Chapter 5

“Why are you here? I thought you didn’t want to meet me anymore?” His eyes are as sharp as knife while staring at me. I got lucky. Pinapanalangin ko pa lang na makita siya rito sa may park dahil hindi ko alam kung saan ang bahay nila at paano siya tatawagan.

“Ayan ba ang rason kung bakit hindi ka pumunta sa bahay kahit sinabi mo kagabi na pupunta ka?” pagtatanong ko sa kaniya pabalik. Napaigtad ang katawan ko dahil sa lamig ng simoy ng hangin na biglang umihip sa direksyon namin. I thought I forgot something while going out and now I remember it. Jacket. The moon is already near its peak, tulog na rin ang tao sa bahay ng lumabas ako.

I was also supposed to sleep, but I can’t get this off my head. Kailangan ko ng sabihin sa kaniya bago pa mahuli ang lahat. As a result, lumabas ako ng bahay ng pantulog lang ang suot ko, just a pair of pajamas, and it wasn’t thick enough to fight the freezing night breeze.

“Dapat hindi ka na lang lumabas,” aniya habang nakatingin sa akin.

“Don’t mind me.”

“I won’t. I don’t have anything to offer to you. Tanging t-shirt ko lang ang suot ko kaya kailangan mong sabihin na kung anong gusto mong sabihin or freeze to death here.”

Hindi siya nakatutulong, sa totoo lang. This cold-hearted guy seriously. Kailangan ba talagang diretsuhin niya ‘yon? At least pretend to be a gentleman ‘di ba! Pumikit ako nang mariin at huminga nang malalim para kalmahin sarili ko.

“Remember why you came out, Adri,” untag ko sa sarili ko ng ako lang ang nakaririnig. Nang masiguradong kalmado na ako saka ko minulat ang mata ko at inangat ang tingin sa kaniya.

“I’ll accept it. Let’s get married.”

He smirked, cruelly that brought shivers to the back of my head. Ani mo’y may malamig na dumikit doon sa lamig na naramdam ko matapos makita ang ngisi niya.

“What made you accept it?”

Hindi ko alam kung curious ba siya sa dahilan ko o may iba pa iyong dahilan dahil sa iba’t ibang emosyon na sumasayaw sa mata niya. Hindi ko iyon mapangalanan kahit doon lang ako nakatitig.

“I don’t want to see them succeed.” If flames can be seen through a person’s eyes, I bet they could see it in my eyes at the moment. Everything inside of me is burning. I don’t care if he finds my reason selfish, because I know me accepting it is in his favor. Gaya ng sabi ni tita, may silbi pa ako sa kaniya ngayon, kaya bakit ko pa patatagalin ang paghihirap namin?

Let’s finally start this selfish game.

“Sleep for now. We’ll talk about this with my grandfather first thing in the morning. I’ll go to you tomorrow as planned. You should be prepared. I hope a good cooperation with you, Mrs. De Levin.”

Agad akong umirap sa paraan ng pagtawag niya sa akin. “That sounds great.” I said with a hint of mockery towards him. Hindi naman halatang nag-eenjoy siya. Buti pa siya.

AFTER the talk, I slept peacefully than last night. Siguro dahil nabawasan ang problema ko—sa ngayon. Hindi ako naniniwalang mabubuhay ako ng tahimik ngayon na pumayag akong ikasal kay Killian. On the other hand, their fuming faces after I announced my marriage with him will surely be entertaining. Just by thinking about it, parang gusto ko ng bumaba at ipamukha sa kanila ‘yon.

Bumaba ako suot ang isa sa mga damit na nakahanda na sa kwarto ko. It was my first time wearing such high-end brand. Hindi ko masisikmura na bumili ng ganito, pero tingnan mo nga naman ang sitwasyon ko ngayon. I walked down the stairs gracefully and with poise.

Time for a lights, camera, action!

“What makes you come here so early, hijo? It must be about my niece, right? I am really sorry to make you wait this long. I have already told the maids to call her, but she isn’t still here. That girl must’ve been still snoring her ass off her bed. I apologize for her manners, she’s still new.”

Napatigil ako sa pagpapasok sa dining room at napairap ng malala habang pinapakinggan ang boses ni Tita Anissa. Anong tiwanag ng maids e gumising ako ng sarili ko. Ni isang katok wala akong narinig. What blatant lies, ni hindi man lang pumiyok boses niya habang nagsisinungaling sa harap ni Killian.

“I am sorry for my manners,” pagsingit ko nang hindi na humaba pa ang pagsasabi niya ng masasamang salita tungkol sa akin. “I haven’t been taught, but most all don’t you think that made should be punished?”

“Why?” There is a slight tremble in her voice. Nagulat siguro siya sa bigla kong pagsingit.

“Masyadong mahina ang boses niya. Why didn’t I heard anything when I woke up early to dress up for my fiancé? I remember it correctly that I don’t have any problem with my hearing so the problem lies with your maid. Shame on her.”

I glanced at Killian who had his side lips curled upward. Tinago niya ‘yon sa pagsipsip sa kape niya, pero halata pa rin ang tuwa sa mga mata niya dahil sa narinig. Namula naman ang pisngi ni tita habang masama ang titig sa akin. Nginitian ko lang siya nang matamis, kunwari’y hindi naiintindihan ang gusto niyang iparating. I suppressed my laugh deep inside me, I bet she’s already torturing me inside her mind. Ikaw ba naman ang mapahiya sa harap ni Killian e kulang na lang halikan niya ang dinadaanan ng lalaking ‘yon.

“I see. I must talk to her later.”

Tumango ako at bumaling kay Killian. “Tara na. Hindi ba sabi mo marami pa tayong gagawin ngayong araw?”

He coughed to clear his throat, then stood up on his seat. “I’ll take my fiancée for today, ma’am. I believe there won’t be any problem?” There was an underlying warning in his voice.

Walang ibang nagawa ang tita ko kung hindi ang tumango kahit mukhang nagtataka siya kung anong gagawin namin. She must’ve been trying to guess what is happening in her head by now or maybe she has already guessed it basing on how intense her stare is right now to me.

“C-Can I know what are you going to do today, hijo?” Pinigilan kong ipakita ang ngising namumuo sa labi ko sa paraan ng pagsasalita ni tita.

“Isn’t time to start the wedding plans? We don’t want to run this longer.” Ilang irap na ang nagawa ko sa loob-loob ko. Mas lalong tumindi ‘yon ng tumabi siya sa akin at nilagay ang kamay niya sa baywang ko. My aunt’s reaction is funny to watch, pero hindi matinding pagpipigil na ang ginawa ko para alisin ang kamay niya roon. Alam ko namang kasama ‘to sa pagpapanggap namin kaya wala akong ibang magagawa kung hindi ang hayaan na lang siya.

On the other note, kung may ibang makakakita nito paniguradong maiinggit sila ng todo. Lalo na kung sa entertainment industry ka nagtatrabaho. Sobrang matunog ang pangalan niya roon at ayoko mang sabihin ito pero ang gwapo niya talaga. Inangat ko ang tingin ko sa kaniya ang tumango. Tama, ang gwapo talaga na nakakainis na kasi parang wala akong ibang mapipintas sa isang ito.

“T-The wedding plans?!” Her voice raised, shocked about Killian’s choice of words.

“Yes, auntie. Our wedding. Isn’t that what is supposed to happen? Isn’t why I am here?” Nakangiti ako nang matamis sa kaniya habang binibigkas ‘yon. Patay malisya akong tumingin sa kaniya. She is fuming mad for sure.

“Y-You’re not wrong in that p-part.” Her trembling voice is a music to my ears. Kung hinayaan niya lang sana akong mamuhay ng tahimik dito, baka ngayon pa lang natigil na itong kahibangan na ‘to, pero hindi niya ‘yon ginawa.

I smiled at her. “Then, we’ll go now. See you later, auntie!” Hinila ko na palabas si Killian para matigil na ang usapan namin. Baka kung ano pang gawin ni tita kapag nagtagal kami roon. Saka lang ako nakahinga nang maluwag ng tumama ang preskong hangin sa mukha ko na naging dahilan para liparin ang buhok kong hindi ko na pinag-abalahan pang itali.

“We’ll use my car. May kalayuan ang bahay niyo sa bahay namin.”

Tumango ako saka binitiwan ang kamay niya at sumunod sa kaniya papunta sa kotse na nakaparada sa harapan ng bahay namin. Halata namang malayo iyon dahil kumpara sa bahay namin na medyo matatanaw mo mula sa park na nasa gitna, iyong kanila ay hindi talaga. Kaya nga kung iisipin, hindi ko alam kung bakit nasa park siya kagabi e malayo iyon sa bahay nila.

Naging tahimik ang buong byahe namin papunta sa bahay nila. Nalaglag ang panga ko ng matanawan iyon. Hindi ako pwedeng magkamali dahil sabi nga niya dalawa lang bahay dito. Binalingan ko siya ng tingin. Sigurado ba siyang hati talaga kami ng pamilya nila dito? Bakit mukhang mas nakakaangat sila. Napahinga na lang ako nang malalim. Buhay nga naman, why so unfair?

“Is there something wrong?”

“Nothing,” sagot ko habang umiiling kahit hindi sigurado kung kita niya ba o hindi. Hindi na nasundan ang tanong niya pagkatapos noon hanggang sa tumigil na kami sa harapan ng bahay nila.

“My whole family is waiting for you inside.” Chills run in my body. Mabubuhay naman siguro ako pagkatapos nito ‘di ba? Hindi naman siguro sila iyong mga pamilya na katulad sa mga teleserye ‘di ba? Maawa’t mahabag, ayokong matapunan ng tubig, masampal sa mukha ng pera o cheque o kung ano naman, o kaya naman mayurakan ang pagkatao ko. Ayusin nila sila naman ang may gusto nito hindi ako.

“Stop your imagination. They’re not that kind of people.” Nanlalaki ang matang tumingin ako sa kaniya. Seryoso ang tingin niya sa akin.

“H-How? Is it that obvious?” Tumango siya na ikinapula ng pisngi ko. Hinawakan ko ang pisngi ko habang nakaiwas ng tingin sa kaniya. Nakakahiya. Hindi ko naman sinasadya. Narinig ko ang pagbukas ng pintuan ng kotse kaya ganoon na rin ang ginawa ko. Maiinit pa rin ang pakiramdam ko sa pisngi ko habang papasok kami sa loob. Ano ‘to natural blush on? Gosh nakakahiya talaga.

“The two of you are finally here. We’ve been waiting for you!” Napatigil ako sa kinatatayuan ko ng biglang may yumakap sa akin nang mahigpit. Pasalamat na lang sa kamay ni Killian na umalalay sa likuran ko kaya hindi kami natumbang dalawa dahil sa tindi ng pwersa ng biglang pagyakap sa akin ng isang babae na hindi ko naman kilala.