CHAPTER 36: HERO

NAKATITIG lamang ako kay Achil habang ang kamay naming dalawa ay magkasiklop. Napakainit ng kaniyang palad at hindi ako nakaramdam ng takot at pangamba sa kaniya. Kagaya ng sinasabi ni Archer, isa talagang Hero si Achil.

“Aba! Kaya naman pala. Mukhang naka-reserved na ang puso ng ating kaibigan, Sis. Nalingat lang tayo nang sandali pero mayro’n na agad na ka-holding hands. Mukhang ayaw niyang maging malamig ang kaniyang pasko,” mapang-asar na turan ni Ate Marissa.

Nang dahil do’n ay agad kong binitawan ang kamay ni Achil at nahihiyang lumingon kina Ate Maricel at Ate Marissa na mayro’ng malawak na ngiti sa mga labi. Alam ko ang iniisip nila at paniguradong puputaktihin nila ako mamaya ng mga katanungan kaya naman uunahan ko na sila.

“Ahm. . . Nagkakamali po kayong dalawa, Mga Ate. Walang namamagitan po sa aming dalawa ni Achil,” kontra ko.

“Sus! Huwag ka nang magkaila, Girl! Huling-huli ka na namin sa akto. Sobra kayong magtitigan na akala mo ay matagal na kayong hindi nagkita