Errmm... Kumusta ang puso?
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Dahil doon ay buong araw akong walang gana, hindi ko wari kung bakit ngunit apektado ako sa pag-iwas at pagsusungit ni Enzo. Kahit kasama ko madalas si Marco sa school ay naglalayag ang utak ko. Hanggang sa isang linggo ang makalipas ay hindi ko na matiis kundi komprontahin siya. Sinugod ko siya sa kanyang office. It was late 6 PM. “Excuse me, to Attorney Enzo Fuentabella?” aniya ko sa kanyang secretary, nagulat ito at lumunok. “M-Ma’am Aria, m-may inaayos po siyang importante—” “Yeah, I don’t care. I’m going,” masungit na sabi ko at derederetso sa kanyang opisina. Pagkabukas ko ay natigilan ako nang makita ko siyang kaharap ang isang babae. They were so close and my eyebrows instantly furrowed. ‘Wow. What a scene?’ But he didn’t budge, “Excuse me?” taas kilay na sabi ko at lumapit. I saw him manly rolled his eyes, bago siya tumayo ng tuwid. “Busy?” ngiwing saad ko at ibinaba ang bag ko sa sofa sa harapan ng kanyang desk. “Yeah, o
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= ‘Damn it! Damn it!’ “E-Enzo,” nahihiyang usal ko sa kanyang ngalan. Namula ng husto ang mukha ko, napahinto ako nang pahirin ni Enzo ang labi na nalagyan ng lipstick. “Are you drunk?” taas kilay niyang tanong. Nasulyapan ko si Marco na nasasaktan ang mga tingin sa amin. “A-Aria, t-there’s no need to do that you know?” nadidismayang sabi ni Marco kaya ngumisi ako. “Oh it’s not also what you think it is, Marco. You seemed to enjoy what you did, now you’re hurt?” sarkastiko kong sabi at umirap. “What happened here?” singit ni Enzo. “Oh your great uncle just enjoyed a lap dance with those girls,” ngisi ko at tsaka ko tinitigan si Enzo. “You’re with someone?” baling ko sa kanya. “Nah, just with my collegues,” wika niya. Salubong ang kilay, kumapit ako sa braso ni Enzo. “Then come with me,” aniya ko at tatangayin na sana si Enzo ngunit mabilis akong pinigilan ni Marco. “Don’t.. Please, Aria..” Pakiusap ni Marco, sadya kong iniiwas ang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “I-I really did that?” bulong ko kay Enzo. “Yeah.” “P-Paano pa k-kita maita-trato as kaibigan? Huhu…” maktol ko at napayuko sa mga tuhod ko. “Stop raising your legs, you’re wearing a dress,” he said and gently tapped my knees which made me pout and obeyed him. “H-Hindi ka ba pero nagbibiro?” bulong kong sabi. “Oh, you don’t think I’m not serious enough?” Ngisi niya pa. “H-Hindi naman pero, b-bakit kita niyaya?” Natigilan ako nang inilapit niya ang mukha sa aking harapan, umawang ang labi ko nang hawakan niya ang labi ko gamit ang hinlalaking daliri niya. Hindi ko magawang iiwas ang tingin sa kanya. It was full of lust.. And damn, it was fucking hot. “For experience,” he seducingly whispered which I didn’t expect from him! Awtomatiko akong napapikit nang mas ilapit niya ang mukha ngunit ilang segundo na ay wala akong naramdaman na labi, dahan-dahan akong nagmulat ng marinig ang mahinang tawa niya. “So what now? You wan
=Enzo Dane’s Point Of View= Pagkahatid ko kay Aria sa bahay nila ay pinili ko na ring umuwi, ngunit pagkapasok sa bahay ay halos mabigla ako nang hablutin ni Marco ang kwelyuhan ko. “M-Marco!” mabilis na sita kaagad ni mommy ngunit pasimple akong ngumisi at hinayaan lang siya. I’m obviously taller than Marco, “A-Ano ba Marco, let go of my son,” sita ni mommy ngunit matipid akong ngumiti. “It’s fine mom, let him,” asik ko. “You’re a traitor, Enzo. K-Kailangan mo ba talagang gawin ‘yon huh?” naiinis na sabi ni Marco kaya naman tumikhim ako. “You think I got in the way?” pabulong na sabi ko at ngumisi, “You were the one who got caught and not me, Marco. Dumistansya ako nang nalaman kong nililigawan mo siya,” mariing sabi ko sa kanya. “She’s gonna forgive me, s-stop getting in between us, Enzo. Kung ayaw mong magalit ako sa’yo.” Pabato niyang binitiwan ako ngunit tumayo ako ng deretso at pinagpag ang suot ko. “She can forgive you, but I’m gonna be honest with you, Marco. Sh
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Napadaing ako nang bigla kong makagat ang dila, sino na naman kaya ang umiisip sa akin? Binuklat ko na lang ang libro at nagbasa. Palipat-lipat lang ako ng pages hanggang sa makatapos ng ilang mga lesson. Isinarado ko ang libro at pumunta sa kusina, hanggang sa bigla na lang may mag-bell sa aking door bell. Nilapitan ko iyon at nagulat ako nang makita yung babae. “A-Ano ‘yon?” tanong ko. “Pigilan mo si Enzo kung ayaw mong tuluyan kong sirain ang pamilya mo. Stop the case and I will stop!” galit niyang sabi dahilan para mangunot ang noo ko. “Ano bang kaso?” “Yung case against me, ask him!” singhal niya. “Ano ngang kaso? Hindi ko alam ang sinasabi mo. Hindi nga kita kilala e—” “I am your father’s mistress!” sa malakas niyang sinabi ay napatitig ako sa kanya. ‘Si daddy?’ “Ha? P-Pwede ba huwag ka ngang maghasik ng lagim. Kung wala kang magawa huwag ako ang guluhin mo!” iritableng saad ko. Ngumiwi siya. “Buntis ako at daddy mo ang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Dahil sa sobrang nakakahiya na nangyari ay inantay ko na lang si Enzo makauwi sa condo niya. Ngunit nang i-text ko siya ay lumabi ako sa reply niya. [Conversation] Arisien_: Wruuu? Hindi ka pa uuwi? I’m waiting! Atty. Enzowws: I’m at my house. Mom prepared dinner, can’t go home tonight. Arisien_: Wow, formal. Iniiwasan mo lang yata ako? Atty. Enzowws: No, ma’am. Arisien_: Fine. Uuwi na lang rin ako sa bahay. Bye. Atty. Enzowws: You mad? I can fetch you. [End Of Conversation] Hindi na ako nag-reply at pinili ko na lang umuwi, pagkarating sa bahay ay natigil si mommy at daddy sa pag-uusap. Lumapit naman ako sa kanila. “There’s this girl who said that she’s your mistress, dad. Is it true?” bungad ko na ikinatigil nila. “H-Huh?” “No, anak. It’s not true,” sagot ni mommy ngunit hindi ako kumbinsido kaya huminga ako ng malalim. “Just tell me the truth mom, I’ll find out no matter how hard you will try to hide it,” mariing sabi k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mariin akong napapikit nang nasa harapan na ng kanyang condo. Ayoko kasing magpasundo at baka magsalubong na naman at magsabong si Enzo at si Marco. ‘Naging mainit ang dugo nila sa isa’t isa dahil lang naman sa akin and I’m not proud of it. I should’ve been careful at the first place’ I rang his bell. Pagkabukas no’n ay lumantad si Enzo na nakasuot na ng kanyang pajamas, lumabi ako. “Nag-dinner ka na?” bungad niya nang makapasok ako. “Yep, kumain na ako kanina while studying, kaya medyo full pa,” tugon ko at sumalampak sa malambot niyang bean-bag sa gilid ng mahabang sofa. I don’t know but this is way more comfortable than his expensive set of couch. “I’m preparing dessert, want to join?” ngising aniya niya at sinenyas ang kusina. Bumangon ako kaagad at inunahan siya, kapag usapang dessert hindi ako aatras. I watched him placed a container on his countertop, poured some cream before placing the sliced mangoes. “What kind of dessert ar
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Enzo touched my waist, and traced it, he even lift my shirt with his long fingers. Napatitig ako sa kanyang mata habang nararamdaman ko ang lahat ng kanyang mga galaw. “Why are we even here in your kitchen?” bulong ko sa kanya habang ihinahaplos ang aking palad sa maganda niyang dibdib. “I don’t know,” namamaos niyang bulong at binitiwan ako saglit. Nagulat ako at nagtaka nang mapanood ko siyang huminga ng malalim. “H-Hoy, o-okay ka lang?” bulong ko sa kanya at sinilip siya. But his ears were so red. “Yeah, being too aroused is making my heart palpitate,” he stated before smirking. “You were so wild, Sienna. That’s what you lost when you got into an accident.” “G-Grabe ka naman, h-hinahamon mo kasi ako,” hiyang sabi ko. “Wow. Ako pa humamon? That’s being sweet and all, love.” Pagrarason pa ni Enzo kaya umirap ako, but I really noticed how he’s having a hard time breathing earlier. Baliw kasi. Masyadong mainit at mapusok. Dahil doon ay
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Hindi ko alam kung dahil ba sa paraan ng pagkakasabi niya o dahil sa titig niyang parang binabasa ang buong pagkatao ko, pero hindi ako mapakali sa sasakyan. Everything between us will change? Anong ibig sabihin niya roon? At bakit parang may alam siyang hindi ko alam? Huminga ako nang malalim at pilit na binalewala ang kung anong gulo sa dibdib ko. Ayoko nang bigyan ng kulay. Kung may binabalak siyang kalokohan, hindi ako papayag. “Enzo,” matigas kong sabi. “Hmm?” Hindi man lang siya nag-abala na lingunin ako, pero naroon pa rin ang ngiti sa labi niya. “Hindi ako pumayag. Hindi ako sasama sa gala.” Tila ba inaasahan na niya ang sagot ko dahil napailing na lang siya at napangisi. “Oh, you will.” Nagtaas ako ng kilay. “At paano mo naman nasigurado ‘yan?” “I sent an invitation to your hospital’s board of directors.” Halos mapanganga ako. “You what?!” “Yeah. Your name’s already on the guest list, and guess what?” Binalingan niya
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagkatapos ng pang-aasar niyang ‘yon, nagpatuloy kaming kumain, pero hindi ko na siya halos tiningnan. Baka kasi makita niya kung gaano ko na pinipigilan ang sarili kong hindi ngumiti. Lintek na Enzo. Kahit kailan hindi ko siya natalo sa mga asaran namin. Kahit noong mga panahong mag-best friends pa lang kami, laging siya ang may huling banat, laging siya ang may pang-aalaska na hindi ko masabayan. Akala ko ba, Aria, hindi mo na siya hahayaang makaapekto sa’yo? Pero heto ako ngayon—hindi mapakali, hindi makatingin nang diretso, at parang may butteflies sa sikmura tuwing ngingisi siya. Damn it. “I feel like I deserve a reward,” biglang sabi niya habang inaayos ang manggas ng suit niya. Napasulyap ako sa kanya, pinipilit maging deadpan. “Para saan?” He smirked. “For making you smile.” Napaigtad ako. “Anong—Hindi ako nakangiti!” “Tanggi ka pa,” natatawa niyang sabi. “Kitang-kita ko kanina. Akala mo hindi ko nahuli ‘yung maliit na ngi
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Pagdating ko sa coffee shop na malapit sa ospital, halos kalahating oras na ang lumipas pero wala pa rin si Enzo. Hindi naman ako naiinip, pero bakit parang may kaunting kaba sa dibdib ko? Umorder ako ng cappuccino at umupo sa sulok kung saan hindi ako madaling mapansin. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nag-aalalang makita ako ng ibang tao kasama si Enzo. Alam naman ng lahat na magkaibigan kami noon pa, hindi ba? Pero bakit parang may ibang pakiramdam ngayon? Ilang minuto pa ang lumipas nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Enzo. Suot pa rin niya ang itim niyang suit, bahagyang magulo ang buhok, at mukhang pagod. Pero kahit pagod siya, hindi pa rin nawawala ang presensya niyang kayang punuin ang isang buong silid. Dire-diretso siyang lumapit sa akin at walang sabi-sabing umupo sa harapan ko. “Late ka,” bungad ko, sinadyang gawing impit ang tono para hindi mahalata ang pang-aabang ko sa kanya. Tumaas ang isang kilay niya
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkapasok namin sa opisina niya, agad akong umupo sa sofa habang siya naman ay tumayo sa harap ng mesa, niluwagan ang tie niya at bumuntong-hininga. Ngayon ko lang talaga napansin—he looked exhausted. Ang Enzo na kilala ko ay laging maayos, laging handa sa kahit anong laban, laging may pang-asar na ngiti sa mukha. Pero ngayon, para siyang may bitbit na buong mundo sa balikat niya. “You sure you’re okay?” tanong ko ulit, mas mahinahon na ngayon. “I’m fine, doc.” Iyon lang ang sagot niya, pero halatang hindi siya okay. Pinagmasdan ko siya habang dumaan siya sa gilid ng mesa, kinuha ang basong may tubig at uminom. Ang bawat galaw niya ay parang mabigat, pero hindi niya ito ipinapahalata. Napansin yata niyang hindi ako natitinag sa pagtitig sa kanya kaya napangisi siya nang bahagya. “You’re staring.” Napaayos ako ng upo. “Wala kang pakialam.” “Hmm, let me guess… you missed me?” tukso niya, pero halata sa tono niya na gusto lang niyang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Then suddenly, for a moment, I was reminded of the fiancé he’s been hiding before. Are they married now? While we are eating, I suddenly wanted to ask him. “How are you and your wife?” malumanay ang pananalita ko ngunit napahinto siya. “Wife?” pag-uulit niya na tila ba nabingi siya sa aking inulat. Ang asul niyang mata ay nakatuon sa akin ngunit ang tingin niya ay nangengwestyon. “Y-You had a fiance before I left,” pabulong na asik ko. Napahinto siya lalo at tila naunawaan ang sinabi ko. “Oh, about that. My fiance left, so we didn’t really got married.” On his remarks, napahinto ako. Iniwan rin siya? Is it because of me? Napatingin ako sa kanya, pilit iniintindi ang sinabi niya. “Your fiancée left?” mahinahon kong ulit, pero sa totoo lang, may kung anong bigat ang bumagsak sa dibdib ko. Tumango siya at muling sumubo ng pagkain, parang kaswal lang ang usapan na ‘to para sa kanya. “Yeah. She left, just like that.” May bahagyang pait sa
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Putangina. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ‘to. “As if,” masungit kong sagot habang ibinaba ang folder sa mesa niya nang may diin. “Nandito lang ako kasi baka kailangan mo ‘to sa kaso mo. Period.” Tumango-tango siya, pero halata sa ngisi niya na hindi siya naniniwala. “Right. And you just happened to pass by my law firm with those records in hand?” Nagtaas ako ng kilay. “Exactly.” “And that totally doesn’t sound like an excuse?” Huminga ako nang malalim at tumingala, pilit pinipigilan ang sarili ko na sipain ang lamesa niya. “Enzo, putangina ka talaga. If you don’t need the records, I’ll leave.” “Woah, woah.” Pinatong niya ang siko niya sa mesa, nakangisi pa rin. “Don’t be so defensive, doc. You’re starting to sound guilty.” “Guilty saan?” “Missing me.” Binigyan ko siya ng deadly glare, pero mukhang mas lalo lang siyang na-eentertain. “Alam mo, attorney, gusto talaga kitang suntukin minsan.” “Go ahead. Pero baka lalo kan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaat
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a