“Nagkita ba sila ni Jax at Miguel?” Nakatiim-bagang na tanong ni Ethan.
Nakahinga nang maluwag si Lily nang basagin nang binata ang katahimikan. Kahit pa nga kulang na lang ay magbuga nang apoy ang mga mata nito sa panggagalaiti ay nagpapasalamat pa rin siya rito. He just saved her from the awkwardness she felt.
Siguro’y masama rin ang loob nito ngayon sa kanyang kaibigang si Jax. She knew what he said about Miguel was too much lalo pa’t hindi nito lubos na kilala ang binata.
Umiling siya rito. “Hindi… si Miguel lang ang nakakita sa kanya. Hindi sila direktang nagkakilala.”
“At si Miguel? Ano? Umuwi nang bahag ang buntot, ganoon ba?” Halos pabulong pa itong napamura. “Oh, that sneaky little bastard…”
“Teka… t
“Naninira ka nang tao para lang makaangat? Don’t you know how pathetic that is? Kung sa tingin mo, sa ginagawa mong ‘yan ay makukuha mo ang pagmamahal ni Miguel… then you better think again. Hindi ang isang kagaya mong lang ang mamahalin nun’. Not when you’re covering yourself with mud.” Tuluyan nang hindi nakaamik ang dalaga. Masasaganang luha ang dahan-dahang umagos sa mata nito habang iginala ang paningin sa mga taong nakapaligid sa kanila. Tila ba naghahanap din ito nang kakampi sa mga naroon. Isang taong maaring dumepensa rin dito, ngunit ni isa man ay walang nagtangka. Si Ethan naman ay naglakad na patungo sa kinaroroonan nang tatlo. “Maymay… tama na ‘yan… she’s not worth it.” Aniya pa nito sa dalaga. Bahagya pa nitong inayos ang nagulong buhok nang kaibigan. Binalingan na rin nito nang atensyon sina Aling
Miguel P.O.V. The moon is bright and full tonight. Its light cast a glow that made the sky look like its day time. The river shimmered and the shadows became more prominent. Maririnig din ang iba’t ibang huni nang mga palaka at kuliglig na animo nagdiriwang sa gabing iyon. Ngunit taliwas niyon ang naramramdaman nang binata. Hindi napigilang mapabuntong-hininga ni Miguel. Heto siya at kasulukuyan na namang hindi makatulog. Naiisip pa rin niya ang naging pag-uusap nila kanina ni Kaloy nang makaalis si Ethan. Hindi siya makapaniwalang nagawa iyon ni Jana kay Lily at Maymay. All this time he only saw her as a friend… close enough to be a little sister. May nagawa ba siya para mag-isip ito na higit pa roon ang kanyang damdamin para rito? Was he too friendly to her to the point that she misinterpre
Miguel P.O.V. Lakad-takbo ang ginawa nang binata. Mabuti na lamang at may napadaang tricylce nang mga oras na iyon. Mabilis na niya iyong pinara at kaagad na lumulan doon. Dagli niyang sinabi sa driver na sa estasyon nang bus ang kanyang punta. Habang nasa daan ay hindi miminsang nakiusap siya sa nagmamaneho na pakibilisan ang pagpapatakbo nang sasakyan. He couldn’t sit still knowing that the bus might leave soon. Natatakot siya… baka hindi na sila magpang-abot nang dalaga. His fist tightly clenched his cargo short’s right side pocket. Dinama niya roon ang bracelet na bigay niya sa dalaga. He wanted to give it back to her as a memento. Kahit sa munting bagay na iyon man lang ay maalala siya nang dalaga. What are you doing, Miguel? Why run after her
It had already been over a year since Lily arrived in San Bernardino. A lot of things have happened over the course of time. Nariyang nasaksihan niyang sabay na grumaduate nang high school ang dalawang makukulit na kabataang nakilala niya. Kaloy and Maymay have finally finished that chapter in their lives and are now headed to college. Dapat talaga ay naunang natapos ang binata sa dalaga. ‘Yun nga lang ay natigil ito sa pag-aaral dahil na rin sa kahirapan sa buhay. Ngunit magkagayunman ay ang mahalaga, humabol pa rin ito at hindi tumigil sa pagpupursige. Isa pa’y mas inspired umano ito ngayon lalo pa’t sabay na ito at si Maymay na magkokolehiyo. Sa kalapit na bayan nang San Agustine kapwa mag-aaral ang mga ito. It was only an hour away from San Bernardino kaya ayos na rin. Sa ngayon ay ini-enjoy na nang todo nang dalawa ang nalalabing araw nang kanilang summe
Miguel P.O.V. Miguel couldn’t find himself to relax. He kept pacing back and forth as he reread the written words on the paper he held. Kanina pa niya iyon ginagawa. Siguro’y maka-isandaan beses na… puwera biro. Aaarghh! Darn it! Kinakabahan talaga siya! At sa bawat paglipas pa nang mga oras ay bumibilis pang lalo ang pagtahip nang kanyang puso. It felt like his chest is about to burst open anytime now samantalang mamayang dapit-hapon pa ang pinakahihintay niyang pangyayari. “Will you please stop pacing? Para kang hindi mapaanak na inahing baboy sa ginagawa mo.” Ani Ethan na iritadong nakatunghay lang sa kanya. “Oo nga, Kuya Migz… ayos na ang lahat… reading-
Miguel P.O.V. Miguel rummaged inside the back pack he brought. Mabuti na lang at naisipan niyang magbaon nang extrang damit sa pagkakataong iyon. Advance na siyang mag-isip, eh. Sakali lang namang delubyuhin ulit sila nang dalaga. He really planned on having a sleepover with her under the stars doon sana sa rooftop. Pero heto nga’t inabutan na naman sila nang ulan. Haaayss… nagdala pa man din si Ethan nang mga tent at sleeping bags para sana sa kanila. Akala pa naman niya, makikisama ang panahon kahit ngayon lang. The weather was fine earlier. Sinunod pa man din niya kanina ang rituwal na sinabi ni Ethan. He did a rain dance on the rooftop kahit pa ang awkward niyang tingnan.
“Ano na naman ba itong pakulo mo, ha?” Natatawa pa si Lily habang mahigpit na nakakapit sa bisig ni Miguel. Heto at nilagyan na naman siya nang piring sa mga mata nang binata. ‘Di yata’t namimihasa na ito na sunud-sunod na pangsusurpresa sa kanya. Lily couldn’t help but feel giddy inside. Hayun at ‘di na naman maawat ang kilig niya. Kanina kasi, habang nasa kasagsagan sila ni Charlie sa pagfufood trip nang mga tinapay sa tindahan ni Aling Petra ay bigla namang sumama ang tiyan nang una. Hula niya ay nasobrahan ito kakakain nung’ ube-cheesedesal na sinabayan pa nito nang chocolate ice cream. Kaya hayun at nagyaya na itong umuwi dahil tinatawag na umano ito nang kalikasan. Nagulat pa siya nang madatnang naroon din pala si Miguel at hinihintay siya. Ang sabi kasi nito noong nagdaang gabing magkasama sila ay ma
Dear Readers, VIRTUAL HUUUUUGXX!! So 'eto na nga at naisip ko lang kayong kamustahin. Nandiyan pa ba kayo? Halloooo galaw-galaw hahaha Let me take this opportunity to thank you all sa support. Hindi man madaling maging writer, nakakagaan naman sa kalooban na may mga taong nandiyan para sumuporta at nagbabasa nang gawa ko. You inspire me to write and update every day. <3 No joke... feeling ko umuusok na 'yung utak ko hahaha Sana maappreciate niyo pa 'yung story. I'll be uploading new chapters tomorrow. Kapit lang mga kapatid! But really... I hope I was able to convey the feelings I want you all to feel. Sabay niyo rin akong umiiyak at tumatawa because I also read my work hehe Hold on to those emotions tightly... remember the characters and every other detail... Ready na ba kayo for the next chapter?! Ikalawang yugto is coming! Aweee hahaha Once again, thank you! Mehel ko keyo! (^.^) ~ Luna King
Sky’s P.O.V.Sky couldn’t believe her eyes as she stared at the man in front of her. No wonder he looked somewhat familiar! Because the more she stared at him, the more she realized the similarities he had with Alessandro. Both men clearly shared the same proud and pointed nose. At tulad ng binata ay nagtataglay din ito ng mga matang nangungusap at mamula-mulang malahugis-pusong labi. Are all men born from Vontillon lineage this perfect? But didn’t they say he’s over mid-fifties or something? Bakit tila yata nasa kwarenta pa lang ang edad nito? No! In fact, he could even pass for someone who’s in his late thirties! Hindi tuloy niya mapigilang mapatitig dito ng matagal. Ikiniling naman ng lalaki ang ulo nito habang halata sa anyo ang pag-aalala. “Is there something wrong, Ms. Bustamante? Nahihilo ka na naman ba?”Napakurapkurap naman siya habang pilit na ibinabalik sa tamang huwisyo ang isipan. Maagap din niyang tinanggap ang nakalahad pa rin nitong kamay subalit dahil sa pagmamadal
Sky’s P.O.V. Sky could feel her eyes shimmer as she stared at the last piece of the strawberry shortcake. She was already in for her second round of dessert at ngayon ay napupusuan niyang subukan sana ang naturang cake. It was supposed to be her first choice a while ago ngunit naagaw ang kanyang atensyon ng mga macaroons na naroon kaya iyon na muna ang inuna niya. Tutal naman kanina lang ng tingnan niya iyon ay mayroon pang tatlong cake ang nakahain kaya’t naisip niyang balikan na lamang ang mga iyon. Subalit heto nga’t nag-iisang slice na lamang pala ang natitira and she wasn’t sure if there was another refill for it. She was about to reach for the cake spatula ng may isang kamay ang naunang umabot niyon at mab
Sky’s P.O.V. Tigalgal na napatitig si Sky sa kanyang ama. She must’ve misheard him, right? Surely her father has not yet gone senile! Sa laki ba naman ng pagod at paghihirap na pinagdaanan ng kanilang kompanya para lang makuha ang mga naglalakihang kontrata mula mula sa Vontillon Corp, hindi siya makapaniwalang ganoon at ganoon na lang ito papakawalan ng kanyang ama!“W-What do you mean, Dad? W-Why would you want to cut ties with the largest company in the country?” Puno ng pagkalitong tanong niya.Her father had a hard look on his face as he stared at her. Wari ba may kung anong mabigat na alalahanin ang nasa isip nito at tila maigi pa nitong pinag-iisipan kung sasagutin ba siya nito o hindi. Bandang huli ay napabuga na lang ito ng isang malalim na buntong-hininga bago tumuwid muli ng tayo.“I no longer see any reason why we should still continue our partnership with them.” Maikli lamang ang tugon nitong iyon ngunit bakas mula sa bawat katagang binitawan ng kanyang ama ang pinalida
Sky’s P.O.V.“What are you doing? Did I not tell you not to leave my side?” Matigas ngunit mahinang turan kaagad ng kanyang ama ng harapin siya. The volume of his voice was enough for just the two of them to hear. Kasalukuyan na sila nitong nasa kabilang bahagi ng malawak na bulwagan, malayo na mula sa kinaroroonan kanina nila Alessandro. Ilan lang din ang mga bisitang nasa ibayo nila dahil bahagyang nasa sulok na iyon ng venue. Sky let out a soft sigh. “Dad, I did try to find you a while ago but I couldn’t. Ikaw ang bigla-bigla na lang nawawala at ‘di mahagilap. Where have you been all this time?” In truth, she did look for her father after she went to the lady’s room. She even strained her eyes looking around for him pero hindi talaga niya ito makita. Sa pagkakataong iyon naman din saktong nagtama ang mga mata nila ni Alessandro, and although she did not expect it, nilapitan at kinausap siya ng binata. Kahit pa para sa kanya ay nahahati ang kalooban niya sa saya at sakit sa muli
Alessandro’s P.O.V.“Up until this point, nothing suspicious had been detected.” Pabulong na wika sa kanya ni Ethan.Katatapos lang nitong kausapin si Max na noon ay nakapwesto sa ikalawang palapag kung saan overlooking ang venue. Alessandro could also clearly see the man from where they were standing. Nakatayo ito habang nakakapit sa railings at tinatanaw ang mga nangyayari sa kanila sa ibaba.“Do you think Hector backed out last minute seeing there are too many of our men surrounding the venue?” He heard Ethan ask. Balisa pa nitong palihim na iginala ang pangin sa mga panauhin.Siya naman ay marahang napabitaw nang kanina pa kinikimkim na buntong-hininga. He didn’t like any of these at all. Masyadong tahimik. Masyadong kalmado ang lahat. Biglang bumalik sa isip niya ang dalawang babalang nakasulat sa puting tarhetang nakaipit sa palaso. First, it warned him to be wary with the deliveries coming in and out of the hotel. Hence, Ethan made sure to secure the entrance, exits, and all th
Dear Valued Readers, Hello po ulit sa inyong lahat! Kamusta mustasa aking mga readers? Long time no read sa aking monthly Author's Note. Hehehe well ayun, you're all probably wondering bakit pautay-utay na 'yung pag-a-update ko. Sorry na po... huhuhu busy lang po sa aking other side hustles. Struggle is real pero go lang nang go. Rest assured na tatapusin ko po talaga ang novel na ito. Hehehe excited din akong mapiece together na 'yung mga pangyayari. Alam kong marami rin kayong mga katanungan at masasagot lahat nang iyan sa buwan nang jaraaaaaaaan: HULYO! HAHAHAHAHA omg omg siguro hate niyo na ako... 'wag naman hahaha peace mga kapatid! Sabi nga ni Sky diba, "Kapit lang!" So ayun na nga... give me time and space and the Milkyway charot hahaha nakakapressure and at the same time, nakakachallenge palang isulat ang ending. But I still hope you all like it :) See you soon! Love lots! ~Luna King
Alessandro’s P.O.V.Sinubukan pa niyang tumikhim upang muling ibalik sa dating tono ang boses. Damn it! Umayos ka, Alessandro!“I heard from your father his assistant couldn’t make it.” Sabi na lang niya.Marahang napatango naman ang dalaga. “Yes. Something came up last minute kaya hindi siya makapunta rito. May kinailangan kasi siyang asikasuhin sa Batangas and apparently, it’s one thing that can’t be postponed.”Natigilan naman si Alessandro. He suddenly remembered the property Señor Heneroso owned in Batangas. Sa pagkakatanda niya, may malaking farm doon ang mga manugang nang namayapa nitong asawa. He initial
Ethan’s P.O.V. Ethan felt the sound of the blood running through his veins and the loud thumping of his heart drowned the noise around him. His muddled mind tried its best to remember the background investigation he had once conducted on Sky. How come he didn’t notice it before?! Subalit bigla rin niyang naalalang hindi rin naman kasi siya nagtagal sa naturang paaralan. Siguro ay dalawang taon lang din ang iginugol niya roon dahil iyon nga’t nagtransfer na siya sa isang specialized military school. Kaya siguro hindi na rin iyon pinansin pa nang kanyang isipan… because it was just a minor detail in her past anyway. Isa pa’y ang siniguro niya noon ay kung anong pinagkakaabalahan nang dalaga at pati na rin ang tungkol sa kompanya nang pamilya nito. After all, the Poderoso did fail to get the business
Ethan’s P.O.V.Kaagad namang gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. Halos sabay din silang kumilos nang kaibigan upang tawirin ang munting espasyo sa pagitan nila upang saglit na magyakapan.“I didn’t know you were home! Ang akala ko nga hindi na kita makikita pa kasi roon sa Canada ka na lang maglalagi.” Aniya rito nang bumitaw na.Mavie laughed at his remark. “Grabe ka naman. Umuwi kaya ako rito three years ago. Sadly, kayo naman ni Alessandro ang hindi ko mahagilap. Nagpunta pa nga ako sa mansyon pero si Nana Leticia lang ang nakausap ko. Sabi pa niya, nasa US daw kayong lahat…”Bigla namang natigilan si Ethan. ‘Di yata’t ang tinutukoy nito ay noong panahong nagpapagaling pa si Alessandro. At natur