HINDI NA NAGPATUMPIK TUMPIK PA SI ALTHEA, kaagad siyang nagpaubaya sa paanyaya ni Griff na maglunch. Kanina pa tumatawag sa kanya si Rigor ngunit di niya masagot ang tawag nito kung kaya’ t nagmessage na lamang siya ng ‘talk to you later.’ Nagulat siya nang dalhin siya ni Griff sa isang mamahaling restaurant. Hindi niya alam kung maiinis o matutuwa rito. Never pa siyang natreat ni Griff sa isang mamahaling restaurant nuon. Ni hindi nga yata siya nito nailabas kahit na minsan nang maging mag-asawa na sila not unless siya ang magyayaya. Pero kay Sophia na ngayon lamang naman nito nakilala ay gusto kaagad nitong magpa-impress. God, ang dami pa pala niyang hindi alam sa lalaking ito. “Hindi ka ba natatakot makita tayo ng asawa mo?” Tanong niya rito nang ilapag na sa mesa ang mamahaling steak at lobster na in-order nito. Tantiya niya ay nasa 15k ang kabuuan ng 8 course meal na in-order nila ngayong gabi. Itinaas nito ang isang kama
HANGGANG kinaumagahan ay hindi pa rin sila okay ni Rigor. Halatang asar pa rin ito sa kanya. Hindi niya akalaing magagalit ito ng ganun dahil lamang hindi niya ipinaalam ang lakad niya with Griff. Akala niya ay matutuwa ito dahil naka-step one na siya sa kanilang mga plano. Sabagay ay may katwiran naman ito. Mapanganib na tao si Griff kung kaya’t kinakailangan niyang mag-ingat. “I’m sorry sa nangyari kahapon,” aniya rito nang madatnan niya itong nagluluto ng breakfast, “Hindi ko naisip na sobrang mapanganib nga ang. . .ang lalaking iyon. Iniisip ko lang kasi na baka may kabutihan pa rin namang natitira sa puso nya. Na baka pinagsisihan na nya ngayon iyong ginawa nya sakin. . .” Napangisi ito, “Inaasahan mong pagsisihan ng lalaking iyon iyong ginawa nya saiyo?” May sarcasm na tanong nito sa kanya, “Althea, baka nakakalimutan mong walang konsensya ang lalaking iyon?” Napatungo siya, “I know.” Halos paanas lamang na sa
“SASAMA kang manuod ng sine sa lalaking iyon?” Inis na tanong ni Rigor nang ipaalam niya rito ang lakad ng araw na iyon, “No way!” “Teka nga Rigor, magkalinawan nga tayo dito, hindi mo ako prisoner, uy. Ako pa rin naman ang magpapatakbo sa buhay ko.” Paalala niya rito, “Nagpaalam lang ako para di na tayo mag-away pa pero di ko hinihingi ang permiso mo!” “Sige, go ahead. Pero wag na wag kang lalapit muli sakin na umiiyak kapag ginawan ka na naman ng masama ng lalaking iyon!” Asar na sabi nito sa kanya. “Sa palagay mo, bakit ka nya niyayang manuod ng sine, ha? San ka sa palagay mo kasunod na yayain ng lalaking iyon pagkatapos nyong manuod ng sine? Sa hotel? O baka sa motel lang kasi nagpapakita ka ng ka-cheap-an!” Inis na nasampal niya ito. Napaiyak siya sa sobrang galit niya rito. “Hindi porke’t utang ko saiyo ang buhay ko pwede mo na kong pagsalitaan ng ganyan!” nangangatal sa galit na sigaw niya rito, “Inayos mo lang ang mukha ko
“MAY KAKILALA ka bang Althea?” Tanong ni Althea kay Griff ngunit sunod-sunod lamang na iling ang isinagot nito sa kanya. “W-Wala.” Maikling sabi nito. Wala? Hah. Talaga bang kinalimutan mo na lahat ng alaala ng asawa mo? Tumayo siya dahil parang hindi na maganda ang pakiramdam niya. “Biglang sumakit ang ulo ko. I have to go,” aniyang hindi na hinintay pa ang isasagot nito. Nagmamadali na siyang lumabas ng sinehan kahit na hindi pa tapos ang palabas. Besides, hindi rin naman niya naiintindihan ang pinapanuod. “Sophia?” humahabol na tawag sa kanya ni Griff. “I’m sorry, biglang sinumpong iyong migraine ko.” Pagsisinungaling niya, “Mauuna na ko saiyong umuwi.” “Are you alrght? Ihahatid na kita. Baka hindi mo makayang magdrive pauwi,” nag-aalalang sabi nito sa anya. Nag-aalala ka sakin pero sa asawa mo, hindi? Hayup ka talaga Griff! “It’s alright. Magpapa
“LOOK, nacurious lang ako kaya na-click ko. Hindi ko naman alam na me bayad pala yon,” hiyang-hiyang paliwanag sa kanya ni Althea, “Kanina ko pa ini-o-off pero hindi ako makalabas sa site na ito eh.” “Ohhh. . .” Dinig nilang halinghing ng babae sa porn site habang halinhinang binabayo ng dalawang lalaki. Natatarantang umiwas ng tingin sa kanya si Althea. Siya naman ay nanlalaki ang mga mata habang nakatingin sa screen ng phone nito. “Shit.” Dinampot ni Althea ang telepono at akmang itatapon ngunit mabilis niya iyong naagaw dito, kaso’y pareho silang na-off balance kung kaya’t natumba sila na nakadagan si Althea sa kanya. “Ohhh. . .fuck me harder,” anang babae sa hawak niyang telepono. Nag-init tuloy ang kanyang buong katawan habang nakatingin kay Althea na pulang-pula rin ang mukha na gaya niya. Nang makabawi sa kabiglaanan ay nagmamadali itong umalis sa ibabae niya at parang napapasong tumakbo sa loob ng kuwarto nito.
NANGINGINIG ang buong katawan niya habang pinapasok ang kompanya ng kanyang mga magulang. Bahagya pa siyang huminto sa tapat ng malaking larawan ng ama at ina sa hallway. Nag-iinit ang kanyang mga mata habang tinititigan ang larawan ng mga ito. Napatay na ni Rigor ang lahat ng cctv sa buong building at lahat ng cctv sa buong kalyeng iyon kung kaya’t malaya na silang nakakagalaw sa loob niyon ngayong gabi. Hindi niya alam kung paano nito nagawang ma-shut down ang lahat ng cctv sa loob lamang ng dalawang oras. Bilib na siya sa talino nito, animo’y isang professional na magnanakaw. May mga tao talagang likas na matalino, parang iyong ama niya. Very techie rin ang Papa niya kaya nga di basta-basta napapasok ng kahit na sino ang kanilang kompanya. Sabi nga ni Rigor, masyadong mahigpit ang security ng kanilang building. Kung hindi siguro nila nakuha ang password kay Griff ay baka mahihirapan silang isakatuparan ito ngayon. “Promise Papa, isang araw ma
“WHAT IF MAY NAKAKITA pala satin kanina? Anong mangyayari sa atin? Makukulong ba tayo?” Takot na takot na tanong sa kanya ni Althea. Biglang lumambot ang kanina’ y nagwawala niyang alaga, “Anak ng teteng, yan lang ba ang dahilan kaya titig na titig ka sakin?” aniyang bahagya pang napalo ang manibela. Clueless na nangunot ang nuo nito, “Bakit, ano ba sa palagay mo?” Nagtatakang tanong nito sa kanya. Binuhay niya ang makina ng sasakyan at sinimulang patakbuhin iyon. Hindi naman kasalanan ni Althea kung marumi ang takbo ng utak niya ngayon. Bakit nga siya rito magagalit? Napahinga siya nang malalim saka mabilis nang pinaharurot ang sasakyan. Maya-maya ay tumunog ang phone niya. Iyong babaeng ipinakilala ni Nelson sa kanya ang nasa kabilang linya, pindinot niya ang screen sa sasakyan niya na nakakonekta sa phone niya. Naka-loud speaker iyon kaya rinig na rinig ni Althea ang boses ng babae.
“MAY MALAKING EVENT ang kalabang kompanya ng Mondragon Corporation. Invited tayo sa event na iyon.” Sabi ni Rigor kay Althea habang kumakain sila ng breakfast. “Liansel’s Enterprise ba ang tinutukoy mo?” Tanong niya sa lalaki. Tumango ito. Nangunot ang nuo niya, “Pupuntahan natin ang teritoryo ng mortal na kaaway ni Papa?” nakataas ang isang kilay na tanong niya rito, “Ayoko. Kinasusuklaman ko iyong anak na bunso ni Mr. Siy,” aniyang sunod-sunod ang ginawang pag-iling. Iisa ang University na pinasukan nila ni Felicitas Siy. Sa hindi niya malamang dahilan ay napakainit ng dugo nito sa kanya. Siguro ay dahil mortal na magkaaway ang kanilang mga ama. Ngunit ano naman ang paki niya kung magkaaway ang mga ito? Bakit siya makikisali sa away ng kanilang mga magulang. Ngunit isang araw ay bigla na lamang siyang hinila sa loob ng banyo ni Felicitas at binugbog duon kasama ng mga kaibigan nito. Hindi pa nakuntento ang mga ito, pinadlock pa siya sa loob
"HEY Alejandro, nanaginip ka na naman ba ng gising? Mukhang malayo na naman ang lipad ng isip mo," saka lamang parang biglang natauhan si Alejanadro, tumabi sa kanya si Tamara, "Don't tell me binabalikan mo na naman lahat ng mga nakaraan natin?"Hinagod niya ang likuran nito, "Hindi lang ako makapaniwalang sa dami ng pinagdaanan natin, tayo rin sa huli," sagot niya sa babaeng ngayon ay asawa na niya. "Parang sa pelikula lang ang mga pinagdaanan natin. Kagaya rin ng mga pinagdaanan nina Rigor at Althea.""Ni Genis at Amanda," dagdag nito."Ni Sabina at Jeffrey," aniya."Bah, oo nga ano. Ang hirap palang mainlab sa isang Mafia. Kung hindi matibay ang loob mo, susuko kang talaga. Mabuti na lang hindi kita sinukuan, mahal na mahal kasi kita.""Mahirap magmahal ng isang Mafia pero tingnan mo naman kung gaano kami ka-loyal sa mga minamahal namin," pagmamalaki niya rito, "Kahit ang daming babaeng lumalapit sa amin, very faithful kami kung magmahal. One woman man.""Talaga ba?" dudang tano
KANINA pa paikot-ikot sa roof top si Tamara. Nalinis na niya ang lahat ng maari niyang malinis. Bored na bored na siya dahil mag-iisang lingo na siyang hindi umaalis duon. Hindi naman siya basta-basta nakakalabas ng bahay dahil natatakot siyang may makakitang mga tauhan ni Alejandro sa kanya. Ingat na ingat nga siyang makagawa ng ingay man lang. But damn, gustong-gusto na niyang sumigaw at gawin ang mga bagay na nakasanayan na niyang gawin sa loob ng hacienda. Natutukso na siyang bumaba. Bumuga siya ng malalim na hininga habang titig na titig sa hagdan. Hindi niya namamalayang unti-unti na pala siyang humahakbang paibaba. Ang unang palapag mula sa roof top ay ang dating library ng ama. Napakagat labi siya. Nagpalinga-linga muna siya bago pihitin ang door knob. Nagulat siya nang malamang na-convert na pala ni Alejandro ang library ng kanyang ama sa isang magarang kuwarto. Na-curious siya kaya isa-isa niyang binuksan ang mga cabinets duon. N
“THANK YOU YA,” nakangiting sabi ni Tamara matapos maubos ang isang mangkok ng champorado na dinala sa kanya ni Yaya Magda for breakfast. May kasama pa iyong sandwich na meryenda raw niya mamaya para di na ito mag-akyat manaog sa roof top. “Hindi pa ba umuuwi ang amo mo?” ayaw niyang ipahalata ang pag-aalala sa boses, “Three days na ah, san ba iyon naglalagi?” “Hindi ko rin alam,” kibit balikat na sagot nito, “Baka sa nobya,” kaswal na sabi pa nito sa kanya. Parang sinundot ng karayom ang puso niya nang maisip ang sinabi ng matanda. Pero kunwa’y balewala lamang ang narinig, “It’s about time na mag-asawa na sya. Matanda sya ng five years sakin, right? So he’s already thirthy years old. Seven years, two months and five days since nagkahiwalay kami at Imposible namang. . .” “Bilang na bilang mo ang araw na nagkahiwalay kayo, ha?” Tudyo ng matanda sa kanya. “Yaya,” naiinis na sabi niya, nahihiya siyang mabisto nito na bawat pagsikat at
BAKIT kung magsalita si Alejandro ay parang siya pa ang may malaking kasalanan? Panay ang patak ng kanyang mga luha habang naglalakad palayo. Hindi niya alam kung anong nangyari, kung bakit naging ganun na lang bigla ito sa kanya. Gusto pang baliktarin ang mga pangyayari? Alam ba nito kung anong hirap ang pinagdaanan niya nang pilitin siya ng Papa niya na magpakasal sa lalaking never naman niyang minahal at kahit na kailan ay hindi niya natutunang mahalin? Alam ba nito kung gaano kasakit sa kanya ang pakiramdam na parang nag-iisa lang siya at walang kakampi? Maski nga si Olga na inaakala niyang kaibigan niya, tinalikuran siya sa panahon na kailangang-kailangan niya ng karamay. Wala rin itong pinagkaiba kay Alejandro. Kaya nuong araw ng kasal niya, parang gusto na niyang mamatay. Kung hindi lang talaga siya natatakot, baka nagbigti na siya ng araw na iyon. Kung iyong ibang babae ay masayang-masaya sa araw ng kanyang kasal, siya nama
“A-ALAGAAN MO sana ang hacienda.” Parang maiiyak na sabi ni Tamara sa kanya nang iabot nito ang mga susi ng bahay, “I-ikaw ng bahalang magpalit ng mga lock k-kung gusto mong palitan ang susi ng bahay,” ramdam niya ang lungkot sa boses nito. Pinipigilan lamang niya ang kanyang sarili pero ang totoo, gustong-gusto na niya itong ikulong sa kanyang mga bisig. Ang daming tanong na naglalaro sa kanyang isipan. Ang dami niyang masasakit na gustong sabihin dito ngunit ngayon ay tila nakakalimutan niya ang lahat ng iyon habang nakatingin dito. Pero sa tuwing naiisip ang lahat ng ginawa nito sa kanya ay parang gusto niyang magwala sa galit. Lalo na kapag naalala niya ang katarantaduhang ginawa sa kanya ng ama nito. “G-goodbye. B-bukas na ang flight ko patungong Amerika. Kung di nga lang dahil k-kay Gerry, baka nuon pa ko bumalik ng Amerika.” Napatiim ang kanyang mga bagang nang marinig ang pangalan ng asawa nito. Ang lakas naman ng loob nito
SUMISIKIP ang dibdib ni Alejandro kung kaya’t kinalas niya ang ilang butones sa suot niyang polo shirt. Habang tumatakbo ang sinasakyan niyang kotse ay tumatakbo rin ang isipan niya sa nakaraang pitong taon. Parang gustong magbalik ang lahat ng mga masasakit na pinagdaanan niya nuong gabing dinukot siya ng mga tauhan ni Chief Inspector Milo Calatrava. Napatiim ang kanyang mga bagang. Hinding-hindi niya makakalimutan ang lahat. “San natin dadalhin ang putang inang ito, tutuluyan na ba natin ‘to?” Narinig niyang tanong ng tauhan ni Milo sa mga kasamahan nito. “Dadalhin sya sa bilibid sa Muntinlupa. Dun na raw yan yayariin para di tayo sumabit,” sagot naman ng isa, “Gaya ng ginagawa natin sa mga kalaban nila bossing sa mga negosyo,” makahulugan pang sabi nito. Gustong-gusto niyang lumaban ngunit umiikot na ang kanyang paningin at halos wala na siyang makita sa sobrang pagod at sakit ng buong katawan na nararamdaman. Baka mas manganib l
“A-ALEJANDRO?” May panic siyang naramdaman nang makita ang lalaki lalo pa at hindi niya inaasahang makikita niya ito sa ganitong pagkakataon. Gusto nga niyang murahin ang kanyang sarili dahil sa loob ng mahabang panahon, sa kabila ng ginawa nito sa kanya ay buhay na buhay pa rin ang damdamin niya para dito. At ewan kung totoong nakita niya sa mga mata nito or nag-iilusyon lamang siya, ang piping pananabik nang tingnan siya nito. Pero marahil ay nag-iilusyon nga lamang siya dahil saglit na saglit lang siya nitong tiningnan pagkatapos ay parang umiiwas na itong magtama man lamang ang kanilang mga paningin. Habang siya ay ang daming tanong ang naglalaro sa kanyang isipan habang hindi pa rin makapaniwala na nasa kanyang haraparan ngayon ang lalaking kay tagal niyang pinanabikang muling makita. “Miss Tamara Fierro, si Mr. Alejandro Manigbas po ang bagong may ari ng Hacienda Fierro,” dinig niyang sabi ng abogado ng bangko na si Atty. Mendez.
NAPAPAIYAK si Tamara habang binabasa ang dumating na sulat ng bangko sa kanya. Ipinapaalala nito na mareremata na ang Hacienda Fierro ng bangko. Saan siya kukuha ng two hundred fifty million pesos para ipamtubos sa kanilang hacienda? Simula nang mamatay ang kanyang Papa at makulong ang kanyang asawa ay hindi na niya alam kung papaano babayaran ang nagkapatong-patong na mga utang ng mga ito. Ni hindi nga niya alam na matagal na palang nakasanla sa bangko ang hacienda. Saan namang kamay ng Diyos niya kukunin ang ganuon kalaking pera? Ni wala nga siyang matinong trabaho ngayon. Tuluyan na siyang napaiyak. Ngayon niya pinagsisihang hindi niya pinagbuti ang kanyang pag-aaral, di sana’y may fall back siya ngayon. Akala kasi niya’y wala ng katapusan ang pera ng pamilya kung kaya’t naging bulagsak rin naman siya. Party dito, party duon. Nuong ipadala siya sa Amerika ng Papa niya, sa halip na mag-aral siyang mabuti ay kung anu-anong kagagahan lang naman duon ang pinagagawa
“TAMARA FIERRO!!!” Narinig ni Tamara na tawag ng ama mula sa malawak na bakuran ng Hacienda Fierro. Nabitiwan tuloy niya ang kinakaing hinog na mangga na ipinakuha niya sa isa sa kanilang trabahante sa hacienda. Alam niyang kapag tinatawag siya sa buong pangalan ng ama, pihadong mainit na naman ang ulo nito. Napalingon sa kanya si Alejandro, bakas ang pag-aalala sa mukha nito habang nakatingin sa kanya. “Hinahanap ka na ng Papa mo, Mara,” sabi ng kanyang Yaya Magda na kasama niyang nanginginain ng hinog na mangga. Dinig nila ang malakas na dagundong ng kabayo nito papasok sa bakuran ng hacienda. Napaismid siya. “Hindi naman tayo umaalis dito, nasa loob lang naman tayo ng bakuran, akala mo naman mawawala ako,” inis na sabi niya habang waring nagpapalitan sila ng makahulugang mga tingin ni Alejandro. Ang kanilang lupain ay nasa 60 hectares at iba’-ibang uri ng mga namumungang puno ang naroroon. Mayroon din silang malawak na poultr