Nagpatuloy si Neil sa paglalakad palabas ng conference hall, ngunit sa bawat hakbang ay tila mas lalong bumibigat ang kanyang dibdib. Hindi niya maiwasang bumalik-balik sa alaala ng batang si Aniego, na sa isang iglap ay nagbigay ng hindi maipaliwanag na damdamin sa kanyang puso. Ang pamilyar na ekspresyon ng bata, ang ngiting tila ba salamin ng kanyang kabataan, at ang maliliit na kilos nito na tila ba nagpaparamdam ng kakaibang koneksyon.Napansin ni Marco ang hindi mapakaling ekspresyon ni Neil kaya't nagbiro ito, "Mukhang seryoso ka kanina, ah. Parang may nakita kang multo!" Sinubukan nitong gawing magaan ang usapan ngunit halatang may laman ang iniisip ng kaibigan.Napabuntong-hininga si Neil at muling binalikan ang larawan ni Aniego sa isip. "Hindi ko nga alam, Marco. Parang… may kung anong nakikita ako sa batang iyon. Para bang... sarili ko noong bata pa ako."Natigilan si Marco, nakangiti ngunit may halong pag-aalinlangan. "Baka naman anak mo ‘yan, Neil?" biro niya, ngunit sa
Pagkahapon, Habang si Alona, ang kambal na sina Aniego at Emerald, at ang kanilang kaibigang si Gina ay abala sa pamamasyal sa mall, tila nag-aapoy ang kasiyahan sa kanilang grupo. Mula sa mga masayang tawanan ng mga bata hanggang sa masiglang pakikipag-chat ni Gina kay Alona, ang araw ay puno ng saya at pag-asa."Mommy, tingnan niyo 'to!" sigaw ni Aniego habang hawak ang isang malaking stuffed toy. "Bibili tayo nito, di ba?""Ang cute! Pero, anak, kailangan natin munang maghanap ng masarap na pagkain. Saka na ang laruan," sagot ni Alona, sabay ngiti. Alam niyang masaya ang mga bata kapag may natutuklasan silang mga bago."Dito! Dito!" sigaw ni Emerald, sabay turo sa isang food stall na may maraming masasarap na pagkain. "Kumain tayo dito, Mommy! Nakaka-gutom na!""Sige, tara! Pero huwag kalimutan, umorder lang tayo ng tama, ha?" sabi ni Alona, habang binabaybay nila ang makulay na food court.Habang naglalakad, tila hindi mapigilan ni Aniego ang kanyang excitement. "Mommy, may kwento
Habang nag-aayos si Alona ng mga gamit sa kanilang hotel room, hindi maalis sa isip niya ang mga tanong ni Aniego. Ang mga bata, sa kanilang inosenteng pananaw, ay puno ng pag-asa at pananabik. Ngunit si Alona, sa kabila ng kanilang saya, ay nahahabag. Bawat ngiti at tawa ng kambal ay tila nagiging paalala sa kanya kung gaano kahirap ang sitwasyon nila."Mommy, anong oras na po?" tanong ni Emerald habang naglalaro sa carpet."Malapit nang matulog, anak. Kailangan nating magpahinga para bukas," sagot ni Alona, pilit na pinapakita ang ngiti kahit na ang kanyang puso ay nababalot ng pag-aalala."Anong gagawin natin bukas? Gusto ko pong makita muli si ginoong pogi !" sagot ni Aniego, habang nakatingin sa kanya ng may pag-asa."May mga plano pa tayo, pero tingnan natin kung anong mangyayari," sabi ni Alona, pinipilit na huwag ipakita ang kanyang pag-alala.Natapos na niya ang pag-aayos at naupo siya sa sofa, pinagmamasdan ang mga bata habang masaya pa ring naglalaro. Sa kanyang isip, nag-u
Habang si Leon, ang pribadong imbestigador ni Neil, ay nagmamatyag sa labas ng Penelope Fashion sa Makati, napansin niyang huminto ang isang puting Maserati sa harapan ng gusali. Agad bumaba si Alona mula rito, ang kanyang presensya ay puno ng kumpiyansa at karisma, na naghatid ng ingay sa paligid habang tahimik siyang tumungo sa loob ng shop. Hindi nag-aksaya ng oras si Leon—kinuhanan niya ng larawan si Alona bilang patunay na nasa Pilipinas ito, at agad siyang tumawag kay Neil."Boss, andito na si Ma'am Alona sa Makati, sa branch niya ng Penelope Fashion," balita ni Leon sa mababang boses, pero puno ng kasabikan.Natigilan si Neil, ang mga salitang narinig ay parang bumuhay sa kanya ng isang matagal nang nawala sa kanyang puso. "Andiyan siya?" tanong niya, ang boses ay puno ng pananabik at kaba. Hindi na niya hinayaan ang pagkakataon na mawala muli sa kanya si Alona.Agad siyang tumawag sa intercom para utusan si Marco, ang kanang-kamay niya sa kompanya. "Marco, ikaw na muna ang bah
Si Neil ay dismayadong lumabas mula sa opisina ng Penelope Fashion brand. Ang kanyang isip ay puno ng mga alalahanin at tanong na tila walang katapusan. Kailangan niyang lumayo mula sa mga salitang hindi pa natutugunan at mga damdaming naglalagablab sa kanyang dibdib. Nais niyang magpaka-busy, kaya’t nagtungo siya sa kalapit na mall. Alam niyang naroon ang mga bata—ang kambal—na hindi maalis-alis sa kanyang isipan.Habang naglalakad siya, biglang may gumulong na bola sa harap niya. Napatingin siya sa paligid at nakita ang dalawang batang kambal na naglalaro. Ang batang lalaki ay mabilis na tumakbo palapit sa kanya, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa saya.“Ginoong pogi! Long time no see po!” masiglang bati ng bata.“Ba't ka andito? San magulang niyo?” tanong ni Neil, bahagyang naguguluhan.“Kakambal ko po pala ginoong pogi! Diba ang cute niya katulad ko?” pabirong sagot ng batang lalaki, sabay talikod at ipinakita ang kanyang kakambal, isang magandang batang babae na nakangiti n
Sa gabing iyon, ang Makati Hotel ay nag-uumapaw sa mga kilalang personalidad mula sa iba't ibang industriya. Ang Investor's Night ay isang okasyon na hindi pinalampas ng mga may-ari at CEO ng malalaking kompanya, at syempre, kabilang dito sina Neil Custodio ng Tropical Air at Alona Adarna ng Penelope Fashion Brand, na kasalukuyang umuusbong sa merkado sa Makati.Bago pa man umalis ng bahay si Alona, nagpaalam siya sa kanyang kambal na sina Emerald at Aniego. Nakasuot siya ng isang eleganteng puting gown na may brilyanteng detalyeng kumikinang sa neckline at sa likod. Ang gown ay hapit na hapit sa kanyang katawan, kaya’t lalo nitong pinalitaw ang kanyang hubog. Nang makita siya ng kambal, agad na bumungad ang mga papuri nila."Mommy, you are so beautiful! Parang kamukha mo si Lola!" bulalas ni Emerald na may ngiting abot-tenga.Samantalang si Aniego naman, ang protective niyang anak, ay agad na nagsalita, "Mommy, dapat po magsuot kayo ng blazer. Baka malamig sa labas."Napangiti si Alo
Maya-maya pa’y natapos din ang pag-uusap ni Alona at ng kanyang business partner. Nagkatinginan sila ni Neil mula sa malayo, at sa isang iglap, siya ang lumapit. Agad niyang nakita ang tila pagkabigla sa mga mata ni Alona, ngunit ilang sandali lamang at napalitan ito ng isang malambing na ngiti."Neil," bati ni Alona, bahagyang kinakabahan.“Alona,” sabi ni Neil habang bumungad ang matamis niyang ngiti. “Hindi kita akalain na makikita ko rito.”“Kailangan kong dumalo. Napakahalaga ng gabing ito para sa Penelope Fashion,” sagot ni Alona, pilit na pinipigilan ang pagkabog ng kanyang dibdib.“Napakaganda mo,” bulong ni Neil, at napalunok si Alona habang nakatitig sa malalim na mga mata nito.Napalunok si Alona, pakiramdam niya ay bumalik siya sa mga panahong mahal na mahal niya si Neil, mga panahong siya lang ang laman ng kanyang puso. Ngunit alam niyang hindi na sila pareho ng dati, marami na ang nagbago."Salamat, Neil," sagot niya nang bahagyang nakayuko. "Mukhang ikaw rin ay nasa tam
Ilang sandali ang lumipas, tumawag si Penelope at kinukumusta ito. "Alona," malumanay na wika nito, puno ng pag-aalala. "Ayos ka lang ba?" Pilit ngumingiti, ngunit hindi maitatago ang pag garalgal ng boses sa kakaiyak. "Ayos lang ako, Penelope," sagot niya nang paanas, habang pilit na itinatago ang pighating gumugulo sa kanyang isipan."Alam kong hindi ito madaling gabi para sa'yo," sagot ni Penelope. "Kung gusto mong umuwi na, ako nang bahala sa event at huwag mo na masyadong isipin."Sandaling nag-isip si Alona, bago siya muling huminga nang malalim. "Hindi, kaya ko pa. Kailangan kong harapin ang lahat ng ito para sa kumpanya, para sa aking mga anak," wika niya nang may matinding determinasyon. "Ayokong magpadaig sa kahinaan ko. Kung para sa kanila, kailangan kong maging matatag.""Alam mo, Alona, ang tapang mo. Hindi lahat ng babae ay kayang lampasan ang mga pinagdaanan mo." nag-aalalang sambit nito.Ngunit sa kabila ng mga papuri, naroon pa rin ang lungkot sa mga mata ni Alona. H
Si Neil ay nakaluhod sa kanyang mga kamay at tuhod sa ibabaw ng kanyang asawa, hinahalikan siya at hinahawakan ang kanyang magandang mukha sa sandaling siya ay nilabasan. Nakatikim siya ng sarili niya sa kanyang mga labi at nagustuhan ito, sabik na pinapadulas ang kanyang dila sa kanyang mga labi at sa kanyang bibig upang makuha ang bawat patak. "Turn ko na?''tinatanong niya, umabot pababa at hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon, hinawakan ang kanyang tigas na ari. "Gusto kong matikman ka ngayon." "Hindi"sagot niya "Kailangan ko ang puki mo, baby"Hindi siya magrereklamo, kahit na huwag kang magkamali, gustong-gusto niyang magbigay ng oral sex, pero pagkatapos ng trabaho ni Neil, kailangan niyang makantot, handa na siya. Ibinaba ni Neil ang kanyang pantalon at boxers, iniwan itong nakabundat sa kanyang mga bukung-bukong, hindi niya ito natanggal nang buo dahil sa kanyang mga sapatos. Inalis ni Alona ang panty na walang gitna (maganda at lahat pero nakakasagabal) at itinaas ang
Pagkatapos ng isang masayang gabi ng selebrasyon sa beach, handa na sina Neil at Alona para sa kanilang honeymoon—ang unang gabi nila bilang mag-asawa. Habang naglalakad sila papunta sa kanilang pribadong villa, ang dalampasigan ay tahimik, tanging ang alon ng dagat at ang malamlam na liwanag ng buwan ang naririnig.Sa bawat hakbang ni Alona, dama niya ang kakaibang init ng kagalakan na nagmumula sa puso. Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang may kaligayahan din sa mga mata nito. “Hindi ko pa yata matanggap na tayo na,” sabi ni Alona, ang boses ay puno ng tuwa at konting kaba.“Talaga bang totoo na magkasama na tayo, Alona?” tanong ni Neil habang ipinapakita ang malalim na ngiti. “Naghintay ako ng matagal para sa araw na ito. At ngayon, magkasama na tayo—walang takot, walang pag-aalinlangan.”Habang papalapit sila sa kanilang villa, binuksan ni Neil ang pinto, at sumalubong sa kanila ang isang silid na puno ng mga rosas, kumikinang na ilaw, at ang bango ng mga pabango na bumabalot
Sa sandaling iyon, tahimik ang paligid. Tila ang lahat ng naroroon, maging ang alon sa dalampasigan at ang ihip ng hangin, ay naghintay sa bawat salitang binibigkas ni Alona.Napatingin si Neil kay Alona, at hindi niya mapigilang mapaluha sa sinseridad at lalim ng mga salitang kanyang naririnig. Ang pagmamahal na pinigilan niya noon ay ngayon ay malinaw na malinaw na naipadama ng babaeng nasa harap niya.Hinawakan ni Neil ang mga kamay ni Alona, at sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, sinagot niya ito ng may kasiguruhan. "Alona, ikaw ang nagbigay ng kulay sa mundo ko. Sa mga panahon na akala ko'y wala nang halaga ang pagmamahal, dumating ka para ipakita sa akin na ang puso ay muling pwedeng magtiwala. Hindi ko alam kung paano ko magagawang ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal, pero ang pangako ko ay bawat araw, gagawin ko ang lahat upang maging karapat-dapat sa'yo at sa ating pamilya."Nagpalakpakan ang mga bisita habang pinahid ni Neil ang luhang tumulo sa pisngi ni Alona.Sa kanil
Ang liwanag ng araw ay tila espesyal na handog ng kalangitan para sa araw na ito. Sa isang prestihiyosong beach resort na kilala sa taglay nitong kagandahan, ang buong paligid ay napuno ng ginto’t puting dekorasyon. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat ay tila nagdadala ng mensahe ng pag-ibig at kasiyahan habang ang mga bisita, bihis na bihis sa kani-kanilang mga magagarang kasuotan, ay nagtipon-tipon para saksihan ang engrandeng kasal nina Alona Adarna at Neil Custodio.Ang mga lamesa ay dinisenyo ng mga magagarang rosas, orchids, at eucalyptus leaves na lalong nagpa-elegante sa ambience. Sa gitna ng beach, itinayo ang isang mala-fairytale na altar na may arko ng mga bulaklak at kristal. Ang bawat detalye ng kasal ay maingat na pinlano—hindi lamang para maging isang selebrasyon, kundi isang simbolo ng pagmamahal na pinagtagumpayan ang lahat ng balakid.Isa-isang dumating ang mga espesyal na bisita. Si Ethan, ang pinakamatalik na kaibigan ni Alona, ay abalang kumukuha ng litra
"Neil... Salamat," sabi ni Alona, habang nararamdaman ang init ng kanyang mga luha na sumimot sa pisngi. "Hindi ko alam kung paano ko pasasalamatan ang lahat ng ginawa mo para sa amin... Para sa akin."Hinaplos ni Neil ang kanyang buhok at ngumiti. "Walang anuman. Kung anuman ang mangyari, ikaw at ang mga anak natin ang magiging dahilan ng lahat ng laban ko." Hindi na nagawang magsalita ni Alona, pero ang mga mata niya ay nagsasalita na. Sa bawat titig, damang-dama niya ang bigat at tamis ng pagmamahal ni Neil. Sa mga simpleng salitang iyon, tila isang buo silang dalawa. Magkasama silang haharapin ang lahat ng darating, ang mga pagsubok, ang mga tagumpay, at higit sa lahat, ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya."Alona," patuloy ni Neil, habang dahan-dahang itinataas ang kanyang kamay upang punasan ang natirang luha sa mata ni Alona. "Hindi ko na kayang mawala ka pa. Lahat ng bahagi ng buhay ko, isasama ko na sa pagmamahal ko sa iyo."Ngumiti si Alona, isang ngiting
Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Alona ang sakit at ligaya na nanatili sa loob ni Neil. Hindi na siya magtatanong pa o mag-iisip ng ibang bagay—alam niyang hindi madali ang proseso ng pagpapatawad at pag-move on. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman niyang ang pinakamahalaga ngayon ay ang buhay nilang magkasama ni Neil—at ang magkasunod nilang pagharap sa mga bagong pagsubok at tagumpay.Habang nagpapaalam si Wilma at Joshua, napansin ni Neil na hindi na siya kasing bigat ng kanyang nararamdaman dati. Tumingin siya kay Alona at hinarap siya ng buo niyang puso. “Salamat, Alona,” sabi ni Wilma, ang mga mata niya ay puno ng pagpapahalaga at pagsisisi. “Kahit hindi tayo nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang isa't-isa nang mas mabuti noon, masaya ako na makita kang masaya ngayon. Ang mga pagsubok at ang tunay na pagmamahal ang nagpapasaya sa atin.” Tumingin siya kay Neil, ang mga mata ay malalim, puno ng taimtim na kahulugan. “Masaya ako para sa inyo ni Neil. Ipinagdasal ko
Para kay Neil at Alona, ang sandaling iyon ay hindi lamang patunay ng kanilang pagmamahalan—ito ang kanilang pangako na hindi magwawakas ang ligaya nilang magkasama, anuman ang dumating na hamon sa buhay. Pagkatapos nilang magdesisyon tungkol sa mga detalye ng kanilang kasal at mag-usap sa wedding coordinator, nagdesisyon silang pumunta sa isang malapit na mall upang mamili ng grocery. Nais nilang mag-relax at mag-enjoy ng simpleng oras magkasama, malayo sa abala ng kasal at iba pang alalahanin.Habang naglalakad sila sa loob ng mall, masaya at abala sa kanilang pag-uusap, hindi nila inaasahan ang isang hindi magandang pagkikita. Sa isang sulok ng grocery store, napansin nila ang isang pamilyar na mukha—si Wilma, ang ex-asawa ni Neil. Kasama nito si Joshua, ang lalaki na naging dahilan ng kanilang paghihiwalay at ang kasalukuyan niyang asawa ngayon. Ang mas nakakagulat pa ay ang umbok ng tiyan ni Wilma—hindi maipaliwanag ang saya na nakabakas sa kanyang mukha. Walang ibang paraan kund
Bahagyang nag-isip si Alona. “Hmm… gusto ko sana ng maliit na lugar para sa intimate photoshoot kasama ang pamilya. Alam mo naman, gusto ko rin na espesyal ang moment na ‘yon para sa mga anak natin.”Napuno ng galak ang mga mata ni Neil. “Perfect. Gawin natin ‘yan.”Habang nakikinig ang wedding planner sa kanila, nakikita niya ang malalim na pagmamahalan ng dalawa. “Nakaka-inspire naman po kayong dalawa. Sir, Ma’am, kung may iba pa kayong requests, sabihin niyo lang po. Pero ngayon pa lang, sigurado akong magiging napakaespesyal ng araw na ito.”Napalingon si Neil sa kanyang magiging asawa. “Espesyal talaga, dahil ikaw ang pakakasalan ko.”Namula si Alona, pero hindi mapigilan ang ngiti. “Ikaw talaga, Neil. Hindi ka nauubusan ng paraan para mapangiti ako.”Nagtawanan sila, at ang wedding planner naman ay tahimik na iniwan sila pansamantala upang bigyan sila ng oras.Habang naghihintay, sinamantala ni Neil ang pagkakataon para magpasalamat kay Alona. “Alam mo ba, mahal, kung gaano ko k
Naging panatag na si Alona dahil ikakasal na sila ni Neil. Ito ang kanyang pangarap—makasal sa taong mahal niya. Wala na siyang hihilingin pa. Pagkatapos ng isang linggo, muling pumunta si Neil sa wedding events kasama si Alona. Ngayon, mamimili na sila ng tema ng kasal nila.Habang kausap ng wedding planner, tuwang-tuwa si Neil habang tinitigan si Alona. Ang saya sa kanyang mga mata ay hindi maikukubli. “Alona, anong kulay ang gusto mo?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng sigla.“Siguro, gusto ko ng pastel colors! Parang mapayapa at masaya,” sagot ni Alona, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa saya. Ang kanilang mga ngiti ay nagsasalita ng labis na pagmamahal at pag-asa para sa kanilang hinaharap.Habang masiglang nag-uusap si Alona at ang wedding planner tungkol sa iba’t ibang wedding themes, hindi maiwasan ni Neil na titigan ang kanyang magiging asawa. Sa kanyang mga mata, si Alona ang perpektong babae—ang kanyang inspirasyon, lakas, at mundo. Tila napakabilis ng