Tulala. Tulala lang akong nakahiga sa kama rito sa villa ni Michael. Wala kaming ibang kasama rito maliban sa aming dalawa. Patuloy pa rin sa pagtakbo sa isip ko ang mga tanong na gusto kong magkaroon ng kasagutan. Pero paano ko nga ba malalaman ang katotohanan kung ako mismo ay takot na alamin ang totoo? Malalim akong napabuntong hininga bago ako humiga ng maayos. Kanina pa ako nandito lang sa loob ng kwarto, bukod sa ayaw akong palabasin ni Michael, nanghihina pa rin ang buong katawan ko. Marahan kong iniangat ang braso ko at mga paa. Puno pa rin ito ng mga pasa at sugat, ngunit kung titignan, mas maayos na ang mga itong tignan. Napalingon ako sa kanang bahagi ko kung saan nakapwesto ang orasan. Ang bilis ng mga pangyayari, ngayon madaling araw na. Wala akong balita sa pamilya ko, maliban sa sinabi ni Michael na pupunta sila rito para samahan ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong patuloy na magtiwala kay Michael, hindi ko rin alam kung dapat na ba akong lumayo sa kanya o magpa
Malamig ang simoy ng hangin. Nililipad nito ang kurtina na siyang nagsisilbing takip ng bintana sa gabi. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang yakap yakap ko ang aking sarili.Kanina pa akong umaga nag-iisip lang magmula nang umalis sila Michael at Redenn dito. Matapos kasi banggitin ni Redenn ang pakay niya rito kay Michael ay kaagad na nabago ang mood ng paligid.Naging mas seryoso ang awra at itsura ni Michael. Napahinga naman ako ng malalim. Sino kaya ang tinutukoy ni Redenn na bumalik na, bakit kaya gano'n ang naging reaksyon ni Michael?Napahinga ako ng malalim bago ako napatingin sa katawan kong puno pa rin ng pasa at sugat. Kahapon pa lang no'ng nangyari sa akin 'to. Kahapon pa lang no'ng dinukot ako at binugbog ng mga lalaking ngayon ay wala na sa mundong ito.Hindi ko alam kung bakit nga ba kahit natatakot ako ay nananatili ako sa puder ni Michael. Alam ko, dapat sa mga pagkakataong ito ay lumalayo na ako sa kanya dahil maaaring mangyari sa pamilya ko ang nangyari sa
Renice's POVNakanguso ako habang nakatingin sa labas ng terrace nitong villa na pinag-iwanan sa akin ni Michael. Hanggang ngayon ay palaisipan sa akin kung sino ba ang babaeng narinig kong kausap ni Michael nang tawagan niya ako kanina.Alam kong hindi sadya ni Michael na iparinig sa akin ang kung sino mang kausap niya kanina. Marahil ayaw pa nga niya na malaman kong may babae siyang kasama ngayon, dahil nang ma-realize niya siguro na nasa kabilang linya ako ay kaagad niyang pinatay ang tawag.Hindi ko tuloy ma-enjoy ang magandang view nitong lugar dahil sa mga bagay na patuloy na tumatakbo sa isip ko.Napabuntong hininga ako. Kailan ko kaya maaaring makausap ng mas matino si Michael? Kailan kaya magkakaroon ng kasagutan ang mga katanungan na meron ako?Nakatayo ako ngayon sa terrace rito sa kwarto. Gusto ko sana lumabas ng kwarto, pero natatakot ako sa 'di ko malamang dahilan. Pakiramdam ko nagkaroon ako ng trauma dahil sa mga nasaksihan ko nitong mga nakaraang araw.Patuloy lang ako
Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Magmula nang makausap ko si Redenn at Tyron kanina ay halos hindi na mawala sa isip ko ang mga bagay na patuloy na gumugulo rito. Malalim akong napabuntong hininga. Mas nadagdagan pa ang mga katanungan ko matapos nang mga narinig ko kanina lang. Ipinikit ko ang aking mga mata. Kriminal ba sila Michael? Nalilito ako. Mas nakagulo pa sa isip ko ang sinabi nila Tyron na hindi kayang pumatay ni Michael ng tao, ngunit ng dahil sa akin ay nagagawa niya. Ilang beses niyang ginawa. "Ayos ka lang ba, anak?" mabilis akong napalingon sa tabi ko nang marinig ko ang boses ni Mommy. "Mommy," pagtawag ko sa kanya. Mabilis naman siyang ngumiti sa akin. "Kumain ka na ba?" tanong niya sa akin bago ako tuluyang nilapitan. Napangiti naman ako. Mabuti na lang nandito ang pamilya ko, kahit papaano ay mababawasan ang worries na meron ako. "Hindi pa po, mommy. Maya-maya na po ako. Hindi pa naman po ako nagugutom," sagot ko bago ako muling napatingin sa kalangitan.
Redenn's POV"Saan ka pupunta?" mabilis na tanong sa akin ni Tyron nang mapansin niyang tumayo ako mula sa pagkakaupo sa sofa rito sa hideout sa opisina niya."Magliliwaliw lang," sagot ko bago ko ipinasok ang aking dalawang kamay sa loob ng bulsa nang suot kong jeans."Alam mong delikado ang ginagawa mong 'yan, Redenn," biglang babala sa akin ni Tyron. Agad naman akong napahinto mula sa paglalakad bago ako malalim na napabuntong hininga.Magsasalita na sana ako ngunit kaagad akong napahinto nang marinig kong muling nagsalita si Tyron."Paano natin malalaman kung sino ang traydor kung pinakikita mo na agad kung sino ka. Tandaan mo kung ano ang usapan, tandaan mo kung ano ang deal. Huwag mo kakalimutan ang sinumpaan mong tungkulin," tuloy tuloy na sabi niya sa akin.Gusto ko na sanang magsalita muli ngunit mas pinili ko ang manatili."Pasakayin lang natin sila ng pasakayin hanggang sa tuluyan na silang mahulog sa patibong natin," seryosong sabi niya.Malalim naman akong napabuntong hini
Nakaupo ako rito sa sofa sa labas habang pinagmamasdan ang mga lalaking nakaitim at naglilibot sa paligid. Nang lumabas nga ako mula sa loob ay dumoble ang bilang nila rito. "Ma'am, madilim na ho ang paligid. Hindi pa ho ba kayo papasok sa loob?" biglang tanong sa akin ng isa sa kanila. Kaagad ko naman siyang nilingon bago ako ngumiti. "Maya-maya, kuya papasok na rin ako," sagot ko bago ako tumingin sa paligid. Ngayon ko lang napansin na ang villa na ito ni Michael ay napapalibutan ng mga malalaking puno. "Kabilin-bilinan ho kasi sa amin, Ma'am na hindi kayo hayaang manatili rito sa labas lalo kung gabi na. Panigurado ho kasing malilintikan kami kay Sir Michael kapag may nangyaring hindi maganda sa inyo," biglang saad niya sa akin habang lumilinga sa paligid. Hindi naman ako nakaimik. Nanatili lang akong nakaupo habang nakatingin sa paligid. Malamang ito ang dahilan kung bakit parami na sila ng parami rito sa labas na nag-iikot ikot sa paligid. "Gano'n ho ba?" tanong ko. Kagaad n
"I want you," tila nabingi naman ako sa narinig ko. Para rin akong napako mula sa kinatatayuan ko. "A-anong pinagsasasabi mo d'yan?" kinakabahang tanong ko. "Hindi 'to oras para magbiro," sabi ko pa bago ako humakbang ng paatras. Nakita ko namang napabuntong hininga siya bago niya ininom ang hawak niyang alak. "What will you do once I force myself to you?" tanong naman nito sa akin. Para naman akong napugtuan ng hininga dahil sa sinabi niya. Malakas na kumakalabog ngayon ang dibdib ko pero hindi ko makita ang sarili ko na gustong tumakbo palayo mula sa kanya. "U-umayos ka nga!" sigaw ko. Gusto ko sana magmukhang matapang sa harap niya pero halos lumabas 'yon sa labi ko na parang isang bulong. Nakita ko namang napangisi siya. "Bakit ka ba nandito?" kinakahabang tanong ko pa rin. Gusto ko na sana tumakbo palayo sa lugar na ito ngunit parang ayaw sumunod ng mga paa ko. "I am tired," sabi niya bago mabilis na inisang hakbang ang pagitan naming dalawa. Gusto ko sanang kumawala mul
Nakaupo ako ngayon dito sa mesa habang kumakain. Hindi ko alam kung pagkain ba ang tawag dito, dahil hindi ko pa naman ginagalaw ang pagkain ko na ngayon ay nasa harapan ko. Tahimik lang ako habang nakaupo rito. Hindi rin ako makatingin kay Michael dahil sa tuwing ginagawa ko ay pumapasok sa isip ko ang nangyari kagabi. Pati na rin ang mga sinabi sa akin kanina ni Mommy ay pumapasok sa isip ko. "Have you read the files already?" tanong niya bigla sa akin. Natigilan naman ako bago ako mabagal na napalingon sa kanya. "Anong files?" nakakunot noong tanong ko. Sa totoo lang kanina pa ako wala sa mood, hindi ko rin alam kung bakit pero alam ko nagsimula ito kaninang umaga. "The files that I have given to you," sagot niya bago niya ipinatong sa mesa ang kanyang siko. Hindi naman ako nakaimik dahil patuloy kong inaalala ang files na sinasabi niya sa akin. "Wala ka namang files na ibinigay sa akin. Hindi pa naman ako nakakapasok sa opisina mo," sabi ko habang diretsong nakatingin sa kany
Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpleng pagsagot lang niya. Napaiwas naman ako ng tingin. Nasa labas kami ng mansion at m
Papunta kami ngayon ni Michael sa conference room para sa susunod na meeting ko with the board members.Marahan kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtama ng sinag ng araw sa aking mukha. Kaagad kong iniharang ang aking kamay upang mawala ang liwanag na ngayon ay patuloy na sumisilaw sa akin."Goo--" hindi ko na natapos pa ang kung ano sanang sasabihin ko nang matapos ko6ng tumingin mula sa aking likod ay wala na ang lalaking sa huli kong pagkakatanda ay katabi kong natulog kagabi."Michael?" pagtawag ko sa kanya. Baka kasi nasa cr lamang siya ng kwartong ito."Michael?" pagtawag ko ulit bago ako mabagal na umupo mula sa pagkakahiga at iniharang sa aking hubad na katawan ang comforter na kagabi ay sabay pa naming gamit.Nasaan ba ang lalaking 'yon?"Michael? Nasaan ka?" pagtawag ko ulit bago ako bumaba sa kama at hinanap kung saan inilagay ni Michael ang mga damit na suot ko kagabi. Napakagat naman ako ng pang ibabang la
I don't know how can someone be so harsh to someone. Kinakabahan ako. Pakiramdam ko makakarinig kaming dalawa ni Michael ng malalang sermon galing sa board members. Magkasama na kami ngayom ni Michael. "What are you thinking?" biglang tanong niya sa akin habang naglalakad kami papunta sa meeting area. "W-wala naman. Medyo kinakabahan lang ako. Baka kasi malakasang sermon ang makuha natin sa kanila," sabi ko bago ako napabuntong hininga. Kinakabahan ako. Baka matanggal si Michael sa pagiging CEO nang dahil sa ginawa ko na naman kanina. "Tss. As if they can," sabi naman niya bago ko naramdaman ang marahang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. "Hey, chill. They can't scold you so relax," sabi pa niya bago bahagya akong nginitian. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi upang mawala ang kung ano mang gulo na naiisip ko sa mga oras na ito. "Sigurado ka ba na hindi sila magagalit sa atin?" tanong ko naman upang mawala ang kung ano mang mga gulo na ngayon ay pumapasok sa isip ko.
"Kumusta ka naman, Renice?" rinig kong tanong sa akin ni Redenn habang diretsong nakatingin sa daan. Nakasakay kami ngayon sa sasakyan ni Redenn. Papunta kami ngayon sa Seth Corporation para asikasuhin ang mga bagay na naiwan ni Michael. "Ayos lang naman ako," sabi ko habang may pilit na ngiti. Hindi ako ayos. Walang maayos. Nasasaktan ako, parang bigla akong iniwan ni Michael matapos niyang makuha ang lahat lahat sa akin. "Galit ka ba, Renice?" biglang tanong ni Redenn matapos ang ilang segundong pagiging tahimik namin. "Ha? Bakit naman?" tanong ko bago ako napatingin ng diretso sa daan. Bakit naman ako magagalit? At kanino naman? "Dahil ilang araw ng 'di nagpapakita si Michael sa iyo?" sagot naman nito sa akin. Hindi ako kaagad nakaimik. Nakakaramdam ako ng inis, at tampo dahil bigla na lang siyang nawala ng walang pasabi. Pero hindi ko 'yon maaaring aminin dahil alam ko naman sa sarili ko na wala akong karapatan. "A-ano namang magagawa ko kung ayaw niya magpakita o kung gus
Patuloy ako sa pagbabasa ng mga laman ng folders na narito sa mesa ni Michael. Sa totoo lang kanina pa ako rito pero wala pa ako ni isang napipirmahan o naa-aprubahan na plano.Napahinga ako ng malalim. Bukod sa wala talaga akong alam sa ginagawa ko, hindi ko rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ng puso ko.Nasasaktan ako. Hindi lang dahil sa sinabi ng sekretarya ni Michael, kung hindi dahil kay Michael mismo. Paano nga ba kung may kasama na siyang iba? Katapusan na rin ba 'yon ng kontrata naming dalawa? Tapos na ba ang trabaho ko sa kanya bilang rented wife?Binitawan ko ang ballpen na kanina ko pa hawak pero ni-isang beses ay hindi ko pa nagamit dahil wala pa naman akong napipirmahan na kahit ano.Napasandal pa ako sa swivel chair bago ako napatingin sa kisame.Kinagat ko rin ang pang ibaba kong labi nang maramdaman ko ang pagbigat ng aking mga mata at ang pang iinit nito.Kung nasaan man si Michael, sana maalala niya man lang ako. At sana naaalala niya rin ako kagaya ko n
Tulala lang akong nakatayo ngayon sa tapat ng elevator katabi si Michael. Ito na ang araw na 'yon. Ito na ang araw na makikilala na ako ng board members, at ito na rin ang araw na official na akong ipapakilala ni Michael hindi lang sa board at sa buong kompanya, kung hindi pati na rin sa mga kaaway niya sa underground world. "Hey, are you okay?" biglang tanong ng lalaking kasalukuyang katabi ko at mahigit na may hawak ng kanang kamay ko. Marahan naman akong ngumiti bago ako tumango. "Okay lang naman ako," sabi ko bago ako muling ngumiti. Ayaw kong ipakita kay Michael ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong makita niya na natatakot ako. Natatakot ako hindi dahil sa ihaharap ako sa mga taong isa sa dahilan kung bakit maganda ang takbo ng Seth Corporation ngayon, kung hindi dahil sa katotohanan na maaari muling malagay ang buhay ko sa tiyak na kapahamakan Hindi ko kaagad narinig ang sagot ni Michael, pero hindi rin nagtagal, narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga. "Why are
"I want to hear a lot of things behind your life," sabi niya pa bago ako tinignan ng diretso muli sa mata.Natatakot ako, natatakot akong mahusgahan niya nang dahil sa nagawa ko sa aking ama.Napaiwas naman ako ng tingin bago ako huminga ng malalim. Makakaya ko bang aminin sa kanya ang totoo?"A-ano naman ang gusto mong malaman?" tanong ko pa."How was he as a father to you and to your siblings?" tanong niya. Hindi ako kaagad nakaimik.Mabait, responsable, at higit sa lahat mapagmahal na ama siya sa amin ni Ranie noong panahon na nabubuhay pa siya. Wala kaming narinig na kahit anong reklamo mula sa kanya kahit pa buong araw siyang nasa labas ng bahay at nagta-trabaho."Mabait si daddy. Mabait siya at responsable. Wala akong ibang nakita na ni-minsan ay nagreklamo siya kay Mommy tungkol sa trabaho niya," sagot ko bago ako bumuntong hininga.Maganda ang pamumuhay namin noon. Maganda at masaya, akala ko nga ay panghabang buhay na."What was his job?" biglang tanong ni Michael.Natigilan
I was still in awe whenever I think about what had happened to us. I still love him. Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpl
I don't know what to do anymore. Maybe life is indeed harsh to me. Nanatili kaming sakay ng nirentahang jeep ni Michael. Pareho lang kaming tahimik habang nakaupo at naghihintay na marating na namin ang palengke. Patuloy akong nanahimik, at hindi kumikibo ngunit agad nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko na dala-dala ko nga pala ang cellphone na ibinigay sa akin ni Michael. Mabilis kong kinapa ang suot kong dress na above the knee. Ngayon ko lang din naalala na wala nga pa lang bulsa ang suot kong damit. "Hala, saan ko inilagay 'yon?" tanong ko sa aking sarili. Mabagal at marahan ko namang nilingon si Michael na nakatingin na pala sa akin sa mga oras na 'to. Mabilis ko naman siyang kinunutan ng noo. "Ano? Tinitingin-tingin mo?" tanong ko bago ko muling ibinaling ang aking paningin sa labas ng jeep. Kunwari ay kalmado lang ako pero ang totoo n'yan ay abot-abot na ang aking kaba dahil hindi ko maalala kung saan ko nga ba inilagay ang phone na ibinigay sa akin ng lalaking 'to. I