Napapairap na lang si Maximus sa mga kaibigan niyang nang-aasar na naman ang mga tingin sa kaniya. "Kung pumunta lang kayo rito para mang-asar at tingnan lang ako, umalis na lang kayo. I have a lot of work to do." aniya sa mga ito habang nakatingin sa laptop niya. Naupo si Hunter sa harap ng table
"What is the meaning of this?" tanong niya kahit na alam niya ang nilalaman ng papeles. Nginisian siya ni Elloise. "Hindi pa ba halata? Kailangan mo ng umalis ng kompanya." aniya, nakusot ni Celeste ang papel dahil sa inis."Hindi niyo ako mapapaalis sa kompanyang 'to. Never again, Elloise.” May di
Hindi na umimik si Celeste, bigla na lang siyang nablangko. Hindi niya alam ang sasabihin niya, hindi niya alam kung anong magiging reaksyon niya. Ramdam niya ang pagguhit sa dibdib niya dahil sa sakit na nararamdaman niya ngayon. “Still don’t believe it?” nakangising saad ni Hannah, ngiting tagump
Hindi na napigilan ni Maximus ang sarili niya. Naupo na siya sa tabi ni Celeste. Mabilis namang iniwas ni Celeste ang mukha niya saka niya pinunasan ang mga luha niya. “Just cry and I’ll just stay here and listen to your rants. Ilabas mo lahat ng nararamdaman mo to ease the pain.” Malumanay na saad
Kumalas naman na si Maximus sa pagkakayakap niya kay Celeste saka niya ito inilingan. “Wala sayo ang mali, wala kang kasalanan. Kung inaalis ka man nila sa pamilya niyo hindi ikaw ang nawalan. Tama ka, isinisiksik mo na lang ang sarili mo sa kanila. Your father doesn’t deserve you. A smart woman li
Muling binuhat ni Maximus si Celeste ay ipinasok na ito sa loob. Wala na silang pakialam sa paligid nila dahil wala na silang nakikita kundi ang isa’t isa. Mabilis na binuksan ni Maximus ang pintuan ng kwarto nila nang makarating sila. Hindi na alam ni Celeste kung paano pa ba sila nakaakyat ni Max
Kanina pa nakatulala si Celeste. Pinoproseso pa sa utak niya ang nangyari sa kanila ni Maximus. Tanging kumot lang ang bumabalot sa kaniya ngayon at nakayakap pa rin si Maximus sa kaniya. Hindi siya makapaniwalang ibinigay niya ang sarili niya kay Maximus kagabi. Tama nga sila huwag kang magdedesis
“I think, I need to rest.” Suko niyang saad. Gusto niya na sanang bumangon pero bumalik na lang siya sa pagkakahinga dahil ayaw niyang lumabas ng kwarto na para bang nahihirapan siyang maglakad. Nang makaramdam siya ng pagkaihi ay dahan-dahan siyang naglakad patungong cr. Napapapikit na lang siya d