Kumain lang kaming lima sa kainan sa loob ng mall at si Damien na nag-insist na bumayad sa pinagkainan naming lima. Ayaw pa nga namin pumayag kaso si Damien talaga ang nagpumilit. Ang mga kaibigan ko naman ay nahiya pa dahil nga si Damien ang sumagot sa pagkain.
Tinawanan ko na lang sila at nagpasalamat naman ang mga ito kay Damien. Ang bait nga niya hindi ba? Siyempre, alam ko naman na mabait talaga si Damien.
So, ayon na nga pagkatapos namin sa mall ay nag-aya na akong umuwi. Medyo napagod din ako kakalakad. Patungo na din kami sa bahay ni Damien dahil hindi na niya balak pang bumalik sa kompanya.
Nalungkot tuloy ako na hindi natuloy ang pag-tuturo sa akin ni Damien tungkol sa kung paano humawak ng business. Maybe, tomorrow he will going to teach me.
Hindi ko naman maiwasang huminga nang napakalalim kapag naaalal
(Sabrina's POV)Nagising ako isang umaga na wala na si Damien sa tabi ko. Bumangon ako at agad itong hinanap pero hindi ko siya nakita kahit saang parte ng kuwarto ko. Siguro na sa baba na siya kaya kailangan ko nang maligo.Pumunta ako sa banyo at agad mabilis na naligo. Pagkatos no'n ay nagbihis na agad ako at bumaba na presentable ang mukha. Habang naglalakad ay hindi ko maiwasang mapatingin sa kuwarto ni Damien. Sigurado ako na natutulog pa din si Marra.At habang iniisip ko siya ay bigla kung naalala ang nangyari kahapon. Akala ko talaga ay tatabi si Damien sa kaniya at akala niya talaga ay gagawin ni Damien iyon.Huminga na lang ako nang malalim ng maalala ko siya. Hindi ko man nagustuhan ang presensiya niya ay kailangan ko siyang pagtiisan. Ano pa ba ang magagawa ko? Hindi naman puwede na itaboy ko siya 'dito dahil ayokong magmukhang masama.
(Sabrina's POV)Nandidilim pa din ang paningin ko sa mga oras na ito. Hindi ko inaalis ang paningin ko kay Marra. Ewan ko ba, ang bilis uminit ng ulo ko. Hindi naman ako ganito. You know before, I end up crying."Now you know, Damien! Your girlfriend is a psychopath. Hindi ko alam na pumapatol ka pala sa mga ganiyan." Sabi ni Marra na mas lalong nagpainit sa ulo ko. Wala talaga siyang pinagkaiba kay Scarlet.Pareho sila nang ugali at hindi ko nga maintindihan kung bakit kay bilis niyang ipakita ang totoong kulay niya."Shut up Marra! Ano ba talaga ang dahilan mo sa pagpunta 'dito? Kung wala kang matinong dahilan umalis ka sa bahay ko dahil kakalimutan ko ang naging usapan namin ng dad mo!" Galit na sabi ni Damien.Hindi ko naman maiwasang makaramdam nang guilty. Is it my fault? Ako ba talaga ang nauna? Paano na 'yan, galit na si D
(Sabrina's POV)Natulala ako dahil sa biglang sinabi ni Ma'am Alvarez. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Parang hindi ako makapaniwalang marinig na si Mr. Williams ang ama ko. It seemed too unbelievable."Hindi," iniling ko pa ang ulo ko dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapaniwalaan ang narinig. Imposible na si Mr. Williams ang ama ko. Sinabi sa akin tita na wala siyang alam sa mga magulang ko. "Maaaring nagkamali ka lang Ma'am." Sabi ko habang kinakabahan."Hindi, Sabrina. Si Mr. Williams ang totoo mong ama. Nalaman ko ito nang biglang may magtanong sa akin tungkol sa 'yo at sigurado ako na alam na niyang ikaw ang anak niya." Sabi nito sa akin at hindi pa din ako makapaniwala. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa mga oras na ito.Gusto kong maging masaya kasi sa wakas nalaman ko na ang ama ko pero si Damien, hindi niya
(Sabrina's POV)Araw ng Sabado at nag-aya ang mga kaibigan ko na kumain kami sa isang sikat na restaurant. Kanina, nang magpaalam ako ay nagulat ako na pumayag agad si Damien na makipagkita sa mga kaibigan ko.Gusto sana niya na isama ko ang isa sa mga tauhan niya ay hindi na ako pumayag. Mabuti na lang at hindi niya ako pinilit. Basta mag-iingat ako at isa pa, siya ang magsusundo sa akin mamaya kaya pumayag na lang ako.Tamang hintay lang ako sa tatlo 'dito sa restaurant hanggang sa sumulpot na ang mga ito kaya hindi ko naman maiwasang iikot ang mata ko."What's with the face, Sabrina?" Nakangiting tanong sa akin ni Jessel kaya naman ay inikot ko ulit ang mata."Ang tagal niyo naman, gutom na ako e." Sabi ko kaya natawa na lang ang mga ito."Order na tayo, gutom na din ako." Sabi naman ni Glaiza. Agad naman kaming tumawag n
(Sabrina's POV)Pagdating sa labas ay pumagitna si Mr. Williams o iyong ama ko sa pagitan namin ni Scarlet. Dapat lang na sa gitna siya dahil hindi ko alam kung anong mangyayari kapag iinsultuhin ako ni Scarlet ay makakatikim talaga siya sa akin."So, please let me talk and the two of you must listen." Sabi ng ama ko kaya huminga na lang ako nang malalim at tinango ang ulo ko."Hindi ko siya matatanggap na kapatid, dad. Sa lahat ba naman ng tao 'yan pa ang naging kapatid ko. Baka naman nagkakamali lang kayo at hindi siya ang nawawalang anak niyo sa unang asawa niyo." Scarlet said and I don't like the way how she talk to Mr. Williams. It looks like even with her own father, she do not have a respect."Scarlet, please don't start the argument. I'm not mistaken, Sabrina was your lost sister at ngayon na nandito na siya, kompleto na tayo." Masayang sabi niya k
(Damien's POV)Iniwan ko muna pansamantala si Sabrina nang masiguro ko na nakatulog na nga ito. Bago pa man ako lumabas ay hinalikan ko muna ang pisngi niya at nagdesisyon na lumabas na.Agad akong bumaba sa kung saan naghihintay ang tatlong ugok na kanina ko pa sinabihan na hintayin ako sa baba. Pagkarating sa baba ay agad akong napaupo sa sofa at niluwagan ang suot na necktie. Hindi ko pa din maiwasang mapaisip kay Sabrina. Alam kong may iniisip siya pero hindi niya sinasabi sa akin kung ano man iyon."Boss, kumusta ang kompanya?" Tanong bigla ni Neil kaya naman ay napalingon ako sa kaniya. Na sa harap sila at kasalukuyang naghihintay na magsalita ako."May ipapagawa ako sa inyo." Sabi ko kaya naman ay napaupo sila nang tuwid."Ano 'yon, boss?" Tanong ni Sean kaya naman ay sumandal muna ako sa upuan saka maigi silang tinitigan."Gusto ko na mag-imb
(Sabrina's POV)Nakatitig lang kami ni Damien sa isa't-isa at nanatili pa din akong nakaupo sa mesa."You smells great, baby." Sabi niya sa napapaos na boses na tila inaakit niya ako kaya naman ay hindi maiwasang manginit ang katawan ko. Grabe ang hatid ng mga tingin ni Damien sa akin. Pakiramdam ko ay parang matutunaw ako sa pagtitig niya sa akin."Damien, you should start to cooked now." Sabi ko kaya naman ay natawa ito. Hinalikan niya muna ako sa labi nang mabilis saka siya bumalik sa kaniyang ginagawa.Pinanood ko na lang si Damien at hindi ko naman maiwasang makagat ang kuko ko nang mapagtanto ko kung gaano pala ka attract tignan si Damien habang siya ay nagluluto.What makes him attractive even more is because of the apron that he was wearing with. I never thought Damien is not just a typical business tycoon but he was also a good cook."Saan
(Sabrina's POV)Pagkababa ay agad akong naupo sa sofa at bigla namang napatingin sa dako ko si Scott."Good morning, Miss Sabrina." Bati niya sa akin at tumango lang ako. Iniisip ko pa din si Damien. "If you're thinking about Sir Damien, may importante lang siyang pinuntahan at babalik din siya Miss." Pagpatuloy ni Scott at tumango lang ako sa ulo ko.Gano'n na ba talaga kahalaga si Scarlet para umalis siya ng maaga at hindi man lang pinaalam sa akin. Isa pa, bakit niya kailangan makipagkita doon e, alam niya naman galit ako doon at isa pa, hindi ba galit na galit siya kay Scarlet?Kung ano-ano na lang ang pumapasok sa isip ko at ang tanging makakasagot ng ilang mga katanungan ko ay si Damien. Sa kalagitnaan ng aking pag-iisip ay hindi ko napansin na nakauwi na pala si Damien. Napansin ko na lang ito nang bigla niyang tawagin ang pangalan ko."Baby k
(Sabrina's POV)Mahigit dalawang buwan na ang lumipas nang ikasal kaming dalawa ni Damien at ngayon ay namumuhay kaming dalawa na masaya at kasama ang anak namin na si Elijah. Higit sa lahat ay may panibago na namang miyembro ng pamilya dahil nalaman ko ngayon lang na buntis ako.Damien was on the company dahil may meeting siya sa mga oras na ito pero mukhang hindi na ata ako makatiis at gustong-gusto ko nang ibalita sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis ko.Alam ko na sobrang matutuwa iyon kapag nalaman ang tungkol sa dinadala ko. Agad naman akong nagbihis at nagmamadali na lumabas sa kuwarto namin. Sa baba ay nadatnan ko ang mga kaibigan na nakikipaglaro kay Elijah."May lakad ka, Sab?" Nagtatakang tanong ni Glaiza kaya napangiti ako saka lumapit sa kanila at hinalikan ng mabilis si Elijah."Mamaya sasabihan ko kayo. Kailangan ko lang puntahan si Damien sa kompanya." Sabi ko na nakan
(Sabrina's POV)Nakalabas na kaming lahat sa loob ng bahay na iyon dala-dala ang bangkay na katawan nina Cole at Scarlet. Tuluyan na ngang binawian ng buhay si Cole dahil sa 'kin. Iniligtas niya ako sa tiyak na kamatayan at nagpapasalamat ako sa kaniya ng sobra sa lahat ng mga ginawa niya para sa 'kin.Madaming nawala, madami ang nagbuwis ng buhay dahil sa gulong ito. Pero nagpapasalamat ako sa diyos dahil buhay ako at si Damien. Nawala man ang mga mahal ko sa buhay pero alam ko na masaya na sila kung na saan man sila ngayon.Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko habang nakatayo sa puntod ni Dad, ni Mom, ni Scarlet at maging sa puntod din ni Cole. Nagdesisyon ako na itabi na lang silang lahat. Nalaman ko na din kasi kung saan inilibing si Mommy at nagdesisyon na itabi sila ni dad."Baby, are you okay?" Napangiti naman ako nang may biglang yumakap sa 'kin sa likod ko."I'
(Sabrina's POV)Nagulat naman ako nang makarinig ako ng mga putukan sa labas kaya naman ay napahigpit ang paghawak ko sa baril. Ang lakas din nang kabog ng puso ko sa isiping baka nandito na sila Damien.Nagtago naman ako sa likod ng pinto dahil alam ko na papasok ang isa sa mga kalaban para kunin ako at ang hindi nila alam ay nakatakas na ako at hindi na ako papayag pa na makuha nila ako ulit.Lumakas na naman ang kabog ng puso ko nang may marinig akong kalabog ng paa papunta sa kinaroroonan ko kaya inihanda ko na ang sarili hanggang sa pumasok na nga si tita Phoebe at hinanap ako."Huwag kang gagalaw." Sabi ko at naglakad na papalapit sa kaniya. Dahan-dahan naman na napapaharap sa 'kin si tita Phoebe na ngayon ay gulat ang kaniyang reaksiyon ng makita ako."Nakatakas ka talaga, huh." Sabi niya kaya naman ay napangisi ako at tinutok sa kaniya ang baril ko."Hindi mo aakal
(Sabrina's POV)Napatingin naman ako sa mga lalaking nagbabantay sa akin at saktong-sakto naman na hindi sila nakatingin sa akin. Dahan-dahan ang ginawa kong paglapit sa kanila at inatake ang mga ito patalikod. Mabuti na lang at tinuruan ako ni Damien noon. Hindi ako puwedeng gumamit ng baril dahil baka maalarma ang mga kalaban.Tatlo lang naman ang nagbabantay na kapuwa ay na sa ibang direksiyon ang kanilang mga atensiyon. Hindi nila ako napansin."Hintayin mo ako, Phoebe tatapusin ko kayo ngayon." Nakangising sabi ko at kinuha ang mga baril ng lalaking napatay ko. Nilapitan ko naman ang katawan ni Scarlet at tinanggal ang pagkakadena. Hindi ko na naman maiwasang mapaiyak dahil sa nangyari sa kaniya. Niyakap ko na lang si Scarlet at pinangako sa kaniya na matapos ang laban na ito ngayon ay bibigyan ko siya ng maayos na libing sa tabi ni dad.Magbabayad silang lahat sa ginawa nila sa pamily
(Sabrina's POV)Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. Hindi na ako makapag-isip ng maayos kung paano ako makakatakas dito. Kailangan kong iligtas silang lahat dahil nanganganib ang kanilang mga buhay.Hindi ako papayag na may isa pa na mawawala na naman sa mga mahal ko. Hindi ako papayag na sasaktan nila ni isa man sa mga taong naiwan sa 'kin.Umalis pansamantala sina Marra at Phoebe. Naiwan ako dito sa loob na ngayon ay binabantayan nang maigi ng kanilang mga tauhan.Napalingon naman ako sa gawi ni Scarlet at hindi maiwasang mapaluha. Nasasaktan ako sa kalagayan ng kapatid ko. Alam ko na wala na siya at hindi man lang ako nabigyan ng pagkakataon na makapagpaalam kami sa isa't-isa."I'm really sorry, Scarlet. Wala man lang akong nagawa para iligtas ka sa kanila. Hindi man lang kita naipaglaban. Pero isa lang ang pinapangako ko, bibigyan ko kayo ng hustisya ni dad. Hindi ako papayag n
(Sabrina's POV)Bigla akong nagising dahil sa may biglang nagbuhos sa akin ng isang malamig na tubig kaya naman ay napaubo-ubo pa ako. Pagdilat ng mata ko ay na sa ibang lugar na ako particularly, na sa isang malawak na kuwarto. Ginalaw ko ang kamay ko ngunit hindi ko magalaw dahil nakagapos na ang mga kamay ko, mas lalo na din ang mga paa ko."Saan niyo dinala si Scarlet!?" Malakas na sigaw ko sa mga lalaking ngayon ay na sa harapan ko. Sila ang nagbuhos sa akin ng malamig na tubig. Pero ang siste, ay napangisi lamang ang mga ito habang nakatingin sa akin."Na sa tabi mo lang siya." Sabi ng isa sa kanila kaya naman ay kaagad akong napalingon sa tabi ko at nakita si Scarlet na ngayon ay nakagapos ang mga kamay ng kadena at pati na din ang kaniyang mga paa.Wala na siyang malay at parang pakiramdam ko ay binibiyak ang puso ko makita ang ayos niya. Sobrang nakakaawang tignan si Scarlet.
(Sabrina's POV)Dahan-dahan lang akong umalis ng bahay na hindi napapansin ng mga kasama ko. Hindi nila dapat na malaman na umalis ako. Walang sino man ang dapat makakaalam sa sinabi ng caller kanina dahil kapag isang maling galaw ko lang ay mamamatay ang mga mahal ko sa buhay na ayaw kong mangyari.Hindi ko lubos maisip na darating ang araw na ito at malalagay kaming lahat sa peligro. Kailangan kong iligtas si Scarlet dahil ayokong mawala siya. Wala na nga ang mga magulang ko at hindi ko hahayaan na pati din siya.Kaagad naman akong sumakay ng taxi at pumunta sa lugar kung saan dapat kami magkita ng taong tumawag sa akin kanina lang. Kanina pa ako kinakabahan dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin sa mga oras na ito pero para sa mga taong mahal ko at para kay Scarlet nakahanda akong gawin lahat maligtas lang sila.Nakarating naman kaagad ako sa lugar at nagpalinga-linga pa ako da
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ang biyahe namin pauwing mansion at nakarating naman kami kaagad. Na sa pinto pa lang kami ng bahay ay napansin ko na si Damien na ngayon ay nakasandal sa pinto habang ang dalawa niyang kamay ay nakalagay sa bulsa niya.Napalunok naman ako dahil sa masamang tingin niya at alam ko na wala sa mood ito."Where did you go, Sabrina?" Tanong niya sa akin habang nag-aabot naman ang kaniyang dalawang kilay."Mr. Cullen, pasensiya na po kung umalis kami ni Sabrina, nagpasama kasi ako sa mall at may binili lang ako." Si Allysa na ang nagsalita at nakatitig lamang ako kay Damien. Napakunot naman ang kaniyang noo kaya napahinga ako ng malalim. Biglang nagbago ang expression niya at akala ko talaga ay magagalit siya sa akin."Okay, it's okay I understood. Mabuti naman at sinama niyo si Scott." Sabi niya kaya naman ay napangiti ako. Tama lang talaga na dinala ko si
(Sabrina's POV)Kanina pa ako pabalik-balik dito sa loob ng bahay pero wala pa si Damien. Hindi pa siya nakakauwi at kanina pang umaga wala. Anong oras na ngayon. Napalingon na lang ako sa pinto ng kuwarto ko ng magbukas ito at iniluwa si Allysa."Sab, puwede mo ba akong samahan ngayon?" Tanong niya kaya naman ay napataas ang kilay ko."Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kaniya kaya naman ay napapakamot siya sa batok niya at tila ba ay hindi niya kayang sabihin sa akin kung saan man ang kaniyang lakad."Magpapasama lang sana ako sa mall dahil may bibilhin ako. Huwag kang mag-alala dahil sina Glaiza at Jessel naman ang magbabantay muna sa anak mo." Sabi niya kaya naman ay nagbuntong hininga ako.Total wala pa naman si Damien kaya sasama na lang muna ako sa kaniya. Babalik naman siguro kami kaagad at isa pa, parang may gusto din akong bilhin para kay Damien at baby Elijah."Sig