Hindi ko maigalaw ang mga paa ko dahil hanggang ngayon ay hindi pa din ako makapaniwala sa ginawa ko. Nagawa kung barilin ang lalaki dahil sa hindi inaasahang pagkakataon.
"D*mn, ayos ka lang ba Sabrina?" Biglaang tanong ni Damien na agad akong niyakap. Nanginginig naman akong yumakap sa kaniya pabalik.
"Hindi ko sinasadya iyon, Damien. Natakot lang ako na pinagtangkaan niya ang buhay mo." Paliwanag ko habang may mga luhang tumutulo sa mata ko. Biglang hinawakan ni Damien ang mukha ko saka tinitigan ako sa mga mata.
Ngayon na nakapatay ako ng tao, ibig ba sabihin no'n ay mamamatay tao na ako? Pero hindi ko naman sinasadya iyon. Iniligtas ko lang naman si Damien sa kapahamakan.
"Wala kang kasalanan, Sabrina. Hindi mo sinasadya ang nangyari kaya huwag mo nang sisihin pa ang iyong sarili. Nagpapasalamat pa din ako sa iyo
(Sabrina's POV)Pakiramdam ko biglang tumigil ang pag-ikot ng mundo dahil sa nangyari. Wala akong ibang naririnig kung hindi ang malalakas na kabog ng puso ko. Habang ang buong mukha ko ay nakatitig kay Damien. Akala ko talaga ay mahahalikan ko na naman ang sahig pero sinalo niya ako."Ayos ka lang ba, Sabrina?" Nag-aalalang tanong ni Damien kaya mabilis pa sa alas kuwatro akong tumayo. Namumula na naman ang pisngi ko dahil nakahubad pala ako."Hindi ko napansin na madulas pala ang sahig." Sabi ko habang nakatalikod sa kaniya. Pilit ko kasi na pinipigilan ang sarili. Nagsimula nang uminit ang katawan ko doon. Pakiramdam ko, gusto kung may mangyari sa amin ni Damien.Napapikit pa ako nang bigla niya akong yakapin sa likuran. Ngayon ramdam ko ang pagdampi nang mainit niyang balat sa hubad kung katawan.Napakagat ako sa pang-ibabang labi n
(Sabrina's POV)Kasalukuyan akong na sa kotse ni Damien sa mga oras na ito. Inihatid niya ako sa lugar kung saan kami magtatagpo ng tatlo kong kaibigan. Na sa Mall na sila ngayon at ako na lang ang hinihintay nila."Mabilis lang ako Damien, kaya huwag kang mag-alala." Sabi ko sa kaniya. Ayaw niya din kasi buksan ang pinto at kanina pa kami nakaupo 'dito sa loob."Why not allowed me to go with you." At kanina pa siya nagpupumilit na sumama. Paano ko mae-enjoy ang pamamasyal namin kung nandiyan siya at sigurado ako na maiilang lang ang tatlo."Kung nag-aalala ka tungkol sa akin Damien, huwag kang mag-alala kasi ayos lang ako. Hindi ako mapapahamak dahil may mga kasama naman ako." Sambit ko sa kaniya kaya nagbuntong-hininga lang ito saka hinawakan ang kamay ko."Tumawag ka sa akin kagaad kapag may mangyaring masama, okay? Bakit ba kasi ayaw mo is
(Sabrina's POV)Nanatili lang akong nakatitig sa screen ng telepono ko. Hindi ko alam kung sasagutin ko ba ito o hindi. Madami nang missed calls sa akin si Damien kaya kinakabahan ako. Huminga muna ako nang malalim saka nagdesisyon na pindutin ang answer button kahit kinakabahan."Hello, Damien," ani ko sa kabilang linya. Walang humpay din sa pagkabog ang puso ko dahil sa kaba."Where are you? I've been calling you ten times." Cold nitong sabi kaya napalunok ako. Medyo kinakabahan ako dahil iba ang tunog ng kaniyang pananalita."Nandito pa kami sa Mall, Damien. Sorry hindi ko napansin ang tawag mo." Sabi ko at narinig ko na lang na nagbuntong ito ng kaniyang hininga."Huwag kang aalis diyan, papunta na ako." Magsasalita pa sana ako nang bigla niyang binaba ang telepono kaya napailing na lang ako saka hinarap ang tatlong bruha na ngayon ay nakan
(Sabrina's POV)Mukhang mainit talaga ang ulo ni Damien. Nakaalis na kami ng Mall ay hindi niya pa din ako kinakausap at tinitignan. Na sa labas ang kaniyang paningin at hindi ko tuloy maiwasang mag-alala.Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin mismo o doon sa mga babaeng staffs na nambastos sa amin. Kanina pa siya tahimik at nagiging masama na ang kutob ko 'dito."Damien, can we talk?" Pilit ko kinukuha nag atensiyon niya pero ayaw pa din niyang magsalita kaya sumuko na lang ako. Hindi na ako nagsalita pa hanggang sa makarating na kami ng kaniyang mansion. Hindi niya man lang ako pinagbuksan ng pinto at padabog pa talagang sinara ang pinto.Hindi ko naman maiwasang mainis doon pero pinagsawalang bahala ko na lang. Ayokong uminit ang ulo ko dahil supposedly, dapat masaya ako sa araw na ito."If you want to eat, your free. I don't want to shar
(Sabrina's POV)Nakatayo pa din ako habang minamasdan si Damien na hanggang ngayon ay dilat ang mata at hindi makapaniwala sa sinabi ko. Malinaw naman ang sinabi ko at bakit tila hindi pa din ito makapaniwala."Sabi ko maghubad ka," ani ko sa kaniya. Inulit ko pa talaga at mas lalo lang ata itong nagulat. "Ano ba Damien, malinaw naman ang sinabi ko at bakit nakatayo ka pa din diyan?" Tanong ko sa kaniya. Ang seryosong mukha niya ay napalitan na naman iyon ng nakakalokong ngisi kaya hindi maiwasan na magtaas ako ng isang kilay ko."Hindi ko alam na nagiging palabiro ka na ngayon, Sabrina." Sabi niya at natawa pa talaga ito nang mahina kaya nag-cross arms ako habang tinititigan siya."Teka, akala ko ba gagawin mo ang lahat para tanggapin ko ang sorry mo?" Tanong ko bigla kaya sumeryoso ang mukha niya. Actually, kanina ko pa talaga balak tanggapin ang sorry n
(Sabrina's POV)Kinaumagahan ay nagising na lang ako nang may maramdamang magagaang halik sa buong mukha ko. Pagmulat ng mata ko ay ang mukha agad ni Damien ang nakita ko. Na sa kuwarto ko na naman po siya natulog at ano pa bang magagawa ko kung hindi ang pumayag.May isang matamis na ngiti ang gumuhit sa labi ko nang makita ang guwapong mukha ni Damien na panay ang titig sa akin. Hindi ko man lang napansin na gising na pala siya.Sabagay, mukhang sanay na naman ata itong magising. At take note, hating-gabi na kami nakatulog kagabi dahil sa pasorpresa niya sa akin."Good morning, baby ko." Nakangiting bati ni Damien sa akin kaya napaayos ako nang upo. Ngayon ay kaharap ko na siya at kahit na bagong gising ay sobrang fresh niya pa din tignan."Good morning," ani ko habang minamasdan siya. "Ang aga mo nagising ngayon." Sabi ko at biglang natawa si Damie
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ay nakarating kami kaagad sa kompanya niya. Sinalubong kami ng mga guards nang isang pagbati ngunit hindi naman kumibo si Damien kaya ako na lang ang babati pabalik sa kanila."Good morning din sa inyo." Sabi ko at nginitian pa sila nang matamis. Nanlaki naman ang mata ng guards na hindi makapaniwala sa ginawa ko."Let's go, baby ko." Hinila na naman ni Damien ang kamay ko kaya wala akong nagawa kung hindi ang sundin siya. Sa likuran naman namin ay nakasunod ang mga tauhan ni Damien.Mabilis ang mga hakbang namin na animo'y may hinahabol kami. Hindi ko rin alam kay Damien kung bakit ang bilis niyang maglakad. Siguro may importante siyang gagawin kaya sobrang napakabilis nitong maglakad.Ngayon naman ay ramdam ko ang mga mata ng kaniyang empleyado sa amin. Tinungo ko na lang ang ulo at ayaw kong salubungin ang iba't-i
(Sabrina's POV)Nanatali pa ding seryoso ang mukha ni Damien at hanggang ngayon ay hindi niya pa din sinasagot ang katanungan ko kung bakit may bomba sa loob ng kompanya. At sa pagkakaalam ko, sobrang higpit ng kaniyang security pero bakit may nakalusot pa din."I have no idea yet, Sabrina. Pero malalaman ko din kung sino ang may gawa noon." Kung titigan ko sa Damien ay normal ang kaniyang reaksiyon pero ang biglang paglabas ng kaniyang ugat sa mukha at ang higpit nang kaniyang paghawak sa manibela ng sasakyan ay alam kong nagtitimpi lamang ito."Kung sino man siya Damien, ay dapat siyang hulihin dahil nilagay niya tayong lahat sa peligro." Sabi ko kaya napalingon si Damien sa akin banda at puno nang pag-aalala ang kaniyang buong mukha."I can't wait to know who's behind this because if I knew that Williams were behind of this, I swear to do everyth
(Sabrina's POV)Mahigit dalawang buwan na ang lumipas nang ikasal kaming dalawa ni Damien at ngayon ay namumuhay kaming dalawa na masaya at kasama ang anak namin na si Elijah. Higit sa lahat ay may panibago na namang miyembro ng pamilya dahil nalaman ko ngayon lang na buntis ako.Damien was on the company dahil may meeting siya sa mga oras na ito pero mukhang hindi na ata ako makatiis at gustong-gusto ko nang ibalita sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis ko.Alam ko na sobrang matutuwa iyon kapag nalaman ang tungkol sa dinadala ko. Agad naman akong nagbihis at nagmamadali na lumabas sa kuwarto namin. Sa baba ay nadatnan ko ang mga kaibigan na nakikipaglaro kay Elijah."May lakad ka, Sab?" Nagtatakang tanong ni Glaiza kaya napangiti ako saka lumapit sa kanila at hinalikan ng mabilis si Elijah."Mamaya sasabihan ko kayo. Kailangan ko lang puntahan si Damien sa kompanya." Sabi ko na nakan
(Sabrina's POV)Nakalabas na kaming lahat sa loob ng bahay na iyon dala-dala ang bangkay na katawan nina Cole at Scarlet. Tuluyan na ngang binawian ng buhay si Cole dahil sa 'kin. Iniligtas niya ako sa tiyak na kamatayan at nagpapasalamat ako sa kaniya ng sobra sa lahat ng mga ginawa niya para sa 'kin.Madaming nawala, madami ang nagbuwis ng buhay dahil sa gulong ito. Pero nagpapasalamat ako sa diyos dahil buhay ako at si Damien. Nawala man ang mga mahal ko sa buhay pero alam ko na masaya na sila kung na saan man sila ngayon.Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko habang nakatayo sa puntod ni Dad, ni Mom, ni Scarlet at maging sa puntod din ni Cole. Nagdesisyon ako na itabi na lang silang lahat. Nalaman ko na din kasi kung saan inilibing si Mommy at nagdesisyon na itabi sila ni dad."Baby, are you okay?" Napangiti naman ako nang may biglang yumakap sa 'kin sa likod ko."I'
(Sabrina's POV)Nagulat naman ako nang makarinig ako ng mga putukan sa labas kaya naman ay napahigpit ang paghawak ko sa baril. Ang lakas din nang kabog ng puso ko sa isiping baka nandito na sila Damien.Nagtago naman ako sa likod ng pinto dahil alam ko na papasok ang isa sa mga kalaban para kunin ako at ang hindi nila alam ay nakatakas na ako at hindi na ako papayag pa na makuha nila ako ulit.Lumakas na naman ang kabog ng puso ko nang may marinig akong kalabog ng paa papunta sa kinaroroonan ko kaya inihanda ko na ang sarili hanggang sa pumasok na nga si tita Phoebe at hinanap ako."Huwag kang gagalaw." Sabi ko at naglakad na papalapit sa kaniya. Dahan-dahan naman na napapaharap sa 'kin si tita Phoebe na ngayon ay gulat ang kaniyang reaksiyon ng makita ako."Nakatakas ka talaga, huh." Sabi niya kaya naman ay napangisi ako at tinutok sa kaniya ang baril ko."Hindi mo aakal
(Sabrina's POV)Napatingin naman ako sa mga lalaking nagbabantay sa akin at saktong-sakto naman na hindi sila nakatingin sa akin. Dahan-dahan ang ginawa kong paglapit sa kanila at inatake ang mga ito patalikod. Mabuti na lang at tinuruan ako ni Damien noon. Hindi ako puwedeng gumamit ng baril dahil baka maalarma ang mga kalaban.Tatlo lang naman ang nagbabantay na kapuwa ay na sa ibang direksiyon ang kanilang mga atensiyon. Hindi nila ako napansin."Hintayin mo ako, Phoebe tatapusin ko kayo ngayon." Nakangising sabi ko at kinuha ang mga baril ng lalaking napatay ko. Nilapitan ko naman ang katawan ni Scarlet at tinanggal ang pagkakadena. Hindi ko na naman maiwasang mapaiyak dahil sa nangyari sa kaniya. Niyakap ko na lang si Scarlet at pinangako sa kaniya na matapos ang laban na ito ngayon ay bibigyan ko siya ng maayos na libing sa tabi ni dad.Magbabayad silang lahat sa ginawa nila sa pamily
(Sabrina's POV)Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. Hindi na ako makapag-isip ng maayos kung paano ako makakatakas dito. Kailangan kong iligtas silang lahat dahil nanganganib ang kanilang mga buhay.Hindi ako papayag na may isa pa na mawawala na naman sa mga mahal ko. Hindi ako papayag na sasaktan nila ni isa man sa mga taong naiwan sa 'kin.Umalis pansamantala sina Marra at Phoebe. Naiwan ako dito sa loob na ngayon ay binabantayan nang maigi ng kanilang mga tauhan.Napalingon naman ako sa gawi ni Scarlet at hindi maiwasang mapaluha. Nasasaktan ako sa kalagayan ng kapatid ko. Alam ko na wala na siya at hindi man lang ako nabigyan ng pagkakataon na makapagpaalam kami sa isa't-isa."I'm really sorry, Scarlet. Wala man lang akong nagawa para iligtas ka sa kanila. Hindi man lang kita naipaglaban. Pero isa lang ang pinapangako ko, bibigyan ko kayo ng hustisya ni dad. Hindi ako papayag n
(Sabrina's POV)Bigla akong nagising dahil sa may biglang nagbuhos sa akin ng isang malamig na tubig kaya naman ay napaubo-ubo pa ako. Pagdilat ng mata ko ay na sa ibang lugar na ako particularly, na sa isang malawak na kuwarto. Ginalaw ko ang kamay ko ngunit hindi ko magalaw dahil nakagapos na ang mga kamay ko, mas lalo na din ang mga paa ko."Saan niyo dinala si Scarlet!?" Malakas na sigaw ko sa mga lalaking ngayon ay na sa harapan ko. Sila ang nagbuhos sa akin ng malamig na tubig. Pero ang siste, ay napangisi lamang ang mga ito habang nakatingin sa akin."Na sa tabi mo lang siya." Sabi ng isa sa kanila kaya naman ay kaagad akong napalingon sa tabi ko at nakita si Scarlet na ngayon ay nakagapos ang mga kamay ng kadena at pati na din ang kaniyang mga paa.Wala na siyang malay at parang pakiramdam ko ay binibiyak ang puso ko makita ang ayos niya. Sobrang nakakaawang tignan si Scarlet.
(Sabrina's POV)Dahan-dahan lang akong umalis ng bahay na hindi napapansin ng mga kasama ko. Hindi nila dapat na malaman na umalis ako. Walang sino man ang dapat makakaalam sa sinabi ng caller kanina dahil kapag isang maling galaw ko lang ay mamamatay ang mga mahal ko sa buhay na ayaw kong mangyari.Hindi ko lubos maisip na darating ang araw na ito at malalagay kaming lahat sa peligro. Kailangan kong iligtas si Scarlet dahil ayokong mawala siya. Wala na nga ang mga magulang ko at hindi ko hahayaan na pati din siya.Kaagad naman akong sumakay ng taxi at pumunta sa lugar kung saan dapat kami magkita ng taong tumawag sa akin kanina lang. Kanina pa ako kinakabahan dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin sa mga oras na ito pero para sa mga taong mahal ko at para kay Scarlet nakahanda akong gawin lahat maligtas lang sila.Nakarating naman kaagad ako sa lugar at nagpalinga-linga pa ako da
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ang biyahe namin pauwing mansion at nakarating naman kami kaagad. Na sa pinto pa lang kami ng bahay ay napansin ko na si Damien na ngayon ay nakasandal sa pinto habang ang dalawa niyang kamay ay nakalagay sa bulsa niya.Napalunok naman ako dahil sa masamang tingin niya at alam ko na wala sa mood ito."Where did you go, Sabrina?" Tanong niya sa akin habang nag-aabot naman ang kaniyang dalawang kilay."Mr. Cullen, pasensiya na po kung umalis kami ni Sabrina, nagpasama kasi ako sa mall at may binili lang ako." Si Allysa na ang nagsalita at nakatitig lamang ako kay Damien. Napakunot naman ang kaniyang noo kaya napahinga ako ng malalim. Biglang nagbago ang expression niya at akala ko talaga ay magagalit siya sa akin."Okay, it's okay I understood. Mabuti naman at sinama niyo si Scott." Sabi niya kaya naman ay napangiti ako. Tama lang talaga na dinala ko si
(Sabrina's POV)Kanina pa ako pabalik-balik dito sa loob ng bahay pero wala pa si Damien. Hindi pa siya nakakauwi at kanina pang umaga wala. Anong oras na ngayon. Napalingon na lang ako sa pinto ng kuwarto ko ng magbukas ito at iniluwa si Allysa."Sab, puwede mo ba akong samahan ngayon?" Tanong niya kaya naman ay napataas ang kilay ko."Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kaniya kaya naman ay napapakamot siya sa batok niya at tila ba ay hindi niya kayang sabihin sa akin kung saan man ang kaniyang lakad."Magpapasama lang sana ako sa mall dahil may bibilhin ako. Huwag kang mag-alala dahil sina Glaiza at Jessel naman ang magbabantay muna sa anak mo." Sabi niya kaya naman ay nagbuntong hininga ako.Total wala pa naman si Damien kaya sasama na lang muna ako sa kaniya. Babalik naman siguro kami kaagad at isa pa, parang may gusto din akong bilhin para kay Damien at baby Elijah."Sig