LOGINShare
Chapter 50
Last Updated:
2022-01-12 16:00:10"Sabay ito po 'yong isa kong na-paint ko na kumita po ako na mahigit 25 thousand," sabi ni Vici at saka pinakita niya sa amin at kay Nezoi 'yong painting niyang pinakamalaking nabenta niya.
"Wow! It's nice, ang ganda nito, gawan mo rin ako. Babayaran din kita," nakangiting sabi ni Nezoi at pumapalakpak-palakpak pa. "Alam mo 'yong Charcoal painting? Mayroon kasi akong ganoon na gusto kong ipa-paint sa 'yo," dagdag ni Nezoi.
Nanlaki naman ang mata ni Vici na alam niya ang ibig sabihin ni Nezoi. "Opo, Kuya Nezoi! Nagpra-practice na rin po ako no'n. Ito nga po 'yong mga attempts ko." Pinakita naman sa amin ngayon ni Vici 'yong gawa niyang 'yon, na wala naman akong idea sa mga ganoon. Nang makita ko na ay roon ko na lang naalala kung ano 'yon.
"Nice, ang gagaling ah!" malakas na hirit ni Nezoi at saka pinakita rin naman sa amin iyo
Related chapters
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 51
"Mas mahal pa rin kita," seryosong sabi ni Nezoi at awkward akong tumawa dahil sa tensyong nararamdaman ko at hindi na ako makahinga nang maayos dito. Hindi na alam ang gagawin ko dahil sa bilis at lakas ng tibok ng puso ko. Si Nezoi naman ay talagang seryosung-seryoso siya ngayon, hindi ko mapantayan 'yon. Samu't saring mga emosyon ang nararamdaman ko ngayon.Paano niyang nagagawang maging ganito na hindi siya kinakabahan? Sobrang smooth niya lang palagi. Sabay ako rito nangingisay na, nanginginig na ako dahil sa sobrang lakas ng impact at tensyong binibigay niya sa akin ngayon. Ngumiti na muna ako sa kanya para may kasagutan ako sa sinabi niya at natahimik na muna kami, at salamat nagkaroon na ako ng oras para makahinga nang maayos at makalma ang sarili ko.Nagpatuloy lang kaming kumain at nakatingin lang kami ngayon pareho sa city lights at rinig na rinig namin dito ang
Last Updated : 2022-01-13The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 52
"Attorney, mayroon pong nakabangga sa anak ko at wala pa siyang lisensya. Puwede po bang makasuhan ang nakabangga sa anak ko? Kasi nasa hospital po siya ngayon at hindi ko na po alam ang gagawin ko, hindi po sapat sa akin na ipagamot niya lang ang anak ko. Ang sakit-sakit bilang Ina," umiiyak na sabi sa akin ng isang Ginang. sumilay ang nag-aalalang mukha ko, at malungkot dahil sa nangyari sa kanila ngayon. Hinawakan ko siya sa likod niya't hinimas iyon para kumalma siya ngayon, nagtuluy-tuloy pa ang sinasabi niya at tumatango lang ako. Naiintindihan ko kung saan siya nanggagaling. As my pre-law course Psychology ay nakatulong din ito sa akin no'ng nagpra-practice ako ng law. May advantage talaga ang pre-law course ko na iyon dito. Kaya talagang may benefit din sa akin ang pinag-aralan kong sikolohiya. "Ito po ang tubig, tumahan po kayo't subukan niyo
Last Updated : 2022-01-14The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 53
"Tandaan mo ang pipiliin mo ngayong araw, dahil kung hindi..." Nilapag niya naman ngayon ang baril sa harap ng lamesa at doon na ako nanginig nang sobra, at nawawalan na ako ng pag-asa dahil dapat sa ngayon ay narito na ang tulong sa akin. Sinubukan ko ang sarili ko na maging kalmado sa harapan niya at kahit nanginginig na ang paa't kamay ko, pinagsama ko lang ang mga ito para makontrol ko at para hindi ito makitang nanginginig. "Idi-dismiss mo ang kaso ng anak ni Mr. Villocorte o kamatayan, at buhay ang iyong makukuha. Malapit na ang kasong 'yon, pag-isipan mo nang mabuti at mayroon ka na lang tatlong araw para magdesisyon bago magsimula 'yon." Tumayo naman na siya ngayon at saka tinanggal ang mask niya, ngumiti naman siya nang nakakaloko at kinilabutan ako sa ngiti niyang iyon. Iyong mukha niya rin na mas nakakadagdag ng takot kasama ng ngiti niyang iyon. Gusto
Last Updated : 2022-01-15The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 54
Panalo kami, nanalo ako. Ibang klaseng tuwa ang nararamdaman ko. Hindi ko maipaliwanag kung ano 'yon, basta sa ngayon ay samu't saring mga emosyon ang mga 'yon. Dahil sa nararamdman kong 'to ay napaiyak na lang ako habang papalabas ng korte. Si Irene naman ay nasa tabi ko lang at kino-comfort ako.Kasama na rin namin ngayon ang babaeng nangangalang Isareal, niyakap niya naman ako bigla at niyakap ko rin siya pabalik. Pareho kami ngayong humahagulgol dahil sa tuwa."Maraming salamat po sa inyo, Attorney. Madalang na lang po ang mga abogadong katulad niyo kaya malaki po ang pasasalamat ko sa inyo. Hinding-hindi ko po makakalimutan itong pagkakataon na ito sa inyo, maraming-maraming salamat po talaga." Lumakas pa ang hagulgol niya at ako naman ay tahimik lang akong umiiyak. Hinahayaan lang namin ang mga luha naming mahulog.Hindi
Last Updated : 2022-01-16The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 55
Nakapikit 'man ang mga mata ko ay parang gising na gising ang isipan ko. Binuksan ko nang dahan-dahan ang mga mata ko, nagsimula na rin ulit akong makarinig at nakita ko ang ilaw na sunud-sunod na nagdadaan ang mga ito. Naramdaman ko rin na nakahiga ako sa isang malambot na bagay, kinapa ko nang mahina ang paligid ko at nasigurado kong stretcher nga ito. May naririnig ako na mga umiiyak, tinatawag ang pangalan ko. Nage-echo ang lahat ng iyon sa akin. Naririnig ko ang pagtawag sa akin ng kambal, ng mga kaibigan ko na sila Constraire, si Irene at si Ranguel, at iba ko pang kasamahan na abogado. Rinig na rinig ko ang mga boses at ang mga hagulgol nila. Biglang pumasok sa isip ko ang mga magagandang nangyari sa amin, ang mga bagay na pinagsamahan naming lahat na hinding-hindi ko makakalimutan. Si Irene na nariyan na sa akin sa pagtulong sa akin sa kolehiyo, naging mat
Last Updated : 2022-01-17The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 56
Matapos no'ng pangyayari na 'yon ay naging itim na muli sa akin ang lahat, bumalik ulit ang ilaw kanina na sinusundan ko at parang hinigop ako nitong muli. Malayo na naman ulit ito at muli akong sumubok na sundan ito kahit na baka mamaya ay palayo na naman ito nang palayo sa akin. Pero ngayon ay nasa kalagitnaan na ako papunta sa ilaw na 'yon na ibig sabihin na hindi na ito lumalayo sa akin.Kahit na parang buong araw ay naglalakad na ako para lang mapuntahan 'yon ay ngayon ay malapit na malapit na ako rito, parang isa itong pagsubok sa akin. Hindi ko alam kung bakit kailangan kong pagdaanin ito. Pero ayon ang naramdaman kailangan kong gawin, ayon ang dapat kong gawin mula sa sinasabi ng puso ko.Huminga na muna ako nang malalim at mayroon pang hagdanan para matunton ang liwanag na ito. Nasa harapan ko na ngayon ang puting liwanag na ito, dahan-dahan kong nilapit ang kamay
Last Updated : 2022-01-17The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 57
Dahan-dahan ko pang hinawakan ang sarili ko, dahan-dahan ko ring tinignan ang bawat parte ng katawan ko. Nahihirapan pa akong gumalaw-galaw dahil ramdam na ramdam ko ang kirot mula sa operasyon ko. Ngayon ay hindi pa ring makapaniwala ang mga kasama ko dahil sa nakikita nila ngayong itong mulat na mulat na, humihinga na, buhay na buhay, at narito na ako. Nagsisisigaw pa ako sa isip ko dahil ngayong nakabalik ako rito, narito na ako. Naramdaman ko kaagad ang mga yakapan sa akin ng mga tao rito at saka sila nag-iyakan ngayon. Niyakap ko rin naman sila at saka na ring magsimulang magsihulog ang mga luha ko dahil sa nangyari sa akin ngayon. Buhay ako. Nagkagulo pa sila at patuloy na tinatawag ang pangalan ko. Iyak sila nang iyak at walang tigil lang silang nagsasalita na hindi ko naman maintindihan. Umabot pa kami ng ilang oras dahil doon at nar
Last Updated : 2022-01-18The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 58
Habang nagpapahinga ako ay saka ko na simulang aralin ang kaso ni Nezoi, naghanap na rin ako ng maaaring loopholes. Hindi naman talaga siya nakapagbigay ng maling medical treatment, lahat ay scripted. Lahat ng iyon ay palabas lang, parang ito ang isa sa paghihiganti nila sa akin. Ang mga Villocarte na naman ulit ito. Alam na alam ko na ang galawan nila. Saulung-saulo ko na. Hindi nagkasala si Nezoi kaya confident akong tanggapin pa lalo ang kaso niya. Sinabi naman lahat ni Nezoi sa akin ang lahat na nangyari. Mayroon atang nahalong chemical sa isa sa mga pinaggamitan niyang equipment o kung sa isang syringe, hindi pa kami sigurado kung ano at saan iyon. Pinakuha ko na rin ang mga footage ng CCTV dito pero lahat ay naging burado, gusto ko lang malaman kung sino ang gumawa no'n. Doon pa lang ay kaduda-duda na kaagad. Halatang mayroon ang nagkontrol doon. Nagreklamo
Last Updated : 2022-01-19
Latest chapter
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (4th Part of 4)
I did everything I have to do in the operating room, saving a patient from a family someone who has a severe situation. After a long operation, we have successfully saved him. I get out of the room and I talked to the family and I smiled at them as I say that we saved their father. They lend their gratitude and I just smiled at them, they are now at once, home. So am I. I went to my office and I get all of my things, after that, I went to the front desk because I'm about to go home. "I am Surgeon Emperor Nezoi Palmadez, and I'm on leave." Lumipas ang mga buwan, naging sobrang busy na rin namin ni Themis. Hinahanda na namin ang magiging kasal namin. Sinigurado naming pareho na maging engrande ito, dahil sa napakaraming nangyari sa buhay at pagmamahalan naming dalawa. Alam namin na deserved namin ito. &nbs
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (3rd Part of 4)
"It's fine, you don't have to worry about it. Go chase your dream," I sincerely said to her. Wala na sa isip ko na maglabas ako ng pera ko sa kanya at siguradung-sigurado na rin naman na ako sa kanya. Palagi akong suportado sa kahit na saan siya. Kahit saan pa iyan, basta magiging masaya siya kahit saan dahil doon din ako. A year passed and I became super busy. Wala na rin akong masyadong oras para kay Themis, nag-aalala na rin ako minsan. Pero alam ko naman na hindi ganoon kababaw ang relasyon namin, we're both busy into our dreams. It was my clerkship and I'm in my psychiatric, medyo nakakatakot pero may mga kasama naman ako. "What do you think is our patient problem? and the outcome of the test?" tanong ng Senior namin, natapos naming kausapin ang isang pasyente. "It is not Schizophrenia at all, then the exam results that i
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (2nd Part of 4)
Oo, aaminin ko naman, eh. Ang bob*, na ang t*nga ko, na wala akong puso, lahat-lahat na. Ngayon ko lang na-realized ang lahat sa akin. Ang dami kong nagawang mali, ang dami kong nagawang hindi maganda, at nasaktan ko pa ang babaeng alam ko namang mahal na mahal ko. Pero natakot lang din kasi ako.Natakot ako baka iwan niya lang din naman ako at masyado pa kaming bata, masyadong pang maaga para sa aming dalawa. Hindi pa namin ito oras, kaya ginawa ko ang mga bagay na sobra-sobra na pala. Hindi ko 'man lang napansin. Napahilamos ako ng mukha ko.Ang bob* ko sobra!Wala na dapat pang kahit anong excuse na ginawa ko sa kanya. Niloko ko siya. The blame is on me. Now I should accept my fate. Iyong taong nariyan 'yong panahon na kailangan ko ng kakampi ay wala na, 'yong taong naniniwala sa akin kahit na sa tingin ko ay hindi ko na kaya, at 'yong
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Epilogue (1st Part of 4)
"Hi! My name is Themis." Napakamot naman ako sa ulo ko dahil sino ba ito? Kakauwi lang ni Dorothy mula sa school at may mga kaibigan kaagad siyang dala-dala rito, at ngayong mayroong nagpapakilala sa aking kaklase niya. But I have to be nice, she's our visitor after all. "Hey, Themis. I am Nezoi," I simply introduced myself, trying so hard not to get sarcastic. "Nezoi... nice name, but it would be nicer if I call you to mine?" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya, ang tapang niya ah. Kakakilala lang namin ganito na siya? Ang bata niya pa. "Char! Babanat lang eh!" Tumawa naman siya dahil sa itsura kong hindi makapaniwala sa inaasta niya. "Landi mo," tanging nasabi ko at saka umalis sa harapan niya. Tumawa naman siya nang malakas habang papaalis ako, weird. Bakit kasi ganoon siya? Lumipa
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 63
In a snap, I did everything in the court defending someone who is actually innocent. After a long discussion and argument, and to everything I said to the Judge, I smiled. I face the crowd with confidence and I gave them my sweetest smile and turned my back. "It is I Attorney Themis Lex Pravitel, and I rest my case." Lumipas muli ang buwan at umabot na ito sa taon, sobrang naging busy talaga kami ni Nezoi. Matapos ang event ni Tito ay mas naging motivated akong magpatuloy, at talaga nga namang oo nakakapagod, pero tuloy lang sa buhay. Para sa pangarap, sa gusto natin maging, para sa sarili, at lalo na para sa kinabukasan. Kaya rin naman pala naging espesyal iyong event na iyon, dahil si Nezoi ay tinanong ako kung puwede ko na ba siyang maging official boyfriend. Tinatanong pa ba 'yon? Nag-oo naman ako kaagad. Natawa p
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 62
Natapos ang araw na isa sa mga araw na hinding-hindi ko makakalimutan, lahat kaming na naroon ay hinding-hindi namin iyon makakalimutan. Ang bilis ng araw, at ng panahon. Lumipas na ang halos limang buwan at ito magka-text kami ni Nezoi at saglit niyang pahinga at ako naman ay wala na ganoong ginagawa. Habang naiisip ko ang mga nagdaang araw ay hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sa akin o sa amin sa buhay ko. Naging tuluy-tuloy ang pagda-date namin ni Nezoi at palagi niya akong dinadala sa iba't iba lugar, kainan, at marami pa kaming ginawa na talagang nasisimulan na naming i-fulfill ang mga pangakong hindi namin nagawa noon. Habang kausap ko sa telepono si Nezoi ay hindi ko maiwasan na mapalipad ang aking isipan dahil sa loob lang ng limang buwan ay marami na kaagad talaga ang mga nangyari. Nakapagtayo na ako ng business ko na coffee shop, at nakahan
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 61
"Hmm..." Tinanggal ko pa ang mukha ni Nezoi sa mukha ko dahil paulit-ulit niya na akong hinahalik-halikan, ginigising ako. Inaantok pa ako at tinatamad din akong tumayo. Kanina niya pa ginagawa iyong paghalik sa aking mukha kung saan-saan, pero gusto ko rin naman. Nag-iinarte lang talaga ako, pero mas nangibabaw ang antok ko ngayon kaya huwag siyang mangulit kung hindi ay makakasapak ako. "Come on, baby... kumakain na sila sa baba at tayo na lang 'yong hinihintay nila. Baka ano pa isipin nila? Hindi ba ayaw mo naman 'yon? Pero okay lang din na rito muna tayo para mayakap at makasama pa kita." Humiga siya ulit at niyakap niya ako mula sa likod. Nilalambing niya oa ako. Hindi ko na pinansin iyon at nagpatuloy pa rin ako sa pagtulog ko. Habang yakap-yakap ako ni Nezoi ay hindi niya na ako ginulo pa at nakatulog na ata kami pareho ngayon. Dahil hindi niya na ako kinul
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 60
Nagpatuloy ang kasiyahan namin at talagang ginawa na rin namin itong araw na ito na hindi makakalimutan na talagang naglasing ang lahat. Ito na rin ang way namin para makalimutan ang mga nangyari nitong nakaraang mga araw. Nagkaroon pa ng mga nakakatang*ng pinagsasabi sila Stamim tungkol sa pag-ibig, pero kung makapag-flex si Constraire no'ng kanila ay wagas. Si Stamim naman ay sobra pa sa sobra dahil sa sawi nitong mga naging karelasyon.Si Dorothy naman ay nakakayanan niya na rin. Kinakaya niya na ang pang-araw-araw na pagsubok sa kanya at iyong sessions niya sa isang psychiatrist ay nagiging maayos na ulit ang lagay niya. Ako? Ito katabi si Nezoi at hanggang ngayon ay hindi pa rin tumitigil sa kakainom niya, mukhang naging minsan na lang din sa kanya ang ganito kaya hinahayaan ko lang siyang i-enjoy ang pagkakataon na ito."Buti pa si Themis, nasa harapan niya na
The Scale of Life and Death (Profession Series #2) Chapter 59
Natapos na ang hatol sa parehong partido at napatunayan ko na walang kinalaman si Nezoi sa lahat ng nirereklamo ng pamilyang ito. Tinanong ko pa nang tinanong kung sino ang nag-utos at sino ang nasa likod ng lahat ng ito pero hindi naman nila ito sinasagot, at palagi lang nilang sinasabi na wala. Nagde-deny pa rin sila kung sino at palagi nilang sinasabi na wala silang alam tungkol sa mga binabato kong mga tanong sa kanila. Talagang pinagtatakpan nila nang matindi, malaki siguro ang binayad sa kanila ng ga Villocarte. Hindi ko na ito pinilit pa dahil wala na rin naman na akong magagawa pa kung ganoon naman pala ang sasabihin nila. Sinasayang ko lang ang oras ko, nakulong ang manyak at iyong mga kasamahan nila. Nilahad ko rin ang naging sitwasyon nila sa akin, naging sobra-sobra ang babayaran nila at matagal din ang pagkakakulong. Deserved naman nila 'yon. Dapat lang.
