Chapter 5

Abala ang lahat ng kawaksi ng Lolo' t lola ni Leslie sa koprahan ng umagang isinama siya ng kanyang pinsan na si Danilo. Inilibot siya nito sa buong koprahan at ipinakilala na rin sa mga tauhan nila.

"Magandang umaga ho." Ang bati niya sa lahat.

"Magandang umaga rin sa iyo Leslie, natatandaan mo pa ba kami? ako nga pala si Mang Isko ang namumuno sa mga manggagawa n'yo rito." bati sa kanya ng isang matandang lalaki na mas matanda lang siguro sa kanyang Mama.

“Pasensiya na ho mang isko kung hindi ko na po kayo makilala pero naaalala ko po ang pag babakasyon namin nila Mama at Papa rito nung bata pa ho ako.“ paumanhin niya sa mga taong nakakakilala sa kanya ngunit siya ay wala man lang matandaan sa mga ito.

“Ayos lang iyon iha, dahil bata ka pa naman noong huli kang pumunta rito.“ wika naman ni Mang isko na nauunawaan siya.

“Mawalang galang na Danilo maaari mo bang liwanagin sa amin ang napapabalitang ikakasal si Maam Leslie na iyong pinsan sa apo ni Don Menandro?" tanong ni Mang isko.

"Oo nga naman Danilo, usap- usapan na sa buong bayan ang nalalapit na kasal ng pinsan mong si Maam Leslie at ng apo ni Don Menandro na si Maynard." sabat naman ng isang babae na nagpaawang ng labi ni Leslie at tingin sa pinsan dahil sa kanyang mga naririnig.

"Wala naman ho ako sa tamang posisyon upang pangunahan ang pinsan ko Mang isko." saad ni Danilo na ikinatango ng lahat.

"E di si Ma'am na lang ang sasagot sa tanong namin. Nandito ka na rin naman Ma'am Leslie di ba!." wika naman ng isa pa sa mga trabahador.

"Pasensiya na ho, ang masasabi ko lang ay wala pa naman pong opisyal na usapan sa nababalitaan ninyo." saad niya at nagbulungan na ang mga tao sa paligid niya kaya naman inaya na niya ang kuya Danilo niya na bumalik na ng bahay dahil na stress lamang sya sa lugar na yon.

Nakasakay na sa owner type jeep ni Danilo si Leslie at hinintay na lang ang pinsan na sundan siya dahil ayaw niyang manatili pa sa koprahan.

"Ayos ka lang Leslie?" tanong sa kanya ng pinsan ng makalapit na at makasakay na ng sasakyan dahil halata sa expression ng mukha niya ang pagkainis.

"Sorry.., kuya Danilo. Hindi ko napigilan ang sarili ko, alam kong kabastusan ang naging reaksyon ko sa harap ng mga tao sa koprahan kanina pero naiinis ako sa aking narinig na buong bayan ay alam na ang tungkol sa kasal.

"Kuya Danilo, magagalit ka ba sa akin kung hindi ako magpapakasal kay Maynard? may bahay naman ako sa manila, may ipon naman ako kahit konti, may trabaho naman ako pwede pa naman kayo magsimula nila lola sa manila na kasama ako." wika niya sa kanyang pinsan na seryoso namang nakikinig sa kanya.

"Leslie, naiintindihan ka namin nila lolo kung ayaw mo talagang makasal kay Maynard. Kilala ko ang lalaking yon na ganid sa pera parang maamong tupa sa harap ng lolo niya kay Don Menandro pero gago din yon kaya mag iingat ka sa kanya. Nakita at narinig ko rin ang pag uusap niyo kagabi." saad ni Danilo na nauunawaan siya at nahihimigan niya rin ng pag aalala para sa kanya.

"Mahina na si Lolo Arturo at hindi ko rin naman kaya pang ibangon ang koprahan. Kung mabibigyan ako ng pagkakataon pinsan gusto kong mag abroad. Tapos naman ako ng kursong Agriculture. Hndi ko lang maiwan iwan ang mga matatanda dahil malaki ang utang na loob ko kina lolo at lola. Kaya isinantabi ko na lamang ang pangarap ko. Alam mo namang bata pa lang ako ng maulila sa magulang at sila na ang tumayong mga magulang ko Leslie." dugtong pang wika ng kanyang pinsang si Danilo.

Nakaramdam siya ng awa para sa pinsan hindi man sila close alam niyang mabuting tao si Danilo.

"Paano pa ako makakatakas sa sitwasyon na ito kuya Danilo kung ipinamamalita na nila ang kasalang magaganap sa pagitan namin ni Maynard?" nag aalala niyang tanong rito.

"Sakyan mo na lang muna. Sigurado akong pinababantayan ka na ng apo ni Don Menandro dahil iisipin nun na baka nga tumakas ka pa." suhestiyon naman ng pinsan.

"Mamayang gabi na rin ang pamamanhikan nila sa bahay, pakitunguhan mo na muna ng maayos sina Don Menandro. Magtiwala ka sakin Leslie, tutulungan kita makatakas bago ang kasal hindi ko rin hahayaan na mapasakamay ka ng ganid na Maynard na yon! Ako na ang bahala kina lolo at lola kapag nailit na ang lupa at bahay pupwede naman na kami sa bahay mo sa Manila di ba? pero hindi ka pwede na magpakita agad kay Maynard kapag nakatakas ka. Alam nila ang tinitirahan mo don at hindi ka rin pwede sa Mama mo tumuloy dahil siguradong matutunton ka agad."

Wika pa ng kuya Danilo niya at naisip niyang tama ang pinsan dahil kung mananatili siya sa bahay niya at makikitira siya sa bahay ng mama niya ay madali nga siyang matutunton talaga.

"Sige kuya, alam ko na ang gagawin ko. Salamat kuya Danilo." nakangiti niyang sabi rito at ginulo ang buhok niya.

Samantalang sa Mansyon ng mga Alarcon ay ipinatawag ni Don Menandro si Maynard sa katulong.

"Senyorito, ipinapatawag ho kayo ni Don Menandro, saluhan nyo raw po siyang mag almusal sa garden." ang sabi ng katulong na hindi makatingin sa amo dahil nakatapis lang ito ng tuwalya sa bandang ibaba ng katawan na halatang bagong paligo nang buksan nito ang pintuan ng kanyang kwarto.

"Sige, susunod ako." tanging sagot ni Maynard at umalis na ang katulong.

Nagsuot siya ng damit at pinuntahan na ang Don sa garden.

"Ipinapatawag mo raw ako, anong pag uusapan natin Lo?" tanong ni Maynard paglapit pa lamang kay Don Menandro.

"Maupo ka at saluhan akong mag almusal iho." utos ng Don sa apo na agad namang tumalima.

" Tungkol sa pagpapakasal nyo ng apo ni Arturo. Gusto ko ang batang yon. may strong personality at mapagmahal na apo. Maynard gusto ko sanang maikasal kayo sa lalong madaling panahon, gusto ko ng magkaapo sa iyo. Bago ako mawala alam kong may magdadala pa rin ng apelyidong Atienza sa mga susunod na henerasyon." saad ng matandang Don.

"Lo, kung apo lang ang gusto mo pwede kitang bigyan ng hindi ko naman kailangang maikasal pa sa apo ni lolo Arturo. Oo maganda siya at kaakit- akit pero ramdam ko ang hindi niya pagkagusto sa akin." wika naman ni Maynard sa abuelo.

"Pinag-usapan na natin ito apo, ayokong magkaroon ka ng anak na bastardo. Lahat ng pwede kong ipamana sayo ay ibibigay ko na lamang sa charity at sa mga tauhan ko kung ganon lang din ang mangyayare at gagawin mo. Kung bakit kase wala kang maipakilala sa aking matinong babae." ani pa ni Don Menandro.

"Kung ang apo ni Arturo ang iyong mapapangasawa at magiging ina ng mga apo ko sayo ay mapapanatag ako at makakasiguro na hindi pera ang magiging habol sayo. Hindi katulad ng iba na idini- date mo wala akong tiwala sa mga babae mo." ani pang muli ng lolo niya sa kanya.

"Kayo ang bahala, Lo." sunud- sunuran niyang sagot kay Don Menandro pero lihim siyang napapamura sa sinasabi ng matanda dahil alam niya kung sino ang tinutukoy nitong babae.

Si Elena ang kanyang kasintahan na nakilala niya sa beer house sa bayan alam niyang ipinabackground check ito ng kanyang lolo kaya inayawan at dahil dun ay gumagawa ng paraan ang matanda upang maikasal siya sa ibang babae na magugustuhan nito para sa kanya. At dahil ayaw niya mawalan ng mana ay naisip niyang bakit hindi na lang ang apo ni lolo Arturo ang pakasalan niya.

Alam niyang hindi makakatanggi ang mga itong maipakasal sa kanya ang apo nito dahil mahalaga sa matanda ang koprahan. Minsan na niyang nakita ang picture ng dalaga ng utusan siyang puntahan ang bahay ng mga Mercado kaya naisip niyang magagamit niya ang apo ni lolo Arturo sa pinaplano niya at alam niyang magugustuhan ni Don Menandro ang babae para sa kanya kapag sinabi niya sa lolo niya na ang apo ni lolo Arturo ang gusto niyang pakasalan. Dahil kilala niya ang lolo niya ay susundin na muna niya ang mga gusto ng Don at kapag naibigay na sa kanya ang mana ay hihiwalayan niya si Leslie at pakakasalan si Elena ang babaeng mahal niya.