It was nearly noon noong makauwi ako sa bahay. The sunset is kissing my bare face. Nanatili kaming sakay ng nirentahang jeep ni Michael. Pareho lang kaming tahimik habang nakaupo at naghihintay na marating na namin ang palengke. Patuloy akong nanahimik, at hindi kumikibo ngunit agad nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko na dala-dala ko nga pala ang cellphone na ibinigay sa akin ni Michael. Mabilis kong kinapa ang suot kong dress na above the knee. Ngayon ko lang din naalala na wala nga pa lang bulsa ang suot kong damit. "Hala, saan ko inilagay 'yon?" tanong ko sa aking sarili. Mabagal at marahan ko namang nilingon si Michael na nakatingin na pala sa akin sa mga oras na 'to. Mabilis ko naman siyang kinunutan ng noo. "Ano? Tinitingin-tingin mo?" tanong ko bago ko muling ibinaling ang aking paningin sa labas ng jeep. Kunwari ay kalmado lang ako pero ang totoo n'yan ay abot-abot na ang aking kaba dahil hindi ko maalala kung saan ko nga ba inilagay ang phone na ibinigay sa akin ng
I can't help but wonder why do people loves hurting themselves, and I am one of them. Nakatayo ako ngayon sa tapat ng vanity table ko. Kasalukuyan kong kinukuha ang mga gamit na kakailanganin ko sa pagtira sa bahay ni Michael. Sa totoo lang ay halos wala akong maidala dahil nga hindi naman gano'n kagandahan at kaaayos ang mga gamit at damit ko rito sa bahay. Napahinga ako ng malalim bago ako napaupo sa kama na nandito lang malapit sa akin. Nanghihina ako sa katotohanan na parang hindi ako nakatira rito sa bahay, dahil bukod sa iilang piraso lang ang mga damit ko, halos wala pa akong gamit na ako mismo ang nagma-may-ari. Lahat kasi ng gamit ko ay ginagamit din mismo ni Ranie. Inilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng aming maliit na kwarto. Kung titignan, wala akong madadala kahit ni-isang gamit. Dahil kung dadalhin ko ang mga gamit dito ay mawawalan naman ng gagamitin ang kapatid ko. Muli akong napabuntong hininga. "That's your nth sigh," mabilis akong napatayo at napatingin
If I can just finish things, and redo it, I will. I want my own self back. Without hoping he will come back. Kasalukuyan kaming tahimik na nakaupo sa loob ng sasakyan na dala-dala nila Tyron at Redenn. Nagmamaneho si Tyron ng sasakyan habang nakaupo naman sa tabi nito si Redenn na naging maya't-maya ang naging pagsipol habang nakatingin sa labas ng sasakyan. Ako naman ay nanatili lang na nakaupo sa tabi ni Michael na hanggang ngayon ay tahimik na nakaupo sa tabi ko. Kanina pa siya walang imik. Tahimik at diretso rin siyang nakatingin sa labas ng sasakyan. Kung titignan, mukhang may malalim siyang iniisip. "Ah, Michael? Okay lang ba ang lahat?" rinig kong biglang tanong ni Tyron na focus sa pagmamaneho. Hindi naman kaagad umimik si Michael. "Kumain lang talaga kami. Walang samaan ng loob. Pfft," rinig kong rebat naman ni Redenn. Akala ko ay mag-re-react na si Michael ngunit nanatili lang siyang tahimik habang nakatingin pa rin sa labas ng sasakyan. "T*ng*na mo! Umayos ka nga! Hin
One I'm done, I never coming back. Nakatayo ako ngayon sa tapat ni Michael habang mabagal na umiikot. Titig na titig naman siya sa akin. Nakakailang damit, at bihis na rin ako. Huhulaan ko, halatang hindi lang ako ang napapagod sa ginagawa naming 'to. Nang matapos akong umikot ay humarap ako kay Michael at tumayo ng diretso. Prente naman siyang nakaupo sa harapan ko habang nakahawak ang kanyang hintuturo sa kanyang baba. "Okay, another one," rinig kong sabi ni Michael. Halos bumagsak naman ang balikat ko sa aking narinig. Mabagal naman kaming naglakad nang babae papasok sa fitting area. Halos lahat na ata ng damit nila rito ay naisukat ko na. "Miss, pasensya na ha. Hindi na ako magsusukat, baka kasi isa lang bilhin no'ng lalaking 'yon. Mapapagod ka lang," sabi ko sa babaeng nakasunod sa akin na may dala-dalang mga damit sa kanyang kamay. Napalingon din ako sa tatlo pang mga babae na nasa aming likuran na katulad niya ay may mga dala ring damit na kailangan kong sukatin. "Nako
I don't know but I seem to like him. I don't know but I can feel it myself, I am slowly drowning on him. Kinakabahan ako. Pakiramdam ko makakarinig kaming dalawa ni Michael ng malalang sermon galing sa board members. "What are you thinking?" biglang tanong niya sa akin habang naglalakad kami papunta sa meeting area. "W-wala naman. Medyo kinakabahan lang ako. Baka kasi malakasang sermon ang makuha natin sa kanila," sabi ko bago ako napabuntong hininga. Kinakabahan ako. Baka matanggal si Michael sa pagiging CEO nang dahil sa ginawa ko na naman kanina. "Tss. As if they can," sabi naman niya bago ko naramdaman ang marahang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. "Hey, chill. They can't scold you so relax," sabi pa niya bago bahagya akong nginitian. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi upang mawala ang kung ano mang gulo na naiisip ko sa mga oras na ito. "Sigurado ka ba na hindi sila magagalit sa atin?" tanong ko naman upang mawala ang kung ano mang mga gulo na ngayon ay pumapa
"AAAAAAHHHHH!" malakas na sigaw ko nang makapasok na kami ni Michael sa loob ng kanyang opisina. "Tss. You are being too loud again," sabi niya habang hawak ang dalawa niyang tenga at naglalakad papalapit sa kanyang lamesa. Napanguso naman ako bago ako nakangiting naglakad papunta sa gawi niya. Nakaupo na siya ngayon sa swivel chair niya habang mariing nakapikit ang kanyang mga mata. Natutuwa ako sa hindi ko malamang dahilan. Pakiramdam ko kasi kahit papaano ay maganda naman ang naiwan kong impression sa mga board members kanina. "Natutuwa ako kasi parang ang galing ko kanina," sabi ko habang nakangiti. Hindi ko alam kung tama ang mga pinagsasasabi ko kanina, pero pakiramdam ko naman naipakita ko ang gustong ipakita ni Michael sa mga board. Hindi naman kumibo si Michael. Bahagya niya lamang iminulat ang kanyang mga mata. "You did very well," biglang sabi nito sa akin bago niya iminulat ang kanyang mga mata. Napangiti naman ako matapos ng aking narinig. "Syempre, ako pa?" pata
Nakatayo ako ngayon dito sa sala ng bahay ng mga magulang ni Michael. Nandito pa rin kami at hindi pa umaalis. "Tuloy pa rin ba training ko? Bakit parang 'di naman tayo nag-ti-training?" sabi ko bago ako naupo sa sofa na nasa aking harapan. Hindi naman kumibo si Michael. Nanatili lang siyang nakatayo sa doorway habang sumisimsim sa hawak niyang baso na may lamang kape. Napanguso naman ako. Pansin ko kanina niya pa ako hindi pinapansin. Gusto ko ng malaman kung ano ang tumatakbo ngayon sa isip niya. "Michael?" pagtawag ko pa sa kanya. Hindi ko alam kung bakit kagabi pa siya ganito. Simula kasi nang sabihin ko sa kanya na sigurado akong nawawala ang folder, at naiwala ko 'yon no'ng araw na na-kidnap ako, hindi na siya kumikibo. Parang napakalalim ng kung ano mang iniisip niya. "Michael?" pagtawag ko muli bago ako naglakad papalapit sa kanya. Patuloy ako sa paglapit sa kanya. At nang tuluyan ko ng naisara ang pagitan naming dalawa, kaagad kong hinawakan ang kanyang balikat. "Micha
I wanna move, but I can't. I am still into him and I hate it. Kasalukuyan kaming naglalakad ni Michael sa mahabang hallway. Katatapos lamang ng interrogation na kanilang ginawa. Flashback Nanatiling tensyonado ang buong kwarto. Habang ako naman ay nanatiling tahimik habang pinakikinggan ang usapan ni Michael at ng lalaki. "H-hindi ko alam kung buhay pa ba ang founder ng Black Familia. Dahil ang tanging alam lang namin ay nanggagaling ang bawat utos kay Ms. A. Kahit si Vince pa mismo ang tanungin mo sa bahay na 'yan," sabi pa ng lalaki bago tinignan si Tyron. Nakita ko naman ang mabilis na pagkunot ng noo ni Tyron. "Tyron, not Vince," sabi niya bago sumandal sa pader na katabi niya. Hindi naman na kumibo ang lalaki. Muli na lamang niyang ibinaling ang kanyang atensyon kay Michawl na kanina pa tahimik at hindi kumikibo. "K-kung may alam ako, sasabihin ko na. Ang mga 'yon lang talaga ang alam ko," sabi pa niya kay Michael na tila naging estatwa na sa kanyang harapan. "Sabi mo ang