Salamat much! Muuawwh! :)
Gabriel's POV . Seven days of ignoring my presence like I don't exist. I never care less, but why the hell I'm so bothered with this? I diverted my attention to Glenn's deposition, and Drake researched the new business he was about to get into. He also told me that El Gonzales is now managing the ELC (Electronic Lime of Costellos). That business was Feleona's family. The last thing I knew about it was her two brothers were operating it. Alam kong may mga illegal na ginagawa ang bawat panig at kasama na ang Tiyuhin niya. Nonno knows everything and it wasn't my business to jump into anyone's business. Kahit sa sariling korporasyon namin ay hindi alam ng lahat kung sino ako. I was purposely hidden by Nonno and no one knows about my existence. A lot of them, especially the heads know that Nonno has an heir, a hidden one. Lahat sila ay hindi pa ako nakikita pero kilala ko na ang bawat detalye ng lahat. Nonno trained me at young age with everything when it comes to our business. The Mo
Gabriel's POV . And what the fuck was that? I shook my head and brushed my palms on my face. I couldn't believe what I saw. Talagang ginawa ni Pinokyo ito? How the hell he managed to paint her naked without any feelings? Dammit. I didn't touch anything inside, but the image of Feleona keeps bugging my mind. And I know she will soon discovered something once she visit the basement. But that probably will take a long time. Kilala ko si Feleona. Inabot nga ng limang taon bago siya nakapasok sa basement na iyon. Hindi niya mapapansin ang pagbabago na ginawa ko. "And what did you see?" si Carmella. She came out from nowhere carrying a basket of something. I looked at it, and it was all fresh eggs. "Where did you get that?" "Oh, this?" Lawak na ngiti niya. "From Glenn's farm. May manokan na poultry ang dragon na walang amoy." Maingat niyang inilapag ito sa malaking mesa rito. Siguro nasa sampung dosena ang bilang nito. "It's impressive how he keeps everything clean around that ma
Feleona's POV . It took me two days to overcome my hangover. Hindi na talaga ako iinom, ayaw ko na! I'm feeling like a human today compared to yesterday. Wala na akong maalala sa nangyari. Malibang lang sa mukha nina Carmella at Elsa na puno ng kantyaw at tawa. That was the best drinking ever. TANGHALI na nang pumasok ako sa Monde Firm na bitbit ang panghuling proyekto sa kamay ko. Ace will take over once again and I am free. In the next few days I'll be in Greece with Gabriel. And speaking of Gabriel, hindi ko pa pala siya nakausap dahil panay ang iwas ko sa kanya. Ba't ko nga ba iniiwasan? Kasalanan niya rin. Natatakot ako na maulit lang ang halik at iba na ang maibigay ko sa sarili. I admit it, I like him, and it's obvious. The only thing that I hated about him was nothing! I guess I'm crazy at times, and this is my problem. Kaya siguro takot si Pinokyo sa akin noon dahil kung nagkataon na nangyari ang ganito sa amin ni Pinokyo ay lalayo ako sa kanya at iiwasan ko siya. "H
Feleona's POV . "You take care, best friend, okay?" Yakap ni Elsa sa akin. Ngumiti ako at tahimik sa sarili. Kinakabahan ako dahil ito ang unang biyahe ko sa loob ng mahabang panahon. "Gabriel! I will kill you if you make Feleona cry! Alagaan mo siya, Gabriel. At sa oras na tumawag sa akin babaeng ito at iiyak dahil pinaiyak mo, ay naku! Maghanda-handa ka na. Marami akong alalay sa paligid. Baka ipabitay kita!" Pananakot ni Elsa sa kanya. Nawala ang takot sa puso ko at natawa na ako sa inasal ng bruha. Wala yata sa lahi ni Elsa ang pagiging amazona ah? Nakuha niya siguro ito dahil sa mga broken relationship niya. "You can count on me, Elsa. Ikaw na rin muna ang bahala sa pusa. Uuwi ang amo ng pusa sa susunod na buwan. Salamat." Kindat ni Gabriel sa kanya. Napangiwi si Elsa at napailing lang din ako. "Konti na lang talaga at kakalbohin ko iyang si Santino. Nag-aalala ng pusa hindi man lang matugnan ang gusto," reklamo niya. "Anyway, I love you, besh. I will miss you." Ulit na y
Feleona's POV . I was in an awkward situation with Gabriel even though I tried to act cool. Kung hindi man ako mabibigla ay kinakabahan ako sa bawat oras ng buhay ko na kasama siya iisang bahay na iyon. Last night, was the first night and luckily I did sleep well. Siguro napagod ang katawan ko sa biyahe at nakatulong ito. Buntonghininga ang pag-upo ko sa bakanteng upuan dito sa loob ng kompanya. Tahimik at halos walang tao sa paligid. The engineer in-charge, Mr. Plaridel toured me around the area with his team. Simpli lang ang trabaho at sa tingin ko ay matatapos ko ito ng isang linggo. Tama nga naman si Ace. Iba ang trabaho sa ibang bansa at hindi kagaya sa Pilipinas. He knows it because he's been here before, and that was three years ago. Tumaas bahagya ang kilay ko nang makita si Gabriel papalapit sa akin. Halos hindi na maalis ang ngiti sa mukha niya at bitbit ang meryenda namin dalawa. Sumenyas ang kamay niya sa bahaging gilid at napalingon ako sa bandang iyon. Hmp, babae
Gabriel's POV . "How's everything, son?" si Nonno sa kabilang linya. "Getting there, Nonno. Won't be long, and I will take her back to Darius." I sighed deeply as I said it in the line. I looked down below and saw her smiling and talking to the other team. "That's good. I believe you're in Greece?" "Yes, Nonno. I don't want to make it too obvious. Wala pa siyang alam, kaya nililihis ko ang totoong sadya ko sa kanya." "Have you visited Emmanuel?" I paused for seconds and looked at Feleona again. "I believe she will ask me one of these days. And I'm waiting for it. Pakiramdam ko isa ito sa mga dahilan kaya gusto niyang pumunta rito." "Okay. Just keep an eye. The young lad knows you, and it's up to you, son. Aren't you going to visit the hotel?" Kumunot ang noo ko nang mamataan si King. Kausap na niya si Feleona ngayon at nagtatawanan ang dalawa. "I will, Nonno. Pero ayaw kong tratuhin ako na parang panginoon. Tell Sigfred to tell the management and staff to act like they don'
Feleona's POV . "I'm running away," I said in the line. "To where?" Bahagyang tawa niya. "To hell," ikot ng mga mata ko. Humarap akong nakapamaywang at ang nakangiting mukha ni Gabriel ito. May kausap siya at isang babae ito. The dinner ended, and it was exquisite. I am so full, and I love everything around here. The hotel staff treated us well, and there was no one here on the top deck except for us. Nakangiti si Gabriel at kausap niya ay ang manager ng hotel na ito at mestisa siya. Kulay pula pa ang buhok niya. "To hell with Gabriel?" I twisted my lips while looking at them. Lumabas lang ito sa bibig ko. "Okay lang iyan, Fel. Botong-boto ako sa kanya. Saan ka pa makakahanap ng isang katulad niya? Hindi ko nakilala ang Pinokyo mo. Pero sigurado ako na mas malakas ang appeal ni Gabriel sa 'yo. Kaya okay lang kung sa kanya ka sasama." Lakas na tawa ng bruha. Napabuntonghininga na ako at sumakit lang ang ulo ko. Ang dami kong iniisip at hindi ko alam kung saan ako magsisimula.
Feleona's POV . "Are you in Greece? Why?" si Kuya Sydney sa kabilang linya. Napatawag ulit siya at alam kong palihim na naman ito. I don't know if I should trust him with this, but I don't know which to turn to. He called me to give warnings a few weeks ago. And suggested that running away was the option I had to do. Pero bakit ngayon parang galit siya na nandito ako sa Greece. "You told me to run away, Kuya. And going here was the only option I could think of. And besides, I want to see Emmanuel. Pupunta kami sa Isla bukas at mag-stay siguro roon ng iilang araw. I will see how I go." I said in the line and looked behind me. Malamig ang hangin at presko ang lahat. Tulog na yata si Gabriel, dahil madilim na ang balkonahe sa banda niya. Magkatabi lang din ang kwarto namin dalawa. "Yes I told you to run away, Feleona. But not to Greece. Can't you see that you are a step away from Darius? Hindi mo ba naisip ito? Sino ba ang kasama mo? How can you protect yourself if Darius will send
The ray of sunshine showed half of her face, and my brows crossed while looking in her direction. It's stupid of me to do this, but like an idiot, I followed her secretly, and I don't know why. Madalas siyang binubully ng mga kaklase niyang babae at kasama na si Mikah sa pambubully sa kanya. Madalas din niyang tinatakpan ang mukha niya gamit ang espesyal na uri ng panyo na nakatabon sa kalahating mukha niya ito. Katamtaman ang katawan niya at may hugis. Hindi gaanong matangkad at okay lang din ang kulay ng balat niya para sa akin. Medyo payat pero may hitsura. Maamo ang mukha, pero may kakaiba sa kanya. Halatang hindi galing sa mayaman na angkan dahil pabalik-balik lang ang sapatos niya at uniporme. Mukhang isa o dalawa lang ito. Naiiba siya sa lahat ng babae rito sa campus at madalas ay nasa kanya ang atensyon. Matalino kasi siya at nangunguna sa board. "Hey, Gab? No way, man." Akbay ni Josh sa akin. "Is your standard getting to its minimum?" he jokingly said, and I shook my hea
Feleona's POV Hindi maalis sa mukha ko ang ngiti habang pinagmamasdan ang dalawang tao na puno ng ngiti sa isa't-isa. Karga ni Gabriel si Gabby at walang tigil sa kakatawa si baby Gabby sa ginawa niya. It's nice to get out of Italy, and we are back here in Australia. Gabriel is now doing good with everything. Tatlong linggo lang yata siya sa crutches niya at heto, naglalakad na siya na parang experto. Maingat pa siya at hindi pwedeng biglain ang katawan niya sa ibang bagay. Sa pagkakataong ito ay ako ang boss sa destinasyon namin at siya naman ang financial adviser ko. He told me we would spend five years living abroad before returning to Italy to settle Gabby's education, and I agreed. Pansamantalang naiwan si Elsa sa Italya dahil may trabaho siya sa kompanya nina Gabriel. Inalok siya ng trabaho ni Nonno sa malaking halagang sweldo. At dahil magaling si Elsa sa propesyon niya ay pumayag na siya. Syempre gusto ng bruha roon dahil kay Blue. At parang aso at pusa naman silang dalawa
Gabriel's POV . It's an awkward feeling, but I'm getting used to this. My routine is the same, an exercise in the morning, and she wakes at the same time as me. Gabby was a good sleeper at night, giving Feleona and me a lot of time for ourselves. Madalas kaming nag-uusap na magkayakap dalawa. Hindi ko rin maalis sa kanya ang ugali na mapag-aruga. I stopped her many times, but she's keen and wants to look after me. I have no complaints about it. It honestly gives me the courage to work hard for myself to get better. Ngayong araw na ito ang unang pagsubok na hindi ko gagamitin ang wheelchair ko. I could take a step, but not much. It needs more practice. Unti-unti ko na rin nagagawa ang mga bagay sa tulong niya at minsan hindi ko ito namamalayan sa sarili ko. I must admit that Feleona is a darling angel who fell from the sky to help me and made me whole again. "You're doing good, darling. I'm so glad that it turns out okay." She sat beside me, and I moved a little bit, giving her
Feleona's POV . "May lahing pusa ang asawa mo," ngiwi niya habang nakatitig kay Gabriel. Hawak niya si Gabby sa kamay niya at hindi maalis ang ngiti sa mukha niya. What else do I expect? He lives far from his place and his Nonno. Bumyahe kami ng dalawang oras, at nang makarating rito sa tagong lugar na bundok na ito ay nandito na sina Elsa at baby Gabby. Nag-chopper sila. "Alam mo? Magiging piloto yata ang anak ninyo. Panay ang tawa niya sa helicopter kanina na parang ang saya-saya. Hindi siya nabingi 'te. Nakakamangha nga." Sabay nguya niya. "In fairness ang ganda ng lugar na 'to at mas type ko rito kaysa sa mansyon ni Gabriel. Sa kanya rin ba ang bundok na 'to?" Tumayo na siya at inikot nang tingin sa buong paligid. I also like this place because it's solemn and quiet. You have no neighbours, and the whole mountain is yours. "And I like Bleu. Is he single and available?" kurap ng mga mata niya. Nagpapacute ang bruha. Napabuntonghininga na ako at tumayo na. Hindi ko na pinakin
Feleona's POV . Mahigpit ang hawak ko at maingat ang ginawang pagtulak sa wheelchair niya. Tahimik kaming dalawa at napatingin ako sa paligid sa labas nang mailabas ko siya nang bahagya sa may pinto. Wala ni isang tao. Nagbabakasakali kasi ako na may kasama siya sa labas, pero wala, at mukhang siya lang mag-isa. "Wala po ba kayong kasama? Paano po kayo nakapunta rito? At paano rin po kayo uuwi?" Ipinuwesto ko siya sa gilid lang at ni lock ang wheelchair sa bahagang gulungan para hindi niya maigawa ito. I looked around again, took a few steps behind him, and looked ahead. May isang sasakyan na malapit lang dito at van ito. Tiyak ito yata ang sasakyan niya, dahil ang sasakyan na ginamit ko ay medyo malayo pa naman. Pero makikita ito mula rito. "Sa 'yo ba ang van?" tanong ko at humakbang na ako pabalik sa pwesto niya. I smile when I looked at his behind. Lalaking-lalaki siya at matipuno ang pangangatawan sa likod na bahagi. Desente ang pananamit at nakapanton na itim. May takip
Gabriel's POV . "If there is a will, there is always a way, boss," he chuckled. My body drifted to the side as I lost control. It created an impact as my body landed on the concrete floor. Instead of helping me, I already told him to look at me earlier. I want to find a way to stand up on my own without him. Hindi naman kasi sa lahat ng oras ay nandito siya sa tabi ko. May buhay rin si Pinokyo, at ayaw kong palagi na nasa akin ang bawat segundo ng buhay niya. Pero wala rin akong magawa, dahil alam kong sinusunod niya ang utos ni Supremo. "Do you need a hand?" "No. Thank you," I said coldly and held tightly to the wheel of my wheelchair. I manage to sit down, and my sweat falls. At least I can take a few steps now. "Don't force yourself, boss. I've been there, and I know how it feels. Just let it go. Don't think about it, and enjoy everything around you." "Enjoy your fucking ass," I muttered when my butt landed on the seat of the wheelchair. Bahagya siyang natawa at ibinigay na
Feleona's POV . Hindi man ganoon ka garbo ang pagsalubong sa amin ni Nonno ay ito naman ang hiniling ko. I don't want it to be like the last time when I came here with Gabriel. I want it simple, as no one knows us like we are ordinary people. "il nostro piccolo principe," salitang Italyano niya. Kahit na nanginig ang kamay niya ay hindi niya napigilan na haplosin ang mukha ni baby Gabby habang tulog na karga ko. "Oh, my poor, apo," tahimik na salita niya, at namuo agad ang luha sa mga mata niya. I pouted and felt like crying when he caressed Gabby's face. Knowing that I am here now, and there is no longer a Gabriel, is a painful feeling. Sa totoo lang, kanina pa ako kabado sa sarili at kanina pa gustong pumatak ang luha ko nang makaapak ako sa lupang ito. Pakiramdam ko naiwan ko ang puso ko rito noong umalis ako, at ngayon na nandito ako ay bumalik lang ang lahat ng sakit at pagsisisi sa loob ko. I miss him so much, and I wish that wherever he is now, hopefully, he's at peace.
Feleona's POV . "Hi, baby. It's your godmother here. Ang gwapo mo talaga. Nagmana ka sa daddy mo. . . ang mga mata mo, ang makakapal na kilay mo na parang galit ka yata makatitig sa akin, baby ano? At ang muscles mo? Tsk, nagmana sa daddy. Tiyak magiging marine ka rin katulad ng daddy mo." Napangiwi ako nang marinig ito at nilingon ko na siya. "Navy marine, Carmella," pagtatama ko sa kanya. Napalingon agad siya sa akin at bahagyang natawa. "Oh well, mgkapareho lang naman ang lahat. Walang pinagkaiba!" pilyang ngiti niya. Ibinalik na ang mga mata kay Gabby at masaya siyang nakikipaglaro sa bata. I don't know why until now she's still here. Tatlong buwan na! At mukhang walang plano na bumalik si Carmella ng Italya. I have no complaints. I like this anyway because she helped me a lot with looking after baby Gabby. Elsa manages to start a job on the nearby farm a few kilometres away. And Carmella doesn't work. She doesn't need to work, I bet. Marami naman kasing pera ang bruha. "Fo
Gabriel's POV . "Bilib talaga sa ako tigas ng puso mo, Gabriel. Until when are you going to act like this? Hindi ka ba naawa kay Feleona? Sa magiging anak ninyong dalawa?" My hand fisted, and my jaw clenched while listening to her. Every day was the same, and it was constant torture for me. Do I like this? No, I never like this, and I don't want this to happen. But what else is left to take the risk? One mistake was enough, and I don't want to repeat it. She will suffer more if she sees me like this. Gamit ang kamay ay pinagalaw ko ang wheelchair para makalayo sa kanya. Ang personal na nurse ko agad na is Constantine, ang umalalay sa akin para makatayo ako at makapasok sa loob ng banyo. "Gabriel! Listen to me. I want to fly to Australia because I have had enough of this! If you are stubborn, then nothing is left for me to do. I have done my part, Gabriel, and the Supremo is looking good. . . After all, he beats the hell out of his cancer. Huh, tama nga naman ang kasabihan na mas