Chapter 82 Book2

Nagising si Laica sa isang kwarto na hindi familiar sa kanyang paningin.

Inikot niya ang kanyang paningin at nahagip niya ang lalaki na nakayuko sa tabi ng kanyang higaan at ginawang unan ang braso nito, sa tingin niya ay mahimbing itong natutulog.

“Excuse me,” sambit niya habang marahang niyuyogyog sa balikat ang lalaki.

“Hmmm…” nagising naman si Austin at bahagya pang kinusot ang mata. Ngunit ng mapansin niya na gising na ang babaeng halos dalawang linggo ng nakaratay sa hospital ay agad siyang tumayo at pinindot ang alarm upang malaman ng doctor na gising na ang pasyente. “Laica, salamat sa diyos at gising ka na…” mahigpit niyang niyakap ang babae.

“Teka, lumayo ka nga! Tinawag mo akong Laica? Si-sino ka ba?” Nagtataka na itinulak nito ang lalaki.

“You mean, hindi mo ako kilala? Shit!” Napalayo si Austin habang napapahaplos sa batok. ‘Anong nangyayari? Paanong hindi ako kilala ni Laica? Wala naman binanggit sa ‘kin ang doctor na magkaka amnesia siya.’ Ito ang mga tanong sa kan