KABANATA APAT

HARPER CHANEL PARISI POINT OF VIEW.

“Anong ginagawa natin dito?” I catechized as a roam my eyes around the place.

I heard Maurice chuckled. “’Di ba sabi nga ni Danielle, welcome party niya dapat kaya ‘yan!” sagot niiya sa akin at humarap sa pinsan. “You like it?”

Danielle immediately nod her head in return and hugged her cousin. “You know me too well talaga, Maurice girl! Yay! Come on, girls! Let’s party!” Excited na sigaw niiya kaya naman napalabi ako.

Riley nudged my arm. “Huwag kang matakot. Nasa labas ang mga guards mo kaya safe tayo here,” she assured me. Malakas naman akong bumuntong hininga bago tumango bilang tugon.

“Ah, Eloise!” sambit ko at humarap kay Eloise na inililibot pa rin ang paningin sa lugar. “Ayos lang bas a ‘yo na pumunta sa ganitong lugar? Sorry, ha. Baka mamaya, bawal pala tapos isinama ka namin.”

The corner of her lips turned up as she lifted her shoulder in a half shrug. “No worries. Hindi naman ako anak ng Senador para pagbawalang pumunta rito,” mahinang sagot niya kaya’t bahagyang umawang ang mga labi ko matapos marinig ang sinabi niya.

Magsasalita pa sana ako at tatanungin siya sa kung ano ang ibig niyang sabihin pero naglakad na siya papunta sa gawi nina Anastasia kaya’t naiwan akong nakakunot ang noo habang nakatingin sa papalayo niyang pigura.

She’s quite . . . she’s quite weird.

“Rinig ko ‘yon, ah?”

Nag-angat ako ng tingin nang magsalita si Riley sa tabi ko. Marahan siyang umiling at umismid. “Mukhang tama nga si Danielle. Hindi talaga maganda ang vibes diyan sa babaeng ‘yan,” she added.

My brows arched an inch. “Anong ibig mong sabihin? Eloise looks nice naman, ah?”

“Nice? Pasimple ka nga niyang nilait, eh. May pa hindi naman siya anak ng Senador para pagbawalang pumunta rito . . . she’s obviously dissing you,” inis niyang sabi at tiningnan nang masama ang nakatalikod na si Eloise.

I drew in a long breath. Iyon din ang una kong interpretation sa sinabi ni Eloise pero baka mali lang kami ng pagkakaintindi. Hindi nga naman kasi siya anak ng Senador kaya’t puwedeng-puwede siyang pumunta rito sa bar nang walang kahirap-hirap. At some point, she’s still right.

Tinapik ko ang balikat ni Riley at tipid siyang nginitian. “I think she’s nice. We should just give her a chance so we can get to know her more. Baka mamaya, masiyado lang tayong nagiging judgemental.”

Napailing at bumuntong hininga na lamang si Riley bago naglakad na palapit kina Danielle. Agad naman akong sumunod sa kanila. As usual, umupo ako sa tabi ni Danielle samantalang sa may harapan naman umupo si Riley and surprisingly, she sat beside Eloise.

Mayamaya pa ay dumating na ang order na alak nina Danielle. Sabay-sabay naman kaming nag-angat ng tingin nang dumating na rin sina Paisley, Presley, at Avery.

“Anong nangyari riyan? Ang aga pa tapos mukhang plakda na agad,” natatawang tanong ni Maurice at inginuso si Presley na akay ng dalawa.

Avery drew in a long breath while shaking her head. “Naglasing dahil inagaw ng kakambal niya ‘yong crush niyia,” sagot niya na siyang nakapagpatawa sa amin.

Paisley rolled her eyes as an answer. “Excuse me, huh? Avery, nakita mo naman ‘yong guy, ‘di ba? Hindi naman kagwapuhan tapos crush na crush nitong kapatid ko na nabulag yata. Eew ha!”

“Hindi naman pangit ‘yong guy. Mukha lang nerd pero mukhang may itsura naman siya,” pagtatanggol ni Avery kaya’t napalabi si Paisley. Ibinaba nila sa upuan ang natutulog na si Presley bago sila tumabi sa amin. “Ano? Shot na?” asked Avery.

“Wala ka bang kasong hahawakan? Bakit parang game na game ka ngayong maglasing, Attorney?” takang tanong ko sa kaniya at sumandal sa aking upuan.

Avery groaned. “Natalo na naman ako ng sinasabi kong palagi kong kalaban sa korte. Ugh! Konting-konti nalang talaga, titirisin ko na siya,” reklamo niya.

“Ay ‘yong gwapo bang Attorney sa kabilang firm? Ako na ang bahala sa kaniya, girl.” Sabay-sabay kaming napabuntong hininga dahil sa sinabi ni Delaney. Out of all of us, she’s one of the most liberated aside from Danielle and Paisley. Hindi na nakakapagtaka na ganoon ang sinabi niya.

“Ano? Chikahan nalang, girls? Uminom na kayo!” Malakas na sambit ni Danielle at itinaas ang hawak na shot glass. Natawa naman kami bago nagsalin ng alak sa aming mga baso at nakipag-toast sa kaniya.

Dahil nasa private room kami ay wala man lamang kaming makitang mga lalaki--- yes. We are kinda deprived of men. Kaunti na lamang kasi ay lalampas na kami sa kalendaryo pero wala pa rin. Hanggang ngayon, wala pa ring nagtatangka na manligaw.

“Lalabas ako, girls, ha?” Tumayo ang pasuray-suray na si Danielle at kumindat sa amin. “Hindi ba kayo maghahanap ng alam niyo na? Baka mamaya, nasa baba nap ala ang forever niyo.”

I chuckled. “Dito na lamang ako. Kung nasa baba man siya, e ‘di umakyat siya,” I joked.

“Sama ako! Sama ako!” sagot naman ni Delaney. Tumayo na rin sina Paisley, Avery at Anastasia kaya napatingin ako sa iba pa.

Maurice lifted her shoulder in a half shrug. “I’ll stay here. Hindi ako puwedeng malasing nang bongga,” she answered.

Maging si Riley ay tumango at sumang-ayon kaya naman nakahinga ako nang maluwag kahit papaano. “Babantayan ko nalang dito si Presley. Baka may ibang pumasok, e,” sagot naman ni Riley.

Dahil doon, bumaling ang atensiyon namin kay Eloise. Ine-expect kong sasama siya dahil kasama sa mga lalabas si Anastasia ngunit hindi tulad ng inaasahan ko ay umiling siya at muling uminom ng alak. “Dito na lang din muna ako. Susunod nalang ako,” she answered in a low voice.

Because of that, Danielle rolled her eyes. “Hindi ko naman tinatanong,” dinig kong bulong niya kaya’t pinanlakihan ko siya ng mga mata. Nagkibit-balikat lamang siya dahil sa ginawa ko kaya’t bumaling ako ng tingin kay Eloise. I apologetically smiled at her because of what Danielle did.

Matapos niyon ay lumabas na sila kaya’t naiwan kami sa loob. Kinagat ko ang aking ibabang labi nang wala ni isang nagsalita sa amin. Prenteng nakasandal sa sofa si Maurice habang umiinom ng alak samantalang si Riley naman ay tahimik ding umiinom ngunit hindi inaalis ang tingin kay Eloise.

“Riley,” suway ko at pinanlakihan din siya ng mga mata nang makitang hindi na kumportable si Eloise dahil sa mga titig niya. Umismid sa akin si Riley at nagkibit-balikat tulad ng ginawa ni Danielle kanina.

Tumayo si Riley at inayos ang suot niyang skirt. “Magr-restroom lang ako,” paalam niya at hindi na kami hinintay pang makapagsalita.

Muling naging tahimik ang buong silid nang makaalis si Riley. Nagsalin naman ako ng alak sa aking shotglass at akmang iinumin iyon nang biglang humarap sa akin si Eloise kaya’t natapon sa aking damit ang kinuha kong alak. I almost screamed upon seeing my wet dress.

“Hala! Ayos ka lang ba? Hala, sorry. Sorry,” agad na paghingi ng paumanhin ni Eloise at kumuha ng tissue upang punasan ang damit ko.

Maurice cleared her throat. “You’re doomed. Mahal ‘yan, e. Saan mo ng aba ‘yan binili, Harper? Sa Paris? London?” she asked, making Eloise more terrified.

Malakas akong bumuntong hininga at ngumiti kay Eloise. “It’s okay. Tutuyuin ko nalang. Ayo slang talaga,” I assured her.

Tumayo ako at akmang susunod kay Riley sa banyo nang tumayo rin si Eloise kaya’t napatingin ako sa kaniya. “Sasamahan na kita.”

“Naroon naman si Riley sa restroom kaya hindi mo na siya kailangang samahan,” sambit ni Maurice at muling uminom ng alak sa kaniyang shotglass.

“U-Uh kasi. . .” mahina at tila nahihiyang sabi ni Eloise kay Maurice.

I smiled and held her arm. “Ayos lang, sumama ka na sa akin. Alam ko namang hindi mo sinasadya.”

“Harper Chanel Parisi,” suway ni Maurice kaya’t nginitian ko lamang siya at hinila na palabas si Eloise. Naglakad kami papunta sa may restroom ngunit agad akong napatigil nang may mapansing kakaiba. I roamed my eyes around the place but my brows immediately arched an inch.

“My guards are missing. . .”

----