Chapter 25

“Yes po, Madame. H-Hindi ni’yo po ba alam?” tanong niya. She was a bit shocked that I did not know about that.

I sighed. Guiltiness filled me. I didn’t even think about that. “What does he do on his birthday?”

She sadly smiled. “Wala po talaga siyang ginagawa tuwing kaarawan niya. Nasa loob lang po siya ng kuwarto na ‘yon buong araw. Doon lang po siya nagpapahinga. Hindi ko nga po alam kung bakit tuwing kaarawan niya ay naroon siya. May mga araw naman po na umaalis siya pero bumabalik din po siya agad,” she paused, thinking about something.

“Is he not spending his days with his friends?” I asked.

“Hindi po. May isang beses po na pinuntahan siya ng mga kaibigan niyang galing pang ibang bansa at nagtungo dito para sa kaniya pero hindi niya po pinapasok. Ang sabi niya ay may pupuntahan daw po siyang importante.”

“Really? Ano naman ang pinuntahan niya para gawin ‘yon sa mga kaibigan niya?”

“Ang natatandaan ko po ay sinabi niyang may pupuntahan po siyang… graduation?” she said, unsure