Patuloy lamang sa pagbabasa si Lily ng libro habang hinihintay ang paglabas ni Aikee ng room. Kasalukuyan syang nakaupo sa labas hawak hawak ang kaniyang mga modular books.“Grabe, ang dami rin pala nito,” bulong nya sa sarili at napapikit ng sandali.Kailangan nyang magsipag at gamitin ang mga libr
“Let’s go for lunch? Are you done na ba?”Ayan ang agad na tanong ni Kath kay Iza pagpasok pa lang nya ng office nila. May bitbit na laptop si Kath na agad nyang inilapag sa mesa nang makalapit sya sa pwesto nya. Pansin nya na hindi lumingon si Iza kaya naman tinignan nya ito. Busy sa pagbabasa.“Su
Hindi alam ni Iza kung anong mararamdaman. Naghalo halo na kasi sa kaniyang isipan ang mga possibilities na pwedeng mangyari. Kasalukuyan na sila ngayong na sa sasakyan ni Roman. Katulad ng mga nakaraang araw ay napatitig na naman si Iza sa labas ng bintana.Nagtext na rin sya kay Kath na mag-eearly
Abot tainga ang ngiti ni Rebecca habang nakaupo sa kaniyang malambot na sofa. Ang saya sa kaniyang mukha ay agad na makikita. Hawak ang isang baso sa kamay na may laman na red wine ay patuloy lamang syang napapailing sa mga nangyari.“That was hilarious,” natatawa nyang sabi sa manager nya na ngayon
Ang kaninang masayang si Rebecca ay binabalot na ngayon ng kaba. Hindi nya alam ang gagawin ngayon na narito na si Iza. Patuloy nyang naririnig ang lagabog sa gate at ang malakas na pagsigaw nito.“This is not her,” bulong ni Rebecca sa kaniyang sarili. “She’s weak! She’s scared. I know she’s scared
Dalawang araw na ang lumipas simula nang mangyari ang insidenteng nagpalabas sa init ng ulo ni Iza. Matapos ng insidenteng iyon ay mas lalong humigpit ang seguridad sa subdivision at sa school ni Aikee. Lalo na sa bahay nila Roman.Hindi nakakaalis sila Lily nang walang tatlong bodyguard. Maging sil
Medyo mahaba ang byahe papuntang Tanay. Nakahiga ngayon si Iza at natutulog ng mahimbing. Medyo napagod ito sa ginawa nila ni Roman. Si Roman naman ay naligo na rin ng saglit at kasalukuyang nag-aasikaso ng mga kakainin nila paggising ni Iza.Na sa bandang Marikina pa lang sila at kaunting byahe pa
Kagaya ng ipinangako ni Roman kay Iza ay huminto nga sila sa isang sikat na coffee shop sa Tanay nang madaanan nila ito. Nakapagpaalam naman na sila sa director at dahil doon ay napagdesisyonan ng lahat na huminto muna rito sa coffee shop para magkape.“Kaya pala super sikat,” bulong ni Iza nang tig
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila