“Naka landi ka na naman? Pati bagong lipat ba naman napatos mo pa?” Napairap siya ng marinig ang matinis ngunit nakakairita na boses ni Freiya. Nagtuloy-tuloy lamang siya sa paglalakad hanggang sa makarating siya sa kanto na nakabuntot pa rin sa kanya si Freiya.“Ganyan kana ba talaga kainggit Freiya?” Tanong niya rito. Nanlalaki naman ang mga mata ni Freiya sa narinig. “Bakit ako maiinggit sa malandi na kagaya mo?” Mataray na sagot nito sa kanya. “Then mind your own business.” Sagot niya pang muli. Halos mautas naman ng tawa si Hyness ng sakto na daraan ang sasakyan ni Arman at malakas na bumusina habang si Freiya ay nakaharang sa daraanan. Halata ang kaba na bumalot sa buong mukha ni Freiya dahil sa gulat. “Walanghiya talaga! Hoy!” sigaw ni Freiya habang tinuturo ang kotse. Hinampas pa nito ang unahan ng kotse at nanlilisik ang mata na nakatingin mula sa loob. Bumaba naman si Arman na may matikas na tindig habang may ngiti sa mga labi at labas na labas na naman ang pang mais na
Kulang na lang ay isipin ni Hyness na sobrang walang puso ang kanyang boss dahil natagalan lang ng konti ay kanya na agad tatanggalan ng trabaho. “Spill. Alam kung kanina mo pang gusto magsalita.” Imik naman sa kanya ng kanyang boss.“Kailangan po ba talaga na tanggalan agad ng trabaho?” Medyo nahihiya pa niyang tanong. Tumigil naman sa paglalakad ang kanyang boss James at pikit mata siyang hinarap. “Hindi sa lahat ng bagay ay kailangan na pagbigyan sila, binabayaran ko sila ng tama at simpleng gawain lang hindi pa nila magawa.” Walang buhay naman na sagot sa kanya nito. Bahagya naman siyang napatango, at napag isip-isip na ano nga ba ang pakialam niya kung mawalan ang mga ito ng trabaho gayung ang dapat isipin niya ay ang kanyang trabaho bilang sekretarya sa ganitong klaseng tao. Konting kamalian ay aalisin na agad. Halos mabagot lamang naman siya habang nakaupo sa isang sulok dahil wala naman sa kanyang inuutos ang amo niyang laging nakakunot ang noo. Bagkus nakakaramdam siya ng
Naiilang si Hyness sa bawat sulyap na napapansin niya mula sa kanyang amo. Parang pakiramdam niya ay kinakabisado nito ang kanyang buong pagkatao at nakikita ang kabuuan ng kanyang katawan. Ilang araw na rin kasi ang lumipas simula noong araw na mangyari ang insidente na ayon.Tumikhim siya at bahagyang sinulyapan si James na ngayon ay may supil na ngiti sa labi. “Ms. Savedra.” Tawag sa kanya ni James. Tumayo naman siya agad. “Yes po, Sir!” Tugon niya at nakipagsukatan siya ng tingin dito. “Gumagala ka ba?” Nakataas ang kanyang kilay sa itinanong nito. “Hindi po, Sir.” Tugon niya. “Gumigimik? Kahit saan o sa bar?” Napakagat naman siya sa labi dahil sa sunod na tanong ni James sa kanya. Hindi siya agad nakaimik bagkus ay yumuko siya at sinabing. “Mawalang galang na po Sir James, pero hindi po kasali dito ang personal na bagay na nangyayari sa aking buhay.” Sagot ko bago muling tumunghay. Nakahinga naman siya ng malalim ng makita ang pagtango ni James at muling humarap sa desk nit
Maaga si Hyness na nagising. Siya na rin ang naghanda ng kakainin niya ngayong umagahan at syempre pati na rin ang babaunin niya sa trabaho. Napag isip-isip niya kasi na magdala na lang ng maluto upang maka minus sa gastusin. Hanggang ngayon naman ay iniisip niya pa rin ang pera na nasa ilalim lang ng higaan niya. Araw-araw siyang nakokonsensya dahil hindi niya magawang sabihin sa magulang. Eh di sana maayos ang pamumuhay nila at ipinagawa na nila ang bahay nila. Ngunit paano niya masasabi kung pinapangunahan na ng takot ang kanyang dibdib at nag rereflect na agad sa utak ni Hyness ang magiging reaksyon ng kanyang ama't-ina lalo na't nauwi lang sa wala ang sakripisyo niya, o sakripisyo nga bang matatawag ang ginawa niya. Pero kung alam naman niya na magiging ganun ang mangyayari na may kusang magbabayad ng bill nila ay hindi na para ibenta niya ang sarili sa taong hindi niya kilala. Dali-dali naman tumindig si Hyness mula sa pagkaka upo at nagpunta sa lababo. Sumuka siya ng sumuka
Nag text na lang si Hyness kay Arman na hindi ito sasabay sa kanya pag-uwi. Dahil kahit anong tanggi at paliwanag niya sa kanyang amo ay hindi ito pumayag na hindi si James ang maghahatid sa kanya sa kanilang bahay. Kaya ngayon heto at lulan sila ng sasakyan ng kanyang amo at tinatahak ang daan pauwi sa kanilang bahay."Who are you texting?" Napaangat naman siya ng tingin kay James ng magtanong ito. "A-ah si Arman po Sir James." Medyo utal na sagot niya. "A man?" Tanong nitong muli sa kanya at bahagya naman siyang tumango. Binalot naman ng katahimikan ang loob ng sasakyan ni James at napapansin pa ni Hyness ang paghigpit ng hawak ng kanyang amo sa manobela ng sariling kotse nito.Mas pinili na lang naman niya ang itago ang cellphone sa bag na dala at huwag na lang umimik. Hanggang sa sila ay makarating sa tapat ng kanilang bahay. As usual ang mga mata na naman ng aming kapitbahay at nagsisilakihan at kahit si Freiya at taga doon sa kanto ay nakarating pa hanggang dito sa amin para l
Maagang nagising si Hyness dahil sa kaunting sinag ng araw na tumatama sa kanyang mukha, dahil sa maagang nakatulog ay nakalimutan na niyang sarahan ang bintana ng kanyang kwarto. Sumilip siya sa ilalim ng kanyang higaan bago muling naupo ng maigi sa kama, mabuti na lang at hindi napasok ang kanyang ina dito sa kanyang kwarto at hindi nagbubuklat dahil kung nagkataon ay makikita ng kanyang ina ang pera sa kanyang higaan. Huminga siya ng malalim bago nagpusod ng kanyang buhok at bumaba. Naamoy niya ang pamilyar na amoy ni Kael at hindi nga siya nagkakamali dahil nakita niya ang kanyang amo na nakaupo sa maliit na sofa sa kanilang sala. Kukurap-kurap naman siyang tumingin kay Kael at napatingin siya kay Lily na ngayon ay nakabihis na rin ng kanyang uniform at nakahanda na para sa eskwela."S-sir Kael?" Hindi makapaniwala niyang bigkas. Unang araw kelangan susunduin agad kahit hindi pa kami mag boyfriend?"Good morning, Hyness." Bati naman niya sa akin. Mabilis naman akong tumakbo at n
Nang kami ay nakarating sa Montefalco Corp ay pinagtitinginan kami nang ilan. Ilang beses ko naman kasing sinabi kay Kael na mauna na siyang pumasok sa loob at ako'y susunod na lamang sa kanya ngunit ako'y hindi niya pinayagan. Mas maayos at okay raw kung kami ay sabay na papasok sa loob kesa ang maghihiwalay pa kaming dalawa. Hindi ko alam ang mararamdaman kung maiinis ba o kikiligin. Maiinis dahil ang corny niyang magsalita o kikiligin dahil ayaw niya kaming maghiwalay pa.'Pero tama pa ba ito?'Hanggang sa makarating kami sa office ni Kael ay doon lamang ako nakahinga nang maluwag. Ibinaba ko agad ang aking bag sa aking desk at nilingon si Kael na nagsisimula na ulit magtipa sa kanyang computer. Nakakunot ang kanyang perpektong mga kilay at hindi naman maiwasan ni Hyness na masulyapan ang mapupulang labi ni Kael. Nag reflect naman sa isip niya ang halik na nangyari sa loob ng kanyang sariling kwarto. Napahawak siya sa kanyang pisngi dahil sa naramdaman na pag init noon. 'Ano ba
“Ulitin mo nga ang sinabi mo?” Hindi makapaniwala na tanong ko kay Mika. Narinig ko naman ang sinabi niya ngunit hindi ko matanggap.“Bukas ng hapon ang flight, exact 4:30PM.” Napapikit ako ng mariin. “Sabi mo ako ang bahala diba?” Tanong nito habang nakangiwi. “Akala ko ba this week?” Sa punto naito ay hindi ko pa rin tanggap talaga. “Sunday ngayon, then monday bukas so bukas na agad ganon din naman yun.” Napailing na lang ako at napaupo sa kama. Sinamaan ko siya ng tingin at nag peace sign pa ito. Hindi ako handa, ngayon pa lang nangangatal na ang kanyang kalamnan dahil sa paguwi na yan. Tanggap naman niya na uuwi na siya pero di niya alam na bukas na agad. Ang dami tuloy tumatakbo sa utak niya. Paano kung may makakilala agad sa kanya?Paano kung magkita agad sila ni Kael at makita nito ang bata?Tapos kuhanin sa kanya?How about Emely?Lucio?Mas lalo na si Rica?“Fine. Tulungan mo ako iligpit ang gamit namin.” Pagsuko na sabi ko dito at agrisibo naman ito na tumango. Nang mat
Hyness' Point of ViewPinacheck namin agad ni Mika si Kyle bago namin napag pasyahan ang pumunta kay na Nanay. Hindi naman malala ang nangyari sa paa niya at makakarecover rin ito agad 'yon ang sabi ng doctor. Nang makababa kami ng kotse ay naka lock ang gate siguro dahil nasa store ang mga ito. Ngunit si Mika ay makulit talaga at pinindot pa ang doorbell ng ilang beses. "Bakit kasi wala ka man lang kontak sa kanila." Sabi nito sa akin. "Uulitin ko pa ba ang kwento?" Tanong ko dito. Ngumiwi naman siya at umiling sa akin. "H'wag na, aabutin lang tayo ng pasko kapag kwinento mo." Napailing ako sa sagot nito at naglakad na siya palapit sa akin ng biglang bumukas ang gate. Natanaw ko agad mula sa may pintuan si Lily, namumula ang mata na nakatingin sa akin. Dahil sa buhat ko si Kyle ay hindi ko nagawa ang tumakbo papunta sa kanya. Kahit ako ay naluluha na rin kaya ngumiti lamang ako sa kanya. "Ikaw ba yan ate?" Naninigurado pa na tanong nito mula sa may gate. Bahagya akong tumango
“You think magugustuhan ito ni Lily?” I asked Mika habang hawak nito si Kyle. “Five years old lang ba ang kapatid mo?” May pamimilosopo na sagot nito. “Why don’t you try makeup? Feeling ko mas bet niya yun since dalaga na siya.” Sumangayon ako sa sinabi niya kaya tinungo namin ang makeup station at halos pinili ko ang mga best make up. Nandito kasi kami ngayon sa mall, hindi naman ako pwede magpakita sa kanila ng wala man lang pasalubong. Habang naglalakad kami ay hindi naman namin inasahan na may mababangga si Kyle na may edad na babae may dala ito na coffee na siyang nabubo na sa kanilang dalawa ni Kyle, naka shades pa ito na akala mo’y napakataas ng sikat ng araw dito sa loob ng mall.“What the!” Imik ng babae. Mabilis akong yumuko dito. “Nako, pasensya na po ma’am, hindi po sinasadya ng anak–”“Shh.” Pagpapatahimik nito sa akin. Ibinaba nito ang kanyang shades kapantay ng kanyang bibig. “Anak mo?”Mabilis naman ako na tumango bilang sagot dito. “What is your name?” Tanong pa niy
“Ulitin mo nga ang sinabi mo?” Hindi makapaniwala na tanong ko kay Mika. Narinig ko naman ang sinabi niya ngunit hindi ko matanggap.“Bukas ng hapon ang flight, exact 4:30PM.” Napapikit ako ng mariin. “Sabi mo ako ang bahala diba?” Tanong nito habang nakangiwi. “Akala ko ba this week?” Sa punto naito ay hindi ko pa rin tanggap talaga. “Sunday ngayon, then monday bukas so bukas na agad ganon din naman yun.” Napailing na lang ako at napaupo sa kama. Sinamaan ko siya ng tingin at nag peace sign pa ito. Hindi ako handa, ngayon pa lang nangangatal na ang kanyang kalamnan dahil sa paguwi na yan. Tanggap naman niya na uuwi na siya pero di niya alam na bukas na agad. Ang dami tuloy tumatakbo sa utak niya. Paano kung may makakilala agad sa kanya?Paano kung magkita agad sila ni Kael at makita nito ang bata?Tapos kuhanin sa kanya?How about Emely?Lucio?Mas lalo na si Rica?“Fine. Tulungan mo ako iligpit ang gamit namin.” Pagsuko na sabi ko dito at agrisibo naman ito na tumango. Nang mat
Nang kami ay nakarating sa Montefalco Corp ay pinagtitinginan kami nang ilan. Ilang beses ko naman kasing sinabi kay Kael na mauna na siyang pumasok sa loob at ako'y susunod na lamang sa kanya ngunit ako'y hindi niya pinayagan. Mas maayos at okay raw kung kami ay sabay na papasok sa loob kesa ang maghihiwalay pa kaming dalawa. Hindi ko alam ang mararamdaman kung maiinis ba o kikiligin. Maiinis dahil ang corny niyang magsalita o kikiligin dahil ayaw niya kaming maghiwalay pa.'Pero tama pa ba ito?'Hanggang sa makarating kami sa office ni Kael ay doon lamang ako nakahinga nang maluwag. Ibinaba ko agad ang aking bag sa aking desk at nilingon si Kael na nagsisimula na ulit magtipa sa kanyang computer. Nakakunot ang kanyang perpektong mga kilay at hindi naman maiwasan ni Hyness na masulyapan ang mapupulang labi ni Kael. Nag reflect naman sa isip niya ang halik na nangyari sa loob ng kanyang sariling kwarto. Napahawak siya sa kanyang pisngi dahil sa naramdaman na pag init noon. 'Ano ba
Maagang nagising si Hyness dahil sa kaunting sinag ng araw na tumatama sa kanyang mukha, dahil sa maagang nakatulog ay nakalimutan na niyang sarahan ang bintana ng kanyang kwarto. Sumilip siya sa ilalim ng kanyang higaan bago muling naupo ng maigi sa kama, mabuti na lang at hindi napasok ang kanyang ina dito sa kanyang kwarto at hindi nagbubuklat dahil kung nagkataon ay makikita ng kanyang ina ang pera sa kanyang higaan. Huminga siya ng malalim bago nagpusod ng kanyang buhok at bumaba. Naamoy niya ang pamilyar na amoy ni Kael at hindi nga siya nagkakamali dahil nakita niya ang kanyang amo na nakaupo sa maliit na sofa sa kanilang sala. Kukurap-kurap naman siyang tumingin kay Kael at napatingin siya kay Lily na ngayon ay nakabihis na rin ng kanyang uniform at nakahanda na para sa eskwela."S-sir Kael?" Hindi makapaniwala niyang bigkas. Unang araw kelangan susunduin agad kahit hindi pa kami mag boyfriend?"Good morning, Hyness." Bati naman niya sa akin. Mabilis naman akong tumakbo at n
Nag text na lang si Hyness kay Arman na hindi ito sasabay sa kanya pag-uwi. Dahil kahit anong tanggi at paliwanag niya sa kanyang amo ay hindi ito pumayag na hindi si James ang maghahatid sa kanya sa kanilang bahay. Kaya ngayon heto at lulan sila ng sasakyan ng kanyang amo at tinatahak ang daan pauwi sa kanilang bahay."Who are you texting?" Napaangat naman siya ng tingin kay James ng magtanong ito. "A-ah si Arman po Sir James." Medyo utal na sagot niya. "A man?" Tanong nitong muli sa kanya at bahagya naman siyang tumango. Binalot naman ng katahimikan ang loob ng sasakyan ni James at napapansin pa ni Hyness ang paghigpit ng hawak ng kanyang amo sa manobela ng sariling kotse nito.Mas pinili na lang naman niya ang itago ang cellphone sa bag na dala at huwag na lang umimik. Hanggang sa sila ay makarating sa tapat ng kanilang bahay. As usual ang mga mata na naman ng aming kapitbahay at nagsisilakihan at kahit si Freiya at taga doon sa kanto ay nakarating pa hanggang dito sa amin para l
Maaga si Hyness na nagising. Siya na rin ang naghanda ng kakainin niya ngayong umagahan at syempre pati na rin ang babaunin niya sa trabaho. Napag isip-isip niya kasi na magdala na lang ng maluto upang maka minus sa gastusin. Hanggang ngayon naman ay iniisip niya pa rin ang pera na nasa ilalim lang ng higaan niya. Araw-araw siyang nakokonsensya dahil hindi niya magawang sabihin sa magulang. Eh di sana maayos ang pamumuhay nila at ipinagawa na nila ang bahay nila. Ngunit paano niya masasabi kung pinapangunahan na ng takot ang kanyang dibdib at nag rereflect na agad sa utak ni Hyness ang magiging reaksyon ng kanyang ama't-ina lalo na't nauwi lang sa wala ang sakripisyo niya, o sakripisyo nga bang matatawag ang ginawa niya. Pero kung alam naman niya na magiging ganun ang mangyayari na may kusang magbabayad ng bill nila ay hindi na para ibenta niya ang sarili sa taong hindi niya kilala. Dali-dali naman tumindig si Hyness mula sa pagkaka upo at nagpunta sa lababo. Sumuka siya ng sumuka
Naiilang si Hyness sa bawat sulyap na napapansin niya mula sa kanyang amo. Parang pakiramdam niya ay kinakabisado nito ang kanyang buong pagkatao at nakikita ang kabuuan ng kanyang katawan. Ilang araw na rin kasi ang lumipas simula noong araw na mangyari ang insidente na ayon.Tumikhim siya at bahagyang sinulyapan si James na ngayon ay may supil na ngiti sa labi. “Ms. Savedra.” Tawag sa kanya ni James. Tumayo naman siya agad. “Yes po, Sir!” Tugon niya at nakipagsukatan siya ng tingin dito. “Gumagala ka ba?” Nakataas ang kanyang kilay sa itinanong nito. “Hindi po, Sir.” Tugon niya. “Gumigimik? Kahit saan o sa bar?” Napakagat naman siya sa labi dahil sa sunod na tanong ni James sa kanya. Hindi siya agad nakaimik bagkus ay yumuko siya at sinabing. “Mawalang galang na po Sir James, pero hindi po kasali dito ang personal na bagay na nangyayari sa aking buhay.” Sagot ko bago muling tumunghay. Nakahinga naman siya ng malalim ng makita ang pagtango ni James at muling humarap sa desk nit
Kulang na lang ay isipin ni Hyness na sobrang walang puso ang kanyang boss dahil natagalan lang ng konti ay kanya na agad tatanggalan ng trabaho. “Spill. Alam kung kanina mo pang gusto magsalita.” Imik naman sa kanya ng kanyang boss.“Kailangan po ba talaga na tanggalan agad ng trabaho?” Medyo nahihiya pa niyang tanong. Tumigil naman sa paglalakad ang kanyang boss James at pikit mata siyang hinarap. “Hindi sa lahat ng bagay ay kailangan na pagbigyan sila, binabayaran ko sila ng tama at simpleng gawain lang hindi pa nila magawa.” Walang buhay naman na sagot sa kanya nito. Bahagya naman siyang napatango, at napag isip-isip na ano nga ba ang pakialam niya kung mawalan ang mga ito ng trabaho gayung ang dapat isipin niya ay ang kanyang trabaho bilang sekretarya sa ganitong klaseng tao. Konting kamalian ay aalisin na agad. Halos mabagot lamang naman siya habang nakaupo sa isang sulok dahil wala naman sa kanyang inuutos ang amo niyang laging nakakunot ang noo. Bagkus nakakaramdam siya ng