradong pinto.Lumakad si Clark sa harapan, na may kaunting pag-aalala sa ka
Ang tahimik na puso ni Isabella ay tila biglang tumibok, naging masigla at malakas.Hindi gaanong nasasabik ang tono ni Nicklaus, tulad ng dati niyang boses, "Saan siya galing? Ilang taon na siya?""Taga Santiago siya, hindi naman kalayuan, mahigit isang oras lang ang biyahe doon. She's a 19-year-old girl, and the doctor said she't not live more than a month."19 taong gulang, halos kasing edad ni Sheen.Nakaramdam si Isabella ng kaunting kirot sa kanyang puso, ngunit binuksan pa rin niya ang pinto at lumabas."Pwede ko ba siyang puntahan?"Nakita siya ni Nicklaus na lumabas at isinara ang isang dokumento sa mesa. Lumapit si Isabella sa hapag kainan at nakitang nakalagay ang dokumento sa isang file bag na may kamay ng lalaki."Bakit hindi ka natutulog ng konti?"Ang isip ni Isabella ay puno ng mga gawain ni Sheen ngayon. Tumayo siya sa likod ni Nicklaus na may pag-asa sa kanyang mga mata at idiniin ang braso sa balikat nito."Pwede ko bang puntahan ang pamilya niya?"Si Clark ang pina
"Hindi talaga kasya iyan sa ating dalawa." May nasabi ba siyang mali?Nag-aantay si Nicklaus sa pinto, at si Tita Melly ay bumalik na may dalawang malaking plato.Kinuha iyon ni Nicklaus at nagsalita, "Salamat.""Walang anuman iyon, magkapitbahay tayo, kumain na kayo."Umupo si Isabella sa may dining table na may pagkain sa harapan nila. Hindi na kailangang ipakita ni Nicklaus ang kanyang mahihirap na kasanayan sa pagluluto.Ngunit ngayon ang lahat ay tila sumasalungat sa kanya. Sa kalagitnaan ng hapunan, nawalan ng kuryente. Ibinaba ni Nicklaus ang kanyang kutsara at tumingin sa labas ng bintana. May kuryente ang mga bahay ng ibang tao."Sino na naman ang nasaktan mo ngayon?"Kalmado lang si Isabella, puno ng pagkain ang bibig nito."Nakalimutan kong bayaran ang kuryente.""Bayaran mo na.""Sarado na ang business hall, at hindi naman kami magbabayad online."Umupo si Nicklaus sa madilim na sala, at hindi man lang makita ng malinaw ang mukha ng taong nasa tapat niya."Ano ang dapat ko
"Okay lang ako, wag kang mag-alala."Tumunog ang phone ni Isabella, at naglakad ito upang sagutin."Hello."Ang boses iyon ng delivery man na galing sa labas."Hello, ang iyong takeaway ay dumating na, puntahan mo ako sa labas at kunin ito.""Okay, pakilagay na lang sa pintuan namin, salamat."Ang delivery man at magde-deliver pa sa susunod na order at nagmamadali ito."Bumaba ka na at kunin ito, pakibilisan."Nakapajama pa rin si Isabella, at kailangan niyang maghanap ng coat upang isuot."Hindi ba dapat ay ang takeaway delivery at ihahatid dito sa itaas?"Ang attitude ng lalaki at sorbang sama, at hindu niya alam kung nag sa-sufferd ba ito."Ang bahay mo ay wala sa second floor, kaya bilisan mo.""Okay."Narinit iyon ni Nicklaus ay tumalikod. "Antayin mo na lang ako dito sa bahay, ako na ang kukuha."Naglakad ito papunta sa ibaba ng mabilis at nakarating na sa first floor. Nakita nito ang delivery man na nakasuot ng raincoat at nakaupo sa sasakyan. Hindi man lang ito humakbang papun
Pagkatapos sabihin iyon ng nurse, ang hangin sa kuridor at tila huminto, at hindi man lang ito naglakas loob na tumingin sa mga mata ni Nicklaus."Ano pa ang tinanong niya?""Hind... wala na."Bumalik si Nicklaus sa ward at nakita si Isabella na nakaupo sa kama, nakabaluktot ang mga binti nito na malapit sa dibdib nito, nakahawak ito ng libro sa kamay nito at binabasa ito.Ang cover ay itim lahat na may cover na pula gaya ng patak ng dugo. Ito ay isang crime novel. Naglakad si Nicklaus at kinuha iyon, itinapon iyon sa bedside table. Tinignan niya ang libro at ang title ng libro ay: How To kill The Person Next To You."Halos mamaluktot ang kilay ni Nicklaus, at si Isabella ay nagprotesta na hindi masaya."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?""Hindi maganda na magbasa ka ng ganyang klaseng libro." "Alam mo sobrang ingay mo."Humiga si Isabella, bored, at ang kanyang boses ay mahina, pero walang anumang ingay mula sa loob ng ward."Ano itong sinasabi mo sa nurse ngayon lang?""Naaalala
Tumayo si Nicklaus at may tinawagan sa harapan mismo ni Isabella. Ang isang million ay dumating agad, at tinignan nito at nakatanggap siya ng isang mensahe."Mayroon bang makakain d'yan?" Isa-isang inayos ni Isabella ang lahat. Matapos makuha ang pera, sisimulan niyang alagaang mabuti ang kanyang katawan.Sumagot si Nicklaus ng Oo, at mayroong saya sa boses nito."Ano ang gusto mong kainin?""Simpleng pagkain lang."Masyadong pihikan siya sa pagkain, kaya ang kanyang katawan ay mahina, at nakakaramdam din siya ng hilo sa lahat ng oras. Umalis si Isabella sa kama upang manghilamos, at nasa kanyang tabi si Nicklaus habang siya ay kumakain ng almusal.Nakaramdam siya ng pagkahilo at pagsusuka pagkatapos niyang kumain. Kumuha si Nicklaus ng tissue para punasan ang kanyang bibig at mukhang nag-aalala."Gusto mo pa bang kumain?""Hindi na, bilhan mo na lang ako ng oranges, gatas, mani, o kahit ano na pwede sa aking katawan."Nag marinig iyon ni Nicklaus ay sobrang saya nito, sa pag-aakalan
Nakatulog si Isabella, at nagising ito dahil sa isang ingay. Nakinig siyang mabuti gamit ang kanyang tainga at narinig ang isang ingay mula sa banyo.Isinuka ni Nicklaus ang lahat ng nasa tiyan niya. Sumuray-suray ito sa pinto. Binuksan ni Isabella ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya na nakatayo doon. Hindi ito lumapit sa kanya, bagkus humiga ito sa may sofa.Tumalikod siya at nagpatuloy sa pagtulog. Pero sa pagkakataong ito gising na gising siya at hindi makatulog.Kibukasan.May isang boses na galing sa labas. Hindi masyasong nakatulog si Isabella at masakit ang kanyang ulo. Nang buksan niya ang kanyang mga mata, nakita niya ang isang tao na pumasok galing sa labas. Ito ay magandang babae. Agad niyang nakilala ang mukha nito."Congratulations, buntis ka nga talaga." Tinignan siya ng babae galing taas patungong ibaba.Umupo si Isabella sa kama, pero hindi nito nakikita si Nicklaus, "Nasaan siya?""Bakit? Gusto mo ba na nasa tabi mo siya palagi? Napatingin ang mga mata ni Reb
Pagkatapos tumama ni Isabella, para bang hindi pa iyon tama, kaya humakbang siya ng dalawang beses paatras, at nang nagmamadalin siyang sumulong, nabangga siya sa braso ni Nicklaus."Gusto mo bang mamatay? Gusto mo bang mamatay?"Ang braso ni Nicklaus ay nakapulupot sa kanyang balikat at leeg, at ang galit nito ay nakasulat sa kanyang buong mukha.Yumuko ng kaunti si Isabella, at ang mukha nito ay naging mapulta kaysa noong una. Pagkakita na hindi ito makatayo ng maayos, kinakabanhan si Nicklaus."Anong nangyayari? Masakit ba ang tiyan mo?""Hindi."Tumaas ni Isabella ang kanyang braso upang maharangan niya ang dalawa."Ang tiyan ko lang ay medyo masakit."Gusto na niyang bumalik agad, pero pagkatapos ng ilang hakbang paalis, sumandal siya sa isang upaan, pagkatapos ay rumagasa ang sakit.Nang makita siya ni Nicklaus agad niya itong binuhat. Hindi niya pinansin ang pagpupumiglas ni Xu Yanqing at naglakad palabas na may lalim na isang paa at mababaw ang isang paa.Pagkatapos niyang mai
Nakatitig sa kanya si Carlos Brit na may kasamang ngiti."Kaunting alak lang iyan, ano ba ang problema dyan? Gusto niyang uminom. Hayaan mo na lang siya.""Hindi siya pwedeng uminom. Hindi iyang maganda para sa kanyang tiyan."Hindi kumain si Nicklaus kahit kaunti lang, at uminom na ito ng ikalawang wine galing kay Isabella." Sobrang lapit nito kay Isabella, kaya naging uncomfortable ang babae sa kanyang ginawa.Nakita ni Carlos Brit ang pag-aatubili ng mukha ni Isabella."Parang may di kayo pag-iintidihan."Tinignan ni Isabella ang lalaki sa kanyang tabi at tinanong niya ito na may lamig sa kanyang boses, "Parang gusto mong sa iyo na ang lahat. Di inumin mo."Kinuha nito ang bote at nilagyan ang dalawang baso na walang laman."Inumin mo na. Nakakahiya naman sa iyo."Ang expression ni Isabella ay tila iba. Kahit na uminom ito hanggang sa kamatayan nito. Titignan niya ito na hindi kumukurap."Kung hindi ka iinom, ako na lang ang iinom," sabi ni Isabella, bago nito kinuha ang baso ng
Gusto ni Nicklaus na makasama siya sa isang hapunan, dahil pumayat ito ngayon, pero tumutol si Isabella.Inihatid niya ito sa kanila, pero bago ito bumaba sa kanyang sasakyan, si Nicklaus ay may gustong sasabihin sa babae."Isabella..."Nabuksan na ni Isabella ang pinto ng sasakyan.Nakauwi siya sa kanilanh bahay, pero ang kanyang ina ay hindi lumabas. Nakaupo ito sa kanilang sala, isa sa kanilang sofa.Ang larawan ni Sheen ay nakaprinted. Iyon ang pinili si Isabella, ang larawan ay kuha ng minsan ay nagpunta at naglaro sila sa isang parke. Ang ngiti ng kanyang kapatid ay sobrang banayad, dalisay, at simple lang.Ang larawan nito at nakalagay kung saan nakalagay ang larawan ng kanilang ama, upang may kasama ito."Mama, ipagluluto kita.""Ako na, ano ba anga gusto mong kainin?"Naglakad si Isabella papunta sa kusina at binuksan ang refrigerator. Wala ng laman iyon, kundi mga iilang itlog na lang."Mama, lalabas lang ako. Bibili lang ako ng karne at gagawa din ako ng tinolang isda."Ala
Natigilan si Isabella saglit, pagkatapos ay kinagat siya ng mas malakas. Gusto niyang punitin ang isang piraso ng laman nito, at maging ang dulo ng kanyang ilong ay kumunot. Nagmamadali si Nicklaus ngayon lang, at ang pagtaas-baba ng kanyang paghinga ay nahulog sa tenga ni Isabella, medyo magulo.Sa corridor, nakita siya ni Carlito na nakahawak sa mga balikat ni Nicklaus, na halos hindi nakalapat ang kanyang mga paa sa lupa."Bitiwan mo ako, sinabi ko sa iyo na bitawan mo ako!"Ngunit ang dagundong tinig ni Isabella ay tila hindi umubra. At hinarangan ang kanyang paningin, "Kung gusto mong makita, sumunod ka lang sa akin.""Hindi, hindi, hindi, may kailangan akong gawin..."Tumayo roon si Nicklaus, ngunit hindi siya binigyan ng pagkakataong umalis."Let's go." Ang ospital ay medyo malapit sa Villa Catalina, at si Isabella ay dinala doon. Pagkapasok sa pinto, binuhat siya ni Nicklaus sa sofa at pinaupo siya rito at huwag gumalaw. Tumalikod siya at kumuha ng tsinelas para magpalit n