Huminga ng malalim si Lila habang tinitingnan si Ethan na nakaupo pa rin sa sofa, ang mga mata nito ay malambot ngunit puno ng halong pag-asa at kalituhan. Ang katahimikan sa pagitan nilang dalawa ay tila mas mabigat kaysa kailanman, ngunit alam niyang kailangan niyang manatili sa kanyang composure."Kailangan mong magpahinga, Ethan," sabi niya, ang boses niya ay malambot ngunit matatag. "Pupunta ako sa trabaho mamaya. Babalik ako pagkatapos ng ilang oras, okay?"Tumingin si Ethan sa kanya, ang ekspresyon ay seryoso ngunit mahinahon. Dahan-dahang tumango siya. "Naiintindihan ko. Magpapahinga ako. Nangako ako."Nakatayo si Lila sa harap niya ng ilang sandali, ang mga mata niya ay tinatansya siya, parang gusto niyang tiyakin ang sarili. Nag-set siya ng mga hangganan, at ngayon, kailangan niyang sundin ang mga iyon—kahit na mahirap."Salamat sa pagiging nandiyan," bulong ni Ethan habang tumayo siya at niyakap siya ng mabilis, ngunit puno ng kahulugan. "Malaking bagay sa akin ito."Niyaka
Habang naglilinis ng pinagkainan, si Lila ay nakaramdam ng kaunting pagod. Ang buong araw ay puno ng emosyon—mula sa pag-uusap kay Ethan hanggang sa simpleng bonding nila ni Mia.Ang mga simpleng bagay, tulad ng paglalaro ng dolls o paggawa ng pasta ay nagbigay sa kanya ng kaunting ginhawa mula sa mga kumplikadong sitwasyon. Ngunit hindi pa rin mawala sa kanyang isip ang mga tanong tungkol kay Ethan.Paano nila malalampasan ang lahat ng ito? At paano niya magagampanan ang kanyang mga responsibilidad bilang ina at bilang fake partner?Habang siya'y naglalakad sa kusina upang iligpit ang mga pinagkainan, narinig niyang tinatawag siya ni Mia mula sa sala. "Mommy! Come here!"Pumasok siya sa sala at nakita si Mia, nakaupo sa sahig at hawak ang isang malaking mangkok ng popcorn. "Mommy, popcorn! Let's eat!" Ngumiti si Lila at lumapit kay Mia. "Ano, gusto mo pang mag-popcorn?" tanong niya na may biro sa tinig."Opo! Lagi!" sagot ni Mia na may kagalakan sa mga mata.Nagtulong silang magtapon
Maagang nagising si Lila kinabukasan. Habang nakahiga pa sa kama, narinig niyang bumukas ang pinto ng kwarto ni Mia. Hindi nagtagal, bumungad ang munting boses ng kanyang anak."Mommy!" Masayang sigaw ni Mia habang lumalapit ito sa kama niya. "Ikaw po maghahatid sa akin sa school, di ba?"Napangiti si Lila at hinila si Mia sa tabi niya. "Oo naman, anak. Ako ang maghahatid sa'yo," sagot niya habang hinahaplos ang buhok nito."Yehey! Mas masaya 'pag si Mommy kasama ko!""At alam mo ba?" dagdag ni Lila. "Next time, magbabakasyon tayo sa nature park. Hindi na tayo agad uuwi. Magtatagal tayo roon para mas ma-enjoy natin."Lalong lumiwanag ang mga mata ni Mia. "Talaga po? Totoo 'yan, Mommy?"Tumango si Lila. "Pangako ko 'yan, anak."Napayakap si Mia sa kanya. "Thank you, Mommy! Ang saya-saya ko po!"Matapos ang kanilang maikling pag-uusap, sabay silang bumangon at naghanda para sa araw. Tinulungan ni Lila si Mia sa pagbibihis at paghahanda ng kanyang gamit. Pagkatapos ng agahan, isinakay ni
Pagkalipas ng ilang oras matapos umalis ng kanyang ama, nanatili si Lila sa kanyang opisina, abala sa pagtapos ng mga natitirang gawain. Subalit, nang malapit na siyang mag-clock out para sa lunch break, bumukas ang pinto at tumambad sa kanya si Daniel, may dalang dalawang lunch box sa kanyang mga kamay."Hey, Lila," bati niya habang papalapit. "Sakto, magla-lunch ka na, di ba? Naalala kong hindi ka madalas kumain ng maayos kapag busy ka kaya naisip kong dalhan ka ng pagkain."Napangiti si Lila sa kabutihang-loob ni Daniel. "Salamat, Daniel. Tama ka, kanina ko pa nakakalimutan na mag-lunch. Sige, sabay na tayong kumain."Inilapag ni Daniel ang mga lunch box sa mesa at binuksan ang isa. "Niluto ‘to ni Mom. Sabi niya, nagustuhan daw niya noong dumalaw tayo noong isang gabi. Ang saya nila, lalo na si Dad, kasi matagal na rin silang hindi nakakapag-entertain ng bisita lalo na ikaw yung nakita nila."Habang kumakain, tumango si Lila. "Masaya nga sila noong pumunta tayo. Ang bait ng parents
Matapos nilang magtanghalian, kinuha ni Daniel ang isang lata ng cola mula sa dala niyang paper bag at iniabot ito kay Lila."O, pahinga ka muna at mag-enjoy kahit sandali," aniya habang inaabot ito sa kanya.Kinuha iyon ni Lila, bahagyang nakakunot ang noo. "Bakit parang ang bait mo ngayon?"Napangiti si Daniel at saka bumuntong-hininga. "Kasi aalis na ako. May flight ako in an hour. Tatawagan kita mamaya pagkalapag ko."Nagulat si Lila sa sinabi nito. "Hah? Bakit mo naman ako kailangang i-update?"Napataas ang isang kilay ni Daniel habang nakatingin sa kanya. "Lila, mag-jowa na tayo, kahit na sikreto lang. So, syempre, importante ‘yon. Dapat nag-uusap tayo."Napipi si Lila, hindi alam kung paano sasagot. Sa halip, tinitigan lang niya ito habang pinoproseso ang sinabi ng lalaki. Maya-maya pa, lumapit si Daniel at marahang hinalikan siya sa noo. "Ingat ka palagi, ha? Sige, aalis na ako."Napatulala si Lila habang nakatingin kay Daniel na kumakaway habang lumalabas ng opisina. Hindi si
Nang matapos si Ethan sa pagluluto, inayos niya ang hapag-kainan at inilagay ang mga niluto niya sa mesa. May chicken soup, stir-fried vegetables, at isang malaking plato ng rice."Halika na, Lila. Kumain na tayo, huwag ka mahiya kumain, my love," tawag niya habang inaayos ang upuan para sa kanya.Lumapit si Lila ngunit agad na nagtaas ng kamay bilang pagtutol. "Ethan, pasensya na, pero hindi ako pwedeng kumain ng marami. Kakain pa kami ni Papa mamaya. Ayoko namang mabusog na bago pa kami mag-dinner."Ngumiti si Ethan, pero kita sa mata niyang hindi siya sang-ayon. "Kahit konti lang? Alam kong abala ka sa trabaho at minsan nakakalimutan mong kumain. Ayoko namang magutom ka."Napabuntong-hininga si Lila at napaupo. "Sige, konti lang talaga, ha?"Ngunit sa pagdaan ng ilang minuto, napansin niyang tila hindi "konti" ang binigay sa kanya ni Ethan. Nilagyan nito ang kanyang plato ng maraming pagkain, halos hindi na niya alam kung paano uubusin ang lahat."Ethan," protesta niya, "sabi ko ko
"Lila, sandali lang," mabilis na lumapit si Ethan sa kanya, hawak ang isang paper bag.Napahinto siya at bahagyang tumalikod. "Ano na naman, Ethan?"Huminga nang malalim si Ethan at iniabot ang paper bag. "Dinala ko ‘yung lunchboxes para sa’yo. Alam kong hindi mo agad kakainin, pero gusto ko lang siguraduhin na may pagkain ka kahit paano."Napatingin si Lila sa bag na hawak nito. Alam niyang hindi niya ito gagalawin, pero hindi niya kayang sabihin iyon nang direkta kay Ethan. Hindi niya rin alam kung paano niya tatanggihan nang hindi nasasaktan ang damdamin nito.Kaya imbes na magsalita, tinanggap niya na lang ito at tumango. "Salamat.""Lila... mag-ingat ka, ha?" may bahagyang pag-aalalang sabi ni Ethan.Isang tipid na ngiti lang ang isinagot niya bago siya tuluyang lumakad papunta sa sasakyan. Hindi siya lumingon kahit narinig niya ang malalim na buntong-hininga ni Ethan sa likod niya.Habang nagmamaneho pauwi, pilit niyang iniisip ang ibang bagay para mabawasan ang bigat sa dibdib.
"I'l be retiring soon at ibibigay ko kay Lila ang kumpanya," mahinang saad ni Geo at halos nakanganga sina Lila sa sinabi nito.Napatulala si Lila sa kanyang ama, hindi makapaniwala sa mga salitang kanyang narinig. Paulit-ulit iyong umalingawngaw sa kanyang isipan, ngunit hindi niya magawang lunukin nang buo ang kahulugan ng mga iyon. "Magreretiro ka? Ibibigay mo sa akin ang kumpanya?" Ang tinig niya ay puno ng pagkabigla, at lalong humigpit ang hawak niya sa basong may tubig.Bahagyang natawa si Geo, ang kanyang ama. "Hindi agad-agad, anak. Pero oo, sa loob ng ilang taon, gusto kong maging handa ka upang pamahalaan ito."Mabilis na inilapag ni Lila ang baso sa mesa, mas madiin kaysa sa nararapat. "Papa, ni hindi ko nga gusto maging presidente ng kompanyang hawak ko ngayon. Paano pa ‘yang buong airline mo? Ibang antas na ng stress ‘yan!"Malamig ngunit mapanatag ang titig ni Geo sa kanya. "Naiintindihan ko ‘yan, Lila. Pero ito ang pamana ng ating pamilya. Mula sa wala, itinayo ko ang
Si Lila ay halos hindi makapaniwala sa bilis ng mga pangyayari. Kanina lang ay nakatayo siya sa harapan ng kumpanya, hinaharap ang galit ng mga dating empleyado, at ngayon ay nasa loob na siya ng sasakyan ni Ethan, hinihingal at kinakabahan.Bago pa ang kaguluhan, sinubukan niyang tawagan ang HR department ng kumpanya. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone habang hinihintay sumagot ang kabilang linya."Hello, ito si Lila. Gusto kong malaman kung anong nangyayari sa kumpanya. Anong dahilan ng biglaang pagbabago at bakit tinanggal ang napakaraming empleyado nang wala akong kaalam-alam?"May saglit na katahimikan bago sumagot ang nasa kabilang linya. "Pasensya na po, Ms. Lila, pero hindi po kami maaaring magbigay ng impormasyon sa ngayon."Napakuyom ang kamao niya. "Ano? Kumpanya ko ito, at may karapatan akong malaman ang nangyayari! Sino ang nag-utos ng mga pagtanggal? Ano ang basehan? Sagutin niyo ako!"Ngunit bago pa siya makapagsalita ulit, biglang binaba ang tawag. Napasinghap siy
Matapos ang emosyonal na pagbabahagi ni Sarah tungkol sa kanyang pagkawala ng trabaho, muling nagkaroon ng katahimikan sa loob ng silid. Halos sabay-sabay silang napabuntong-hininga. Si Lila, na kanina pa nag-iisip, ay napatingin sa kanilang lahat."So, hindi lang pala ikaw ang natanggal, Sarah?" seryosong tanong ni Lila.Nagtinginan ang iba pang mga dating kasamahan ni Sarah, at unti-unting tumango ang ilan sa kanila."Oo, Lila," sagot ni Marco, na halatang pinipigilan ang inis. "Halos lahat kami rito, tinanggal sa trabaho. Hindi lang basta natanggal—parang pinilit kaming umalis nang walang matinong paliwanag.""At ang mas masama," singit ni Liza, "lahat ng ito nagsimula matapos dumating si Sophia."Napakunot-noo si Lila. "Si Sophia?"Muling nagpalitan ng tingin ang kanyang mga dating kasamahan bago muling nagsalita si Sarah. "Oo, Lila. Alam kong kilala mo siya. Hindi lang siya basta bagong HR manager—isa rin siyang FA."Natahimik si Lila. Alam niyang may isang Sophia na FA dati, per
Pagkatapos ng video call kay Mia, nanatiling nakahiga si Lila sa kama ng ospital, nakatitig sa kisame. Alam niyang hindi niya maaaring ipakita ang tunay niyang kalagayan kay Mia o kahit kanino sa ngayon. Kailangan niyang manatiling matatag, kahit para lang sa kanyang anak at apo.Sa kalagitnaan ng katahimikan, isang mahinang katok ang pumunit sa kanyang pag-iisip."Lila?"Napakislot siya at agad na umayos ng upo. Nakita niya ang pamilyar na pigura ni Sarah, isang flight attendant at matagal nang kaibigan niya, halos kasing-edad niya. Kasama nito ang ilan pa nilang mga ka-trabaho noon—mga FA at piloto na pamilyar kay Lila."Sarah," mahina ngunit may halong gulat na bati ni Lila. "Anong ginagawa niyo rito?"Ngumiti si Sarah at lumapit, bitbit ang isang maliit na supot ng prutas. "Dumaan lang kami. Balita kasi namin, nandito ka, kaya naisipan ka naming bisitahin."Napatingin si Lila sa iba pang kasama ni Sarah. Kilala niya ang ilan sa kanila—mga dating kasamahan sa industriya, mga taong
Mabilis na pumasok si Geo sa bahay, hawak ang cellphone na patuloy na nagri-ring. Agad niyang sinagot ang tawag, ngunit bago niya ilapit sa mukha ang telepono, mabilis niyang itinago ang hospital gown na suot niya sa ilalim ng kanyang jacket. Sinigurado rin niyang hindi kita sa background ang kapaligiran ng ospital."Mia, apo, kamusta?" masayang bati ni Geo habang pinindot ang camera icon upang makita ang batang kausap niya.Sa kabilang linya, isang masiglang tinig ang sumagot. "Lolo Geo! Tingnan mo, nasa bahay ako ni Tito Daniel!"Lumiwanag ang mukha ni Geo nang makita sa screen ang kanyang tatlong taong gulang na apo. Nakasuot ito ng kulay rosas na damit at nakaupo sa isang maliit na mesa habang naglalaro ng mga stuffed toys. Katabi niya si Daniel, nakangiti at mukhang inaalagaan ang bata."Aba, napakasaya mo naman diyan, apo! Ano ang ginagawa ninyo ni Tito Daniel?" tanong ni Geo, pilit na tinatago ang pagod sa kanyang boses.Masayang tumawa si Mia bago muling nagsalita. "Naglaro po
Napasinghap si Lila at napatingin kay Geo. Isang pamilyar na takot ang bumalot sa kanya habang hinahawakan niya nang mahigpit ang cellphone."Sino ka?" tanong niya, kahit pa sa loob-loob niya ay parang may ideya na siya kung sino ang nasa kabilang linya.Isang mapanuksong tawa ang narinig niya bago sumagot ang boses. "Hindi mo ba talaga ako naaalala, Lila? Sayang naman. Akala ko hindi mo ako makakalimutan."Napakagat-labi siya at napahinga nang malalim. Masyado pang maaga para gumawa ng konklusyon, pero hindi niya mapigilan ang kaba sa dibdib niya."Anong kailangan mo?" malamig niyang sagot.Pero bago pa sumagot ang nasa kabilang linya, bigla na lang naputol ang tawag. Napatingin siya sa cellphone niya at nakita niyang wala nang signal. Isang masamang pakiramdam ang gumapang sa kanyang katawan."Anak, sino 'yon?" tanong ni Geo, halatang nag-aalala.Pilit na pinakalma ni Lila ang sarili bago ngumiti nang pilit. "Wala, Tay. Prank call lang."Hindi sumagot si Geo, ngunit halata sa kanyan
Habang nakahiga pa rin si Lila sa kama ng ospital, isang katok ang pumuno sa katahimikan ng silid. Agad na napalingon si Geo at si Lila sa pintuan. Ilang sandali pa ay bumukas ito at pumasok ang isang pulis na nakauniporme."Magandang hapon po," bati ng pulis habang lumapit sa kanila. "Ako si PO3 Ramirez. Kailangan na po naming kunin ang opisyal ninyong pahayag tungkol sa aksidente. Handa na po ba kayo?"Napatingin si Lila kay Geo bago dahan-dahang tumango. Alam niyang hindi niya ito maiiwasan. Kailangang maisaayos ang lahat, hindi lamang para sa sarili niya kundi para na rin sa kapakanan ng anak niyang si Mia."Sige po," sagot niya nang may bahagyang kaba sa tinig.Umupo si PO3 Ramirez sa tabi ng kama at inilabas ang isang maliit na notebook at ballpen. "Maaari niyo po bang ikuwento sa amin nang detalyado kung ano ang nangyari noong araw ng aksidente?"Huminga nang malalim si Lila bago nagsimula. "Noong araw na iyon, galing ako sa trabaho. Medyo pagod ako, pero kailangan kong dumaan
Habang nakahiga pa rin si Lila sa kama ng ospital, nanatiling tahimik si Geo sa tabi niya. Alam niyang may bumabagabag sa anak niya. Hindi lang ito tungkol sa aksidente o sa trabaho. May mas malalim pang dahilan kung bakit tila pasan ni Lila ang mundo."Papa..." Mahinang tawag ni Lila sa kanya.Lumingon si Geo at hinawakan ang kamay ng anak. "Ano iyon, anak?"Napabuntong-hininga si Lila bago nagsimulang magsalita. "Nahihirapan na ako. Hindi ko alam kung paano ko iha-handle ang oras ko. Parang hindi ko na kaya."Muling hinigpitan ni Geo ang hawak sa kamay niya. "Anak, sabihin mo sa akin ang totoo. Ano ba ang bumabagabag sa iyo?"Napakagat-labi si Lila, pilit na pinipigil ang luhang gustong bumagsak mula sa kanyang mga mata. "Papa, hindi ko na alam kung paano ko ibabalanse ang lahat. Ang trabaho ko, ang buhay ko, si Mia... Lahat parang sabay-sabay na bumabagsak sa akin. Pakiramdam ko hindi ko na nagagampanan nang maayos ang pagiging ina ko kay Mia."Napuno ng sakit ang mga mata ni Geo n
Habang nakahiga pa rin si Lila sa kama ng ospital, lumapit si Geo at maingat na hinawakan ang kamay niya."Lila, hindi ka maaaring bumalik sa trabaho sa loob ng isang buwan, o mas matagal kung kinakailangan. Kailangan mong magpahinga at alagaan ang sarili mo."Napakurap si Lila at agad na umiling. "Papa, hindi puwede! Kailangan kong bumalik sa trabaho. Marami pa akong kailangang gawin—""Anak, hindi mo kailangang magmadali. Ang kumpanya ay hindi kasing-importante ng kalusugan mo," putol ni Geo sa kanya, halatang hindi siya papayag sa pagtutol ng anak. "Mas mahalaga ka kaysa sa kahit anong negosyo."Napabuntong-hininga si Lila. "Papa, hindi lang naman tungkol sa kumpanya ito. Kailangan kong kumita. Hindi ko kayang umasa lang—""Kung pera ang iniisip mo, kaya kitang bigyan ng kahit ilang milyon sa isang araw, anak. Hindi mo kailangang magtrabaho ng ganito." Malumanay ngunit seryoso ang tono ni Geo.Umiling si Lila, kita sa kanyang mukha ang pagtutol. "Ayoko, Papa. Hindi ko gusto na kumi
Dahan-dahang iminulat ni Lila ang kanyang mga mata. Malabo ang kanyang paningin, at tila mabigat ang kanyang buong katawan. May naririnig siyang mahihinang tunog ng kutsilyo at plato na nagbabanggaan. Pumikit siya sandali bago muling dumilat."Gising na siya!" Isang pamilyar na boses ang narinig niya. Napatingin siya sa paligid—nasa loob siya ng kanilang bahay. Sa tabi niya, nakaupo si Daniel na may hinihiwang prutas sa maliit na lamesa. Hindi nagtagal, bumukas ang pinto at pumasok ang kanyang ama, si Geo."Anak... Salamat sa Diyos!" Napalapit agad si Geo sa kanya at hinawakan ang kanyang kamay."Saan ako...?" mahinang tanong ni Lila habang iniikot ang paningin sa paligid.Agad na sumagot si Daniel, "Nasa bahay mo. Ligtas ka na."Napasinghap si Lila. "Bahay...?" Biglang bumalik sa kanya ang mga alaala—ang aksidente, ang pagsabog, at ang pakiramdam na parang mamamatay na siya. Nanginginig ang kanyang kamay habang mahigpit na hinawakan ang kumot.Napansin iyon ng kanyang ama at agad siy