PAKIRAMDAM ni Damian ay wala na kahit na katiting na pagtinging natitira para sa kanya si Janice. O baka nga kahit kailan ay hindi naman siya nito talagang minahal. Parang nanghihinang napahinga siya ng malalim, “Well, nagbakasakali lang naman akong maayos natin ang nakaraan. But I guess, it’s no use kahit pa ilang beses akong humingi ng tawad saiyo,” may pakla sa mga labing ngumiti siya, “It seems wala na akong puwang dyan sa puso mo. Or naging mahalaga nga ba ako kahit paano para saiyo?”Napakurap si Janice. Hindi ba nito naramdaman na halos dito lang umikot ang mundo niya nuon? Na labis niya itong minahal kaya sobra rin ang sakit para sa kanya nang naging paghihiwalay nila? Ngunit hindi na iyon kailangan pang malaman ni Damian. Nakapagpasya na siya. Mas gusto niyang mag-focus na lamang sa pagpapaunlad ng sarili.Ayaw na niyang umibig pa dahil magiging mahina na naman siya.Huminga ng malalim si Damian. Sapat na ang pananahimik ni Janice para maintindihan na hanggang dito
“Damian, akala ko hindi ka na darating.,” lasing at waring wala na sa sariling sabi ni Elisa, tumayo ito upang salubungin siya subalit nabuwal na ito sa sobrang kalasingan, mabuti na lamang at nahawakan nita iro.“Sabi ko naman kasi saiyong matulog ka na, bakit itinuloy mo pa rin ang pag inom?” sita ni Damian rito, napahinga siya ng malalim nang maoansing naghihilik na ito. Napapailing na binuhat niya si Elisa sa guest room. Bakit hinayaan ito nina Inang Arsenia na uminom? Inihiga niya ito sa kama at kinumutan. Nagulat siya nang bigls na lamang nitong hatakin ang braso niya.“Damian,” sabi nitong hinila siya, naout of balance siya kung kaya’t napahiga siya sa ibabaw nito.Mabilis siyang siniil ng halik ni Elisa ngunit bumitaw siya rito at mabilis na tumayo. “Matulog ka na. Hindi ako gaya ng ibang pagsasamantalahan ang kalasingan mo.”“Willing akong ipaubaya saiyo ang katawan ko. Alam mo bang virgin pa ako at inihahanda ko talaga ang sarili ko para saiyo.” nanunuksong sabi nito sa kan
NIYAYA ni Jeffrey si Janice na kumain sa labas pagkatapos ng trabaho. Hindi inaasahan ni Janice na magsasanga ang landas nila nina Rochelle at Gesel sa loob ng restaurant. Huling-huli niya ang pagdidilim ng anyo ng dalawa nang makita siya. Lalong-lalo na si Gesel, at para lalo itong inisin, sinadya niyang kumapit sa braso ni Jeffrey habang naglalakad sila patungo sa mesang ipinareserve nito para sa kanila.“Okay na sakin kahit alam kong iniinis mo lang naman si Gesel kaya mo ginagawa ito,” pabulong na sabi ni Jeffrey sa kanya, “At least kahit palabas lang, sweet ka sakin.”“I’m sorry Jeffrey, hindi ko lang talaga matiis na hindi inisin ang babaeng yan.” Aniya rito.“I know, right?” nakangising sagot ng lalaki sa kanya, “At hindi kita masisisi. Saksi ako sa lahat ng kasamaang ipinakita niya saiyo.”“Sabihin na lang natin na kung gaano kapangit ang pagmumukha nya, ay siya ring pinangit ng ugali nya,” pabirong sabi niya sa binata.Natawa si Jeffrey sa sinabi niya, “No comment,”sabi ni
“Anong ibig sabihin nito?” Naguguluhang tanong ni Don Dom nang dumating si Janice sa general meeting at mapagkaisahan ng lahat na ito na ang papalit sa kanya bilang CEO ng kompanya. Tumayo siya at nilapitan si Janice, “Tinanggihan mong maglabas ng malaking pera sa kompanya ko pagkatapos. . .”“I’m sorry Don Dom but I own seventy percent of this company now,” sagot ni Janice dito, bahagya pa niyang itinaas ang kanyang ulo na tila nais ipaalala dito na mas makapangyarihan na siya ngayon kaysa dito. Nilingon niya ang kanyang sekretarya, “Elena, pakibigay kay Don Dominic Craig ng mga documents na nagpapatunay na pag-aari ko na ang seventy percent ng kompanyang ito!”Kaagad namang tumalima ang kanyang sekretarya.Nakangiti siyang bumalik sa pagpapatuloy ng meeting, “Now, maari na ba tayong magpatuloy sa meeting? Marami akong gustong baguhin sa policy ng kompanya. Gusto ko ring makuha ang financial reports ng mga nakaraang taon.”Natigilan si Don Dom nang malamang 70 porsyento ng kompan
“Ellen, pakitawagan si Atty. Mendez, dalhin kamo ang lahat ng mga documents na kailangan kong pirmahan,” utos ni Janice sa kanyang sekretarya bago siya sumakay sa VIP elevator ng Craig’s Apparel building. Bago pa iyon magsara ay pumasok sa loob si Damian.Kumunot ang nuo niya, “Anong ginagawa mo rito?”“Let me remind you na may share pa rin naman sa kompanyang ito ang father ko kaya may karapatan pa rin akong maglabas masok dito. Mas lalo na ngayong ipinagkatiwala na niya sa akin ang lahat ng karapatan niya,” sagot ni Damian sa kanya.Nagulat siya. Bago niya binili ang 70 percent share ng kompanyang ito ay inalam muna niya ang lahat-lahat. Alam niyang hindi kailanman nagkaroon ng interes si Damian sa pagpapatakbo ng kompanyang ito kung kaya’t malakas ang loob niyang pasukin ang kompanyang ito sa pagaakalang hindi magsasanga ang landas nila ni Damian. Bakit biglang nagkainteres ang lalaking ito na makialam dito?“Ginagawa mo ba ito para muling mapalapit sa akin, Damian? Kung ako a
“EXCUSE ME, pero ito na ang magiging office ko from now on!” Sita ni Janice kay Damian nang pumasok rin ito sa loob ng opisina ng CEO, “O baka gusto mong ipaskel ko sa nuo mo ang signage na yan?” Itinuro niya ang signage kung saan nakasulat ang kanyang pangalan at ang posisyon niya sa kompanya.Napangisi si Damian, “Kung hindi mo naitatanong, dito rin ang magiging opisina ko, sa cubicle na yan. Alam mo namang may financial crisis ang kompanyang ito kaya kailangang magtipid, lalo na sa aircon!”“Nanadya ka ba?”“Nagpapaka-praktikal lang ako, Janice. Don’t take it personally,” sabi ni Damian na inilapag ang gamit sa mesa at naupo sa swivel chair.Hindi malaman ni Janice kung ano ang gagawin. Ang ibig bang sabihin nito ay share sila sa iisang opisina ng lalaking ito? Napahinga siya ng malalim at padarag na inilagay ang kanyang mga gamit sa mesa. Paano siya makakapagtrabaho ng maayos kung kasama niya rito ang lalaking ito?After thirty minutes ay dumating ang kanyang sekretarya. Maski
KAAGAD NA TINAWAGAN NI DAMIAN SI REX, “Sundan mo kung saan pupunta si Janice at iyong lalaking kasama nya. Itawag mo kaagad sakin, okay?” utos niya rito.Napapakamot sa ulong sumakay ng kanyang motorsiklo si Rex at sinundan ang sasakyan nina Janice. Talagang nababaliw na sa pag-ibig ang kanyang boss. Tanging kay Janice lang ito nagkaganito. Kung tutuusin ay napakaraming magagandang babae ang naghahabol dito. Hindi niya maintindihan ang kanyang amo kung bakit hindi na lang pumili ng babaeng hindi na ito kailangang mahirapan pa.Ilang sandali pa at itinawag na niya kay Damian kung nasaang restaurant nagtungo si Janice.Nagmamadaling pinuntahan ni Damian si Stella sa restaurant na pagkikitaan nila. Napasimangot ito nang makitang wala siyang dalang bulaklak, “Akala ko ba bibilhan mo ko ng bulaklak?”“Sorry, nawala na sa isip ko. Halik ana, duon tayo maglunch sa favorite restaurant ko,” sabi niya rito.“Ha? Nandito na tayo, lilipat pa tayo ng ibang lugar?” Nagrereklamong sabi nito sa
“MOMMY, Mommy. . .help me Mommy!!!” sigaw ng isang maliit na tinig mula sa kanyang sinapupunan habang pumapailanlang naman ang malakas na tawa ni Don Dom mula sa kanyang harapan.Nagtatangis ang mga bagang ni Janice. Gusto niyang iligtas ang kanyang baby ngunit mukhang huli na ang lahat. “Demonyo, demonyo ka!!!” Malakas na sigaw niya sa matandang hindi tumitigil sa katatawa, tuwang-tuwang makitang naghihirap siya.“Talagang demonyo ako kaya nga enjoy na enjoy akong pinahihirapan ka!”“Hayup ka. . .wala kang kaluluwa. Isinusumpa kong darating ang araw na pagsisihan mo ang lahat ng ito!” Malakas na sigaw niya rito. Nakangising lumapit ang matanda sa kanya at dinuraan siya sa mukha. Diring-diri siya ngunit wala siyang magawa kundi ang mapaiyak na lamang.“Isa kang basura!” Nakaismid na singhal sa kanya ng matanda saka nagmamadali na siyang tinalikuran.Napamura siya ng malakas, “Put. . .@#$$$ na kang matanda ka!” Humihingal si Janice nang magising. Napapanaginipan na naman niya ang
“MASAYANG-MASAYA AKONG NATAGPUAN MO RIN ANG PAG-IBIG na para saiyo, apo ko.” Tuwang-tuwang sabi ni Don Teodoro kay Kevin habang hinihintay nila papalapit sa altar si Debbie.Ngayon ang araw ng kasal ng mga ito at masaya ang lahat para sa dalawa. Nagpaikot-ikot man ang kwento ng pag-iibigan ng mga ito, at least ay sa simabahan rin nauwi ang mga ito.Samantala ay wala namang pagsidlan ng kanyang kaligayahan si Kevin habang nakamasid kay Debbie na inihahatid ng ama papalapit sa kanya. Mangiyak-ngiyak siya habang inaalala ang lahat ng kanilang mga pinagdaanan ni Debbie bago nila marating ang ganito.Masaya siya na nakinig siya sa kanyang Lolo. Ito na yata ang pinakamasayang araw para sa kanya. Sa wakas ay nakamit na rin niya ang kanyang pinakaasam. Ang mahalin ng babaeng kanyang pinakamamahal.“Salamat po, Lolo,” bulong niya sa kanyang abuelo.MASAYANG-MASAYA SI DENVER habang inihahatid nilang mag-asawa ang kanilang panganay patungo sa altar kung saan naghihintay dito si Kevin. Akala
“MASAYA AKO PARA SAIYO, KEVIN,” MASAYANG sabi ni Debbie kay Kevin nang puntahan siya nito para magpaalam, “At least mababalikan mo na ang mga pangarap mo.”Tinitigan siya ni Kevin, saka niyakap siya nito nang mahigpit, “Salamat Debbie.” Halos paanas lamang na sabi nito sa kanya, “Tinuruan mo ako ng tunay na kahulugan ng pagmamahal.”Napakurap-kurap siya at somehow ay may namuong mga butil ng luha sa sulok ng kanyang mga mata.Hanggang umalis ito ay tahimik lamang siya sa gilid ng pool. Panay ang tukso sa kanya nina Alexa. Kung gusto raw niyang umiyak, umiyak siya. At ewan kung bakit parang gusto nga niyang umiyak ng mga sandaling iyon. Masaya siyang tutuparin ni Kevin ang mga pangarap nito ngunit sa pinakasulok ng puso niya, hindi niya maipaliwanag kung bakit may naramdaman siyang kalungkutan.Naalala na ba niya ang damdamin niya para dito?Napapailing na tumalon siya sa pool at lumangoy ng lumangoy. Hanggang maramdaman niyang naninigas ang kanyang mga binti. Iwinagayway niya an
ISANG BUWAN na hindi nagpakita si Kevin kay Debbie. Ni tawag or pangungumusta ay hindi nito ginawa at naisip niyang mainam na nga ang ganun kesa naman nakikita lang niya itong nagmumukhang kawawa sa panunuyo sa kanya.Tinigilan na rin niya ang pakikipagdate. Nang mag-start ang semester ay pumasok na siya at muling nanumbalik ang interes niya sa pag-aaral. Nanumbalik na rin ang sigla niya as if parang walang nangyari or namagitan sa kanilang dalawa ni Kevin.Samantala si Kevin naman ay unti-unti nang natatanggap na wala na siyang babalikan pa sa piling ni Debbie. Pero wala siyang pinagsisihan. At least ay sinubukan niyang magmahal. Kung hindi man iyon naging matagumpay, wala na siyang magagawa pa.Masaya siyang malaman na normal na ulit ang takbo ng buhay ni Debbie. Siguro ay hanggang duon na lang talaga sila. Ngunit hindi siya magsasawang maghintay kahit abutin pa iyon ng magpakailanman.But for the meantime, kailangan niya ring magmove on at tuparin ang kanyang first love whi
“DEBBIE, ANO itong ginagawa mo? Nakikipagdate ka sa ibang lalaki habang si Kevin, matiyagang naghihintay sa pagbabalik ng mga alaala mo? Talaga bang nakalimutan mo na kung gaano mo siya minahal? Ano bang nangyayari saiyo?” Tanong ni Sophie kay Debbie nang hilahin niya ito palayo sa lalaking kasama nito.Napangisi si Debbie, “Wala akong obligasyon kay Kevin! Ni hindi ko nga alam kung talaga nga bang minahal ko siya kagaya ng paulit-ulit ninyong sinasabi sa akin. Saka pinahirapan nya ako dati, hindi ba?”“So, gusto mong gumanti?”“No. It’s just that kahit anong pilit ang gawin ko, wala akong maramdaman para sa kanya,” paliwanag ni Debbie.Napahinga ng malalim si Sophie saka nilingon ang lalaking kasama nito, “At san mo naman nakilala ang lalaking yan?” Kunot nuong tanong niya.“Sa online dating app.” Nakangising sagot ni Debbie, “Ang guwapo nya, hindi ba?”“Ewan ko saiyo,” napapailing na sabi niya rito, “Naguguluhan na ako. Dati, halos ilagay mo si Kevin sa pedestal. Ngayon naman
"Pano kung sabihin ko sa iyong ni Isa sa mga kwento mo wala akong maalala?" Sabi ni Debbie kay Kevin habang nakatitig siya rito. Pilit niyang nirerecall ang lahat ng memories niya with Kevin pero wala talaga siyang matandaan kahit na isa.Ramdam niya Ang disappointment ni Kevin habang matiyaga itong nagkwekwento sa kanya ng mga nangyari sa kanila.hinawakan into ang mga kamay niya. Pinilit niyang kapain sa dibdib niya kung may kilig na hatid iyon sa kanya pero wala talaga. In fact may awkwardness si yang nadarama kaya mabilis niyang binawi ang kanyang mga kamay mula dito.Dinukot ni Kevin sa bulsa ang phone nito at binasa ang Ilan sa mga messages niya."Hindi ako magsasawa at mapspagod hintayin ang yung pagbabalik kahit bumilang pa iyon ng ilang taon. Dahil alam ko sa puso ko, darating ang araw na Muli tayong pagtatagpuin ng kapalaran. Ngayon pa lang ay tinitiyak ko ng Ikaw ang lalaking para sa akin. Kung Hindi man sa ngayon, baka sa susunod kong buhay. . ."Napakurap kurap si Debbie
“UNDER OBSERVATION pa sa ngayon ang pasyente. We can’t tell kung ito ba ay transient global amnesia or ang tinatawag na temporary memory loss o pemanent na ba ang nangyaring ito sa kanya. Sa ngayon ay kailangan niyang sumailalim sa ilang eksaminasyon para matantiya ang pinsalang dinulot ng traumatic events sa kanya. Bukas ay naka-schedule na siya para sa Cerebral angiography,” paliwanag ng doctor sa kanila, “Sa ngayon, ang tanging magagawa natin ay huwag bigyan ng stress ang pasyente.”Tahimik lamang si Kevin habang pinapakinggan ang sinasabi ng doctor. Napakasakit para sa kanya na sa lahat ng taong naroroon, bukod tanging siya lamang ang hindi nito nakikilala.Ngunit alam naman niyang hindi iyon kasalanan ni Debbie. Nagkaroon raw ng trauma ang utak nito kaya may mga bagay itong hindi maalala sa ngayon. Natatakot siyang baka tuluyan na siya nitong hindi maalala. Kasabay niyon, makakalimutan na rin nito ang damdamin nito para sa kanya.WALANG KIBO SI DEBBIE habang pinagmamasdan
UNCONCIOUS pa rin si Debbie nang datnan ni Kevin matapos ng naging operasyon nito sa ulo. Ni hindi na siya umaalis sa tabi nito. Araw-araw rin ay binabasa niya ang mga ipinapadala nitong messages sa kanya na ni hindi niya nagawang basahin nuong nasa Sicily pa siya dahil naging abala siya para sa kanyang gaganaping exhibition. Iyon naman pala ay iiwanan rin niya nang dahil kay Debbie.“Dearest Kevin, nandito lang ako. Naghihintay saiyong pagbabalik. At kahit na walang kasiguraduhan kung kailan iyon, palagi mong tatandaan na hindi ako mapapagod kahit na kailan.” Napahinto siya sa pagbabasa ng mensahe nito nang waring gumalaw ang isang kamay ni Debbie.Ginagap niya iyon at hinalikan, “Please Debbie. . .gumising ka na.”Wala siyang ibang hangad ngayon kundi ang kaligtasan ni Debbie. Kaya niyang iwanan ang lahat alang-alang sa babaeng ito. Nakakatawa ngang ngayon lamang niya napagtanto kung gaano niya ito kamahal. Napakalaking gago niya para iwanan ang babaeng sobrang espesyal sa k
PAKIRAMDAM NI KEVIN ay huminto ang pag-ikot ng mundo ng mga sandaling iyon. Para siyang nanghihinang napakapit sa silya, “Debbie. . .” mahinang usal niya habang binabasa ang mensahe ng kanyang lolo. Unti-unti ang mahinang usal ay nauwi sa isang napakalakas na sigaw, “Debbie. . .” tumakbo siyang palabas ng gallery. Nagtataka ang mga spectators na naroroon para sa kanyang exhibitions ngunit sa ngayon, ang tanging concern niya ay ang kaligtasan ni Debbie. Kaagad niyang tinawagan ang kanyang Lolo Teodoro.Ilang sandali pa at kausap na niya ito sa telepono, “Anong nangyari kay Debbie?” Puno ng pag-aalalang tanong niya. Hindi pa man ay nangingilid na ang kanyang mga luha.“Nabangga siya ng humaharurot na motor sa tapat ng condominium na tinutuluyan ninyo. Ang sabi ng Mommy nya, halos araw-araw raw bumibisita dun si Debbie kahit sa labas lang ng building.”“Lolo, hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama kay Debbie. Uuwi na ako, Lolo,” pagkasabi niyon ay nagmamada
MULING NAGSEND NG NOTIFICATION ang cellphone ni Kevin bilang reminder na may natanggap muli siyang messages mula kay Debbie. Actually, excited na rin siyang muli itong makita but since busy siya sa darating niyang exhibit ay hindi muna niya sinasagot ang mga messages nito. Ayaw niyang madistract siya.Ang mahalaga, masigla nang muli si Debbie. Bumalik na rin ang pangangatawan nito sa huli nitong ipinadalang larawan sa kanya.Pagkatapos ng exhibit, magbabalik na siyang muli sa Pilipinas. Narealize niyang tama ang kanyang Lolo Teodoro. Tama na ang denial. Hindi siya maaring mabuhay sa kanyang nakaraan. Mas lalong hindi niya dapat pairalin ang pride at ang takot dahil kahit na kailan ay hindi siya magiging masaya kung palaging ang nakaraan ang buhay sa kanyang mga alaala.Mas lalong hindi na niya kayang takasan pa ang tunay niyang nararamdaman para kay Debbie. In fact he was planning a surprise proposal for her. Ngayon lang siya naging ganito kasigurado sa isang babae at ayaw na