Seven years later...
"Ms. Foreister, pinapatawag po kayo sa meeting," mahinahong wika ng Secretary ko.
I rolled my damn eyes because I'm not done with my sketching!
"Did you call the other Architects?" I asked while I continue looking and doing my sketch. I've been busy with my sketch since many clients is showing up.
"Yes, Ma'am. I already call them."
"What's up with the sudden meeting?"
"CEO hire four famous Engineers and they are in the conference room for the meeting," she answered and fix her glasses so I nod in confirmation. I rolled my eyes, thinking of how to avoid the meeting and continue my works.
"I have to continue this but argh!" I hissed and retouch my light make up. I didn't even clean my messy bun because I'm so frustrated right now!
"You may go," I coldly answered. She nod before leaving me. "Who are they to interrupt what I'm doing! If this is not important, I'm gonna throw them out of here in the company!" I hissed again and leave my office, only to hear Savannah ruckus.
"Wew, gaano ba 'to kaimportante at ginulo ako!?" sigaw ni Savannah kaya tinakpan ko ang tenga ko dahil nage-echo ang boses n'ya at pinagkakatingin kami ng ibang pang mga interns at mga nagtra-trabaho dito.
"Lalo naman ako naghahanap ako ng Engineer ngayon at dahil need ko sa bagong project ko sa Cebu!" asik naman ni Olivia habang ang mga buhok nito ay gulong gulo. Napailing na lang ako at nagpatuloy maglakad.
"Sabi nila na may mga bagong Engineer daw 'yung dumating and guess what apat sila!" natutuwang saad ni Phoebe pero dahil tamad ako mag salita ay nag lakad na lamang ako papuntang elevator kaya sumunod sila, mabilis kong pinindot ang 18th floor which is conference room.
Nang makarating kami ay naglakad kami with fierce face. Ang bawat tapak ng heels namin sa tiles ay nagiging sanhi nang ingay. Binuksan ko ang pinto at nakita namin ang mga bagong Engineer na nakatakip ng itim na folder.
"Good afternoon, CEO," bati nilang tatlo pero ako ay tumingin lang ng walang emotion.
"Oh, andito na pala kayo! Eto na ang mga bago at famous nating engineers from Abroad!" kinikilig na saad ni CEO kaya nangunot ang noo at tumingin ng maigi. Nagulat ako ng sabay sabay nilang ibinaba ang Itim na folder at kasabay no'n ang libo-libong alala na siyang pinipilit kong kalimutan.
"Ikaw ang papakasalan ko, Meggay. Ikaw ang gusto kong maging asawa," sincerong wika ni Patricio habang nakatingin sa akin ng maigi. My eyes sparkle with different emotions, thousands of butterflies is emerging to my stomach.
Napalitan ang walang emosyon ang na aking mukha at naging gulat, umawang ang labi namin. My heart ache with the pain that I used to feel before.
How dare them to come back and face us like they did nothing?!
My face became emotionless once again. The pain doubled yet I didn't show any of it.
How could they face us like this? How could they show their face to my friends, they hurt them so much.
Lumabas ako ng Conference room ng walang ka-emosyon emosyon. I don't want to see them once again.
"Pumpkin!"
He once again called me with that stupid Endearment that I always hear from him. I didn't hate him but I don't want to be called by it again.
I'm tired of being blind. I see everything but I remained silent just because I want to save our friendship.I'm here at the coffee shop, drinking and doing my plates. I have to finish my plates because I have to submit it later.I'm so serious about this because seven hours ko na 'to ginagawa! I have so many plates to draw and this one is need to be submit later."Shit," mahinang mura ko at dali-daling kinuha ang eraser para burahin ang maling na-drawing ko. Uminom ako sa Cappuccino na nasa Cup ko at muling ginawa ang plates ko ng walang pinapansin pero hindi ko akalain na matatapunan ako ng walang hiyang Kape."Fuck! Fuck!" sunod-sunod na mura ko dahil ang pitong oras na pinaghirapan ko ay mapupunta na lang sa wala. Nagsalubong ang kilay ko habang nakikita ang pinaghirapan kong mapunta sa wala. This... I'm going to punch him until he didn't see the light once again."I'm sorry, Miss," sincero man ay hindi tatalab sa akin. Umangat ang tingin ko sa Lalaking nakabuhos ng malamig na ka
"Crush ko s'ya," mahinang ani ni Patricio pero rinig na rinig ko! Kailangan pa ba na sabihin pa iyon sa harap ng mga kaibigan niya?"I've lost my appetite.""Why?" takhang tanong ni Olivia sa akin, napatigil pa sila sa pagkain ng sabihin ko iyon, nakikita ko lang ang ngisi ni Patricio habang labas ang brace nito ay parang gusto ko na manapak ng tao!"I think I got full because of the Coffee I had earlier. You guys should continue your foods, Don't mind me," I said with no emotion throughout my voice. I open another Delight and drink it afterwards. They we're looking at me with confuse face. So much for attention."M-may sakit ka ba, Minx?" Phoebe asked. I squeezed my eyes shot as I looked at them, Savannah is busy with the food yet looking at me."I don't have fever," I coldly answer. Savannah giggles and Olivia rolled her eyes while looking at me."O baka nagwa-gwapuhan ka kay Patricio!? Yiiee! Wala ka pang nagiging jowa! NBSB mula highschool!" kinikilig na wika ni Savannah, lumalaba
"You deserve to be happy," saad n'ya kaya ngumiti lang ako sa kanya. I don't know what happiness she's talking about, I'm happy by the fact that I have them."You don't have to think about my happiness. I'm waiting for your happiness, Ivory."I've always praying about her Happiness. I want her to get out of her dark world and explore the lightness in this world. I want her to be happy, I want her to be free. That's why I keep doing my best for her, I keep doing what's for the best.Nakita ko paano siya pumapasok sa School ng may black eye at may pasa sa kahit anong balat niya. Noon pa man na bata siya ay lagi na siyang binubugbog ng Nanay n'ya. How could they do it to her? Phoebe was very kind, smart, hardworking, so why? Why would they show Phoebe that she was Worthless when in fact she's not?I'm so scared to lose her. Kaya t'wing umuuwi s'ya galing sa bahay nila natutulog ako katabi n'ya baka kasi gawin n'ya ang mga bagay na 'yon like. I don't want her to end up killing herself be
TRIGGER WARNING.I woke up because it's another fucking day to go to school. I stood up and went to my closet. Nilabas ko ang uniform ko at pumunta sa banyo para maligo.Nang makaligo na ako ay lumapit na ako sa vanity table ko. Kailangan kong mag ayos para sa pasok. I put powder and lip tint, blinower ko ang buhok ko at hinayaan bumagsak ang mahaba at wavy kong buhok. Bumaba ako at dinala ang bag pack kong itim. Walang ka-emosyon emosyon ang mukha ko ng makababa.Pagkababa ko ay nagbre-break fast na sila, nanlaki ang mata ko ng makita ang kalabasa na nakahain, kaya bumaba ako nang mabilis. Nang ma-realize ko ang nangyari kagabi."Kain ka na, Minx. Favorite mo 'yan," Hindi ko pinansin si Phoebe at padabog na umupo nakakunot ang noo nila habang nakatingin sa'kin. Sana alam nila ang ginawa nila sa 'kin kagabi. Pinicturan ko muna ang pinakbet na madaming kalabasa at kumain nang hinde sila pinapansin."May problema ba, Minx?" Phoebe suddenly asked, her face held worry while looking at me
Nagising ako sa sobrang sakit ng katawan ko, napatingin ako sa paligid ko, tulog sina Olivia, Savannah, at Phoebe sa sofa habang nakaupo. I finally awake, huh? Muli akong napatingin sa gilid ko, unti-unting tumaas ang kilay ko sa nakita ko. Bakit 'to nandito?"What is he doing here?"Nagulat ako ng dumilat s'ya at nagkusot ng mata, walang emosyon kong tiningnan ang pag kusot ng mata n'ya. He looks like a child doing it. "G-gising ka na pala?!" Natutuwang saad n'ya pero patuloy pa rin ang pagkusot n'ya sa mata nya. I snorted sarcastically. Is he an idiot? "Honestly, I'm sleeping. I'm just a shadow of Meggay." Nagulat ako ng tumayo s'ya at niyakap ako, napakurap kurap ako habang yakap n'ya ako ng mahigpit. It was the first time that a man hug me without my consent."May masakit pa ba sa'yo?!" Hindi pa rin ako makasagot dahil hindi pa rin ako maka-get over sa yakap n'ya, why would he hug me? It was as if he's worried to me."Dalawang linggo kang tulog!" asik n'ya kaya nanlaki ang mga
I scratch my head while looking at the Annoying person in this room. He's getting to my nerves as the day passes. "Ano ba!? I can eat by my own, Patricio!" I hissed at him. He just laughed while holding the two grapes in his hands. "Ni ncan neat nby nmy nown!""How dare you to mocked me again!?""Ikaw kakapunta ko lang dito tapos ang sungit mo," he said while looking at me with sadness. Really? This guy!"Ah, kakadating mo lang, eh, limang oras ka na ditong bampira ka!""Ayaw mo ba akong kasama?" nakangusong tanong n'ya kaya umiling ako. Hindi naman sa ayaw kong kasama s'ya pero nakakainis na talaga s'ya."Eh, sino ba may sabi sayong subuan mo ako, Patricio, ha!?" "Hindi nga ayaw mo talaga akong kasama?" "'Wag mo kasi akong subuan.""Ayaw mo talaga akong kasama?" he asked again. Bakit ba ang kulit ng lalaking 'to?! Tanong ng tanong ng kakaibang tanong. Pinikit ko ang mga mata ko at muling binuksan 'yon."Gusto ko, okay? I want to be with you, okay?!" asik ko, nakita ko s'yang napa
Napaigtad ako sa lakas ng katok sa pintuan kaya napatingin ako sa orasan ko. "Aba, Meggay! Gumising ka na wala ka na sa hospital, aba 7:30 first subject natin!" sigaw ni Savannah kaya napakamot ako ng ulo at padabog tumayo mula sa higaan. Gusto ko pa matulog kaso may pasok."Oo na maliligo na ako!" Tumayo ako at pumunta sa closet para kumuha ng mga damit at pumasok sa banyo para maligo. Nang makaligo ay lumapit ako sa vanity table ko at nag suklay, blinower ko rin ang buhok ko; hinayaan kong bumagsak ang mahaba at wavy kong buhok, I put powder and liptint pagkatapos ay kinuha ko ang bag ko at bumaba."Jusko senorita ala-siete na! Aba'y porket malapit ang eskwelahan natin dito ay kailangan mong matulog ng sobrang tagal!" asik ni Savannah kaya tinakpan ko ang tenga ko at ininis s'ya . Akala mo naman kung speaker s'ya nung past life, e. Ang ingay ingay. Umupo na ako at kumuha lang ng Toasted Bread para kainin."Eto na chocolate milk mo, Minx," Napabaling ang atensyon ko sa mug at kinuh
Matagal kong tinitigan ang mga ginagawa nina Savannah at Calvin, para silang magkakilala ng sobrang tagal kung mag usap at akala mo Madam si Savannah kung kausapin niya si Calvin at utos utusan.Bakit napakaseryoso naman ni Savannah? Hindi ganyan si Savannah, si Savannah hindi siya naging seryoso kahit kailan. Paano ko aalamin ang lahat kung hindi ko alam kung saan ako magsisimula?"Pumpkin," nagising ang diwa ko at napalingon, nasubsob ako sa dibdib ni Patricio kaya inis akong lumayo."What?!" "Sorry na nagseselos ako kay Calvin eh," nakangusong wika niya sa akin kaya umirap ako at bakit s'ya magseselos sa taong kakakilala ko lang? "Anong ka-selos selos sa taong hindi ko pa masyadong kilala?" "Kaya nga sorry, Pumpkin, 'di ba?" Nakangiting tanong niya kaya nagkibit balikat ako. Kanina nilambing ko siya pero wala effect! First time ko manuyo tapos ini-snob ako?"Walang sorry sorry dito.""Date tayo babawi ako, promise!""Ano naman klaseng date 'yon?" malumanay na tanong ko. Ano ba