Chapter 5: A helping hand and a monster.

KATANA.

Hindi ko na napansin kung nasaang parte na ako ng perya. Pero ang unang pumasok sa isip ko ay ang tumakbo patungo sa parking lot sa pag-aasam na naroon sina Kuya at hinihintay ako. 

On my way there, I saw long metal pipes on the ground— probably some parts of one of the unavailable rides. I didn't know what has gotten into me but I picked two of the pipes and continued running. Minsan pa akong napapalingon sa likod ko but whenever I do, halos bumigay ang mga tuhod ko sa tuwing nakikita ko ang mga mapupulang mata ng mga taong humahabol sa amin. 

Saka ko lang din napansin na marami ring mga sugat ang mga humahabol sa amin. Puno sila ng mga dugo at parang bali-bali na ang mga buto. It was as if... they were zombies...

No... 

That can't be...

I shrugged the thoughts off my head and continued running. Nang marating ko ang parking lot, naiiyak akong nagpa-ikot-ikot sa pwesto ko para hanapin sina Kuya. 

"KATANA! SA VAN! PUMASOK KA SA VAN!" 

Napalingon ako sa likod ko ng marinig ang boses ni Kuya. Mabilis na nagbagsakan ang mga luha ko nang matanaw silang tatlo nina Neil at Jerome na tumatakbo papalapit sa akin. 

Hinanap ko ang van na sinasabi ni Kuya at natagpuan sina Belle na pumapasok na roon. Walang salita akong nagpatuloy sa pagtakbo papunta sa kanila kahit halos sumabog na ang dibdib ko sa sobrang kaba at takot. 

Belle waved her hand to me, motioning me to run faster, which I did. Nang makapasok ako sa van, hinintay kong makapasok sina Kuya bago tuluyang naupo. 

"Kuya!" umiiyak kong sabi nang makapasok na sila at dali-dali siyang niyakap. "K-Kuya!" 

I felt his chest vibrated, probably because he was panting dahil sa bilis ng takbo niya kanina. "May masakit ba sa 'yo?!" kinakabahan niyang sabi at sapilitan akong pinakalas sa yakap. He checked my whole body, looking for a wound or bruise. When he found none, muli niya akong hinigit para yakapin. 

"K-Kuya..." umiiyak ko pa ring bulong bago tuluyang kumalas. Pinagmasdan ko ang buong van at nakahinga ako ng maluwag ng makita ang mga pamilyar na mukha. Puno rin ang mga upuan kaya nasiguro kong kumpleto kami. 

"Everyone okay?!" rinig kong sigaw ni Sandra mula sa driver's seat. Nang wala siyang matanggap na sagot, sinimulan niya nang paandarin ang van. 

Muli kong ibinaling sa labas ang mga lumuluha kong mata. Doon ay napakaraming tao ang tumatakbo ang sumalubong sa paningin ko. Gustuhin ko mang tulungan silang mailayo sa mga tila ba halimaw na humahabol sa kanila, hindi ko magawa dahil hindi ko alam kung paano. 

I was about to look away when someone suddenly caught my attention. 

My eyes widened. Pakiramdam ko, huminto ang paggalaw ng lahat. 

"STOP THE CAR!" malakas kong sigaw, dahilan para pagtinginan nila akong lahat. "Stop the car, Sandra!" sigaw ko sa kanya nang titigan niya lang ako. 

Dahil siguro sa panic na nasa mukha ko, mabilis niyang inihinto ang sasakyan. As soon as the car's engine stopped, mabilis akong bumaba sa sasakyan bitbit ang napulot kong bakal at tumakbo papunta sa gawi ni Jeran. 

"Dude, what the hell?!" sigaw ko at minanmanan ang paligid. Mabuti at wala pa gaanong halimaw ang nakakalapit sa gawi namin dahil pakiramdam ko, maninigas lang ako sa kinatatayuan ko dahil sa takot at kaba! 

Jeran glanced at me with a surprise looked. Simula nang magkakilala kami, parang ngayon niya lang ako tinitigan sa mga mata ko. Simula kasi noon, sa tuwing magtatama ang mga mata namin ay mabilis siyang mag-iiwas. Now, I can't believe I could still be amaze by his hazel brown eyes. 

Seriously, Katana?! In the midst of this chaos?! 

Jeran looked away, at muling inalalayan ang buntis na babae. 

Wait, what?! 

Muli akong napalingon sa buntis na babae. Iyon pala ang dahilan kung bakit nagpaiwan si Jeran! 

"Guys! Hurry! Pumasok na kayo rito! Iwan niyo na ang babaeng 'yan!" 

Napalingon ako kay Ynah ng sumigaw siya mula sa van. Mabilis na nag-init ang ulo ko at malakas ma sumigaw pabali. "Nababaliw ka na ba?!" galit kong sigaw at pinanlisikan siya ng mga mata. 

"Hurry up!" muli nilang sigaw mula sa van. 

"Shut the fuck up— shit!" Naputol ang dapat sanang sasabihin ko ng may kabigla na lang natumbang babae sa paanan namin ni Jeran. Dahil sa gulat, mabilis akong napaatras at pinakatitigan ang babae. 

Saka ko lang din napansin na may nakadagan pala sa kanya! The monster also has a bloodshot eyes at parang luluwa ang mga mata ko dahil sa gulat. 

"Tulungan niyo 'ko!" sigaw ng babae at inabot ang paa ko. Pero hindi na ako nakagalaw pa para tulungan siya dahil muli akong ginulat ng halimaw. 

Just like what I saw in movies, the monster was like a hungry predator. And without even blinking, the monster dug his bloody teeth onto the woman's neck. 

My eyes widened even more that it already was earlier, and the grip of the woman on my feet tightened. 

Hindi ko alam kung tutulungan ko ba siya o ano, pero anong unang pumasok sa isip ko ay alising ang halimaw na nakadagan sa kanya. 

With all my force, I swung the metal pipe hard and hit the monster's head. Tumilapon ang halimaw dahil doon. Kaya naman tinulungan ko ang babaeng nakadapa na tumayo. 

When I pulled her hand up, napansin kong may pagbabagong nangyayari sa kanya. 

Nagsisimula nang mamutla ang katawan niya. Because of that, some of her greenish veins was already evident. Nagsisimula na rin siyang mangisay at unti-unti, parang binawian ang katawan niya ng buhay. 

I froze on the my spot and it was as if my brain was shutdown. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Nanginginig na lang ang mga kamay ko habang nakatitig sa mga mata ng babae na unti-unti ng nagiging pula. 

The woman suddenly clenched her jaw, and stood up as if nothing happened. Nang makatayo siya sa harap ko, tinitigan niya ako ng matagal. Until suddenly, her face formed an aggressive expression and jumped on top of me. 

I didn't know what happened next, but I just found myself underneath the woman down in the cold, hard pavement.