(Sabrina's POV)
Nanatili akong nakatayo sa tapat ng pinto dahil pakiramdam ko naninigas ang paa ko at hindi ko ito maigalaw. Tuluyan na nga kaming nakapasok ni Damien sa loob at gano'n na lang ang kaba sa dibdib ko nang makita ang buong kuwarto.
Sobrang napakaganda nito at malaki ang espasyo sa loob. Pansin ko din ang kulay puting kama sa kabilang banda at sobrang laki din nito kaya't alam ko mamaya makakatulog ako nang maayos katabi siya.
"Why aren't you moving?" Napatalon pa ako nang biglang magsalita ito. Sa ngayon ang mga mata niya ay na sa akin nakatitig. Napalunok naman ako nang magsimula itong tumayo at maglakad patungo sa direksiyon ko.
Bigla akong napayakap sa sarili ko habang umaatras. Siya naman ay dahan-dahang naglalakad patungo sa 'kin. Hanggang sa tuluyan na nga niya akong na corner.
"D-damien," sambit ko sa uutal-utal na boses.
(Sabrina's POV)Ang lakas nang kabog ng dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ang isasagot sa sinabi ni Mr. Cullen. Pakiramdam ko bigla na lang umurong ang dila ko dahil sa kaba na nararamdaman ko sa mga oras na ito."Nagkakamali ka lang siguro, Mr. Cullen." Sabi ko na agad umalis sa pagkakahiga sa kama para tumalikod sa kanya.Sobrang kinabahan ako. Gusto ko rin sabihin sa kanya na gusto ko din siya pero hindi ko alam kung paano. Mas nangingibabaw sa 'kin ang kaba 'dito sa dibdib ko."Nevermind," aniya ni Mr. Cullen at hindi ko maiwasang masaktan sa inakto niya."Kailangan ko na ba maghanda, Mr. Cullen?" Tanong ko para ibahin ang topic. Sinulyapan ko din siya at ganoon na lang ang kaba ko nang maghubad ito ng damit sa harapan ko. Bigla kung nayakap ang sarili habang napapalunok sa laway ko.Sa kabilang banda ay na sa ak
(Sabrina's POV) Dalawang araw na ang lumipas simula noong makarating kami dito ni Damien sa resort at dalawang araw na din na wala kaming ibang ginawa kung hindi ang libutin, maligo at minsan mas pinipili na lang namin ang magkulong sa loob at walang ibang ginawa kung hindi ang maglaro sa kama. Ewan ko din sa sarili ko. Hindi ko magawang tanggihan si Damien. Sa ngayon 'yong nararamdaman ko sa kanya ay mas lumalalim. Alam ko nagsisimula na akong mahalin siya. Hindi siya mahirap mahalin. Hindi mahirap sa isang tulad niya na madaming magkakagusto na babae. Bukod sa guwapo nitong mukha at pera ay may katangian siya na gustong-gusto ko. Hindi ko lang matiyak kung ano iyon. Basta't ang alam ko, nagsisimula na akong mahalin siya. Ang hindi ako aware ay ganoon din siya sa 'kin. Unti-unti na ba niya akong minamahal. Ang sabi niya gusto niya ako pero hindi naman ni
(Sabrina's POV)Agad namang inihinto ni Mr. Cullen ang paghalik sa 'kin matapos ang ilang sigundo. Nararamdaman ko pa rin hanggang ngayon ang kanyang mga labi na nakalapat sa 'kin. Pulang-pula pa din ang mukha ko at hindi ko alam kung saan ako titingin dahil halos lahat nang anggulo ay may mga tao na nakatingin sa amin banda.Bigla namang hinawakan ni Damien ang kamay ko dahilan para mapatingin ako 'dito. Lumakas na naman ulit ang pagkabog ng puso ko dahil sa ginawa niya. Mas kinagulat ko pa ang sunod niyang ginawa. Bigla niyang hinalikan ang kamay ko at napaawang na lang ang labi ko doon.Bakit ba nagiging sweet ang lalaking ito ngayon. Ano kayang nakain niya at ipapakain ko ulit. Ang sarap lang kasi sa pakiramdam na ganito siya. Mas lalong nahuhulog ang loob ko sa kanya. Habang tumatagal ay mas lumalalim ang nararamdaman ko para sa kanya.&nb
(Sabrina's POV)Ikatatlong araw ngayon namin ni Damien at mamayang gabi ay babalik na kami sa lugar kung saan kami nanggaling. Nalulungkot lang ako kasi hindi ko pa masyado nalibot ang lugar na ito dahil sa kaunting panahon namin.Matapos ang pag-uusap namin kanina ay nagpaalam si Damien na makikipag-usap muna sa kanyang mga Business partners. Sabi pa niya ako na lang daw muna ang pumunta sa malapit na Mall dito sa resort. Wala akong nagawa kung hindi ang mapatango.Pinasama niya sa akin ang dalawang tauhan niya. Hindi sana ako papayag pero nagpumilit kaya't sa huli ay ako na lang ang sumuko.Kasalukuyan akong naglalakad ngayon dito sa loob ng Mall at nakabuntot sa 'kin ang dalawa niyang tauhan. Ang totoo talaga kung bakit ko gustong pumunta dito ay may Bibilhin lang akong remembrance para sa akin at siyempre bibilhan ko na din si Mr. Cullen.Habang naglalakad ay may ki
(Sabrina's POV)Kinakabahan pa din ako nang magsimulang buksan ni Damien ang Paper bag kung saan nando'n ang binili kung remembrance para sa kanya. Napakunot ang noo nito nang tuluyan niya nang mahawakan ang key chain na binili ko para sa kanya.Napatungo na lamang ako dahil sa magkahalong kaba at excitement. Kinakabahan ako na baka hindi niya ito magustuhan at excited din siyempre."This is a key chain," aniya dahilan para mapatingin ako sa kanya. "I love how your name being put in here." Tuluyan na nga akong napakagat sa ibabang parte ng labi ko dahil sa sinabi niya. Kanina kasi napagdesisyonan ko na ilagay ang pangalan ko sa key chain. Ewan ko din ba kung bakit ginawa ko 'yon. Buti na lang at mabilis nila itong nailagay."Sorry Damien, kung bakit inilagay ko ang pangalan ko diyan. Kung ayaw mo puwede mo naman 'yang tanggalin." Sabi ko na ngayon a
(Sabrina's POV)Umaga na din nang makauwi kami dito pabalik sa lugar namin. Hindi na ako kumain at nagpahinga sa kuwarto. Si Damien naman ay dahil hindi nakaramdam nang pagod ay Business meetings naman ang inatupag. Nagpaalam na lang ako sa kanya na hindi muna ako sasama at magpapahinga na lamang.Mabuti na lang at pumayag. May jetlagged pa din kaya ako. Kailangan kung ipahinga ang katawan ko. Ilang oras din kaming bumiyahe dahil sobrang layo ng London.Na sa kalagitnaan na ako nang pagtulog nang bigla namang tumunog ang telepono ko. Napabuntong na lang ako sa hininga ko at pinilit buksan ang mata para sagutin ang tumatawag."Hello," ani ko sa napapagod na boses. Bigla naman akong napatuwid nang upo ng si Damien ang na sa kabilang linya. Iyong tipo na kanina ay sobrang napagod ako pero no'ng marinig ko ang boses niya ay bigla akong nabuhayan.
(Sabrina's POV)Iisang lugar lang ang alam ko na maaari kung puntahan ngayon. Iyon ay ang dati kung tinitirhan. Agad-agad ko namang ipinaalam sa Taxi driver ang daan patungo sa Condo ko.Ilang minuto lang ang biyahe at agad akong nakarating doon. Agad akong nagbayad sa driver at pumasok sa loob ng Condo. Sakay ang elevator ay narating ko kaagad ang kuwarto. Gamit ang susi ko ay agad ko itong binuksan at bagsak ang balikat na umupo sa sofa. Sobrang sakit pa din ng puso ko hanggang ngayon.Sariwa pa rin sa isipan ko ang tagpong nakita ko kanina. Hindi ko akalain na magagawa iyon ni Damien sa akin. Hindi ko aakalain na magagawa niyang makipaghalikan sa ibang babae mismo pa sa harapan ko.Bigla niya namang nakalimutan na kasama niya ako. Sabagay, hindi naman niya ako Girlfriend at isa pa parang wala lang naman sa kanya 'yong nangyayari sa amin.
(Sabrina's POV)Nanatili akong nakatunganga at hindi malaman kung anong sasabihin. Hanggang ngayon ay ayaw pa rin tanggapin ng isip ko ang sinabi niya. Parang hindi ako makapaniwala. Parang mali lang ako nang dinig.Bigla ko naman na iniling ang ulo ko dahil ayaw ko talaga maniwala sa sinabi niya. Baka nga binibiro niya lang ako. Paano niya naman mapapatunayan sa 'kin na mahal niya ako kung kanina ay hinalikan niya ang babae."Hindi ako naniniwala sa 'yo, Damien. Umalis ka na at kailangan ko nang magpahinga." Sabi ko at paika-ikang pumunta sa kama. Akala ko aalis na siya pero bigla niya namang hinawakan ang kamay ko dahilan para tignan ko siya nang masama.Sobrang sakit na nga ng puso ko tapos gusto pa niyang dagdagan ang sakit. Ang sama niya kung gano'n."Ano bang puwede kong gawin para maniwala ka?" Tanong niya dahilan para matawa ako
(Sabrina's POV)Mahigit dalawang buwan na ang lumipas nang ikasal kaming dalawa ni Damien at ngayon ay namumuhay kaming dalawa na masaya at kasama ang anak namin na si Elijah. Higit sa lahat ay may panibago na namang miyembro ng pamilya dahil nalaman ko ngayon lang na buntis ako.Damien was on the company dahil may meeting siya sa mga oras na ito pero mukhang hindi na ata ako makatiis at gustong-gusto ko nang ibalita sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis ko.Alam ko na sobrang matutuwa iyon kapag nalaman ang tungkol sa dinadala ko. Agad naman akong nagbihis at nagmamadali na lumabas sa kuwarto namin. Sa baba ay nadatnan ko ang mga kaibigan na nakikipaglaro kay Elijah."May lakad ka, Sab?" Nagtatakang tanong ni Glaiza kaya napangiti ako saka lumapit sa kanila at hinalikan ng mabilis si Elijah."Mamaya sasabihan ko kayo. Kailangan ko lang puntahan si Damien sa kompanya." Sabi ko na nakan
(Sabrina's POV)Nakalabas na kaming lahat sa loob ng bahay na iyon dala-dala ang bangkay na katawan nina Cole at Scarlet. Tuluyan na ngang binawian ng buhay si Cole dahil sa 'kin. Iniligtas niya ako sa tiyak na kamatayan at nagpapasalamat ako sa kaniya ng sobra sa lahat ng mga ginawa niya para sa 'kin.Madaming nawala, madami ang nagbuwis ng buhay dahil sa gulong ito. Pero nagpapasalamat ako sa diyos dahil buhay ako at si Damien. Nawala man ang mga mahal ko sa buhay pero alam ko na masaya na sila kung na saan man sila ngayon.Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko habang nakatayo sa puntod ni Dad, ni Mom, ni Scarlet at maging sa puntod din ni Cole. Nagdesisyon ako na itabi na lang silang lahat. Nalaman ko na din kasi kung saan inilibing si Mommy at nagdesisyon na itabi sila ni dad."Baby, are you okay?" Napangiti naman ako nang may biglang yumakap sa 'kin sa likod ko."I'
(Sabrina's POV)Nagulat naman ako nang makarinig ako ng mga putukan sa labas kaya naman ay napahigpit ang paghawak ko sa baril. Ang lakas din nang kabog ng puso ko sa isiping baka nandito na sila Damien.Nagtago naman ako sa likod ng pinto dahil alam ko na papasok ang isa sa mga kalaban para kunin ako at ang hindi nila alam ay nakatakas na ako at hindi na ako papayag pa na makuha nila ako ulit.Lumakas na naman ang kabog ng puso ko nang may marinig akong kalabog ng paa papunta sa kinaroroonan ko kaya inihanda ko na ang sarili hanggang sa pumasok na nga si tita Phoebe at hinanap ako."Huwag kang gagalaw." Sabi ko at naglakad na papalapit sa kaniya. Dahan-dahan naman na napapaharap sa 'kin si tita Phoebe na ngayon ay gulat ang kaniyang reaksiyon ng makita ako."Nakatakas ka talaga, huh." Sabi niya kaya naman ay napangisi ako at tinutok sa kaniya ang baril ko."Hindi mo aakal
(Sabrina's POV)Napatingin naman ako sa mga lalaking nagbabantay sa akin at saktong-sakto naman na hindi sila nakatingin sa akin. Dahan-dahan ang ginawa kong paglapit sa kanila at inatake ang mga ito patalikod. Mabuti na lang at tinuruan ako ni Damien noon. Hindi ako puwedeng gumamit ng baril dahil baka maalarma ang mga kalaban.Tatlo lang naman ang nagbabantay na kapuwa ay na sa ibang direksiyon ang kanilang mga atensiyon. Hindi nila ako napansin."Hintayin mo ako, Phoebe tatapusin ko kayo ngayon." Nakangising sabi ko at kinuha ang mga baril ng lalaking napatay ko. Nilapitan ko naman ang katawan ni Scarlet at tinanggal ang pagkakadena. Hindi ko na naman maiwasang mapaiyak dahil sa nangyari sa kaniya. Niyakap ko na lang si Scarlet at pinangako sa kaniya na matapos ang laban na ito ngayon ay bibigyan ko siya ng maayos na libing sa tabi ni dad.Magbabayad silang lahat sa ginawa nila sa pamily
(Sabrina's POV)Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. Hindi na ako makapag-isip ng maayos kung paano ako makakatakas dito. Kailangan kong iligtas silang lahat dahil nanganganib ang kanilang mga buhay.Hindi ako papayag na may isa pa na mawawala na naman sa mga mahal ko. Hindi ako papayag na sasaktan nila ni isa man sa mga taong naiwan sa 'kin.Umalis pansamantala sina Marra at Phoebe. Naiwan ako dito sa loob na ngayon ay binabantayan nang maigi ng kanilang mga tauhan.Napalingon naman ako sa gawi ni Scarlet at hindi maiwasang mapaluha. Nasasaktan ako sa kalagayan ng kapatid ko. Alam ko na wala na siya at hindi man lang ako nabigyan ng pagkakataon na makapagpaalam kami sa isa't-isa."I'm really sorry, Scarlet. Wala man lang akong nagawa para iligtas ka sa kanila. Hindi man lang kita naipaglaban. Pero isa lang ang pinapangako ko, bibigyan ko kayo ng hustisya ni dad. Hindi ako papayag n
(Sabrina's POV)Bigla akong nagising dahil sa may biglang nagbuhos sa akin ng isang malamig na tubig kaya naman ay napaubo-ubo pa ako. Pagdilat ng mata ko ay na sa ibang lugar na ako particularly, na sa isang malawak na kuwarto. Ginalaw ko ang kamay ko ngunit hindi ko magalaw dahil nakagapos na ang mga kamay ko, mas lalo na din ang mga paa ko."Saan niyo dinala si Scarlet!?" Malakas na sigaw ko sa mga lalaking ngayon ay na sa harapan ko. Sila ang nagbuhos sa akin ng malamig na tubig. Pero ang siste, ay napangisi lamang ang mga ito habang nakatingin sa akin."Na sa tabi mo lang siya." Sabi ng isa sa kanila kaya naman ay kaagad akong napalingon sa tabi ko at nakita si Scarlet na ngayon ay nakagapos ang mga kamay ng kadena at pati na din ang kaniyang mga paa.Wala na siyang malay at parang pakiramdam ko ay binibiyak ang puso ko makita ang ayos niya. Sobrang nakakaawang tignan si Scarlet.
(Sabrina's POV)Dahan-dahan lang akong umalis ng bahay na hindi napapansin ng mga kasama ko. Hindi nila dapat na malaman na umalis ako. Walang sino man ang dapat makakaalam sa sinabi ng caller kanina dahil kapag isang maling galaw ko lang ay mamamatay ang mga mahal ko sa buhay na ayaw kong mangyari.Hindi ko lubos maisip na darating ang araw na ito at malalagay kaming lahat sa peligro. Kailangan kong iligtas si Scarlet dahil ayokong mawala siya. Wala na nga ang mga magulang ko at hindi ko hahayaan na pati din siya.Kaagad naman akong sumakay ng taxi at pumunta sa lugar kung saan dapat kami magkita ng taong tumawag sa akin kanina lang. Kanina pa ako kinakabahan dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin sa mga oras na ito pero para sa mga taong mahal ko at para kay Scarlet nakahanda akong gawin lahat maligtas lang sila.Nakarating naman kaagad ako sa lugar at nagpalinga-linga pa ako da
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ang biyahe namin pauwing mansion at nakarating naman kami kaagad. Na sa pinto pa lang kami ng bahay ay napansin ko na si Damien na ngayon ay nakasandal sa pinto habang ang dalawa niyang kamay ay nakalagay sa bulsa niya.Napalunok naman ako dahil sa masamang tingin niya at alam ko na wala sa mood ito."Where did you go, Sabrina?" Tanong niya sa akin habang nag-aabot naman ang kaniyang dalawang kilay."Mr. Cullen, pasensiya na po kung umalis kami ni Sabrina, nagpasama kasi ako sa mall at may binili lang ako." Si Allysa na ang nagsalita at nakatitig lamang ako kay Damien. Napakunot naman ang kaniyang noo kaya napahinga ako ng malalim. Biglang nagbago ang expression niya at akala ko talaga ay magagalit siya sa akin."Okay, it's okay I understood. Mabuti naman at sinama niyo si Scott." Sabi niya kaya naman ay napangiti ako. Tama lang talaga na dinala ko si
(Sabrina's POV)Kanina pa ako pabalik-balik dito sa loob ng bahay pero wala pa si Damien. Hindi pa siya nakakauwi at kanina pang umaga wala. Anong oras na ngayon. Napalingon na lang ako sa pinto ng kuwarto ko ng magbukas ito at iniluwa si Allysa."Sab, puwede mo ba akong samahan ngayon?" Tanong niya kaya naman ay napataas ang kilay ko."Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kaniya kaya naman ay napapakamot siya sa batok niya at tila ba ay hindi niya kayang sabihin sa akin kung saan man ang kaniyang lakad."Magpapasama lang sana ako sa mall dahil may bibilhin ako. Huwag kang mag-alala dahil sina Glaiza at Jessel naman ang magbabantay muna sa anak mo." Sabi niya kaya naman ay nagbuntong hininga ako.Total wala pa naman si Damien kaya sasama na lang muna ako sa kaniya. Babalik naman siguro kami kaagad at isa pa, parang may gusto din akong bilhin para kay Damien at baby Elijah."Sig