AKMANG hahawakan siya ni Griff ngunit maibilis siyang pumalag saka nagmamadaling naglakad palabas ng kuwarto. “What’s wrong Sophia?” Nagtatakang tanong nito habang sinusundan siya. “I’m sorry Griff. Hindi pa pala ako ready,” pagdadahilan niya rito, tinangka siya nitong hawakan ngunit mabilis siyang umatras saka tumakbo paalis. Umiiyak siyang pumara ng taxi. Hindi siya makapaniwalang sa napakabilis ng panahon ay nabaling kaagad ang pagtingin niya para kay Rigor. Napapikit siya habang nakahawak sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung dapat siyang maging masaya na nakawala na siya sa malaking kahibangan niya kay Griff. Hindi ba isang kahibangan rin ang umibig sa lalaking wala namang nasa isip kundi ang yumao nitong asawa? Parang wala sa sariling bumaba siya ng taxi at binuksan ang kanyang kotse saka umiiyak na pinatakbo iyon. Pagdating niya ng condo unit ni Rigor ay inabutan niya itong umiinom ng alak. Hindi niya alam
MAY KUNG ANONG kiliting gumapang sa buong katawan ni Althea nang hawakan siya ni Rigor sa magkabilang balikat habang titig na titig ito sa kanya, “Rigor. . .” “Alam mo ba kung bakit galit na galit ako sa Griff na iyon, ha?” sabi nito, ngunit bago pa maituloy ang sasabihin ay unti-unti na itong natumba sa sobrang kalasingan. “Rigor,” natatarantang sabi niya habang inaalalayan ito papunta sa kuwarto nito. Nakalimutan na tuloy niya ang inis na nararamdaman dito. Naghanda siya ng maligamgam na tubig at nilinis ang buong katawan nito. Habang ginagawa iyon ay naalala na naman niya ang masarap na pinagsaluhan nilang dalawa ng nakaraang gabi kaya ipinikit niya ang kanyang mga mata para pukawin ang init na nararamdaman. Pero paano ba niya pupukawin ang pagnanasang ito kung ganito kakisig ang tuksong nasa harapan niya? Hindi lang ito guwapo. Napakakisig pa nitong talaga. Kahit naman siguro sinong babae ay maglalaway sa makalaglag panty na app
NGUMITI ang lalaki sa kanya kaya napilitan siyang ngumiti rin dito pero ewan ba niya kung bakit may takot siyang nararamdaman habang naiisip na dalawa lang sila sa loob ng elevator at pakiramdam niya ay biglang bumagal ang takbo niyon. Iniiwas niya ang tingin dito ngunit pasimple niya itong pinagmamasdan sa relection ng stainless na elevator. Kung hindi siya nagkakamali ay hindi nalalayo ang edad nito kay Rigor. Ang built nito ay para ring kay Rigor, waring hinulma para maging perfect. Mas malalaki lang ang mga braso nito kesa kay Rigor, siguro ay dahil sobrang fit ang suot nitong red collar shirt. Ipinikit niya ang mga mata dahil waring kinikilabutan siya habang lalo niya itong pinag-aaralan. Kaya naman nang bumukas ang elevator at marating nila ang basement ay halos madapa siya sa paglalakad para puntahan ang kanyang sasakyan. Nangangatal ang kanyang mga kamay nang makasakay siya sa loob ng kotse niya. Hindi niya matukoy kung bakit siya takot na takot.
SINAMANTALA na ni Rigor ang pagkakataon para makuha ang mga kailangan niya sa kompanya ng Liana’s Enterprise. Pasimple niyang pinainom si Felicitas ng gamot para ito mag-hallucinate at saglit na hindi mapansin ang ginagawa niya. Twenty minutes lang ang epekto ng gamot na iyon sa katawan ng tao kaya kailangan niyang biisan ang kilos niya bago pa ito bumalik sa normal na pag-iisip. Tawa ng tawa si Felicitas habang siya naman ay mabilis na hinahanap ang mga kailangan niyang documents. Mabilis ang kanyang mga kilos. Isang pagkakamali lang niya ay mapapahamak hindi lamang siya kundi pati na rin ang buong grupo. Kinuha niya ang kanyang phone at kinunan ng larawan ang lahat ng mga documents na kailangan niya. Pagkatapos ay ipinadala niyang iyon lahat sa ama. Saktong 19 minutes ay tapos na ang lahat ng mga kailangan niyang gawin. Nilapitan niya si Felicitas na tawa ng tawa sa isang sulok habang waring may kausap na kung sino. Isang minuto na lamang ay b
“STOP IT FEL,” SIGAW ni Griff dito saka pinigilan ito sa ginagawa, “I’m not getting married, for God’s sake!” Natigilan si Felicitas sa pagsabunot sa kanya, “You’re lying! Hindi ba napag-uusapan na ninyo ni Britney ang nalalapit ninyong kasal!” “Felicitas, I think it’s very unapproprecate to meddle in my affair. And please stop assuming!” yamot na sabi dito ni Griff saka tumingin sa kanya, “I’m sorry,” hinawakan siya nito sa balikat at akmang igigiya na palayo sa mga ito nang marinig nilang magsalita si Rigor. “So kasalanan pa ngayon ni Felicitas ang pagiging babaero mo!” Yamot na sabi nito. “Excuse me,” nakakunot na turan ni Griff. Napaismid si Rigor, “Tinutuhog mo ang mga babae iyon pala may girlfriend ka na. Balak mo bang mamangka sa dalawang ilog?” May sarcasm ang tonong sabi nito. Nagulat na lamang sila nang bigla itong suntukin ni Griff. Muntik nang ma-out of balance si Rigor sa p
“SINO BA ang lalaking iyon sa buhay mo?” Matiim na tanong nito sa kanya. Napalunok si Althea. Mas lalo lamang magiging curious si Griff kung hindi niya ito sasagutin kaya mas minabuti na lamang niyang magsinungaling, “Actually, isa sya sa makulit na stalker ko. Ilang beses ko na syang binasted pero ewan ko ba kung bakit kahit san ako magounta, sinusundan ako ng lalaking iyon.” “Bakit hindi mo ipapulis? Gusto mong ipabugbog ko sa mga dati kong kapitbahay ang lalaking iyon?” suggestion ni Griff sa kanya. “No!” Mabilis na sagot niya, “Huwag mong gagawin yan. Magagalit sakin si Papa,” sabi niya rito. Hindi niya alam kung saan papunta ang kasinungalingan niyang ito. Ito ang isa sa mga weaknesses niya, hindi siya magaling magsinungaling. “What do you mean?” “G-gusto ni Papa si Rigor para sakin k-kaya nga nung makita mo kaming magkasama nun, si Papa ang nagumilit na pagbigyan ko ang lalaking iyon ng. . .ng
“NAALALA KO na ang lahat, Rigor. Hindi ako tunay na anak ng mga Mondragon. Naalala ko na ang tunay kong magulang,” umiiyak na sabi niya sa lalaki, “Ngayon malinaw na sakin kung bakit. . .kung bakit ang layo ng mukha ko kay Mama,” humihikbing sabi niya rito. Matiim na nakatingin sa kanya ang lalaki. “Tulungan mo akong hanapin ang tunay kong ina. . .siya iyong babae sa panaginip ko. Tulungan mo akong mahanap sya. Pero kung hindi mo ako matutulungan, okay lang. Hahanapin ko sya. . .” “Hahanapin nating dalawa ang tunay mong mga magulang.” Narinig niyang sagot ni Rigor sa kanya. “Salamat Rigor.” Naluluhang sabi niya rito. Magulong-magulo ang utak niya ngayon. Hindi niya alam kung bakit nagawa siyang ipaampon ng kanyang mga magulang. Hindi naman sila kapos. Hindi sila mayaman ngunit hindi sila kinakapos. Besides, nag-iisang anak rin lang siya nuon ng mga magulang niya. Natatandaan pa niya kung saan siya pumapasok na
“INAY. . .” NIYAKAP nang mahigpit ni Althea ang kanyang ina. Napaluha siya nang manariwa sa kanya ang mga alaala. “Kinupkop tayo ng mga Mondragon pagkatapos mamatay ng tatay mo sa pagtatanggol kay Don Rolando Mondragon. Nang maaksidente ka at isang taon kang walang malay tao, nagpasya ang mag-asawang dalhin ka sa Amerika para duon ituloy ang pagpapagamot saiyo. Pagkatapos ng dalawang taon, bumalik ka ng Pilipinas na parang walang nangyari pero di mo na ako nakikilala. Ang mag-asawa na ang itinuring mong mga magulang. Naisip kong mas makakabuti na siguro ang ganun kaya nang alukin nila ako na ampunin ka na lamang nila, pumayag na ako. Nakita ko kung paano ka nila mahalin. . .” Paliwanag nito sa kanya, “Kaya nagpakalayo-layo na lamang ako.” “Pero bakit?” Hindi maitindihang tanong niya rito. “Dahil nangako ako sa mga Mondragon na mananatiling lihim ang tungkol sa tunay mong pagkatao sa. . .sa mga kaibigan nila. Saka ng mga panahong
"HEY Alejandro, nanaginip ka na naman ba ng gising? Mukhang malayo na naman ang lipad ng isip mo," saka lamang parang biglang natauhan si Alejanadro, tumabi sa kanya si Tamara, "Don't tell me binabalikan mo na naman lahat ng mga nakaraan natin?"Hinagod niya ang likuran nito, "Hindi lang ako makapaniwalang sa dami ng pinagdaanan natin, tayo rin sa huli," sagot niya sa babaeng ngayon ay asawa na niya. "Parang sa pelikula lang ang mga pinagdaanan natin. Kagaya rin ng mga pinagdaanan nina Rigor at Althea.""Ni Genis at Amanda," dagdag nito."Ni Sabina at Jeffrey," aniya."Bah, oo nga ano. Ang hirap palang mainlab sa isang Mafia. Kung hindi matibay ang loob mo, susuko kang talaga. Mabuti na lang hindi kita sinukuan, mahal na mahal kasi kita.""Mahirap magmahal ng isang Mafia pero tingnan mo naman kung gaano kami ka-loyal sa mga minamahal namin," pagmamalaki niya rito, "Kahit ang daming babaeng lumalapit sa amin, very faithful kami kung magmahal. One woman man.""Talaga ba?" dudang tano
KANINA pa paikot-ikot sa roof top si Tamara. Nalinis na niya ang lahat ng maari niyang malinis. Bored na bored na siya dahil mag-iisang lingo na siyang hindi umaalis duon. Hindi naman siya basta-basta nakakalabas ng bahay dahil natatakot siyang may makakitang mga tauhan ni Alejandro sa kanya. Ingat na ingat nga siyang makagawa ng ingay man lang. But damn, gustong-gusto na niyang sumigaw at gawin ang mga bagay na nakasanayan na niyang gawin sa loob ng hacienda. Natutukso na siyang bumaba. Bumuga siya ng malalim na hininga habang titig na titig sa hagdan. Hindi niya namamalayang unti-unti na pala siyang humahakbang paibaba. Ang unang palapag mula sa roof top ay ang dating library ng ama. Napakagat labi siya. Nagpalinga-linga muna siya bago pihitin ang door knob. Nagulat siya nang malamang na-convert na pala ni Alejandro ang library ng kanyang ama sa isang magarang kuwarto. Na-curious siya kaya isa-isa niyang binuksan ang mga cabinets duon. N
“THANK YOU YA,” nakangiting sabi ni Tamara matapos maubos ang isang mangkok ng champorado na dinala sa kanya ni Yaya Magda for breakfast. May kasama pa iyong sandwich na meryenda raw niya mamaya para di na ito mag-akyat manaog sa roof top. “Hindi pa ba umuuwi ang amo mo?” ayaw niyang ipahalata ang pag-aalala sa boses, “Three days na ah, san ba iyon naglalagi?” “Hindi ko rin alam,” kibit balikat na sagot nito, “Baka sa nobya,” kaswal na sabi pa nito sa kanya. Parang sinundot ng karayom ang puso niya nang maisip ang sinabi ng matanda. Pero kunwa’y balewala lamang ang narinig, “It’s about time na mag-asawa na sya. Matanda sya ng five years sakin, right? So he’s already thirthy years old. Seven years, two months and five days since nagkahiwalay kami at Imposible namang. . .” “Bilang na bilang mo ang araw na nagkahiwalay kayo, ha?” Tudyo ng matanda sa kanya. “Yaya,” naiinis na sabi niya, nahihiya siyang mabisto nito na bawat pagsikat at
BAKIT kung magsalita si Alejandro ay parang siya pa ang may malaking kasalanan? Panay ang patak ng kanyang mga luha habang naglalakad palayo. Hindi niya alam kung anong nangyari, kung bakit naging ganun na lang bigla ito sa kanya. Gusto pang baliktarin ang mga pangyayari? Alam ba nito kung anong hirap ang pinagdaanan niya nang pilitin siya ng Papa niya na magpakasal sa lalaking never naman niyang minahal at kahit na kailan ay hindi niya natutunang mahalin? Alam ba nito kung gaano kasakit sa kanya ang pakiramdam na parang nag-iisa lang siya at walang kakampi? Maski nga si Olga na inaakala niyang kaibigan niya, tinalikuran siya sa panahon na kailangang-kailangan niya ng karamay. Wala rin itong pinagkaiba kay Alejandro. Kaya nuong araw ng kasal niya, parang gusto na niyang mamatay. Kung hindi lang talaga siya natatakot, baka nagbigti na siya ng araw na iyon. Kung iyong ibang babae ay masayang-masaya sa araw ng kanyang kasal, siya nama
“A-ALAGAAN MO sana ang hacienda.” Parang maiiyak na sabi ni Tamara sa kanya nang iabot nito ang mga susi ng bahay, “I-ikaw ng bahalang magpalit ng mga lock k-kung gusto mong palitan ang susi ng bahay,” ramdam niya ang lungkot sa boses nito. Pinipigilan lamang niya ang kanyang sarili pero ang totoo, gustong-gusto na niya itong ikulong sa kanyang mga bisig. Ang daming tanong na naglalaro sa kanyang isipan. Ang dami niyang masasakit na gustong sabihin dito ngunit ngayon ay tila nakakalimutan niya ang lahat ng iyon habang nakatingin dito. Pero sa tuwing naiisip ang lahat ng ginawa nito sa kanya ay parang gusto niyang magwala sa galit. Lalo na kapag naalala niya ang katarantaduhang ginawa sa kanya ng ama nito. “G-goodbye. B-bukas na ang flight ko patungong Amerika. Kung di nga lang dahil k-kay Gerry, baka nuon pa ko bumalik ng Amerika.” Napatiim ang kanyang mga bagang nang marinig ang pangalan ng asawa nito. Ang lakas naman ng loob nito
SUMISIKIP ang dibdib ni Alejandro kung kaya’t kinalas niya ang ilang butones sa suot niyang polo shirt. Habang tumatakbo ang sinasakyan niyang kotse ay tumatakbo rin ang isipan niya sa nakaraang pitong taon. Parang gustong magbalik ang lahat ng mga masasakit na pinagdaanan niya nuong gabing dinukot siya ng mga tauhan ni Chief Inspector Milo Calatrava. Napatiim ang kanyang mga bagang. Hinding-hindi niya makakalimutan ang lahat. “San natin dadalhin ang putang inang ito, tutuluyan na ba natin ‘to?” Narinig niyang tanong ng tauhan ni Milo sa mga kasamahan nito. “Dadalhin sya sa bilibid sa Muntinlupa. Dun na raw yan yayariin para di tayo sumabit,” sagot naman ng isa, “Gaya ng ginagawa natin sa mga kalaban nila bossing sa mga negosyo,” makahulugan pang sabi nito. Gustong-gusto niyang lumaban ngunit umiikot na ang kanyang paningin at halos wala na siyang makita sa sobrang pagod at sakit ng buong katawan na nararamdaman. Baka mas manganib l
“A-ALEJANDRO?” May panic siyang naramdaman nang makita ang lalaki lalo pa at hindi niya inaasahang makikita niya ito sa ganitong pagkakataon. Gusto nga niyang murahin ang kanyang sarili dahil sa loob ng mahabang panahon, sa kabila ng ginawa nito sa kanya ay buhay na buhay pa rin ang damdamin niya para dito. At ewan kung totoong nakita niya sa mga mata nito or nag-iilusyon lamang siya, ang piping pananabik nang tingnan siya nito. Pero marahil ay nag-iilusyon nga lamang siya dahil saglit na saglit lang siya nitong tiningnan pagkatapos ay parang umiiwas na itong magtama man lamang ang kanilang mga paningin. Habang siya ay ang daming tanong ang naglalaro sa kanyang isipan habang hindi pa rin makapaniwala na nasa kanyang haraparan ngayon ang lalaking kay tagal niyang pinanabikang muling makita. “Miss Tamara Fierro, si Mr. Alejandro Manigbas po ang bagong may ari ng Hacienda Fierro,” dinig niyang sabi ng abogado ng bangko na si Atty. Mendez.
NAPAPAIYAK si Tamara habang binabasa ang dumating na sulat ng bangko sa kanya. Ipinapaalala nito na mareremata na ang Hacienda Fierro ng bangko. Saan siya kukuha ng two hundred fifty million pesos para ipamtubos sa kanilang hacienda? Simula nang mamatay ang kanyang Papa at makulong ang kanyang asawa ay hindi na niya alam kung papaano babayaran ang nagkapatong-patong na mga utang ng mga ito. Ni hindi nga niya alam na matagal na palang nakasanla sa bangko ang hacienda. Saan namang kamay ng Diyos niya kukunin ang ganuon kalaking pera? Ni wala nga siyang matinong trabaho ngayon. Tuluyan na siyang napaiyak. Ngayon niya pinagsisihang hindi niya pinagbuti ang kanyang pag-aaral, di sana’y may fall back siya ngayon. Akala kasi niya’y wala ng katapusan ang pera ng pamilya kung kaya’t naging bulagsak rin naman siya. Party dito, party duon. Nuong ipadala siya sa Amerika ng Papa niya, sa halip na mag-aral siyang mabuti ay kung anu-anong kagagahan lang naman duon ang pinagagawa
“TAMARA FIERRO!!!” Narinig ni Tamara na tawag ng ama mula sa malawak na bakuran ng Hacienda Fierro. Nabitiwan tuloy niya ang kinakaing hinog na mangga na ipinakuha niya sa isa sa kanilang trabahante sa hacienda. Alam niyang kapag tinatawag siya sa buong pangalan ng ama, pihadong mainit na naman ang ulo nito. Napalingon sa kanya si Alejandro, bakas ang pag-aalala sa mukha nito habang nakatingin sa kanya. “Hinahanap ka na ng Papa mo, Mara,” sabi ng kanyang Yaya Magda na kasama niyang nanginginain ng hinog na mangga. Dinig nila ang malakas na dagundong ng kabayo nito papasok sa bakuran ng hacienda. Napaismid siya. “Hindi naman tayo umaalis dito, nasa loob lang naman tayo ng bakuran, akala mo naman mawawala ako,” inis na sabi niya habang waring nagpapalitan sila ng makahulugang mga tingin ni Alejandro. Ang kanilang lupain ay nasa 60 hectares at iba’-ibang uri ng mga namumungang puno ang naroroon. Mayroon din silang malawak na poultr