Ilang oras din ang biyahe namin bago kami makarating sa London. Na sa resort na kami at talagang ang ganda pala dito. I remember na nag resort din kami ni Damien noon. But, damn why am I still thinking about him?
Magkahiwalay ang kuwarto ko at ng mga kaibigan ko. Pagpasok ko pa lang sa kuwarto ay napahiga na ako sa kama dahil sa pagod. Wala pang isang minuto akong nakahiga nang biglang tumunog ang telepono ko kaya naman ay napabuntong hininga ako saka pinulot ito.
"Sab, bumaba na kami. Gusto naming maglibot." Sabi kaagad ni Allysa sa kabilang linya kaya naman ay napaupo ako sa kama.
"Hindi ba kayo pagod sa biyahe?" Tanong ko sa kanila kaya naman ay natawa ang mga ito.
"Hindi, ikaw baka gusto mong bumaba dito. Nandito din si Cole. Maglilibot kami sa buong resort." Sabat naman ni Glaiza. Magkasama nga ang tatlo. Isang malakas na buntong
(Sabrina's POV)Napatakbo na ako paalis sa bar na iyon. Ayokong makita si Damien dahil masakit pa din ang puso ko hanggang ngayon. Hindi pa ito ang tamang panahon na magkita kami pero parang tadhana na nga ata ang nagbubuklod sa aming dalawa.Tadhana na din ang gumagawa ng paraan para saktan ako lalo. Akala ko hindi na masakit pero hindi ko aakalain na sobrang sakit pa pala talaga katulad pa din no'ng una.Agad naman akong pumasok sa kuwarto ko saka siniguro na nakasara ang pinto. Gusto ko munang mapag-isa at alam ko na nag-aalala na sa akin ang mga kasama ko."Tama na, pagod na akong umiyak. Nangako ako sa sarili ko na hindi na ako iiyak kapag nakita ko siya ulit pero hindi ko aakalain na magiging mahina pa din ako." Umiiyak na sabi ko habang nakaupo ako sa sahig at nakasandal ang likod sa pinto.Mas lalo ko lang talaga pinakita kay Dam
(Sabrina's POV)Inaya ko na kaagad ang mga kaibigan ko na bumaba na kami. Kailangan na din naming kumain at maya-maya lang ay magsisimula na ang business meeting ko. Nakatanggap na ako ng notice sa kung saan gaganapin ang business meeting at sana lang talaga ay hindi na ulit mag-cross ang landas namin ni Damien.Ayoko na siyang makita pa pero alam ko naman na magkikita at magkikita pa din kami. Pero isa lang ang tiyak ko, hindi na ako magiging mahina pa. Nagising na nga ako as what I have said from earlier. Tama na ang mga pasakit na binigay niya sa akin. Hindi ko na hahayaan pa na masaktan niya ako ulit.Sa paglalakad ko ay biglang tumabi si Cole sa akin kaya naman ay napangiti ako. Ang mga kaibigan ko naman ay nauunang maglakad kaya na sa likod lang kaming dalawa ni Cole."Ayos ka lang ba talaga?" Tanong niya sa akin at mabilis ko lang siyang sinulyapan. Nag-aa
(Sabrina's POV)Nagdesisyon na lang ako na magpahatid ng pagkain sa loob ng kuwarto ko. Sumunod naman sa akin ang mga kasama ko at nagdala na lang sila ng pagkain. Nawalan na ako nang ganang kumain sa restaurant dahil nag-abot na naman ang landas namin ni Damien.Pagkatapos naming kumain ay agad na akong nagbihis at pumunta sa meetings. Halos kalahating araw din ako doon at pagod na bumalik sa kuwarto ko. Napatihaya naman ako sa kama saka ipinikit ang mga mata.Sobrang nakakapagod pala ng mga ganito pero hindi ako susuko para sa kompanya ni dad. Hindi ko pababayaan ang kompanyang iniatas niya sa 'kin.Napadilat naman ang mata ko ng may bigla akong marinig na doorbell mula sa pinto ko kaya naman ay dali-dali akong tumayo saka binuksan ito."Saan ang punta niyo?" Tanong ko sa mga kaibigan dahil nakasuot na ang mga ito ng two-piece suit na tila ba ay mal
(Sabrina's POV)Parang piniga naman ang puso ko dahil sa sakit ng ginagawa ni Damien sa akin. Gusto ko nang umiyak pero walang luha na gustong lumabas sa mga mata ko."Sabrina," ani ni Cole at akmang hahawakan ang kamay ko pero tinabig ko ang kamay niya. Napatingin naman ako sa paligid at lahat ng mga tao ay na sa amin nakatingin. Mabuti na lang at foreigners ang mga ito kaya hindi nila maiintindihan ang language na ginagamit namin. "Tama na 'yan." Dagdag niya kaya sinamaan ko siya ng tingin."Hayaan mo si Damien, Cole. Kung ikakasiya niya ang patayin ako, sige gawin niya!" Sabi ko kaya naman ay nagbuntong hininga na lang ito."Papatayin talaga kita, Sabrina kasi niloko mo ako. Ginamit mo lang pala ako simula pa lang." Natawa naman ako dahil sa sinabi ni Damien. Hanggang ngayon pa rin ba ay sariwa pa din sa isip niya iyon."Hindi ko alam kung paano k
(Sabrina's POV)Isang linggo na ang lumipas matapos ang eksenang iyon doon sa resort sa London kung saan ginanap ang business meeting ko. Hindi ko na natuloy dahil sa hindi ko na kaya pang makita si Damien. Habang na sa paligid siya ay mas lalo akong nasasaktan.Na sa opisina ako sa mga oras na ito. Medyo naging busy din ako sa kompanya. Inaliw ko na lang ang isipan ko at pilit na kinakalimutan ang mga nangyari noong nakaraan.Nakatanaw lang ako dito sa may malaking glass window. Sobrang sarap lang kasi panoorin ang view sa baba. Nakakawala ng stress lalo na at maya-maya lang ay may meeting na naman ako.May appointment ako sa isang kilalang business Tycoon sa buong bansa at hindi ko pa alam ang pangalan no'n. Mamaya ko pa malalaman kaya hindi ko lang mapigilan ang kabahan sa hindi malamang dahilan."Ano na naman ba ang iniisip mo, Sabrina?" M
(Sabrina's POV)Mabilis ang mga hakbang na ginawa ko papaalis sa conference room na iyon habang ang mga luha sa mata ko ay patuloy pa din sa pagtulo dahil sa eksena kanina.Agad ko naman itong pinahiran ng sa hindi kalayuan sa akin ay natatanaw ko na paparating si Cole kasama sina Freed at Ken. Ayokong makita ni Cole na umiiyak ako pero huli na ang lahat dahil na sa akin lang siya nakatingin."Hey, why are you crying?" He asked worriedly at umiling lang ako. Kinabig ako ni Cole na siyang kinagulat ko. Niyakap niya ako nang mahigpit kaya napaiyak na naman ako."Sabrina, please..." Napatigil naman ako ng marinig ko ang boses ni Damien sa likod. Umalis ako sa pagkakayakap kay Cole para harapin siya."Hayop ka! Anong ginagawa mo dito!?" Nagulat na lang ako ng biglang sugurin ni Cole si Damien ng suntok. Hindi nakapalag si Damien kaya naman ay nasul
(Sabrina's POV)Ilang linggo na naman ang lumipas at mabuti na lang ay hindi na bumalik pa si Damien. Mabuti naman na nangyari 'yon dahil ayoko muna siyang makita. Kahit pa na sinabi sa akin ni Cole na sincere siya sa sinabi niya noong nakaraan na mahal niya pa din ako ay hindi pa din 'yon sapat para makalimutan ko ang ginawa niya sa akin last time.Naghahanda ako sa mga oras na ito dahil maya-maya lang ay may business party kaming kailangan na daluhan. Kasama ko ang tatlong kaibigan, si Cole, Freed at si Ken. Hindi naman kasi ako iniiwan nila na mag-isa kaya pumayag na lang ako.Ayoko sana na dumalo sa party na iyon pero wala akong ibang choice kung hindi ang dumalo. Kasalukuyan akong naglalakad pababa sa kung nasaan naghihintay ang mga kasama ko.Napatingin pa ang mga ito sa kinaroroonan ko kaya naman ay hindi ko maiwasang mailang. Nagpatuloy lang ako sa
(Sabrina's POV)Bigla ko namang iminulat ang mata ko bigla. Paggising ko ay nalaman kong na sa isang kuwarto na ako at hindi ko alam kung na saan ako. Pinakiramdaman ko naman ang paligid at tila may tunog akong naririnig na sobrang pamilyar sa akin.Kaya naman ay nagdesisyon akong bumangon sa kama at akmang lalapit na sa may pinto ng bigla itong bumukas at iniluwa si Damien.Nagtataka ko siyang tinignan dahil hindi ko matandaan kung paano ako nakarating dito at bakit kami magkasama hanggang sa napatigil ako. Ngayon ay naalala ko na ang huling nangyari kung bakit ako nandito.Na sa kotse kaming dalawa habang papaalis kami kung na saan ang business party ay nangyari at kung saan nagkaroon ng gulo. Nawalan ako ng ulirat matapos may mainom ako mula sa binigay ni Damien kaya naman ay pagkatapos no'n nakaramdam ako ng pagkahilo."Anong ginawa mo sa
(Sabrina's POV)Mahigit dalawang buwan na ang lumipas nang ikasal kaming dalawa ni Damien at ngayon ay namumuhay kaming dalawa na masaya at kasama ang anak namin na si Elijah. Higit sa lahat ay may panibago na namang miyembro ng pamilya dahil nalaman ko ngayon lang na buntis ako.Damien was on the company dahil may meeting siya sa mga oras na ito pero mukhang hindi na ata ako makatiis at gustong-gusto ko nang ibalita sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis ko.Alam ko na sobrang matutuwa iyon kapag nalaman ang tungkol sa dinadala ko. Agad naman akong nagbihis at nagmamadali na lumabas sa kuwarto namin. Sa baba ay nadatnan ko ang mga kaibigan na nakikipaglaro kay Elijah."May lakad ka, Sab?" Nagtatakang tanong ni Glaiza kaya napangiti ako saka lumapit sa kanila at hinalikan ng mabilis si Elijah."Mamaya sasabihan ko kayo. Kailangan ko lang puntahan si Damien sa kompanya." Sabi ko na nakan
(Sabrina's POV)Nakalabas na kaming lahat sa loob ng bahay na iyon dala-dala ang bangkay na katawan nina Cole at Scarlet. Tuluyan na ngang binawian ng buhay si Cole dahil sa 'kin. Iniligtas niya ako sa tiyak na kamatayan at nagpapasalamat ako sa kaniya ng sobra sa lahat ng mga ginawa niya para sa 'kin.Madaming nawala, madami ang nagbuwis ng buhay dahil sa gulong ito. Pero nagpapasalamat ako sa diyos dahil buhay ako at si Damien. Nawala man ang mga mahal ko sa buhay pero alam ko na masaya na sila kung na saan man sila ngayon.Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko habang nakatayo sa puntod ni Dad, ni Mom, ni Scarlet at maging sa puntod din ni Cole. Nagdesisyon ako na itabi na lang silang lahat. Nalaman ko na din kasi kung saan inilibing si Mommy at nagdesisyon na itabi sila ni dad."Baby, are you okay?" Napangiti naman ako nang may biglang yumakap sa 'kin sa likod ko."I'
(Sabrina's POV)Nagulat naman ako nang makarinig ako ng mga putukan sa labas kaya naman ay napahigpit ang paghawak ko sa baril. Ang lakas din nang kabog ng puso ko sa isiping baka nandito na sila Damien.Nagtago naman ako sa likod ng pinto dahil alam ko na papasok ang isa sa mga kalaban para kunin ako at ang hindi nila alam ay nakatakas na ako at hindi na ako papayag pa na makuha nila ako ulit.Lumakas na naman ang kabog ng puso ko nang may marinig akong kalabog ng paa papunta sa kinaroroonan ko kaya inihanda ko na ang sarili hanggang sa pumasok na nga si tita Phoebe at hinanap ako."Huwag kang gagalaw." Sabi ko at naglakad na papalapit sa kaniya. Dahan-dahan naman na napapaharap sa 'kin si tita Phoebe na ngayon ay gulat ang kaniyang reaksiyon ng makita ako."Nakatakas ka talaga, huh." Sabi niya kaya naman ay napangisi ako at tinutok sa kaniya ang baril ko."Hindi mo aakal
(Sabrina's POV)Napatingin naman ako sa mga lalaking nagbabantay sa akin at saktong-sakto naman na hindi sila nakatingin sa akin. Dahan-dahan ang ginawa kong paglapit sa kanila at inatake ang mga ito patalikod. Mabuti na lang at tinuruan ako ni Damien noon. Hindi ako puwedeng gumamit ng baril dahil baka maalarma ang mga kalaban.Tatlo lang naman ang nagbabantay na kapuwa ay na sa ibang direksiyon ang kanilang mga atensiyon. Hindi nila ako napansin."Hintayin mo ako, Phoebe tatapusin ko kayo ngayon." Nakangising sabi ko at kinuha ang mga baril ng lalaking napatay ko. Nilapitan ko naman ang katawan ni Scarlet at tinanggal ang pagkakadena. Hindi ko na naman maiwasang mapaiyak dahil sa nangyari sa kaniya. Niyakap ko na lang si Scarlet at pinangako sa kaniya na matapos ang laban na ito ngayon ay bibigyan ko siya ng maayos na libing sa tabi ni dad.Magbabayad silang lahat sa ginawa nila sa pamily
(Sabrina's POV)Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. Hindi na ako makapag-isip ng maayos kung paano ako makakatakas dito. Kailangan kong iligtas silang lahat dahil nanganganib ang kanilang mga buhay.Hindi ako papayag na may isa pa na mawawala na naman sa mga mahal ko. Hindi ako papayag na sasaktan nila ni isa man sa mga taong naiwan sa 'kin.Umalis pansamantala sina Marra at Phoebe. Naiwan ako dito sa loob na ngayon ay binabantayan nang maigi ng kanilang mga tauhan.Napalingon naman ako sa gawi ni Scarlet at hindi maiwasang mapaluha. Nasasaktan ako sa kalagayan ng kapatid ko. Alam ko na wala na siya at hindi man lang ako nabigyan ng pagkakataon na makapagpaalam kami sa isa't-isa."I'm really sorry, Scarlet. Wala man lang akong nagawa para iligtas ka sa kanila. Hindi man lang kita naipaglaban. Pero isa lang ang pinapangako ko, bibigyan ko kayo ng hustisya ni dad. Hindi ako papayag n
(Sabrina's POV)Bigla akong nagising dahil sa may biglang nagbuhos sa akin ng isang malamig na tubig kaya naman ay napaubo-ubo pa ako. Pagdilat ng mata ko ay na sa ibang lugar na ako particularly, na sa isang malawak na kuwarto. Ginalaw ko ang kamay ko ngunit hindi ko magalaw dahil nakagapos na ang mga kamay ko, mas lalo na din ang mga paa ko."Saan niyo dinala si Scarlet!?" Malakas na sigaw ko sa mga lalaking ngayon ay na sa harapan ko. Sila ang nagbuhos sa akin ng malamig na tubig. Pero ang siste, ay napangisi lamang ang mga ito habang nakatingin sa akin."Na sa tabi mo lang siya." Sabi ng isa sa kanila kaya naman ay kaagad akong napalingon sa tabi ko at nakita si Scarlet na ngayon ay nakagapos ang mga kamay ng kadena at pati na din ang kaniyang mga paa.Wala na siyang malay at parang pakiramdam ko ay binibiyak ang puso ko makita ang ayos niya. Sobrang nakakaawang tignan si Scarlet.
(Sabrina's POV)Dahan-dahan lang akong umalis ng bahay na hindi napapansin ng mga kasama ko. Hindi nila dapat na malaman na umalis ako. Walang sino man ang dapat makakaalam sa sinabi ng caller kanina dahil kapag isang maling galaw ko lang ay mamamatay ang mga mahal ko sa buhay na ayaw kong mangyari.Hindi ko lubos maisip na darating ang araw na ito at malalagay kaming lahat sa peligro. Kailangan kong iligtas si Scarlet dahil ayokong mawala siya. Wala na nga ang mga magulang ko at hindi ko hahayaan na pati din siya.Kaagad naman akong sumakay ng taxi at pumunta sa lugar kung saan dapat kami magkita ng taong tumawag sa akin kanina lang. Kanina pa ako kinakabahan dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin sa mga oras na ito pero para sa mga taong mahal ko at para kay Scarlet nakahanda akong gawin lahat maligtas lang sila.Nakarating naman kaagad ako sa lugar at nagpalinga-linga pa ako da
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ang biyahe namin pauwing mansion at nakarating naman kami kaagad. Na sa pinto pa lang kami ng bahay ay napansin ko na si Damien na ngayon ay nakasandal sa pinto habang ang dalawa niyang kamay ay nakalagay sa bulsa niya.Napalunok naman ako dahil sa masamang tingin niya at alam ko na wala sa mood ito."Where did you go, Sabrina?" Tanong niya sa akin habang nag-aabot naman ang kaniyang dalawang kilay."Mr. Cullen, pasensiya na po kung umalis kami ni Sabrina, nagpasama kasi ako sa mall at may binili lang ako." Si Allysa na ang nagsalita at nakatitig lamang ako kay Damien. Napakunot naman ang kaniyang noo kaya napahinga ako ng malalim. Biglang nagbago ang expression niya at akala ko talaga ay magagalit siya sa akin."Okay, it's okay I understood. Mabuti naman at sinama niyo si Scott." Sabi niya kaya naman ay napangiti ako. Tama lang talaga na dinala ko si
(Sabrina's POV)Kanina pa ako pabalik-balik dito sa loob ng bahay pero wala pa si Damien. Hindi pa siya nakakauwi at kanina pang umaga wala. Anong oras na ngayon. Napalingon na lang ako sa pinto ng kuwarto ko ng magbukas ito at iniluwa si Allysa."Sab, puwede mo ba akong samahan ngayon?" Tanong niya kaya naman ay napataas ang kilay ko."Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kaniya kaya naman ay napapakamot siya sa batok niya at tila ba ay hindi niya kayang sabihin sa akin kung saan man ang kaniyang lakad."Magpapasama lang sana ako sa mall dahil may bibilhin ako. Huwag kang mag-alala dahil sina Glaiza at Jessel naman ang magbabantay muna sa anak mo." Sabi niya kaya naman ay nagbuntong hininga ako.Total wala pa naman si Damien kaya sasama na lang muna ako sa kaniya. Babalik naman siguro kami kaagad at isa pa, parang may gusto din akong bilhin para kay Damien at baby Elijah."Sig