“Take a seat, then.” Kasing lamig ng kanyang tinig ang ihip ng hangin. She looked at her but she’s looking at her too, eyes full of mixed hatred and sadness.“Why are you being like that, Alana?” tanong nito, nahihimigan niya ang hinanakit sa tinig nito habang nagsasalita. “You fooled me. You said you don’t want him anymore.”Tumuwid siya sa kanyang pagkakatayo habang nakatitig dito. “You don’t get to tell me I fooled you. What’s your proof?”“Proof?” Mahina itong natawa. “Do you still need proof, Alana? Ano ‘yung nakita ko kanina? Proof? Ang laki na ng pinagbago mo.”Her jaw clenched. She wanted to tell this woman in front of her that she changed too. Na nagbago na ito. Na ang daming mga bagay tungkol dito na ngayon niya lamang nagpagtantong tinataglay pala ni Alora.And she’s disappointed to the highest level. How can someone act like this to her? How can someone treat her like this? Sobrang nakakakirot sa dibdib. Para bang sinasampal siya nito at hindi niya maintindihan kung dapat
That night, hindi maintindihan ni Alana ang sarili. Hindi niya malaman kung ano ang dapat maramdaman habang pinapanood si Alora na maglakad palayo. She always treats Alora like her own sister before. At ngayon ay pakiramdam niya’y tinatraydor niya ang dalaga.Why does she always have to be this kind? It’s kinda irritating her sometimes.“Pourquoi as-tu l'air si triste, mama? Y a-t-il quelque chose qui ne va pas?” kunot-noong tanong ng kanyang anak na bababe nang mapansin ang pananahimik niya. [translation: Why do you look so sad, mommy? Is there something wrong?]Sumulyap siya kay Rhett ngunit busy ang mga mata nito sa kalsada. Masyado itong focus na hindi na nito napapansin ang pagtitig niya rito.“Staring is rude.”––or that’s what she just thought. Agad niyang iniwas ang tingin dito. Grabe makiramdam si Rhett. Kahit hindi nakatinign ay alam nitong may nakatingin sa kanya. May ganong klase ng tao pala talaga.“Do you mind translating what Aurora said?” mahina niyang tanong nito para
After eating dinner, they went on a small walk on the seashore. Mahigpit niyang hawak ang kanyang anak na si Aurora habang naglalakad sa takot na baka mawala ito. Well, the place is well lit naman, ngunit hindi niya pa rin maiwasang mag-alala. Habang si Ryo naman ay hawak ni Rhett sa pulso.Kalmadong hinahapas ng alon ang dalampasigan habang malamig na umiihip ang hangin sa kanyang balat. It was calming. At mas lalong nakakalma ang kanyang isipan dahil kasama niya ang kanyang mga anak na ngayon ay hawak niya.“Ang lalim ng iniisip mo,” sambit ni Rhett sa mahinang tinig. “What are you thinking?”She glanced at him and smiled. “Nothing. I just find it very difficult to figure things on my own. Hindi ko alam kung kanino ako lalapit. Kung sino ang pagtatanungan ko. Everyone feels like they’re lying to me.”“Why don’t you try to ask me?”Tumingin siya rito at tipid na ngumiti saka tumingala sa kalangitan. She closed her eyes and sighed. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na isagot
The night was spent well. Hindi niya alam kung ano ang meron at bakit sobrang kalmado niya. Pagkauwi nila sa bahay ay hinatid na niya ang mga bata sa silid nito. Ayaw pa ngang matulog ni Aurora dahil gusto pa nitong makipaglaro kasama siya ngunit tumulong na si Ryo sa pagsita rito.“Are they asleep?” bungad na tanong ni Rhett nang makalabas siya ng silid.She smiled at him and nodded her head. “Sort off. Ayaw ngang matulog ni Aurora dahil gusto niya pang makipaglaro.”Tipid na tumango ang binata sa kanyang sinabi at humugot ng malalim na hininga. “Do you wanna grab some drink?”Alana tilted her head, contemplating what to answer. His intense stares made her look away. Hindi niya kayang magkaroon ng staring contest dito. Masyadong intense ang paraan ng pagtitig nito sa kanya at pakiramdam niya’y nanunuyo ang kanyang lalamunan.“Well, I don’t really know if I can drink some liquor. My head is spinning like crazy,” she said. “But, sure. Hindi pa rin naman ako inaantok.”Sabay silang nagl
“Maman, belle méduse!” sambit ng kanyang anak na babae habang tinuturo ang dalawang jelly fish na palutang-lutang lamang kung saan-saan. [translation: Mommy, a pretty jellyfish!]Ngumiti siya sa kanyang mga anak at tumango. They’re riding on a boat, admiring the pretty place of El Nido, Palawan. Sa totoo lamang ay sobrang ganda ng lugar na ito. Nakakakalma ang kanyang buong sistema at magaan sa pakiramdam.Wala silang kasabay sa Bangka dahil nirentahan ito ni Rhett para lamang sa kanila. Naisip niya ring mas mainam na rin ito upang mabantayan niya ang kanilang mga anak. Kaya’t hindi na rin siya umangal pa dahil gusto niya ring walang maging kahati ang kanyang mga anak sa espasyo ng bangka.Medyo may kaliitan ito at kasya lamang ang walong parahero, kasama ang bangkero at isang alalay nito. And right now, anim lamang silang lulan ng bangka: silang pamilya at dalawang mga bangkero. May suot silang isa-isang life jacket in case of emergency. Nagreklamo pa nga nang una si Ryo dahil ayaw n
“Jump!” wika ng kanyang anak na babae sa kanya.Siya na lang kasi ang na sa bangka. Na sa dagat na ang kanyang dalawang anak. Hawak ni Rhett ang dalawa kahit na may suot naman itong life jacket. Hindi niya tuloy maiwasang matawa sa sarili. Mas marunong pang lumangoy ang kanyang mga anak kaysa sa kanya.Her eyes landed at Rhett. Nakatingin din ito sa kanya na para bang hinihintay na lamang siyang tumalon. She looked at the depth of the ocean and shivered a little. Sobrang lalim. She couldn’t see the bottom. Nakakatakot. Ngunit malinaw naman ang tubig. Nakikita niya nga ang mga maliliit na isda sa ilalim.Kaya’t kahit na kabado ay hindi siya makatanggi. She took off her sandals. Tinulungan naman siya ng manong at tinuro kung saan siya dapat tatalon. Medyo kinabahan pa siya at nakakaramdam ng pandidiri dahil nga sa nasaksihan niya nga noon.But maybe this ocean is clean, right? At isa pa, malayo ang Hawaii at Pilipinas. Hindi naman siguro tradisyon sa Pinas ang ilibing ang mga patay sa d
“You can understand French?”Hindi niya alam kung pang-ilang beses niya nang narinig ang tanong na ‘yon mula kay Rhett. She’s not speaking anything about what happened. Alam niyang puno ng tanong si Rhett dahil sa kanyang naging pagsagot kay Aurora kanina.Nang makababa sila ng bangka ay isang lalaki ang sumalubong sa kanila. Kinuha ng mga ito ang mga bata at nagulat siya nang agad na sumama ang mga bata roon. Hindi man lang ito nagdalawang-isip. Para bang sanay na sanay na ito.“Teka, saan nila dadalhin ang mga bata?” takang tanong niya at hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba habang pinapanood ang mga bata na papasakay ng van.“Answer me.”Alana can feel the coldness of his voice that is penetrating through her whole system. Nag-aalangan man ay nilingon niya ito. Kitang-kita niya si Rhett na seryosong nakatingin sa kanya at naghihintay ng sagot.Wala sa sarili siyang napalunok nang maramdaman niyang may kung anong bumikig sa kanynang lalamunan at nahihirapan siyang lumunok. Mariin
Walang naging imikan sa kanilng dalawa ni Rhett matapos ng nangyari. Alam niyang gusto siya nitong tanungin ngunit mukhang mas mahalaga ang bagay na inaasikaso ni Rhett ngayon sa harap ng kanyang computer.Tahimik na kumakain ang mga bata sa hapag. Walang imik ang mga ito, marahil ay pansin nila ang pananahimik ng kanilang mga magulang. As much as she doesn’t want to involve the kids, madadamay pa rin ang mga ito.Napatingin siya kay Aurora nang nilapag na nito ang hawak na kutsara. Ngumiti ito sa kanya at sinabing tapos na itong kumain. She looked at Ryo who is still busy eating his favorite dish. Yes, his favorite dish. Niluto ito ni Rhett kanina. Mukhang alam na alam na nito ang tungkol sa mga bata.“Puis-je aller dans ma chambre ? J'ai sommeil,” usal ni Aurora. [translation: Can I go to my room? I'm sleepy.]She turned to Rhett, waiting for him to translate what her daughter said. Ngunit mukhang wala na itong balak pang i-translate ang sinabi ng anak sa kanya. Mariin siyang napak
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala