Nanatili lamang ako sa kinauupuan habang pinapanood si Damien na nakikipagbarilan sa mga lalaking dumukot sa akin. Ang mga galaw niya ay sobrang napakabilis. Iyong tipo na sanay na sanay na siya sa mga ganito.
Hindi pa man naipuputok ng mga kalaban ang baril nila kay Damien ay nauunahan niya na ang mga ito. Hindi mahirap para sa kaniya ang patumbahin ang ilang bilang na mga lalaki na nandito.
Kumurap pa ako nang mapagtanto na naubos kaagad ang mga ito. Nakita ko na lang na tumakbo si Damien patungo sa akin. Kumabog naman nang malakas ang puso ko dahil doon.
"Damn, hindi ka ba nila sinaktan? May masakit ba sa 'yo?" Sunod na mga tanong niya sa akin habang kinakalagan ako mula sa pagkakatali sa upuan.
"Walang masakit sa akin, Damien. Dumating ka sa tamang oras at kung hindi mo ako iniligtas baka," hindi ko matuloy ang sasab
(Sabrina's POV)In the next morning, I was awaken by as I felt a small kisses all throughout my face. Pagmulat ko ay ang guwapong mukha agad ni Damien ang nakita ko. Kinusot-kusot ko muna ang mata saka siya tinitigan."Ang aga mo naman akong bulabugin." Sabi ko kaya natawa ito. Hinalikan niya muna ang pisngi ko, ang tungki ng ilong saka ang labi ko. Namula naman agad ang mukha ko sa ginawa niya."Have you forgotten what we talk yesterday?" He asked which made me think of what does we talk yesterday hanggang sa, naalala ko na nga ito. Kaya naman ay napabalikwas ako nang bangon kahit buhaghag pa ang buhok ko."Huwag mo akong iwanan, Damien maliligo muna ako." Sabi ko at patakbong pumasok sa banyo. Agad ko namang ginawa ang dapat kong gawin saka nagmadaling lumabas. Bakit ba kasi nakalimutan ko na dadalhin pala ako ni Damien sa opisina at s
(Sabrina's POV)Ilang minuto din akong nanatili sa banyo. Huminga ako nang malalamin at pilit iwaglit sa isipan ko ang pagseselos. Hindi ko din naman maintindihan ang sarili bakit gano'n ang nararamdaman ko sa babaeng iyon.Hindi naman dapat akong magselos kasi ako naman ang mahal ni Damien. Maybe, he need to entertain the girl because she was the daughter of his father's best friend. At isa pa, dapat akong magtiwala sa pagmamahal ni Damien. I need to washed this insecurities I feel right now.Huminga muna ako nang malalamin saka nagdesisyon na lumabas. Nadatnan ko naman sila na ngayon ay nakaupo na sa couch. Napatingin naman si Damien sa gawi ko na ngayon ay nakangiti.Iyong ngiti na masaya siyang makita ako at doon pa lang ay dapat ko ilagay sa isip ko na ako ang mahal niya. Ngumiti na lang ako sa kaniya at pilit pinapakita kay Damien na hindi ako
(Sabrina's POV)Kumain lang kaming lima sa kainan sa loob ng mall at si Damien na nag-insist na bumayad sa pinagkainan naming lima. Ayaw pa nga namin pumayag kaso si Damien talaga ang nagpumilit. Ang mga kaibigan ko naman ay nahiya pa dahil nga si Damien ang sumagot sa pagkain.Tinawanan ko na lang sila at nagpasalamat naman ang mga ito kay Damien. Ang bait nga niya hindi ba? Siyempre, alam ko naman na mabait talaga si Damien.So, ayon na nga pagkatapos namin sa mall ay nag-aya na akong umuwi. Medyo napagod din ako kakalakad. Patungo na din kami sa bahay ni Damien dahil hindi na niya balak pang bumalik sa kompanya.Nalungkot tuloy ako na hindi natuloy ang pag-tuturo sa akin ni Damien tungkol sa kung paano humawak ng business. Maybe, tomorrow he will going to teach me.Hindi ko naman maiwasang huminga nang napakalalim kapag naaalal
(Sabrina's POV)Nagising ako isang umaga na wala na si Damien sa tabi ko. Bumangon ako at agad itong hinanap pero hindi ko siya nakita kahit saang parte ng kuwarto ko. Siguro na sa baba na siya kaya kailangan ko nang maligo.Pumunta ako sa banyo at agad mabilis na naligo. Pagkatos no'n ay nagbihis na agad ako at bumaba na presentable ang mukha. Habang naglalakad ay hindi ko maiwasang mapatingin sa kuwarto ni Damien. Sigurado ako na natutulog pa din si Marra.At habang iniisip ko siya ay bigla kung naalala ang nangyari kahapon. Akala ko talaga ay tatabi si Damien sa kaniya at akala niya talaga ay gagawin ni Damien iyon.Huminga na lang ako nang malalim ng maalala ko siya. Hindi ko man nagustuhan ang presensiya niya ay kailangan ko siyang pagtiisan. Ano pa ba ang magagawa ko? Hindi naman puwede na itaboy ko siya 'dito dahil ayokong magmukhang masama.
(Sabrina's POV)Nandidilim pa din ang paningin ko sa mga oras na ito. Hindi ko inaalis ang paningin ko kay Marra. Ewan ko ba, ang bilis uminit ng ulo ko. Hindi naman ako ganito. You know before, I end up crying."Now you know, Damien! Your girlfriend is a psychopath. Hindi ko alam na pumapatol ka pala sa mga ganiyan." Sabi ni Marra na mas lalong nagpainit sa ulo ko. Wala talaga siyang pinagkaiba kay Scarlet.Pareho sila nang ugali at hindi ko nga maintindihan kung bakit kay bilis niyang ipakita ang totoong kulay niya."Shut up Marra! Ano ba talaga ang dahilan mo sa pagpunta 'dito? Kung wala kang matinong dahilan umalis ka sa bahay ko dahil kakalimutan ko ang naging usapan namin ng dad mo!" Galit na sabi ni Damien.Hindi ko naman maiwasang makaramdam nang guilty. Is it my fault? Ako ba talaga ang nauna? Paano na 'yan, galit na si D
(Sabrina's POV)Natulala ako dahil sa biglang sinabi ni Ma'am Alvarez. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Parang hindi ako makapaniwalang marinig na si Mr. Williams ang ama ko. It seemed too unbelievable."Hindi," iniling ko pa ang ulo ko dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapaniwalaan ang narinig. Imposible na si Mr. Williams ang ama ko. Sinabi sa akin tita na wala siyang alam sa mga magulang ko. "Maaaring nagkamali ka lang Ma'am." Sabi ko habang kinakabahan."Hindi, Sabrina. Si Mr. Williams ang totoo mong ama. Nalaman ko ito nang biglang may magtanong sa akin tungkol sa 'yo at sigurado ako na alam na niyang ikaw ang anak niya." Sabi nito sa akin at hindi pa din ako makapaniwala. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa mga oras na ito.Gusto kong maging masaya kasi sa wakas nalaman ko na ang ama ko pero si Damien, hindi niya
(Sabrina's POV)Araw ng Sabado at nag-aya ang mga kaibigan ko na kumain kami sa isang sikat na restaurant. Kanina, nang magpaalam ako ay nagulat ako na pumayag agad si Damien na makipagkita sa mga kaibigan ko.Gusto sana niya na isama ko ang isa sa mga tauhan niya ay hindi na ako pumayag. Mabuti na lang at hindi niya ako pinilit. Basta mag-iingat ako at isa pa, siya ang magsusundo sa akin mamaya kaya pumayag na lang ako.Tamang hintay lang ako sa tatlo 'dito sa restaurant hanggang sa sumulpot na ang mga ito kaya hindi ko naman maiwasang iikot ang mata ko."What's with the face, Sabrina?" Nakangiting tanong sa akin ni Jessel kaya naman ay inikot ko ulit ang mata."Ang tagal niyo naman, gutom na ako e." Sabi ko kaya natawa na lang ang mga ito."Order na tayo, gutom na din ako." Sabi naman ni Glaiza. Agad naman kaming tumawag n
(Sabrina's POV)Pagdating sa labas ay pumagitna si Mr. Williams o iyong ama ko sa pagitan namin ni Scarlet. Dapat lang na sa gitna siya dahil hindi ko alam kung anong mangyayari kapag iinsultuhin ako ni Scarlet ay makakatikim talaga siya sa akin."So, please let me talk and the two of you must listen." Sabi ng ama ko kaya huminga na lang ako nang malalim at tinango ang ulo ko."Hindi ko siya matatanggap na kapatid, dad. Sa lahat ba naman ng tao 'yan pa ang naging kapatid ko. Baka naman nagkakamali lang kayo at hindi siya ang nawawalang anak niyo sa unang asawa niyo." Scarlet said and I don't like the way how she talk to Mr. Williams. It looks like even with her own father, she do not have a respect."Scarlet, please don't start the argument. I'm not mistaken, Sabrina was your lost sister at ngayon na nandito na siya, kompleto na tayo." Masayang sabi niya k
(Sabrina's POV)Mahigit dalawang buwan na ang lumipas nang ikasal kaming dalawa ni Damien at ngayon ay namumuhay kaming dalawa na masaya at kasama ang anak namin na si Elijah. Higit sa lahat ay may panibago na namang miyembro ng pamilya dahil nalaman ko ngayon lang na buntis ako.Damien was on the company dahil may meeting siya sa mga oras na ito pero mukhang hindi na ata ako makatiis at gustong-gusto ko nang ibalita sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis ko.Alam ko na sobrang matutuwa iyon kapag nalaman ang tungkol sa dinadala ko. Agad naman akong nagbihis at nagmamadali na lumabas sa kuwarto namin. Sa baba ay nadatnan ko ang mga kaibigan na nakikipaglaro kay Elijah."May lakad ka, Sab?" Nagtatakang tanong ni Glaiza kaya napangiti ako saka lumapit sa kanila at hinalikan ng mabilis si Elijah."Mamaya sasabihan ko kayo. Kailangan ko lang puntahan si Damien sa kompanya." Sabi ko na nakan
(Sabrina's POV)Nakalabas na kaming lahat sa loob ng bahay na iyon dala-dala ang bangkay na katawan nina Cole at Scarlet. Tuluyan na ngang binawian ng buhay si Cole dahil sa 'kin. Iniligtas niya ako sa tiyak na kamatayan at nagpapasalamat ako sa kaniya ng sobra sa lahat ng mga ginawa niya para sa 'kin.Madaming nawala, madami ang nagbuwis ng buhay dahil sa gulong ito. Pero nagpapasalamat ako sa diyos dahil buhay ako at si Damien. Nawala man ang mga mahal ko sa buhay pero alam ko na masaya na sila kung na saan man sila ngayon.Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko habang nakatayo sa puntod ni Dad, ni Mom, ni Scarlet at maging sa puntod din ni Cole. Nagdesisyon ako na itabi na lang silang lahat. Nalaman ko na din kasi kung saan inilibing si Mommy at nagdesisyon na itabi sila ni dad."Baby, are you okay?" Napangiti naman ako nang may biglang yumakap sa 'kin sa likod ko."I'
(Sabrina's POV)Nagulat naman ako nang makarinig ako ng mga putukan sa labas kaya naman ay napahigpit ang paghawak ko sa baril. Ang lakas din nang kabog ng puso ko sa isiping baka nandito na sila Damien.Nagtago naman ako sa likod ng pinto dahil alam ko na papasok ang isa sa mga kalaban para kunin ako at ang hindi nila alam ay nakatakas na ako at hindi na ako papayag pa na makuha nila ako ulit.Lumakas na naman ang kabog ng puso ko nang may marinig akong kalabog ng paa papunta sa kinaroroonan ko kaya inihanda ko na ang sarili hanggang sa pumasok na nga si tita Phoebe at hinanap ako."Huwag kang gagalaw." Sabi ko at naglakad na papalapit sa kaniya. Dahan-dahan naman na napapaharap sa 'kin si tita Phoebe na ngayon ay gulat ang kaniyang reaksiyon ng makita ako."Nakatakas ka talaga, huh." Sabi niya kaya naman ay napangisi ako at tinutok sa kaniya ang baril ko."Hindi mo aakal
(Sabrina's POV)Napatingin naman ako sa mga lalaking nagbabantay sa akin at saktong-sakto naman na hindi sila nakatingin sa akin. Dahan-dahan ang ginawa kong paglapit sa kanila at inatake ang mga ito patalikod. Mabuti na lang at tinuruan ako ni Damien noon. Hindi ako puwedeng gumamit ng baril dahil baka maalarma ang mga kalaban.Tatlo lang naman ang nagbabantay na kapuwa ay na sa ibang direksiyon ang kanilang mga atensiyon. Hindi nila ako napansin."Hintayin mo ako, Phoebe tatapusin ko kayo ngayon." Nakangising sabi ko at kinuha ang mga baril ng lalaking napatay ko. Nilapitan ko naman ang katawan ni Scarlet at tinanggal ang pagkakadena. Hindi ko na naman maiwasang mapaiyak dahil sa nangyari sa kaniya. Niyakap ko na lang si Scarlet at pinangako sa kaniya na matapos ang laban na ito ngayon ay bibigyan ko siya ng maayos na libing sa tabi ni dad.Magbabayad silang lahat sa ginawa nila sa pamily
(Sabrina's POV)Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. Hindi na ako makapag-isip ng maayos kung paano ako makakatakas dito. Kailangan kong iligtas silang lahat dahil nanganganib ang kanilang mga buhay.Hindi ako papayag na may isa pa na mawawala na naman sa mga mahal ko. Hindi ako papayag na sasaktan nila ni isa man sa mga taong naiwan sa 'kin.Umalis pansamantala sina Marra at Phoebe. Naiwan ako dito sa loob na ngayon ay binabantayan nang maigi ng kanilang mga tauhan.Napalingon naman ako sa gawi ni Scarlet at hindi maiwasang mapaluha. Nasasaktan ako sa kalagayan ng kapatid ko. Alam ko na wala na siya at hindi man lang ako nabigyan ng pagkakataon na makapagpaalam kami sa isa't-isa."I'm really sorry, Scarlet. Wala man lang akong nagawa para iligtas ka sa kanila. Hindi man lang kita naipaglaban. Pero isa lang ang pinapangako ko, bibigyan ko kayo ng hustisya ni dad. Hindi ako papayag n
(Sabrina's POV)Bigla akong nagising dahil sa may biglang nagbuhos sa akin ng isang malamig na tubig kaya naman ay napaubo-ubo pa ako. Pagdilat ng mata ko ay na sa ibang lugar na ako particularly, na sa isang malawak na kuwarto. Ginalaw ko ang kamay ko ngunit hindi ko magalaw dahil nakagapos na ang mga kamay ko, mas lalo na din ang mga paa ko."Saan niyo dinala si Scarlet!?" Malakas na sigaw ko sa mga lalaking ngayon ay na sa harapan ko. Sila ang nagbuhos sa akin ng malamig na tubig. Pero ang siste, ay napangisi lamang ang mga ito habang nakatingin sa akin."Na sa tabi mo lang siya." Sabi ng isa sa kanila kaya naman ay kaagad akong napalingon sa tabi ko at nakita si Scarlet na ngayon ay nakagapos ang mga kamay ng kadena at pati na din ang kaniyang mga paa.Wala na siyang malay at parang pakiramdam ko ay binibiyak ang puso ko makita ang ayos niya. Sobrang nakakaawang tignan si Scarlet.
(Sabrina's POV)Dahan-dahan lang akong umalis ng bahay na hindi napapansin ng mga kasama ko. Hindi nila dapat na malaman na umalis ako. Walang sino man ang dapat makakaalam sa sinabi ng caller kanina dahil kapag isang maling galaw ko lang ay mamamatay ang mga mahal ko sa buhay na ayaw kong mangyari.Hindi ko lubos maisip na darating ang araw na ito at malalagay kaming lahat sa peligro. Kailangan kong iligtas si Scarlet dahil ayokong mawala siya. Wala na nga ang mga magulang ko at hindi ko hahayaan na pati din siya.Kaagad naman akong sumakay ng taxi at pumunta sa lugar kung saan dapat kami magkita ng taong tumawag sa akin kanina lang. Kanina pa ako kinakabahan dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin sa mga oras na ito pero para sa mga taong mahal ko at para kay Scarlet nakahanda akong gawin lahat maligtas lang sila.Nakarating naman kaagad ako sa lugar at nagpalinga-linga pa ako da
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ang biyahe namin pauwing mansion at nakarating naman kami kaagad. Na sa pinto pa lang kami ng bahay ay napansin ko na si Damien na ngayon ay nakasandal sa pinto habang ang dalawa niyang kamay ay nakalagay sa bulsa niya.Napalunok naman ako dahil sa masamang tingin niya at alam ko na wala sa mood ito."Where did you go, Sabrina?" Tanong niya sa akin habang nag-aabot naman ang kaniyang dalawang kilay."Mr. Cullen, pasensiya na po kung umalis kami ni Sabrina, nagpasama kasi ako sa mall at may binili lang ako." Si Allysa na ang nagsalita at nakatitig lamang ako kay Damien. Napakunot naman ang kaniyang noo kaya napahinga ako ng malalim. Biglang nagbago ang expression niya at akala ko talaga ay magagalit siya sa akin."Okay, it's okay I understood. Mabuti naman at sinama niyo si Scott." Sabi niya kaya naman ay napangiti ako. Tama lang talaga na dinala ko si
(Sabrina's POV)Kanina pa ako pabalik-balik dito sa loob ng bahay pero wala pa si Damien. Hindi pa siya nakakauwi at kanina pang umaga wala. Anong oras na ngayon. Napalingon na lang ako sa pinto ng kuwarto ko ng magbukas ito at iniluwa si Allysa."Sab, puwede mo ba akong samahan ngayon?" Tanong niya kaya naman ay napataas ang kilay ko."Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kaniya kaya naman ay napapakamot siya sa batok niya at tila ba ay hindi niya kayang sabihin sa akin kung saan man ang kaniyang lakad."Magpapasama lang sana ako sa mall dahil may bibilhin ako. Huwag kang mag-alala dahil sina Glaiza at Jessel naman ang magbabantay muna sa anak mo." Sabi niya kaya naman ay nagbuntong hininga ako.Total wala pa naman si Damien kaya sasama na lang muna ako sa kaniya. Babalik naman siguro kami kaagad at isa pa, parang may gusto din akong bilhin para kay Damien at baby Elijah."Sig