Habang tinatapos ni Alona ang kanyang trabaho sa araw na iyon, dahan-dahan niyang isinuong ang mga gamit na mayroon siya—mga papel, laptop, at ang mga design drafts. Mag-aalas-sais ng gabi, at handa na siyang umuwi, ngunit naramdaman niyang may isang pamilyar na presensya sa likod niya. Hindi na kailangan pang lumingon—alam niyang si Neil iyon. Lumingon siya kay Neil at nakita ang pilyong ngiti nito.Neil (tinutukso siya, may malalim na kalikutan): “Alona, hindi ka pa ba tapos? Wala ka bang plano magpahinga? Kasi kung maghihintay ka lang, baka mapagod ka pa, at kailangan mo akong tulungan.”Alona (nakakunot ang noo): “Neil, tama na! Bakit ba hindi ka pa rin tumitigil? Pauwi na ako, at mukhang hindi mo yata ako binibigyan ng pagkakataong mag-isa.”Neil (may malalim na ngiti, binanggit ang kanyang nararamdaman): “Saan ka pala nagpumunta noong nakaraang linggo? Isang linggo ka nawala. Na-miss kita ng sobra.”Akmang yayakapin sana siya ni Neil, ngunit mabilis na iniiwasan ni Alona ang ka
Habang papalayo si Alona, ramdam niya ang bawat tibok ng kanyang puso na tila sumasabay sa hakbang ng mga paa niya. Sa kanyang likuran, naririnig niya pa rin ang masayahing tunog ng mga yabag ni Neil—ang bawat hakbang nito’y parang isang paalala na hindi pa tapos ang kanilang kwento. Sa bawat segundo ng pananahimik, tila lalong lumalalim ang kanyang damdamin, kahit na pilit niyang tinatanggihan ito.Kinabukasan, naghanda si Alona para sa date nila ni Neil. Sa kabila ng kanyang pagtanggi noong una, hindi niya maikakaila na may bahagi sa kanyang puso ang natuwa sa muling pagkikita nila. Nang maayos na ang kanyang suot, tumingin siya sa salamin at huminga ng malalim, na parang inaayos ang sarili upang tanggapin ang mga damdaming matagal nang kinukubli.Pagdating niya sa lugar ng kanilang tagpuan, nakita niya si Neil na nakangiti sa kanya, na parang ang buong mundo ay siya lang ang nakikita.Neil (masaya at may halong biro): “Hindi ako makapaniwala na pumayag ka talaga. Akala ko’y pangara
Pauwi na siya sa hotel nang mapansin ng kanyang kambal na tila umiyak ang kanilang mommy. Almusal pa lang ay puno na ng saya at tawanan, ngunit ngayon, ang kanyang mga mata ay puno ng luha at lungkot. Nakayuko habang papasok sa kanilang bahay, ramdam ang bigat sa kanyang dibdib. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nagpatuloy siya sa paglakad, na parang tinatago ang mga luhang handang pumatak. Nang makita ng kambal ang kalungkutan sa kanyang mga mata, agad silang nagtakip ng pagmamahal at pagkabahalaNilapitan siya ni Gina, ang ina ni Alona, na may pag-aalala sa kanyang mga mata."Mommy, bakit po kayo umiiyak?" tanong ni Aniego, ang boses niya'y puno ng pag-unawa at pag-aalala.Naramdaman ni Gina ang bigat sa puso ng kanyang anak na si Alona, at alam niyang kailangan nitong ipahayag ang nararamdaman. Sa likod ng mga luha, nagpapahayag ito ng mas malalim na sakit at pagdaramdam.Emerald (tumatakbo papunta kay Alona, ang mga mata ay puno ng alalahanin):"Mommy, ok ka lang ba?" (Hinawakan a
Kinabukasan, maagang dumating si Neil sa labas ng Penelope brand sa makati , hindi alintana ang malamig na umaga. Sa kabila ng malamig na hangin, ang puso niya ay nagliliyab sa determinasyon at pag-asa na sana ay magkausap sila ni Alona at bigyan siya ng pagkakataon na magpaliwanag. Tumayo siya sa tabi ng entrance, umaasang makita ang pamilyar na anyo ni Alona na paparating.Hindi nagtagal, nakita niya itong naglalakad papalapit. Kahit sa simpleng ayos at pagod na mukha, hindi nagbago ang kagandahan ni Alona para sa kanya. Tinitigan niya ito, damang-dama ang bigat ng kanyang pagsisisi at ang hindi matatawarang pag-ibig na gusto niyang iparating sa kanya.Neil (huminga nang malalim, may halong kaba sa boses):"Alona... sandali lang, pwede ba tayong mag-usap?"Napahinto si Alona at tumingin sa kanya nang diretso, kitang-kita sa kanyang mga mata ang pag-aalinlangan. Alam niyang nagdurusa si Neil sa mga nakaraang nangyari, pero naroon pa rin ang sakit at pagdududa. Pigil ang damdamin, tum
Kinabukasan, si Alona ay naglakad papunta sa kanyang shop sa Makati, ngunit tila may kulang. Sa mga nakaraang araw, nasanay siya sa presensya ni Neil na laging nag-aabang sa kanya sa labas, kahit pa pilit niya itong iniiwasan. Ngayon, wala si Neil doon, at may bahagyang pangungulila siyang naramdaman—isang damdaming pilit niyang itinatanggi ngunit hindi niya maitago sa sarili.Alona (sa sarili, bahagyang nagtataka):"Bakit kaya wala siya ngayon?"Habang papasok siya sa shop, napansin niya ang ilang staff niya na napatingin sa kanya, parang may gustong sabihin ngunit pigil. Pinilit niyang magpakaseryoso at pumasok na sa loob, ngunit hindi niya maalis sa isip ang tanong kung bakit hindi dumating si Neil ngayon. Parang kakaibang bigat ang kanyang nararamdaman, isang pagkasabik na hindi niya gustong aminin.Pagdating sa kanyang opisina, kumuha siya ng kape at naupo, ngunit hindi mapakali ang kanyang puso. Ang kanyang kamay ay kusa pang pumunta sa kanyang telepono, halos tawagan si Neil, n
Kinabukasan, nagsimula ang araw ni Alona na may kaunting pag-aalala sa kanyang puso. Matapos niyang ihatid ang kambal at si Aling Gina sa pasyalan, bumalik siya sa kanilang opisina sa Penelope brand. Masaya siyang makita ang mga empleyado, ngunit hindi niya maiwasang mag-isip kung bakit wala si Neil kahapon, at kung may dahilan ba ito.Habang nakatuon sa kanyang trabaho, nagdesisyon siyang umorder ng kape sa malapit na coffee shop para sa isang mabilis na break. Paglabas niya, doon niya nakita si Marco, ang sekretarya ni Neil, na tila may gustong sabihin.Marco (bahagyang nag-aalinlangan ngunit may tapang sa boses): "Ma’am Alona, magandang umaga po. May gusto lang sana akong sabihin sa inyo tungkol kay Sir Neil..."Biglang tumigil ang mundo ni Alona. Ang mga mata niyang puno ng tanong at pag-aalala ay nag-umpisang maglakbay mula sa mukha ni Marco hanggang sa kanyang sarili. Ang puso niyang pumapintig ng mabilis na parang may binabalak na hindi maganda. May kaba siyang nararamdaman, hi
Sa kabila ng lahat ng sakit at pagdududa, sa kaibuturan ng puso ni Alona, naroon pa rin ang kanyang pagmamahal kay Neil—isang pagmamahal na, kahit gaano pa kahirap, ay pilit niyang tinatago. Ngunit sa kabila ng yakap na iyon, may mga tanong pa ring gumugulo sa kanyang isipan. Hindi niya alam kung paano at kung kailan mangyayari, ngunit isang bagay lang ang tiyak: hindi ganun kadali para kay Alona ang magpatawad. Hindi niya kayang kalimutan ang mga bagay na ginawa ni Neil sa kanya, at hindi pa rin siya naniniwala sa lahat ng mga sinasabi nitong pagbabago.Naisip ni Alona, “Magandang pakinggan ang lahat ng pangako ni Neil, pero wala akong nakitang pagbabago. Parang, go with the flow lang siya, ayon sa mood, at hindi totoo ang lahat ng mga sinasabi niya.” Tumugon ang kanyang puso, at naramdaman niyang may kalungkutan sa mga salitang iyon. Bagamat si Neil ay may malasakit at nagpapakita ng mga pagkilos ng pagmamahal, tila hindi pa rin siya nakakumbinsi. Ang mga sugat na iniwan ni Neil ay
Kahit papaano, nakukunsensiya si Alona sa nangyari kay Neil. Hindi pa siya handang magpatawad, ngunit hindi rin niya maiwasan ang mga malalim na kaisipan na patuloy na naglalaro sa kanyang isipan. Ang mga alaala ng sakit at pagkatalo ay patuloy na bumangon sa kanyang mga mata. Sa kabila ng lahat ng iyon, may bahagi siya na nagsisisi dahil nakita niyang nahirapan si Neil. Ngunit sa huli, nananatili pa ring sugat sa kanyang puso ang mga ginawa ni Neil—ang mga pangako na binitiwan at iniwan. Para kay Alona, napakasakit. Tila baga ang puso niya ay biniyak sa dalawa, ang isang bahagi ay punong-puno ng pagmamahal, at ang isa ay puno ng galit.Pinipilit niyang ibalik ang sakit na naramdaman sa kanya. May mga pagkakataong naiisip niyang dapat niyang maramdaman din ni Neil ang hirap na pinagdaanan niya, ang pagkabalisa, ang pagluha, at ang sakit na nagsimula sa kanya at naging dahilan ng lahat ng pagkakabasag ng kanilang mundo.Bilang isang ina at negosyo, pinagsabay niya ang mga gawain sa tra