Ethan’s P.O.V.
“Curious lang ako, Te Lils, ah. Ba’t bigla kang nawala? Bumalik ka ba talaga sa talon? ‘Yan kasi ang hinala ni Kuya Migz, eh.” Si Maymay na noon ay nakapangalumbabang nakatitig sa dalaga.
Natigilan naman si Ethan sa tanong na iyon nang dalagita. Hindi pa kasi talaga sila nito nagkakausap mula pa kaninang makuha nila ito roon sa ibaba nang bangin. And after this woman put not only her but also Alessandro’s life in jeopardy, nais din niyang marinig kung anong klaseng pagpapaliwanag ang ibibigay nito sa kanila. He really was still a bit on the edge when he remembers what she did… nga lang ay umaarte siyang hindi gaanong apektado given the situation.
Sky breathed deeply as she tried to fill her lungs with as much air as possible. Ngumiti pa ito nang malungkot at umupo muna sa isang
Ethan’s P.O.V. Halos buo na ang hugis nang buwan kaya maliwanag ang kapaligiran kahit gabi. Ethan stared at the stars that glowed rather dimly because of the brightness of the moon. Kung hindi pa siguro pakatitigang mabuti ay hindi mapapansin ang pagkutitap nang mga iyon. Kasalukuyan siyang nasa veranda nang second floor nang bahay. It was almost past midnight at kanina pa tulog ang Tiyo Berto at Tiya Maring niya. Subalit siya, sleep remained elusive on him. Hindi pa rin kasi mawaglit sa isip ang mga nakita niyang tagpo kanina… Kung tutuusin, if he hadn’t kept the bracelet hidden… kung sana ay ibinalik na lang niya iyon kaagad sa dalaga, then none of these would have happened. Hindi sana muntik nang mapahamak ito… at si Alessandro. And yet despite knowing that, he still kept on pushing and te
Ethan’s P.O.V. Hawak ang forensic report na ibinigay sa kanya ni Dr. Alvarez, nagmamadali na siyang lumabas nang laboratoryo. He got the keys out from his pocket at kaagad nang tinungo ang kinapaparadahan nang kanyang sasakyan. It was already past ten in the morning at kung bibilisan pa niya ang kilos ay matatapos din niya sa araw na iyon ang mga dapat niyang lakarin. He can immediately drive back to San Bernardino tonight and arrive there in the afternoon the next day. “Ethan! Ethan!” Narinig pa niyang tawag sa kanya ni Spade. He almost forgot about him! Sumunod na rin pala ito sa kanya roon sa parking area.Ethan almost immediately stopped opening his car door.
Ethan’s P.O.V. “This is so fucked up…” Tila wala pa rin sa sariling sambit ni Spade. Kasalukuyan silang magkaharap na nakaupo sa hapag-kaninan nang binata, with the leftover food from Spade’s restaurant in front of them still left untouched. Kanina pa silang naroon ngunit wala ni isa sa kanila nang lalaki ang pumulot nang kubyertos upang magsimulang kumain. And his friend, too, just keep mumbling the same thing all over again whilst still brooding over what they saw earlier that day. Nang mapagtanto kasi nilang possibleng tama ang hinala niya, they immediately went back to his car to get any useful tool they can find para magamit sa paghuhukay. The pit they dug did not even reach six feet deep nang kaagad na silang sinalubong nang nakasusulasok na amoy. The stench of rotten and decaying flesh wafte
Ethan’s P.O.V. Gabi na nang makauwi si Ethan nang San Bernardino. And true to his word, sumama nga rin sa kanya pabalik ang kaibigang si Spade. Katunayan ay ito na ang nagmaneho nang sasakyan habang siya lang ang taga-bigay nang direksyon dito sa mga tamang lugar na lilikuan nila. The man insisted since alam umano nitong pre-occupied siya sa sobrang dami nang iniisip at baka kung maapano pa sila sa daan kapag hinayaan siya nitong magmaneho. Hindi na siya nagprotesta pa sa suhestiyon nitong iyon dahil napagtanto niyang tama ito. His mind was indeed almost bursting with everything that have happened… The travel back took them almost sixteen hours, at nang makarating ay saglit lang din silang nakapagpahinga nang kaibigan bago naghapunan. It was just enough time to have themselves freshen up dahil dagli na rin silang nagtipon-tipon sa private offic
Ethan’s P.O.V. He maybe tired pero hindi naman din siya dalawin nang antok. Gising na gising pa ang diwa niya at hindi pa rin mawaglit sa isip niya ang mga naisip kanina lang. Yuri’s deranged smiling face kept flashing inside his mind na parang pati siya, magiging kagaya na rin nang lalaki. Konti na lang at mababaliw na rin talaga siya! Ethan closed his eyes and pressed his hands over them. Noon naman biglang umilaw at nagvibrate ang kanyang cellphone. The light emanating from the device made him open his eyes once more. Inabot na niya iyon mula sa pagkakapatong sa katabing bedside table at kaagad na iyong inunlock. He found a message coming from Spade, who was that night occupying a room next to his.
Dear Valued Readers, Hoooooy! Ang tagal ko nang hindi nakagawa nang love letter sa inyo hehehe Kamusta???!!! Ayun, magdadrama po ulit ako... huhuhuhuhu magpapasalamat na naman po ako sa inyong undying support. Sinong mag-aakalang aabot ang story ko nang more than 3,300 subscribers and more than 5,900 views?! Oh diba?! Poweeeeer mga Moonbebe!!!! (Nakahighlight para intense! Woooooh!!) Thank you supeeeeeer! (T__T) Dati kasi iniisip ko na blessing na siguro na aabot nang 1k 'yung subscribers tapos kahit 1k na views. Pero nasurpass pa pala nun' expectations ko. There are people in this world pala na makakaappreciate nang mga kwentong nasa isip ko... (T_T) Alam ko rin na maraming nang nagtatanong kung kailan ako babalik sa present time hehehe At alam ko ring excited na kayong malaman ang mangyayari kay Sky at Alessandro. Kapit lang, malapit na... MWAHAHAHAHHA Ako rin, eh... excited na hahahahaha Sobrang nag-eenjoy din akong gawin
Ethan’s P.O.V. Almost two years later (five years ago in the present)... Almost two years, huh? Sa paglipas nang ganoon katagal na panahon, at sa hinaba-haba man din nang prosisyon… dito rin pala ang uwi nang dalawang ‘to… Ethan smiled sadly as he stared up at the altar. Sinadya talaga niyang maagang magpunta roon sa simbahan. He wanted to give himself time to take it all in… and to grasp the reality that Alessandro might not really be coming back to them… ever. Heto nga at inihahanda na niya ang sarili sa pamamaalam na gagawin mamaya. Napalunok siya sa mga naisip habang pilit na tinatanggal ang namumuong bara sa lalamunan. Ethan glanced around the church, trying to blink back the tears and distract himself from the melancholy
Ethan’s P.O.V.Ethan’s eyes never strayed away from Miguel. Sino nga bang mag-aakalang sa kauna-unahan pagkakataong makikita niya itong nakasuot nang barong Tagalog ay sa mismong kasal pa man din pala nito? And he had to admit, for a first time wearer ay bagay na bagay iyon sa kaibigan. Lily would really fall in love with Miguel even more once she lays her eyes on him later…“He’s practically glowing you know.” Natatawang saad ni Spade.“Mhmm… I’ve never seen him like this before. Not as happy as he is now. He’s really changed… a good change.” Halos mapapiyok pa siya sa huling tinuran.Marahan siyang siniko ni Spade. “Keep it together, Ethan. He’s headin
Sky’s P.O.V.Sky couldn’t believe her eyes as she stared at the man in front of her. No wonder he looked somewhat familiar! Because the more she stared at him, the more she realized the similarities he had with Alessandro. Both men clearly shared the same proud and pointed nose. At tulad ng binata ay nagtataglay din ito ng mga matang nangungusap at mamula-mulang malahugis-pusong labi. Are all men born from Vontillon lineage this perfect? But didn’t they say he’s over mid-fifties or something? Bakit tila yata nasa kwarenta pa lang ang edad nito? No! In fact, he could even pass for someone who’s in his late thirties! Hindi tuloy niya mapigilang mapatitig dito ng matagal. Ikiniling naman ng lalaki ang ulo nito habang halata sa anyo ang pag-aalala. “Is there something wrong, Ms. Bustamante? Nahihilo ka na naman ba?”Napakurapkurap naman siya habang pilit na ibinabalik sa tamang huwisyo ang isipan. Maagap din niyang tinanggap ang nakalahad pa rin nitong kamay subalit dahil sa pagmamadal
Sky’s P.O.V. Sky could feel her eyes shimmer as she stared at the last piece of the strawberry shortcake. She was already in for her second round of dessert at ngayon ay napupusuan niyang subukan sana ang naturang cake. It was supposed to be her first choice a while ago ngunit naagaw ang kanyang atensyon ng mga macaroons na naroon kaya iyon na muna ang inuna niya. Tutal naman kanina lang ng tingnan niya iyon ay mayroon pang tatlong cake ang nakahain kaya’t naisip niyang balikan na lamang ang mga iyon. Subalit heto nga’t nag-iisang slice na lamang pala ang natitira and she wasn’t sure if there was another refill for it. She was about to reach for the cake spatula ng may isang kamay ang naunang umabot niyon at mab
Sky’s P.O.V. Tigalgal na napatitig si Sky sa kanyang ama. She must’ve misheard him, right? Surely her father has not yet gone senile! Sa laki ba naman ng pagod at paghihirap na pinagdaanan ng kanilang kompanya para lang makuha ang mga naglalakihang kontrata mula mula sa Vontillon Corp, hindi siya makapaniwalang ganoon at ganoon na lang ito papakawalan ng kanyang ama!“W-What do you mean, Dad? W-Why would you want to cut ties with the largest company in the country?” Puno ng pagkalitong tanong niya.Her father had a hard look on his face as he stared at her. Wari ba may kung anong mabigat na alalahanin ang nasa isip nito at tila maigi pa nitong pinag-iisipan kung sasagutin ba siya nito o hindi. Bandang huli ay napabuga na lang ito ng isang malalim na buntong-hininga bago tumuwid muli ng tayo.“I no longer see any reason why we should still continue our partnership with them.” Maikli lamang ang tugon nitong iyon ngunit bakas mula sa bawat katagang binitawan ng kanyang ama ang pinalida
Sky’s P.O.V.“What are you doing? Did I not tell you not to leave my side?” Matigas ngunit mahinang turan kaagad ng kanyang ama ng harapin siya. The volume of his voice was enough for just the two of them to hear. Kasalukuyan na sila nitong nasa kabilang bahagi ng malawak na bulwagan, malayo na mula sa kinaroroonan kanina nila Alessandro. Ilan lang din ang mga bisitang nasa ibayo nila dahil bahagyang nasa sulok na iyon ng venue. Sky let out a soft sigh. “Dad, I did try to find you a while ago but I couldn’t. Ikaw ang bigla-bigla na lang nawawala at ‘di mahagilap. Where have you been all this time?” In truth, she did look for her father after she went to the lady’s room. She even strained her eyes looking around for him pero hindi talaga niya ito makita. Sa pagkakataong iyon naman din saktong nagtama ang mga mata nila ni Alessandro, and although she did not expect it, nilapitan at kinausap siya ng binata. Kahit pa para sa kanya ay nahahati ang kalooban niya sa saya at sakit sa muli
Alessandro’s P.O.V.“Up until this point, nothing suspicious had been detected.” Pabulong na wika sa kanya ni Ethan.Katatapos lang nitong kausapin si Max na noon ay nakapwesto sa ikalawang palapag kung saan overlooking ang venue. Alessandro could also clearly see the man from where they were standing. Nakatayo ito habang nakakapit sa railings at tinatanaw ang mga nangyayari sa kanila sa ibaba.“Do you think Hector backed out last minute seeing there are too many of our men surrounding the venue?” He heard Ethan ask. Balisa pa nitong palihim na iginala ang pangin sa mga panauhin.Siya naman ay marahang napabitaw nang kanina pa kinikimkim na buntong-hininga. He didn’t like any of these at all. Masyadong tahimik. Masyadong kalmado ang lahat. Biglang bumalik sa isip niya ang dalawang babalang nakasulat sa puting tarhetang nakaipit sa palaso. First, it warned him to be wary with the deliveries coming in and out of the hotel. Hence, Ethan made sure to secure the entrance, exits, and all th
Dear Valued Readers, Hello po ulit sa inyong lahat! Kamusta mustasa aking mga readers? Long time no read sa aking monthly Author's Note. Hehehe well ayun, you're all probably wondering bakit pautay-utay na 'yung pag-a-update ko. Sorry na po... huhuhu busy lang po sa aking other side hustles. Struggle is real pero go lang nang go. Rest assured na tatapusin ko po talaga ang novel na ito. Hehehe excited din akong mapiece together na 'yung mga pangyayari. Alam kong marami rin kayong mga katanungan at masasagot lahat nang iyan sa buwan nang jaraaaaaaaan: HULYO! HAHAHAHAHA omg omg siguro hate niyo na ako... 'wag naman hahaha peace mga kapatid! Sabi nga ni Sky diba, "Kapit lang!" So ayun na nga... give me time and space and the Milkyway charot hahaha nakakapressure and at the same time, nakakachallenge palang isulat ang ending. But I still hope you all like it :) See you soon! Love lots! ~Luna King
Alessandro’s P.O.V.Sinubukan pa niyang tumikhim upang muling ibalik sa dating tono ang boses. Damn it! Umayos ka, Alessandro!“I heard from your father his assistant couldn’t make it.” Sabi na lang niya.Marahang napatango naman ang dalaga. “Yes. Something came up last minute kaya hindi siya makapunta rito. May kinailangan kasi siyang asikasuhin sa Batangas and apparently, it’s one thing that can’t be postponed.”Natigilan naman si Alessandro. He suddenly remembered the property Señor Heneroso owned in Batangas. Sa pagkakatanda niya, may malaking farm doon ang mga manugang nang namayapa nitong asawa. He initial
Ethan’s P.O.V. Ethan felt the sound of the blood running through his veins and the loud thumping of his heart drowned the noise around him. His muddled mind tried its best to remember the background investigation he had once conducted on Sky. How come he didn’t notice it before?! Subalit bigla rin niyang naalalang hindi rin naman kasi siya nagtagal sa naturang paaralan. Siguro ay dalawang taon lang din ang iginugol niya roon dahil iyon nga’t nagtransfer na siya sa isang specialized military school. Kaya siguro hindi na rin iyon pinansin pa nang kanyang isipan… because it was just a minor detail in her past anyway. Isa pa’y ang siniguro niya noon ay kung anong pinagkakaabalahan nang dalaga at pati na rin ang tungkol sa kompanya nang pamilya nito. After all, the Poderoso did fail to get the business
Ethan’s P.O.V.Kaagad namang gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. Halos sabay din silang kumilos nang kaibigan upang tawirin ang munting espasyo sa pagitan nila upang saglit na magyakapan.“I didn’t know you were home! Ang akala ko nga hindi na kita makikita pa kasi roon sa Canada ka na lang maglalagi.” Aniya rito nang bumitaw na.Mavie laughed at his remark. “Grabe ka naman. Umuwi kaya ako rito three years ago. Sadly, kayo naman ni Alessandro ang hindi ko mahagilap. Nagpunta pa nga ako sa mansyon pero si Nana Leticia lang ang nakausap ko. Sabi pa niya, nasa US daw kayong lahat…”Bigla namang natigilan si Ethan. ‘Di yata’t ang tinutukoy nito ay noong panahong nagpapagaling pa si Alessandro. At natur