“I just received a text message from Jax.”
Hindi napigilang mahigit ni Sky ang hininga nang marinig ang sinabing iyon ni Ava. She clung to the duffle bag on her lap for dear life. Kasalukyan silang on the way na patungo sa ospital nang mga oras na iyon.
“Nasa room 107 na raw si Miguel. He was finally able to fall asleep after the nurses gave him some pain reliever and sedative. Hinihintay na lang daw ang mga resulta nang X-ray at laboratory exams niya. Si tatay Temyong naman daw ay kasalukuyang nasa operating room at nilalapatan nang lunas ni Dr. Lagro.” Ani Ava na nakaupo sa front seat.
“Mga ate… ano bang nangyari? Papaanong nagkaganoon at napahamak sila kuya Migz at tatay Temyong?” Pagsasaboses ni Maymay nang mga katanungang nasa isip din ni Sky nang mga oras na iyon.
“Kitang-kita nang dalawang mata ko kung paanong tumama ‘yung kidlat sa kalapit na puno. Nagkaground pa nga ‘yung lupa malapit sa kinatitirikan nung’ puno, eh. It was the first time I saw something like that… something so deadly yet beautiful.” Kwento ni Ethan sa kanila habang inaalala nito ang nangyari kanina sa kanila ni Miguel.It was already past 3 pm that time. Natapos na rin sa wakas ang operasyon kay tatay Temyong at nailipat na rin ito sa kwartong inuukopa ni Miguel. Mahimbing na itong natutulog ngayon sa kaninang bakanteng higaan malapit sa may bintana.“Kung sana hindi na lang binalikan ni kuya Migz ang mga panggal, sana hindi na siya nasaktan nang ganyan. Pwede namang bumili na lang ulit nang ganoon. Mas importante pa rin ang kaligtasan niya.” Himutok ni Kaloy.
Katatapos lang niyang punasan nang bimpong may malinis na tubig at may halong alcohol ang mukha, braso, at mga binti ni tatay Temyong. Ngayon naman ay si Miguel ang isusunod niya. Sky moved the plastic chair beside Miguel’s bed. May nakapatong roong isang plangganita may bagong palit na tubig. Muli na niyang hinaluan iyon nang alcohol at isinawsaw roon ang panibagong bimpo. Maingat na niyang hinawi ang hospital gown nito upang simulan itong punasan. She already voluntered to the nurses na siya na ang gagawa niyon sa dalawang pasyente niya. Kesa naman tumunganga siya buong maghapon doon sa ospital, mas maigi nang may mapaglibangan din siya. Pinapasok na rin niya si Kaloy sa eskwela at tutal naman ay maalwan na ang panahon. Kahit pa labis ang pagtutol nang binatang umalis sa tabi nang dalawang lalaki ay hindi siya pumayag na lumiban ito.
To My Dear Readers,VIRTUAL HUUUUUUGXX!!You guys are my happy place uwu <3 POSITIVE VIBES... POSITIVE VIBES...Kamusta? Kamusta? Kamustaaaaaa? How is everything going so far? Sana safe na safe pa rin tayo and marami pang blessings na dumating now and sa future. Lab you all!So, ayun na nga po mga valued readers of my story, salamat po sa support! Naka 1.2K views na po tayo. Salamat po ulit! Sa mga nacocomment and nagbibigay nang gems, special thank you from the bottom of my heeeeaaaart!Isang malupit na segway: Magpapahinga lang po muna ako nang mga 5 days hahaha sorry na... sana pagbalik ko nandiyan pa rin kayo mwahahaha Update po ulit ako by December 1, 2021. Mag-iipon again nang mga chapters pang update heheheCliff-hanger muna for now. Comment na lang kayo kung anong chapter kayo kinilig. Nagrereply ako, promise hahaha I'm just lurking around... So ayun, kita-kits by December, ah!(^.^)Lun
“Ang akala ko talaga, hindi na kita makikita pang muli, Nelia.” Madamdaming pahayag ni Mang Carlos habang mahigpit na nakakapit sa kamay ni Nanay Nelia.“Ligtas ka na, Carlos… ayos na ang lahat. Yaman din lamang at naririto sina Temyong at Miguel ay dadalhan na lang rin kita nang pagkain dito. Bibisitahin kita araw-araw kaya magpagaling ka.”Tama nga ang sinabi sa kanilang kwarto ni Mang Ben. Natagpuan nila ang matandang lalaki sa room 130 kung saan kasalukuyan itong nakaadmit kasama ang lima pang pasyenteng damay din sa disgrasya. Nakapatong ang nakasementong paa nito sa isang unan habang may ilang galos at tapal nang gauze pad sa ibang katawan. Pero sa kabutihang-palad, mukhang kagaya rin ni Mang Ben ay wala nang iba bang grabeng pinsala itong natamo.Sky couldn’t help but have
So he’s finally awake. Lihim na napangiti si Sky sa naisip. Hindi na niya mapigilan ang pusong pakiwari niya ay patuloy na sa pagsisirko-sirko sa kanyang dibdib. It’s already been a day since he’s been in a deep slumber, kaya sobrang nangulila siya sa asawa. Namimiss na niya itong makausap at makakulitan. Her eyes immediately darted towards the closed door of the bathroom. This has already happened before at tila alam na niya kung nasaan ito. Marahan na siyang humakbang palapit doon making sure her footsteps made no sound. Huminga pa siya nang malalim nang tuluyan nang makarating sa labas nang pinto nang banyo. She felt a bit whimsical as she gripped the knob of the door tightly. Pigil ang tawa niya habang naiimagine ang magiging itsura nito pagkabukas niya nang pintuan.
Si Maymay na noo’y nakauniporme pa rin at galing pa sa eskwela ay nakaupo sa pagitan nang mga magulang nito. Kasama nitong dumating kani-kanina lang si Kaloy na noo’y kasalukuyang naiwan kasama nang tatay nitong mahimbing pa ring natutulog. Kanina pa pati walang imik at nakatulala lang ang dalaga habang nakahilig ang ulo sa balikat ni Mang Imo. Ang dalawang mag-asawa naman, na naunang dumating mga isa o dalawang oras na ang nakalilipas ay ganoon din at kapwa nakatitig lang sa kawalan. Si Nanay Nelia naman niya ay panaka-nakang hinahaplos ang kanyang kamay na hawak nito. Isang nakabibinging katahimikan ang bumabalot ngayon sa pagitan niya at nang mga taong kaharap. Tanging ang ingay na nagmumula sa mga pasyente at ilang kaanak nang mga ito ang pumapailanlang sa paligid. No one dared to speak up fearing that it might do more harm than good.
“Oh my god… I think we ought to report this to the authority. We should have this investigated at once. Your husband could be in danger, Sky.” Nag-aalalang pahayag ni Chiena. “Or like Jax had said, he could be the danger, himself.” Ani Julienne habang naihalamos ang sariling palad sa mukha. Katatapos lang niyang ikwento sa mga ito ang nakaraan ni Miguel. Panaka-naka ay sumisingit din si Kaloy para punan ang ibang detalyeng hindi alam ni Sky. Katulad niyong mga pangyayari bago pa sila magkakilala nang binata. “Pero nakilala niyo naman si Kuya Migz hindi ba? Sa tingin niyo ba talaga ay masamang tao siya?” Hindi nakatiis nang singit ni Maymay. Iginala pa nang dalaga ang mga mata nito sa kanila. Her eyes were watery from the tears threatening to spill. Maging ang m
Napaluhod si Sky sa nakita. In her weakened state, she slowly reached out to the bed to pull herself towards it. Kahit pa nanginginig ang mga kamay at nanlalabo ang paningin ay marahan pa rin niyang inabot ang pulang kahong nakapatong sa ibabaw nang kama. Nang kunin niya iyon ay mas lalo lang siyang napaiyak, because even without opening the box, Sky knew that it was already empty. Niyakap niya ang munting kahon. Sky tightly closed her eyes as she couldn’t help but sob uncontrollably. So, is this how it ends for them? Ganoon kadali na lang ba talagang itapon para sa binata ang mahigit sa isang taon nilang mga alaala? At papaano na lang ang mga taong tumulong dito? Did he really not care about them anymore? Siya? Paano siya? Damn it! They’re married! Ngunit muling umalingawngaw lang sa isip nang
Sky’s P.O.V.Sky couldn’t believe her eyes as she stared at the man in front of her. No wonder he looked somewhat familiar! Because the more she stared at him, the more she realized the similarities he had with Alessandro. Both men clearly shared the same proud and pointed nose. At tulad ng binata ay nagtataglay din ito ng mga matang nangungusap at mamula-mulang malahugis-pusong labi. Are all men born from Vontillon lineage this perfect? But didn’t they say he’s over mid-fifties or something? Bakit tila yata nasa kwarenta pa lang ang edad nito? No! In fact, he could even pass for someone who’s in his late thirties! Hindi tuloy niya mapigilang mapatitig dito ng matagal. Ikiniling naman ng lalaki ang ulo nito habang halata sa anyo ang pag-aalala. “Is there something wrong, Ms. Bustamante? Nahihilo ka na naman ba?”Napakurapkurap naman siya habang pilit na ibinabalik sa tamang huwisyo ang isipan. Maagap din niyang tinanggap ang nakalahad pa rin nitong kamay subalit dahil sa pagmamadal
Sky’s P.O.V. Sky could feel her eyes shimmer as she stared at the last piece of the strawberry shortcake. She was already in for her second round of dessert at ngayon ay napupusuan niyang subukan sana ang naturang cake. It was supposed to be her first choice a while ago ngunit naagaw ang kanyang atensyon ng mga macaroons na naroon kaya iyon na muna ang inuna niya. Tutal naman kanina lang ng tingnan niya iyon ay mayroon pang tatlong cake ang nakahain kaya’t naisip niyang balikan na lamang ang mga iyon. Subalit heto nga’t nag-iisang slice na lamang pala ang natitira and she wasn’t sure if there was another refill for it. She was about to reach for the cake spatula ng may isang kamay ang naunang umabot niyon at mab
Sky’s P.O.V. Tigalgal na napatitig si Sky sa kanyang ama. She must’ve misheard him, right? Surely her father has not yet gone senile! Sa laki ba naman ng pagod at paghihirap na pinagdaanan ng kanilang kompanya para lang makuha ang mga naglalakihang kontrata mula mula sa Vontillon Corp, hindi siya makapaniwalang ganoon at ganoon na lang ito papakawalan ng kanyang ama!“W-What do you mean, Dad? W-Why would you want to cut ties with the largest company in the country?” Puno ng pagkalitong tanong niya.Her father had a hard look on his face as he stared at her. Wari ba may kung anong mabigat na alalahanin ang nasa isip nito at tila maigi pa nitong pinag-iisipan kung sasagutin ba siya nito o hindi. Bandang huli ay napabuga na lang ito ng isang malalim na buntong-hininga bago tumuwid muli ng tayo.“I no longer see any reason why we should still continue our partnership with them.” Maikli lamang ang tugon nitong iyon ngunit bakas mula sa bawat katagang binitawan ng kanyang ama ang pinalida
Sky’s P.O.V.“What are you doing? Did I not tell you not to leave my side?” Matigas ngunit mahinang turan kaagad ng kanyang ama ng harapin siya. The volume of his voice was enough for just the two of them to hear. Kasalukuyan na sila nitong nasa kabilang bahagi ng malawak na bulwagan, malayo na mula sa kinaroroonan kanina nila Alessandro. Ilan lang din ang mga bisitang nasa ibayo nila dahil bahagyang nasa sulok na iyon ng venue. Sky let out a soft sigh. “Dad, I did try to find you a while ago but I couldn’t. Ikaw ang bigla-bigla na lang nawawala at ‘di mahagilap. Where have you been all this time?” In truth, she did look for her father after she went to the lady’s room. She even strained her eyes looking around for him pero hindi talaga niya ito makita. Sa pagkakataong iyon naman din saktong nagtama ang mga mata nila ni Alessandro, and although she did not expect it, nilapitan at kinausap siya ng binata. Kahit pa para sa kanya ay nahahati ang kalooban niya sa saya at sakit sa muli
Alessandro’s P.O.V.“Up until this point, nothing suspicious had been detected.” Pabulong na wika sa kanya ni Ethan.Katatapos lang nitong kausapin si Max na noon ay nakapwesto sa ikalawang palapag kung saan overlooking ang venue. Alessandro could also clearly see the man from where they were standing. Nakatayo ito habang nakakapit sa railings at tinatanaw ang mga nangyayari sa kanila sa ibaba.“Do you think Hector backed out last minute seeing there are too many of our men surrounding the venue?” He heard Ethan ask. Balisa pa nitong palihim na iginala ang pangin sa mga panauhin.Siya naman ay marahang napabitaw nang kanina pa kinikimkim na buntong-hininga. He didn’t like any of these at all. Masyadong tahimik. Masyadong kalmado ang lahat. Biglang bumalik sa isip niya ang dalawang babalang nakasulat sa puting tarhetang nakaipit sa palaso. First, it warned him to be wary with the deliveries coming in and out of the hotel. Hence, Ethan made sure to secure the entrance, exits, and all th
Dear Valued Readers, Hello po ulit sa inyong lahat! Kamusta mustasa aking mga readers? Long time no read sa aking monthly Author's Note. Hehehe well ayun, you're all probably wondering bakit pautay-utay na 'yung pag-a-update ko. Sorry na po... huhuhu busy lang po sa aking other side hustles. Struggle is real pero go lang nang go. Rest assured na tatapusin ko po talaga ang novel na ito. Hehehe excited din akong mapiece together na 'yung mga pangyayari. Alam kong marami rin kayong mga katanungan at masasagot lahat nang iyan sa buwan nang jaraaaaaaaan: HULYO! HAHAHAHAHA omg omg siguro hate niyo na ako... 'wag naman hahaha peace mga kapatid! Sabi nga ni Sky diba, "Kapit lang!" So ayun na nga... give me time and space and the Milkyway charot hahaha nakakapressure and at the same time, nakakachallenge palang isulat ang ending. But I still hope you all like it :) See you soon! Love lots! ~Luna King
Alessandro’s P.O.V.Sinubukan pa niyang tumikhim upang muling ibalik sa dating tono ang boses. Damn it! Umayos ka, Alessandro!“I heard from your father his assistant couldn’t make it.” Sabi na lang niya.Marahang napatango naman ang dalaga. “Yes. Something came up last minute kaya hindi siya makapunta rito. May kinailangan kasi siyang asikasuhin sa Batangas and apparently, it’s one thing that can’t be postponed.”Natigilan naman si Alessandro. He suddenly remembered the property Señor Heneroso owned in Batangas. Sa pagkakatanda niya, may malaking farm doon ang mga manugang nang namayapa nitong asawa. He initial
Ethan’s P.O.V. Ethan felt the sound of the blood running through his veins and the loud thumping of his heart drowned the noise around him. His muddled mind tried its best to remember the background investigation he had once conducted on Sky. How come he didn’t notice it before?! Subalit bigla rin niyang naalalang hindi rin naman kasi siya nagtagal sa naturang paaralan. Siguro ay dalawang taon lang din ang iginugol niya roon dahil iyon nga’t nagtransfer na siya sa isang specialized military school. Kaya siguro hindi na rin iyon pinansin pa nang kanyang isipan… because it was just a minor detail in her past anyway. Isa pa’y ang siniguro niya noon ay kung anong pinagkakaabalahan nang dalaga at pati na rin ang tungkol sa kompanya nang pamilya nito. After all, the Poderoso did fail to get the business
Ethan’s P.O.V.Kaagad namang gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. Halos sabay din silang kumilos nang kaibigan upang tawirin ang munting espasyo sa pagitan nila upang saglit na magyakapan.“I didn’t know you were home! Ang akala ko nga hindi na kita makikita pa kasi roon sa Canada ka na lang maglalagi.” Aniya rito nang bumitaw na.Mavie laughed at his remark. “Grabe ka naman. Umuwi kaya ako rito three years ago. Sadly, kayo naman ni Alessandro ang hindi ko mahagilap. Nagpunta pa nga ako sa mansyon pero si Nana Leticia lang ang nakausap ko. Sabi pa niya, nasa US daw kayong lahat…”Bigla namang natigilan si Ethan. ‘Di yata’t ang tinutukoy nito ay noong panahong nagpapagaling pa si Alessandro. At natur