Nakaupo ako ngayon dito sa office ni Michael. Wala si Michael dito, hindi ko alam kung nasaan siya ngayon. Matapos nang nangyari kanina ay hindi ko na siya nakita pa. Kaya nga ako pumunta rito ay para makita siya. Gusto kong makausap si Michael. Gusto ko siyang makita. Napabuntong hininga ako bago ko kinuha ang cellphone kong nakapatong sa ibabaw ng lamesa. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung paano gamitin ang isang 'to. Pero kailangan kong makausap ang lalaking 'yon. Muli akong napabuntong hininga, ngunit agad akong napaupo nang maayos ng marinig ko ang pagbukas ng pinto ng opisina ni Michael. "Right. Mabuti na lang at nandito ka. As a fake chairwoman of the board, kailangan mong pirmahan ang lahat ng 'to," sabi ng secretary ni Michael bago inilapag ang mataas na paper works. "May alam ka ba sa mga proposals? Eh, sa investments? Lagot ka kapag void ang mga pinili mo. Good luck na lang sa 'yo," sabi pa nya bago mabilis na naglakad papalabas ng opisina. Napatingin naman
Naglalakad ako sa kawalan papunta sa kung saan. Hindi ko talaga alam kung nasaan ako. Basta, nasa gitna ako ng purong kadiliman."Daddy?" salitang lumabas mula sa labi ko. Hindi ko rin alam kung bakit siya ang hinahanap ko."Daddy? Nasaan ka po?" tanong ko bago ako nagsimulang maglakad. Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit may kakaiba akong nararamdamanNakakaramdam ako ng kakaibang lungkot. Lungkot na parang nakabaon na sa puso ko. Pakiramdam ko kulang ako, pakiramdam ko may mali sa akin."D-daddy? Pakiusap, sumagot ka po," sabi ko bago ako patuloy na naglakad papunta sa kung saan.Wala akong ibang matanaw kung hindi ang purong kadiliman.Gusto kong tumakbo pero hindi ko alam kung ano nga ba ang madadatnan ko sa dulo nito. Natatakot ako na baka wala siya rito."Daddy!" sigaw ko bago ako huminto sa paglakad.Nanatili akong nakatayo lang ng hindi ko malaman kung ilang minuto. Muli na sana akong maglalakad ngunit nagulat ako nang may marinig akong tumatakbo mula sa malayo.Napakunot a
Nanatili akong nakatayo kung nasaan ako sa mga oras na ito.Nanghihina ang mga paa ko, gusto kong maupo sa kalsada at hayaan ang mga tao na pagtinginan ako.Ang lugar na ito, ang kulay ng kalangitan... ito ang araw na 'yon, ang araw na namatay ang pinakamamahal kong ama.Nanatili lang akong nakatayo habang nakatingin sa paligid. Bakit, bakit ako narito?Nanatili ang tingin ko sa matandang lalaki na may tulak tulak na sorbetes. Hindi ko alam kung ilang minuto lang akong nakatayo at nakatingin sa kanya, hanggang sa unti unti nang mawala ang mga bata sa paligid niya.Gusto kong umiyak. Sana hindi ko na lamang nakita ang matandang ito, sana hindi ko na lamang nakita ang ice cream na ibinibenta niya.Patuloy lang akong nanatiling nakatayo habang nakatingin sa kanya hanggang sa mapansin ko ang isang kulay puting sasakyang tumigil sa tabi.Mabilis na napakunot ang aking noo. Sobrang pamilyar nito sa akin. Sobra na para bang nagdudulot 'yon ng kakaibang pakiramdam sa loob ko.Kinagat ko ang pa
Nakatayo ako ngayon sa tapat ng kwarto ni Michael habang nag-iisip nang maaari kong sabihin. Hindi ko alam kung bakit gusto kong humingi sa kanya ng pasensya.Pero para saan nga ba?"Michael?" pagtawag ko sa kanyang pangalan bago ko hinawakan ang doorknob ng kanyang pinto.Kanina pa ako nakauwi rito sa bahay niya. Matapos namin mag-usap ni Mommy ay kaagad akong umalis ng bahay. Nagulat na nga lang ako nang makita ko sina Redenn at Tyron hindi kalayuan sa bahay. Inutusan daw kasi sila ni Michael na hintayin akong umuwi ng bahay.Malalim akong napabuntong hininga bago ako muling tumingin sa pinto na ngayon ay nasa aking harapan. No'ng huling beses na pumunta ako rito ay iba ang natunghayan ko, at ayaw ko na muling maulit ang bagay na 'yon."Michael?" pagtawag kong muli bago ako kumatok sa pinto. Ginagawa ko ang lahat upang hindi ko mahawakan ang doorknob at kusang mabuksan ang pintuan.Wala na ulit ang matandang babae na sinabing katiwala ni Michael dito sa bahay. Magmula kasi nang umuwi
Kasalukuyan na akong nandito sa kwarto na tinutulugan ko rito sa bahay ni Michael. Kanina pa ako nakahiga rito matapos naming mag-usap ni Michael sa hallway.Hindi ko alam kung bakit hindi ako makatulog. Ang tangi ko lang ginawa magmula kanina ay ang magpaikot-ikot dito sa kama at isipin ang mga bagay na patuloy na bumabagabag sa akin.Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Umaasa na baka 'di magtagal ay makalimutan ko na ang kung ano mang mga nangyari nitong nakaraan.Kinagat ko pa ang pang ibaba kong labi.Ilang araw ko pa lang nakikilala si Michael, pero ang dami na kaagad nangyari. Mga pangyayari na ni-minsan ay hindi pumasok sa isip ko na mararanasan ko.Muli kong idinilat ang aking mga mata bago ako mabagal na umupo sa kama. Isa pa sa bumabagabag sa akin sa mga oras na ito ay ang mga sinabi ni Mommy.Sa totoo lang, gusto ko talaga makausap si Michael. Marami akong gustong itanong, marami akong gustong malaman.Napabuntong hininga ako nang muli na namang pumasok sa isip ko ang n
Nakaupo ako rito sa loob ng walk-in closet. Kanina pa ako nag-iisa rito dahil hindi ko alam kung saan ba pumunta si Michael.Malalim akong bumuntong hininga. Madilim ang paligid at wala man lang akong naaninag na kahit anong liwanag.Nakasuksok ako sa pinaka-gilid nitong closet. Hindi ko alam kung saan dumaan papalabas si Michael, basta alam ko pumunta siya sa likod ng salamin dito at matapos no'n, 'di ko na alam kung saan siya pumunta.Napahinga ako ng malalim. Mas lalong dumami ang mga tanong na nasa isip ko. Mas lalong lumaki ang hinala ko sa ginagawa ni Michael.Hindi ko alam kung ligtas pa ba ako sa bahay na ito. Hindi ko alam kung ligtas pa akong manatili rito.Paano kung madamay ako rito? Paano kung madamay ang pamilya ko sa gulo na meron ang lalaking 'yon?Gusto kong malinawan sa mga bagay, at siguro naman deserve kong malaman ang totoo. Dahil baka ikapahamak ko kung wala akong alam sa totoong nangyayari sa paligid ko.Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi nang magawi ang tingin
Mahirap. Naging mahirap para sa akin ang mga nagdaang araw, pero ang makitang masaya ang pamilya ko ang isa sa mga bagay na nagpapagaan sa loob ko."Anak, kain na!" nakangiting pag-aya sa akin ni Mommy. Napangiti na rin ako.Ilang araw na akong nandito sa bahay ni Mommy. Magmula nang nangyari no'ng nakaraan ay mas pinili kong manatili rito sa bahay kaysa sa bahay ni Michael. Hindi na rin ako pumasok pa sa opisina ni Michael, pero dala-dala ko ang mga folder na naglalaman ng profile ng mga stockholder at investors ng Seth Corporation."Opo, Mommy. Maya-maya po ako, sunod na lang po ako," sagot ko naman kay Mommy.Maayos na rito sa bahay. Hindi ko kasi alam na sa ilang araw na pamamalagi ko sa bahay ni Michael ay napagawa na pala niya na pala ang bahay ni Mommy."Sigurado ka ba? Baka naman malipasan ka ng gutom," sagot naman pabalik sa akin ni Mommy.Ngumiti naman ako bago ako umiling."Okay lang po ako. May ginagawa pa rin po kasi ako," sagot ko naman bago ko itinaas ang folder na nakal
Naglalakad ako ngayon papunta sa Seth Corporation. Hindi na ako makapaghihintay pa na masagot ang mga tanong ko. Sasagutin ni Michael ang mga katanungan ko, o ititigil ko na ang kahibangan naming ito? Kailangan lang niyang mamili sa dalawa. Tuloy-tuloy akong naglakad papasok sa loob ng kompanya habang bahagyang nginingitian ang mga taong maaari kong makasalubong. Hindi ko alam kung sino sa kanila ang nakakaalam na asawa ako kunwari ni Michael, at sino sa kanila ang walang alam. Hindi pa kasi ako formal na naipapakilala ni Michael sa board members at kung kanino pa. Pero ang bagay na 'yan ay wala na ngayon sa akin. Dahil mas pinagtutuunang pansin ko na ay malaman ang katotohanan. Tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa marating ko na ang elevator na isa sa kahinaan ko sa lugar na ito. Huminga muna ako ng malalim bago ko pinindot ang elevator. Malalalim ang mga hiningang binitawan ko. "Renice?" mabilis akong napatingin sa kanang bahagi ko nang may marinig akong tumawag sa aki
Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpleng pagsagot lang niya. Napaiwas naman ako ng tingin. Nasa labas kami ng mansion at m
Papunta kami ngayon ni Michael sa conference room para sa susunod na meeting ko with the board members.Marahan kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtama ng sinag ng araw sa aking mukha. Kaagad kong iniharang ang aking kamay upang mawala ang liwanag na ngayon ay patuloy na sumisilaw sa akin."Goo--" hindi ko na natapos pa ang kung ano sanang sasabihin ko nang matapos ko6ng tumingin mula sa aking likod ay wala na ang lalaking sa huli kong pagkakatanda ay katabi kong natulog kagabi."Michael?" pagtawag ko sa kanya. Baka kasi nasa cr lamang siya ng kwartong ito."Michael?" pagtawag ko ulit bago ako mabagal na umupo mula sa pagkakahiga at iniharang sa aking hubad na katawan ang comforter na kagabi ay sabay pa naming gamit.Nasaan ba ang lalaking 'yon?"Michael? Nasaan ka?" pagtawag ko ulit bago ako bumaba sa kama at hinanap kung saan inilagay ni Michael ang mga damit na suot ko kagabi. Napakagat naman ako ng pang ibabang la
I don't know how can someone be so harsh to someone. Kinakabahan ako. Pakiramdam ko makakarinig kaming dalawa ni Michael ng malalang sermon galing sa board members. Magkasama na kami ngayom ni Michael. "What are you thinking?" biglang tanong niya sa akin habang naglalakad kami papunta sa meeting area. "W-wala naman. Medyo kinakabahan lang ako. Baka kasi malakasang sermon ang makuha natin sa kanila," sabi ko bago ako napabuntong hininga. Kinakabahan ako. Baka matanggal si Michael sa pagiging CEO nang dahil sa ginawa ko na naman kanina. "Tss. As if they can," sabi naman niya bago ko naramdaman ang marahang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. "Hey, chill. They can't scold you so relax," sabi pa niya bago bahagya akong nginitian. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi upang mawala ang kung ano mang gulo na naiisip ko sa mga oras na ito. "Sigurado ka ba na hindi sila magagalit sa atin?" tanong ko naman upang mawala ang kung ano mang mga gulo na ngayon ay pumapasok sa isip ko.
"Kumusta ka naman, Renice?" rinig kong tanong sa akin ni Redenn habang diretsong nakatingin sa daan. Nakasakay kami ngayon sa sasakyan ni Redenn. Papunta kami ngayon sa Seth Corporation para asikasuhin ang mga bagay na naiwan ni Michael. "Ayos lang naman ako," sabi ko habang may pilit na ngiti. Hindi ako ayos. Walang maayos. Nasasaktan ako, parang bigla akong iniwan ni Michael matapos niyang makuha ang lahat lahat sa akin. "Galit ka ba, Renice?" biglang tanong ni Redenn matapos ang ilang segundong pagiging tahimik namin. "Ha? Bakit naman?" tanong ko bago ako napatingin ng diretso sa daan. Bakit naman ako magagalit? At kanino naman? "Dahil ilang araw ng 'di nagpapakita si Michael sa iyo?" sagot naman nito sa akin. Hindi ako kaagad nakaimik. Nakakaramdam ako ng inis, at tampo dahil bigla na lang siyang nawala ng walang pasabi. Pero hindi ko 'yon maaaring aminin dahil alam ko naman sa sarili ko na wala akong karapatan. "A-ano namang magagawa ko kung ayaw niya magpakita o kung gus
Patuloy ako sa pagbabasa ng mga laman ng folders na narito sa mesa ni Michael. Sa totoo lang kanina pa ako rito pero wala pa ako ni isang napipirmahan o naa-aprubahan na plano.Napahinga ako ng malalim. Bukod sa wala talaga akong alam sa ginagawa ko, hindi ko rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ng puso ko.Nasasaktan ako. Hindi lang dahil sa sinabi ng sekretarya ni Michael, kung hindi dahil kay Michael mismo. Paano nga ba kung may kasama na siyang iba? Katapusan na rin ba 'yon ng kontrata naming dalawa? Tapos na ba ang trabaho ko sa kanya bilang rented wife?Binitawan ko ang ballpen na kanina ko pa hawak pero ni-isang beses ay hindi ko pa nagamit dahil wala pa naman akong napipirmahan na kahit ano.Napasandal pa ako sa swivel chair bago ako napatingin sa kisame.Kinagat ko rin ang pang ibaba kong labi nang maramdaman ko ang pagbigat ng aking mga mata at ang pang iinit nito.Kung nasaan man si Michael, sana maalala niya man lang ako. At sana naaalala niya rin ako kagaya ko n
Tulala lang akong nakatayo ngayon sa tapat ng elevator katabi si Michael. Ito na ang araw na 'yon. Ito na ang araw na makikilala na ako ng board members, at ito na rin ang araw na official na akong ipapakilala ni Michael hindi lang sa board at sa buong kompanya, kung hindi pati na rin sa mga kaaway niya sa underground world. "Hey, are you okay?" biglang tanong ng lalaking kasalukuyang katabi ko at mahigit na may hawak ng kanang kamay ko. Marahan naman akong ngumiti bago ako tumango. "Okay lang naman ako," sabi ko bago ako muling ngumiti. Ayaw kong ipakita kay Michael ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong makita niya na natatakot ako. Natatakot ako hindi dahil sa ihaharap ako sa mga taong isa sa dahilan kung bakit maganda ang takbo ng Seth Corporation ngayon, kung hindi dahil sa katotohanan na maaari muling malagay ang buhay ko sa tiyak na kapahamakan Hindi ko kaagad narinig ang sagot ni Michael, pero hindi rin nagtagal, narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga. "Why are
"I want to hear a lot of things behind your life," sabi niya pa bago ako tinignan ng diretso muli sa mata.Natatakot ako, natatakot akong mahusgahan niya nang dahil sa nagawa ko sa aking ama.Napaiwas naman ako ng tingin bago ako huminga ng malalim. Makakaya ko bang aminin sa kanya ang totoo?"A-ano naman ang gusto mong malaman?" tanong ko pa."How was he as a father to you and to your siblings?" tanong niya. Hindi ako kaagad nakaimik.Mabait, responsable, at higit sa lahat mapagmahal na ama siya sa amin ni Ranie noong panahon na nabubuhay pa siya. Wala kaming narinig na kahit anong reklamo mula sa kanya kahit pa buong araw siyang nasa labas ng bahay at nagta-trabaho."Mabait si daddy. Mabait siya at responsable. Wala akong ibang nakita na ni-minsan ay nagreklamo siya kay Mommy tungkol sa trabaho niya," sagot ko bago ako bumuntong hininga.Maganda ang pamumuhay namin noon. Maganda at masaya, akala ko nga ay panghabang buhay na."What was his job?" biglang tanong ni Michael.Natigilan
I was still in awe whenever I think about what had happened to us. I still love him. Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpl
I don't know what to do anymore. Maybe life is indeed harsh to me. Nanatili kaming sakay ng nirentahang jeep ni Michael. Pareho lang kaming tahimik habang nakaupo at naghihintay na marating na namin ang palengke. Patuloy akong nanahimik, at hindi kumikibo ngunit agad nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko na dala-dala ko nga pala ang cellphone na ibinigay sa akin ni Michael. Mabilis kong kinapa ang suot kong dress na above the knee. Ngayon ko lang din naalala na wala nga pa lang bulsa ang suot kong damit. "Hala, saan ko inilagay 'yon?" tanong ko sa aking sarili. Mabagal at marahan ko namang nilingon si Michael na nakatingin na pala sa akin sa mga oras na 'to. Mabilis ko naman siyang kinunutan ng noo. "Ano? Tinitingin-tingin mo?" tanong ko bago ko muling ibinaling ang aking paningin sa labas ng jeep. Kunwari ay kalmado lang ako pero ang totoo n'yan ay abot-abot na ang aking kaba dahil hindi ko maalala kung saan ko nga ba inilagay ang phone na ibinigay sa akin ng lalaking 'to. I