Apologies for the very slow updates the past few months. Magsisimula na po ako ulit sa regular update nito dahil nakatapos na po ako ng isang story. Sana po ay patuloy ninyo na suportahan ang story na ito at ang mga ibang story ko pa kay GN. Thank you.
Galit. Ito lamang ang tangi na nararamdaman ni Elise para kay Harper Mercader. At lalo na nadaragdagan ang galit at poot niya sa babae na matagal na niya na itinuring na mortal na kaaway habang patuloy siya na naghihirap simula nang makabalik siya sa bansa. She had lost everything that she had worked so hard to achieve, all because of that bitch. At hindi niya matatanggap na ang buhay na pilit niya na inayos noon ay sisirain lamang din ng tao na ginamit niya para maabot ang mga pangarap niya. Hindi siya papayag na ang buhay na kinasadlakan niya ngayon ay ang buhay pa rin na pilit niya nang binago noon. Lahat ay ginawa niya upang may marating siya, pero sa isang iglap ay bumalik siya sa lusak na pilit niya rin na tinatakasan. And she hates this life so much. Hindi na siya sanay sa buhay ng isang mahirap. Nasanay na siya na mamuhay sa karangyaan at kasikatan, kaya naman hindi niya malaman ngayon kung paano muli na pupulutin ang kan’yang sarili at iaahon ang dignidad niya na niyurakan
"Tang-ina! Ano ang sinabi mo? Puta! Paano nangyari iyon? Bakit wala maski isa sa inyo ang nakaaalam o nakatunog man lamang na mangyayari ang mga ito?!" Galit na galit na sigaw ni Brent sa mga executives nila sa opisina. Alam niya na hindi tama ang mga salita na ginagamit niya sa ngayon, pero wala siyang pakialam dahil ang mahalaga sa kan'ya ay ang mailabas niya ang galit at inis niya. Nananatili na tahimik ang tatlong kaharap niya at ang lahat ay nakayuko lamang. Kahit sila ay walang masabi na rason at dahilan kung bakit nangyari ang mga nangyari maliban sa tangi na puno’t-dulo ng nararamdaman na galit ng kanilang amo: ang mga Ruiz. "Wala bang sasagot sa inyo?!" muli na bulyaw niya. "Ibinigay ko sa inyo ang trabaho na ito upang masiguro na pipirma sa atin ang mga Montes. Sinigurado ko nang pagkuha na lamang ng pirma niya ang gagawin ninyo, pero bakit bigla na lamang na sasabihin ninyo na umayaw na at pumirma ng kasunduan sa iba?!" Halos mapatid na ang litid niya sa kakasigaw dahil sa
"What?! Bakit? Sigurado ka ba? Kaya ba lagi mo ako na sinasama?" Sunod-sunod ang mga tanong na pinakawalan ko kay Evan dahil sa gulat sa mga sinabi niya. "Yes, I am sure, mi amore." Mabilis na sagot niya sa akin kasunod ang pagpulupot ng mga braso niya sa aking beywang at paggawad sa akin ng isang mapusok na halik, marahil upang pigilan ang mga nais ko pa na itanong. And he succeeded with that plan, because there is nothing that I can do but reciprocate the fiery kiss that he delivered. Isang halik lamang iyon pero nakalimutan ko na ang mga maraming tanong sa isipan ko. One kiss is all that I need to ignite the passion and lust that I have for him. "Evan, baby." Hindi maiwasan ang paglabas ng mga ungol sa akin. "Evan." "Fuck, mi amore, you’re making me hard again. In fact, it's very, very hard now." Malandi na bulong pa niya sa akin sa gitna ng mga halik. And I felt it. I felt his hardening erection, and it just makes me want it all the more, just as he wants it. "Do you feel it?"
Lahat ay napahinto sa kanilang ginagawa at napasulyap sa pagdating ng masungit na si Evan Ruiz sa kumpanya sa umaga na iyon. Everyone has been expecting him to arrive early today, and he did, of course, without a doubt, pero hindi ang pagpasok niya ng maaga ang rason sa pagkuha niya ng buong atensyon ng mga empleyado niya. He can easily get the attention of everyone whenever he enters the scene, but at this particular time, he got everyone's attention not because of how he carried himself but because of the person he was with. Bukod pa sa kasama niya ay bakas na bakas rin sa awra niya ang kasiyahan, kaya naman ang lahat ay hindi rin maiwasan na sundan sila ng tingin. Bakit nga ba hindi siya magiging masaya? Nakapulupot ang braso niya sa isang magandang babae na kilalang-kilala na ngayon ng lahat sa kumpanya nila. Ang kasama niya ay walang iba kung hindi si Harper Mercader, ang future wife ng panganay na Ruiz. Hindi rin naman ito ang unang beses na nakapunta rito ang magandang dilag,
"Evan Ruiz, kamusta ang buhay-buhay natin?" Napaangat ng kan’yang ulo si Evan buhat sa mga dokumento na kan’yang binabasa at pinipirmahan nang marinig ang boses na iyon. Naparolyo siya ng kan’yang mata at sambakol ang mukha na hinarap ang hindi kanais-nais na bisita niya sa araw na iyon. "What are you doing here?" Masungit na tanong niya pabalik sa bisita niya. "Kung iinisin mo lamang ako ay umalis ka na lang, Tof. Wala akong plano na makipagkulitan sa'yo ngayon." "Ang sungit-sungit mo na naman, Evan. Binisita lamang kita dahil matagal-tagal ka na rin na hindi nangungulit sa akin. Iyan ba ang nagagawa ng ilan linggo na pagtatrabaho ng syota mo rito sa kumpanya mo?" tanong pa muli ni Tofer. Halata ang pagka-irita kay Evan, ngunit balewala naman iyon sa kan'yang kaibigan dahil sanay na sanay na si Tof sa kasungitan niya. "Hanapin mo si Ever at siya ang guluhin mo. Wala akong oras para sa'yo dahil marami akong ginagawa." "Teka nga, nasaan ba si Harper nang mabawasan naman ang kasung
Natahimik si Evan sa sinabi na iyon ni Tof. He doesn't want to be as bad as this, but circumstances and events in his life force him to be. At gaya na lamang ng palagi niya na sinasabi sa kapatid niya, hindi maaari na mabuhay sa kabaitan lamang dahil marami ang manggagamit sa kanila. Iyon na iyon kasi ang nangyari sa mga magulang niya na masyado na naging mabait kaya ginamit lamang sila. Kaya naman wala na sa bokabularyo niya ang pagiging mabait. "Evan, ibalik mo na ang dating ikaw. Tama na ang ilan taon na nabuhay ka sa galit. Bring back the old Evan, the old you that is more capable of loving, dahil tiyak ako na mas mamahalin ni Harper ang dating ikaw kaysa sa Evan na nabubuhay sa galit at poot." Mahal niya si Harper, at kaibahan sa ipinapakita niya sa iba, kapag ang nobya na niya ang kasama at kaharap niya, kahit ayaw niya ay muli na nabubuhay ang dating siya. Ang puno ng pagmamahal at pag-iintindi na si Evan. Iyon nga rin ang dahilan kaya malimit niya na inuuna ang kapakanan ni H
I am terrified. Ito lamang ang emosyon na nararamdaman ko nang ibalita sa amin ni Ever ang nangyari kay Harper. Hindi ko alam kung ano ang dapat na maramdaman ko bukod sa pagkatakot. Gulong-gulo ako sa kung ano ang dapat na gawin ko dahil ang tangi na nasa isipan ko ay ang girlfriend ko at kung ano na ang lagay niya. Masyado na naging mabilis ang mga sumunod na pangyayari kaya hindi ko na nga rin alam kung saan nagpunta ang tarantadong si Brent, dahil sigurado ako na narinig niya ang nangyari kay Harp. Mabilis na rin kasi kami na umalis nina Ever at Tof sa opisina upang puntahan agad si Harper sa ospital. My mind is racing with all the negative thoughts that I can think of at this time. I don’t even want to make myself believe that everything is going to be alright when I haven't even seen her yet. Ayaw ko na mag-expect tapos ay ma-disappoint lamang sa huli. Si Ever na ang nagmaneho ng sasakyan namin, at laking pasasalamat ko rin na kasama ko sila ni Tof ngayon. Hindi ko na talaga a
Halos mabingi ako sa sinabi na iyon ni Doctor Manolo. Ang dami ng mga tanong na gumugulo sa isipan ko, pero ang pinakamatindi na tanong na mayro’n ako ay kung bakit ko kailangan na maging handa. Is she dying? Is Harper's situation so critical that she is dying? Bakit, ano ba talaga ang nangyari at ano ba talaga ang lagay niya? Nag-iinit lamang ang ulo ko lalo na at hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa babae na sobra-sobra ang pagmamahal ko. And once again, I am overwhelmed by my emotions and fear. Simula nang iwan kami ng doktor ay nakatulala pa rin ako at nakakuyom lamang ang kamao ko. Gusto ko na manakit, gusto ko na manisi, pero sino? Sino ang paglalabasan ko ng galit na kinikimkim ko ngayon? Hindi ko alam kung isa lamang ba na aksidente ito o sinadya talaga na saktan siya. At kung sinadya man ang nangyari na ito sa kan’ya, isa lamang ang naiisip ko na may dahilan at may pakana sa lahat ng ito. Ang mga Torres lamang, at iyon ay upang bigyan ako ng babala sa pagpapabagsak na gi