Pagsapit ng hapon, umupo siya sa hardin na malalim ang iniisip. Hindi niya mawari kung ano ang mangyayari sa kanya sa hinaharap. Matapos mag-isip ng matagal, wala pa rin siyang nakuhang solusyon. Lalo siyang nakakaramdam ng lungkot, kaya nagdesisyon siyang maglakad-lakad muna sa paligid. Maya ma
Nalaman ni Maureen na may mga nag-cancel nga ng order sa Byreen, at abala si Ruby sa pag-aasikaso ng mga cancelations kaya baka marami talaga siyang ginagawa. Malungkot siyang nagsalita, "Siguro sobrang busy ka ngayon. Pasensya na at inimbitahan pa kita sa afternoon tea kahit alam kong abala ka."
Ang pula na nagyeyelong likido at mga yelo ay sumaboy sa puting balahibong amerikana ni Colleen. Dahil malamig, may mga piraso ng yelo pa na pumasok sa kanyang leeg, na nagdulot sa kanya ng matinding ginaw at paghahabol ng hininga. Agad niyang inalis ang mga iyon sa loob ng kanyang kasuotan. "Ano'
Pinalitan niya ang pagtawag kay Emie mula sa "Madam Acosta" patungong "ikaw." Dahil sa matinding pagkadismaya, sa nakaraan, marahil ay nakakaramdam siya ng pagkakasala kay Emie, pero dahil paulit-ulit siyang nasaktan nito, hindi na siya nagmamalasakit pa. Dahil tiyak na magkaaway na ang dalawang
Napasimangot si Emie sa sinabi ni Benedict, "Wala na palang silbi ang aking salita sa iyo ngayon? paano mo ako naaatim na ganituhin?" naghihimutok niyang tanong. "Madam, sumusunod lang kami sa mga utos, bakit kailangan mo kaming ipahiya." Maingat na sinabi ni Benedict sa matanda, pagkatapos ay tumi
Nabubuhay siya sa bahay na para bang isang robot, at naranasan na niya ang lahat ng paghihirap dulot ng pangungulila at pagsisisi. Hindi niya papayagan na iwan siya ni Maureen muli. Ngunit para kay Maureen, ang mga salitang iyon ay tila isang uri ng pagkakulong. Ang kanyang katawan ay tumigas sa lu
Nang muling tumawag si Brix kay Maureen, nakaupo ito sa bakuran, tulala. "Maureen, napag-isipan mo na ba nang mabuti ang sinasabi ko sayo?" tanong ni Brix dahil hindi tumutugon ang babae sa kabilang linya. Tumingala si Maureen sa madilim na kalangitan na parang uulan, at dahan-dahang sumagot ng "u
Yumakap ito sa kanya, ang malaking palad nito ay dumaan sa baywang ni ya at humantong sa kanyang tiyan, marahang hinahaplos iyon. "Hindi ka makatulog dahil sa sakit?" Hindi siya naglakas-loob na pumiglas at sumiksik na lamang sa mga bisig nito, bahagyang naninigas habang sinasabi, "Ayos lang ako, n
"Ano nga ulit ‘yung gusto mong sabihin sa akin kagabi?" tanong ni Shawn na may malamig na ekspresyon. Bubuka pa lang ang bibig ni Ruby nang biglang tumunog ang cellphone ni Shawn. Kaya sinabi niya, "Sagutin mo muna ang tawag mo." "Sige." Sinagot ni Shawn ang telepono. Tumayo silang dalawa sa hal
Parang naramdaman ni Ruby na may nakatingin sa kanya, pero sobrang bigat ng kanyang talukap ng mata at hindi niya ito maimulat. KINABUKASAN, nagising siya dahil sa ingay ng tagalinis. Pagkasilay ng araw, nagsimula na itong maglinis sa loob ng ward. Dahil sa kalampag ng mga gamit, hindi na siya ma
"Oo." Mahina siyang tumango. Ramdam pa rin ni Ruby iyon. Muling nagtanong si Shawn, "At pakiramdam mo ba parang may tamis sa puso mo? para kang kinikilig?" Totoo. Ganun nga ang nararamdaman niya. Hindi niya napigilang mapangiti at bahagyang umangat ang sulok ng kanyang mga labi. "Sa tingin ko, oo
Napakunot ang noo ni Ruby, saka nagtanong ng naguguluhan, "bakit gusto mong hipan ang mukha ko?" "Di ba sinabi mo iyon? Hipan ang sugat kapag masakit, para hindi na masyadong sumakit." Tiningnan siya ni Shawn, at hindi sigurado kung dahil ba iyon sa ilaw o sa ibang bagay, ngunit ang mga mata ng la
"Hindi, hindi na," mabilis na tumanggi si Ruby habang iwinawagayway ang kanyang kamay. "Ako na ang maglalagay. Doktor Zander, magtrabaho ka na lang. Medyo pagod na rin ako at gusto kong magpahinga nang maaga." "Sige, kung gano’n," sagot ni Zander, na iginalang ang kanyang desisyon. Lumabas ito ng s
Ngunit umiwas si Ruby. Sa sandaling iyon, biglang dumating si Zander, tumatakbo palapit. "Ruby, narinig kong nasaktan ka? Ayos ka lang ba?" Habang nagsasalita, yumuko siya at tiningnan ang sugat sa mukha nito. "Mukhang malala. Nakapagpatingin ka na ba sa doktor?" Lumapit si Zander, at biglang nak
Lumingon si Jhoanna sa kanyang kasamahan na may malamig na tingin. "Sa tingin mo ba, itinuturing talaga siyang kayamanan ni Kuya Shawn?" Bahagyang natakot ang kanyang kasamahan sa ekspresyon niya, pero itinuloy pa rin ang sasabihin. "Jhoanna, hindi ko sinasabi ito para manggulo. Pero sa tingin ko,
Itinaas ni Ruby ang kanyang mukha, at tiningnan ang lalaki sa mga mata, "Bakit? anong problema?" "Hindi maganda ang ekspresyon ng mukha mo. Anong problema? Masakit ba ang sugat mo? Para ka kasing galit." tugon ni Shawn sa kanya. "Hindi." Ayaw niyang magsalita. Kahit naman ipaliwanag niya dito, muk
Tiningnan ito ni Shawn pero hindi pa rin niya gustong ibaba si Ruby. Dahil doon, kusa nang nagsalita si Ruby. "Shawn, ibaba mo na ako." Pumikit sandali si Shawn, pinigilan ang emosyon sa kanyang mukha, bago sa wakas ay ibinaba si Ruby sa wheelchair. Lumapit si Jhoanna upang itulak ang wheelchair,