TMLGS-Chapter 6

"Malas! Hindi kana sana pinagtanggol ng Reyna Saine at Hari Sauei. Isa kang salot! Wala kang kapangyarihan kagaya ng iyong Ama."

"Bakit kailangan siya ang susunod na Reyna! Isang salot ang babae na 'yan, duwag at walang pakinabang! Nasaan ang ipinag-ma-malaking itinatago ni'yan, paano pagsinugod na tayo ng mga kalaba?!"

"Hindi nalang sana sila Reyna Saine at Hari Sauei ang namatay kundi ikaw! Walang kuwentang bata!"

Tulala akong umiiyak sa mga paratang na naririnig ko sa buong palagid. Hindi ko naman pinili talaga ang matirang mabuhay at hindi ko pa kaya ang mga ganitong gawain. I'm just 10years, old at kulang pa ang kaalaman.

Ang sabi ni Ina mailalabas ko sa tamang panahon ang aking kapangyarihan sa kagipitan? But know, kailangan kong ipagtanggol sa kanila ang sarili ko. Wala akong magawa kundi ang umiyak ng umiyak.

Kung hindi lang sana ako napahamak at muntik ma-rape sa ganitong edad at ipagtanggol ng aking mga magulang na sariling mga alagad pa namin ang lumapastangan sa akin. Hindi naman natuloy ang panghahalay dahilan dumating si Ama para iligtas ako at siya'y nasaksak. Sinaksak siya na may spell ng diamond jade kaya hindi nakapaglaban. Isang kahinaan naming mga royal blood.

Humagulgol ako ng maalala ko ang pang-gagahasa din sa aking Ina at sa harap ko ito nag pakamatay. Natatawa akong umiiyak habang nakatingin sa kawalan.

Hindi ba talaga dapat ako nabuhay? Hindi ba talaga sana ako ipinanganak kung iiwanan din naman ako?

Simula ng mangyari ang aksidenteng iyon ay palagi na lamang akong binu-bully. Mapa-paaralan'man o mansyon. Hindi nila ako tinitigilan at wala akong kakampi kundi ang sarili ko lang, halos araw-araw din akong inaapi.

Pero, ang araw na ito ang hindi ko makakalimutan at maging sila'y hindi nila makakalimutan ang ginawa ko at mas nararapat silang parusahan.

Pinag-tulungan ako para lagyan ng sungay sa ulo at ramdam ko ang pagtusok nito sa aking ulo na mas ikinaiyak ko.

"Iyan ang nababagay sa'yo! Isa kang diablo!"

"Isang marumi at hindi na sana nabuhay. Walang kakayahan ipagtanggol ang ating bayan."

"Malas at hindi na kailangan pang mabuhay. Hindi niya ba alam na hindi siya nababagay sa palasyon."

"Hindi kana lamang sana nabuhay kung isa ka din naman palang malas sa pamilya ng hari."

Mga samu't sariling mga sinasabi nila sa akin na tumatak sa aking isipan na nagpapaulit-ulit sa akin. Hindi ko alam kung ano ba ang naging kasalanan ko sa mundo at pinaparanas niya sa akin ito pero, hindi ko na alam kung ano ang aking papaniwalaan.

Nang hihina akong pinatingin nila sa akin ang mukha ko sa salamin at halos mabaliw ako sa sungay na malaking ibinaon sa akin. Mas masakit dahilan dalawa ang ibinaon nila, nakita ko ang sarili kong luhaan at halos masaktan ako habang tumatagal.

Panandalian akong hinimatay ng mga oras na 'yon at hindi ko alam pero, kakaibang lakas ang dumadaloy sa aking katawan at ibang boses at tawa ang naririnig ko sa aking tainga.

Dalawang boses ang aking mga narinig at isa lamang ang aking malinaw na naririnig. Ang maghiganti!

"Bumalik ka Saviah, tapusin mo ang buhay nila, simulan mo ang mga taong nag alipusta sa'yo at lahat siya'y paluhudin mo gamit nag malakas mong kapangyarihan."saad ng tinig sa aking tainga na ikinamulat ko. Iba ang pakiramdam ko sa mata ko dahilan lahat ng nakikita ko'y pula. Hindi ko alam pero, dito na parang na manhid ang puso ko at para bang hindi ko na alam ang pakiramdam na muling sumaya kundi ang kalungkutan na nakakulong.

"AHHHHH" Nag-wa-wala na ako dahilan sa sawang-sawa na din ako sa mga ginawa nila. Mabilis kong kinuha ang isang payong at isinaksak ko sa lalamunan ng kaklase ko. Nang tumalsik ang dugo nu'n ay halos masiyahan ang aking puso.

"Nababaliw na s'ya!" saad sa akin ng isa kong kaklase.

"Gusto ninyo makita ang Diablo?! Sige." saad ko habang kinukuha ko ang isang matulis na bagay at nag takbuhan ang mga kaklase ko palabas.

Mabilis kong inihagis ang lamesa para takpan ang daraanan nila at may dalawa akong kaklase na naipit du'n. At mas nasisiyahan akong idiin ang lamesa sa kanilang maliit at mahinang katawan.

"Ahh.. T-ama na!" sigaw naman ng kaklase kong sumusuka na nang dugo. Pero, malakas ang halakhak na ginawa ko at tumingin sa iba pang mga kaklase kong gumawa ng kalapastanganan sa akin ulo at ginawa akong demonyo.

Nakita ko ang kani-kanilang pagsiksik sa gilid at may ilan ang sumugod sa akin pero, hindi nagtagumpay nang mabilis ko inambaan sa ulo at binali 'yon. Ibang pakiramdam na para bang natutuwa ang isa ko bang kalooban at isinisigaw nu'n ang paghihiganti.

"Ganyan, Saviah! Maghiganti ka! Ipatikim mo ang diablong nabubuhay sa iyong katawan." bulong sa akin nang isa kong isip habang nakatingin sa kanila.

"Huwag kayo mag alala, lahat kayo'y makakatikim ng impyerno."saad ko na ikinaiyak naman nila at naging mas musika sa akin pandinig. Ang saya naman nila gusto talaga nila marinig aking paghihiganti.

Tinusok ko sa ulo ang malapit sa akin at sinipa ko ang kamay ng kaklase ko na isa sa mga bumu-bully sa akin. Nag-crack ang kamay nito at halos mabaliw siya sa sobrang sakit. Kitang-kita ko ang buto sa kanyang kamay gawa sa aking bagbali ru'n hindi pa ako nakuntinto'y hinila ko ito para mas mabali at mas ikinaiyak naman nito.

Ang daming dugo na nagkalat sa class room namin at napatingin na lamang ako sa kanila. Nakita ko naman na may ilang istudyante ang nasa labas na nakatingin sa amin at kinawayan ko na lamang ito.

"Huwag ninyong hayaan na mapasali kayo rito. Dahil madadamay kayo at miski ang pamilya ninyo tatapusin ko." saad ko dito na ikinalunok ng mga istudyante sa labas at nag-si-takbuhan na lamang paalis.

"N-nababaliw kana! Suer," aniya sa akin na ikinangisi ko at ngumiti. Gusto ko talaga ang pagiging palaban nila sa akin na mas ikinatutuwa ko.

"Paano mo nalaman? Oh, alam mo bang matagal ko na pinagtitimpi ang sarili ko na huwag baklasin ang bungo mo? at ipakain sa sarili mong aso? huwag kang mag alala, gagawin ko na ngayon. Iuuwi ko ang ulo mo at ipapakain ko ito sa kanya." saad ko dito. Nanlaki ang mata nito at siguro'y hindi ito makapaniwala sa aking sinabi na alam ko na mayro'n s'yang alagang aso.

Mabilis kong hinugot ang ulo nito at tumawa ako ng tumawa. Halos umiyak ang mga iba kong kaklase. Hindi nila ba alam na ako ang susunod na Reyna? Diablo nga lang. Sabagay, alam na nila ngayon, mabilis kong tinapos ang lahat at inilagay ang katawan nila sa isang malaking plastik at ibinalot pang regalo sa kani-kanilang mga magulang.

"I have a surprise to all of parents." saad ko habang malayang naglalakad sa hagdaan pababa at hila-hila ang pinatay ko.

Walang sino'man ang sumubok lapitan ako. Dahilan siguro'y nasa katawan ko na ang sinasabi nilang diablo at isang tingin ko lang sa kanila'y lumuluhod na sila.

"Hindi ba't ang sarap sa pakiramdam? gusto ninyo ang nahihirapan. Huwag kayo mag alala, ibibigay ko sa inyo." saad ko na ikinaiyak naman ng isang guardya. Miski ang mga gurong walang silbi na hindi man lang ako tinulungan kung paano iligtas ako no'ng binu-bully pa ako.

"Ngayon, sabihin mo sa akin kung sino ang hindi pwedeng maging matapang at malakas na Reyna?" nakangising saad ko sa isang magulang na inabutan ko ng regalo na may dugo pa.

"AHHHHH! A-ano'ng ginawa.. m-mo sa anak namin?" aniya sa akin na lalapitan ako pero, mabilis kong iginala ang mata ko at mabilis nabali ang mga paa nito.

Pumasok ako sa kanilang bahay dahilan naalala ko ang ipapakain ko sa aso ni Brant para naman malaman niyang sumusunod ako sa usapan.

Nang makapasok ako'y nakita ko ang isang maliit na aso at napangisi na lamang ako na mabilis ako nitong nilapitan at dinilaan sa mukha. Ginawaran ko naman ito ng yakap at ito 'yong aso ni Brant na ayaw niya sa akin ipahiram at binugbog nila ako gawa du'n.

"Hello, cookie, I have a food for you." saad ko at ibinigay ang ulo ni brant na ikinakawag naman ni cookie at tumahol sa akin. Mabilis naman nitong kinain ang ulo na hindi niya siguro alam na ang malupit niyang amo iyon. Pero, alam ko na sinasaktan siya ni Brant.

"Gusto mo bang sumama sa akin? cookie? tatapusin natin ang taong nang aapi ng mahina?" saad ko dito.

Mabilis itong kumahol at lumapit sa akin. Ngumiti naman ako ng sumunod ito sa akin at nakita ko ang magulang ni Brant na walang malay at mukhang napuruhan sa aking ginawa.

"Iyan, para relax kalang, masaya siguro kung isama kita kung nasaan ang anak mo?" saad ko dito at mabilis kong tinusok ang lalamunan nito. Nag iba na isip ko isasama ko na sila baka kasi malungkot sila.

Buong pamilya ng mga taong nag aliposta sa akin ay tinapos ko. Lahat ng hahadlang sa akin ay tinapos ko. Hindi ako makakapayag na apihin nila akong muli at lalong lalo na ang hindi ko pagka-gusto sa mga lalaking tawag lang ng laman ang alam.

Halos inaral ko din ang lakas ko at lalong-lalo na ang aking puso na binaon ko sa limot ang masiyahin, mabait, at malambing na Saviah Suer hindi ko magagamit ang gano'n sa mga taong ginawang impyerno ang buhay ko ng ilang taon.

Napaupo ako bigla sa isang masamang panaginip. Hindi ko pa din makalimutan ang nangyari no'ng panahon ng kabataan ko. Halos, masamang pangyayari ang hindi ko lubos maisip na nagawa ko. Isang diablo ang mayro'n ako.

Napahawak ako sa sentido ko. Hindi ko din akalain simula ng mangyari ang trahidya na 'yun ay may kakayahan na akong magpagalaw ng tao at lalo na ang kakaibang kakayahan na lumutang sa ere.

Napakunot ang noo ko ng mapansin ko na wala ako sa aking kuwarto? kailan pa naging panglalaki ang aking kuwarto? Mabilis akong lumabas at nagulat ako sa nag-aayos ng pintuan?

Napagala naman ang tingin ko at sa buong bahay at napapikit ako pilit kong inaalala kung ano ba ang nangyari? Napatampal ako sa aking noo ng malaman kong na lasing ako at nasa bahay ako ngayon ni Alastair.

"Oh, your awake. Good morning,"

Napatingin ako sa lalaking bagong paligo at walang saplot ang paitaas at napaikot na lamang ang eyeballs ko sa kanya.

Mabilis akong naglakad at para makauwi na din panigurado'y hinahanap ako ni Daddy at nag aalala na 'yun sa akin, pero may isang braso ang humigit sa aking baywang at ihinarap ako sa kanya.

"Where do you think your going lady?" aniya na seryosong tumingin sa akin. Nakakadami na ang lalaking ito. Hindi ba niya alam na kaya ko din tapusin ang buhay niya sa isang iglap.

"Saan pa ba? kundi uuwi na ako at baka hinahanap na ako ni Daddy, at Mister Mcbride, kung ako sa'yo'y layuan mo ako baka nailigtas ka nga sa bala pero sa akin, ay hindi na." saad ko at itinulak siya bahagya.

"Huwag kang mag alala. Ipinaalam ko na andito ka, kaya hintayin mo ako dito at sabay tayong mag breakfast." aniya sa akin at hindi na ako kumibo. Atleast nag paalam pala siya at hindi na ako mag aalala.

"Ang pintuan ninyo, ayusin ninyong mabuti at tibayan ninyo para hindi nasisira agad." saad ko na ikinatingin ko na lamang sa pintuan.

Nakita ko ang ngisi ni Alastair na nakakaloko at dahilan sa b'wisit ko'y sinipa ko muli ang pintuan na kagagawa pa lang, halos mag apoy ito sa sobrang lakas ng infact.

"Ops, sorry." saad ko at tumalikod.

"T-tao ba talaga ang magandang babae na 'yan?"

"H-hindi ko din alam ang lakas niya para sa normal na tao." saad naman ng mga nag gagawa sa pintuan.

THIRD PERSON'S POV*

Habang nagbibihis si Alastair ay hindi niya sinasadyang mapatingin sa ibabaw ng kanyang table. Naalala na naman niya ang mukha ng isinearch niya,

"Saviah Suer ang goddess empress na hindi magpapatalo sa digmaan at maraming napatay nu'ng kabataan. Sa gandang taglay at sa amo ng kanyang mukha'y hindi mo alam na may diablong tinatago."

Mabilis na kinuha ni Alastair ang papel na kanyang pinagpuyatan at napangiti siya. Ito kasi ang sinasabi ni Saviah na ibang tao talaga siya. Ang mukhang nakikita niya kay Saviah ngayon. Hindi siya nagkakamali dahilan sa isinearch niya din ang mukha ni Sofia Delfuente ay nagulat siya, kaya sa sobrang pagkailito niya'y pinakita niya ang dalawang picture sa mga kasamahan niya pero, ibang mukha ang itinuturo nito at hindi ang nakikita niya ngayon.

"Paano'ng nangyari na ibang mukha ang nakikita ko? Hindi kaya may ibig sabihin ang ipinapakita sa akin? kailangan ko mag ambistiga. Kahit pa, libutin ko ang mafia world." saad niya sa sarili habang nakatingin sa picture ni Saviah nu'ng panahon pa ito ng digmaan at ang mala-dyosang mukha nito.