Gun XVII

Elaine

Hindi maawat ang ngiti ko nang bigla akong yakapin ni Louis. “Did you love it, wife?” tanong niya na agad kong ikinatango. Sino bang babae ang hindi matutuwa sa oras na ma-surprise sila nang ganito?

Nang bumitiw sa pagkakayakap si Louis ay bigla naman akong niyapos ng yakap ni Tita Hacel. “Congratulations to the both of you. I can’t wait to see you wearing your wedding gown.” Kaagad naman akong napangiti sa sinabi niya, kahit ako rin ay nae-excite makita ang sarili ko na nakasuot ng gown. Ni hindi ko kasi in-expect na mararanasan ko ang ganito hanggang sa dumating si Louis at ipinaramdam sa akin na maaari din akong ituring na special katulad ng ibang babae.

Ang buong akala ko nga noon ay si Kaizer ang magpaparamdam sa akin nang ganito. Naging crush ko kasi siya noong tumuntong ako ng college. Lagi niya sa akin ipinararamdam na maganda ako, ngunit sadyang maliit talaga ang mundo dahil sa pinsan niya ako nahulog at mapapangasawa ko na ito.

“Maraming salamat po, Tita Hacel. Kahit ako po ay nae-excite rin,” wika ko. Nagulat naman ako nang lumawak ang ngiti niya at bigla akong hinawakan sa kamay para tumalon. Hindi ko alam kung ano ang magiging ekspresyon ko, ngunit mabuti na lamang ay lumapit si Tito Izaak sa amin.

“Tama na ’yan, honey. Ang mabuti pa ay pumunta na tayo sa venue. Mukhang nandoon na ang lahat ng bisita,” sambit ni Tito Izaak na muntik nang ikalaglag ng panga ko dahil nakasuot lang ako ng jumper. Wala ring nabanggit si Louis na may nangyayaring ganito. Kung sabagay, kung sinabi niya ay malalaman ko na may pinaplano siya.

“Yeah, I nearly forgot, where’s Blaire? Huwag kang mag-alala, Elaine. Ipinagdala kita ng dress na puwede mong isuot,” wika ni Tita Hacel na agad kong ipinagpasalamat.

Lumapit naman sa akin si Ama at hinalikan ako sa noo. “Congratulations, anak. Pasensya ka na kung hindi ko sinabi ang balak ni Louis, a? Gusto ko rin kasing makita na maging masaya ka lalo na’t gustong-gusto mo ang mga surprise,” wika ni Ama at hinalikan ako sa noo. Napangiti ako. 

Niyakap ko siya nang mahigpit. “Maraming salamat po, Ama,” sambit ko. Tinapik niya lang ako nang marahan at kinausap si Tito Izaak.

“Halika na, Elaine,” nakangiting wika ni Tita Hacel at naglakad kami papunta sa isang silid. Nagulat naman ako nang makitang nakatingin sa gawi namin si Tyron at mukhang malungkot ito.

Ano kaya ang nangyari sa isang ’yon?

Nang tingnan ko ang nasa harap namin ay nakatingin din sa gawi niya ang isa sa katulong na nagtatrabaho sa mansion ni Louis. Hmm, mukhang may something sa kanila, a?

“Alam mo ba, pinag-uusapan namin ni Izaak na gumawa rin ng kasunod kay Louis para may kalaro ang magiging anak ninyong dalawa? Hindi ba, maganda ang bagay na ’yon?” masayang tanong ni Tita Hacel habang nakapulupot ang dalawang kamay sa braso ko. Mukhang hindi siya nagbibiro sa sinasabi niya, pero iniisip ko pa lang ang nangyari sa amin ni Louis sa hospital ay parang ayaw ko munang magkaanak. Kung sa p********k pa lang ay masakit na, paano pa kaya sa panganganak?

“Bakit namumutla ka? May nasabi ba akong masama, hija?” tanong niya. Binigyan ko lang siya ng isang ngiti upang hindi na ito mag-alala.

“A, wala po, Tita Hacel. May naisip lang po ako,” pagdadahilan ko habang inaalis sa isipan ang ginawa namin ni Louis.

“Hays, ilang beses ko bang sasabihin na tawagin mo akong Mommy Hacel. Alam mo namang para ka na rin naming anak ni Izaak,” wika niya. Magsasalita pa sana ako nang bigla kaming huminto sa isang puting pinto na may iba’t ibang disenyo.

“Nandito na pala tayo. Halika na, hija,” sambit ni Mommy Hacel. Hindi pa rin ako sanay tawagin siya nang ganoon, ngunit mukhang magtatampo ito once na hindi ko sundin ang gusto niya.

Dahan-dahang itong pinihit ng isang babaeng kasama rin namin at pagkabukas nito ay tumambad sa amin ang isang silid na kulay violet. Ang unang kumuha sa atensyon ko ay ang lilac flowers na nakalagay sa vase. 

“This room is so beautiful,” wika ko habang inaamoy ang lilac flowers. Lumapit naman sa akin si Mommy Hacel na kaagad kong ikinaayos ng tayo.

“That’s alright. We both love flowers and I’m happy about that. By the way, this room is mine. We bought it para alam mo na kung gusto naming magbakasyon sa isang beach. And ayaw namin na masyadong malayo sa bahay,” pagkukuwento niya na kaagad ko namang ikinangiti. Noong una, ang akala ko ay masungit talaga siya, pero ngayon, masasabi kong mabuti siyang ina at hindi lang ’yon, maganda rin ang turing niya sa akin.

Masasabi kong suwerte na ako dahil mabait ang mga magulang ni Louis. Palagi kasing nababasa ko sa mga romance novel na ayaw sa kanila ng hipag nila dahil ang akala ng mga ito ay nakukuha ng mga asawa ng anak nila ang atensyon na para sa kanila katulad na lamang ng kapitbahay namin. Naririnig namin lagi ang bangayan ng mga ito dahil sinasabi ng hipag niya na walang pakikisama ang asawa ng anak niya sa kaniya.

“Ang ganda po ng design ng kuwarto. Sino po ang nag-design?” tanong ko. Masyado kasing nakamamangha ang pagkakaayos ng mga gamit at kung gaano kaperpekto ang mga linya sa silid. Ni wala man lang itong paling. Masasabi kong pinaglaanan ito ng pera at pansin para maging ganito kaganda tingnan.

“Naku, hija. Hindi na kami lalayo pa dahil engineer ang pamangkin ni Izaak. Napakagaling nga ng batang ’yon. Siguradong nasa party siya. Mamaya ay ipapakilala kita,” nakangiting sagot niya. Naputol ang pagkukuwentuhan namin nang biglang may kumatok sa pinto.

“Are you done changing your clothes?” tanong ni Louis na agad naming ikinatingin sa isa’t isa ni Mommy Hacel dahil hindi pa kami nakapagpapalit ng damit.

“Just wait, we are almost done,” pagsisinungaling ni Mommy Hacel. Agad niya namang sinenyasan ang dalawang babae na kasama namin at kinuha ng mga ito ang dalawang dress na nasa loob ng paper bag na dala nila.

Nang ilabas nila ito ay tumambad rito ang yellow na sheath na dress. May design ito na parang pa-corset sa gitna at ang isa ay fitted mermaid dress na kulay red. Agaw pansin ang tulle skirt nito at ang beads na design. Siguradong kapag isinuot ito ay lalabas ang hubog ng isang babae, ngunit never pa ako nakapagsuot ng ganitong dress dahil puro maxi at pouf ang binibili ko.

“Hmm, don’t you like it, Elaine?” tanong ni Mommy Hacel. Kaagad tuloy akong napatingin sa kaniya. Iniisip ko kasi kung babagay sa akin ang dress na ganito.

“I like it. Iniisip ko lang po kung babagay ba sa akin ang ganito kagandang dress,” wika ko at bahagyang napakamot ng ulo dahil sa hiya. 

Hinawakan lang niya ako sa magkabilang balikat at nagsimulang magsalita. “You’re beautiful, Elaine. Siguradong babagay sa ’yo ang damit kaya huwag kang mag-alala. Halika na at isuot na natin,” excited na sambit niya. Hindi naman maitago ang ngiti ko dahil napaka-sweet ni Mommy Hacel. Na-miss ko tuloy ang ina ko. Sayang lang at hindi ko siya masyadong nakasama nang matagal.

Sigurado ako na matutuwa siya sa oras na makita ang anak niya na malapit nang ikasal.

“Maraming salamat po, M-Mommy Hacel,” nauutal na wika ko dahil hindi pa rin ako sanay na tawagin siya nang ganito.

“Blaire and Roseta, tulungan n’yo na kaming magpalit. Baka mainip na sina Izaak,” wika ni Mommy Hacel. Dumako ang tingin ko sa babaeng lumapit sa akin at tinulungan ako mag-ayos. Siya ang babae na tinitingnan kanina ni Tyron. Hindi ako puwedeng magkamali.

Ang mga malulungkot na tingin nilang dalawa para sa isa’t isa ay alam kong may kakaibang kahulugan. Ngunit ano iyon?

“Ma’am Elaine, puwede n’yo po bang ibaba ang suot ninyo?” tanong nito na nagpabalik sa akin sarili. Masyado pala akong natulala dahil sa iniisip ko. Hindi ko namalayan na sinisimulan na niyang tanggalin ang pang-itaas ko.

“Pasensiya ka na, ako na ang magtatanggal,” wika ko. Tumango naman siya at sinimulan ko nang tanggalin ang damit ko. Tinulungan niya akong ikabit ang mermaid dress dahil medyo komplikado ito isuot.

Dahan-dahan niyang isinara ang zipper sa likod nito at ipinatong ko naman ang decorated straps sa balikat ko. 

“You look so perfect in that dress, Elaine,” papuri ni Mommy Hacel. Tiningnan ko naman ang sarili ko sa pabilog na salamin na nasa silid at hindi ako makapaniwala na bumagay sa akin ang dress.

Hindi ko naman mapigilang tumakbo papunta kay Mommy Hacel at niyakap siya nang mahigpit. “Maraming salamat po,” sambit ko. Tinapik niya naman ang likod ko kaya agad akong napabitiw.

“Pasensiya na po, masyado lang po akong nadala dahil hindi ko akalain na makapagsusuot ako ng ganito kaganda na damit,” wika ko. Hinawakan niya lang ako sa ulo at mahinang tinapik ito.

“Ayos lang, ituring mo na rin ako na parang tunay mong ina,” sambit niya. Napatango naman ako at binati siya dahil bumagay rin sa kaniya ang suot niya.

“Roseta, ayusin mo ang buhok namin at ikaw naman, Blaire, lagyan mo ng kaunting makeup si Elaine,” utos nito na ikinatango na lamang ng dalawa. 

Mga ilang minuto pa ay natapos na. Ang ginawa sa buhok ko ni Roseta ay pa-side bun na hindi ko alam na bagay pala sa akin. Puro kasi ponytail lang ang ginagawa ko dati dahil wala naman akong importanteng pupuntahan kundi sa campus lang namin. 

“Tingnan mo, bagay sa ’yo ang ayos,” sambit ni Blaire. Nang ma-realize niya ang sinabi ay agad siyang humingi ng paumanhin. Hinawakan ko lang siya sa balikat at sumang-ayon sa sinabi niya.

“Maganda kasi ang pagkaka-makeup mo,” pagbati ko sa kaniya. Agad naman siyang napangiti at nagpasalamat sa akin.

“Elaine, are you ready? Let’s go. Sa tingin ko ay inip na inip na sila kahihintay sa atin,” wika ni Mommy Hacel. Tumayo kaming dalawa lumabas.

Pagkapunta namin sa kinaroroonan nina Louis ay agad nabaling sa amin ang mga tingin nila. “Well, how do we look?” tanong ni Mommy Hacel at niyakap si Tito Izaak na nasa gawi nina Ama.

Naiwan akong nakatayo sa kinaroroonan ko nang biglang lumapit sa akin si Louis at hinalikan ako sa noo. “You’re freaking gorgeous,” bulong niya sa akin na ikinapula ng pisngi ko.

“Okay, pero hindi mo man lang ba ako babatiin? Nakakatampo ka naman,” wika ni Mommy Hacel at humawak pa sa kaliwang dibdib niya na parang nasasaktan. Agad naman akong napatawa nang palihim.

“Dad is there to compliment you,” reklamo naman ni Louis na ikinairap nito. Lumapit sa akin si Kaizer at akmang yayakapin ako nang bigla itong pigilan ni Louis.

“Hands off, dude. Find yourself a woman to hug on,” sambit nito na kaagad ikinakunot ng noo ni Kaizer.

“Sino ang nagsabing pagmamay-ari mo si Elaine? Isa pa, ako kaya ang unang naging crush niya bago ikaw!” asik ni Kaizer na ikinalaki ko ng mata. Paano niya nalaman ang bagay na ’yon? 

“I don’t fucking care, so move,” sigaw ni Louis na kaagad ikinatawa ni Kaizer. Agad naman akong napakunot ng noo dahil sa ginawa niya. Bakit bigla na lang nag-iba ang aura ni Louis?

“Teka, sandali lang naman,” wika ko dahil ang bilis niyang maglakad. Ang hirap kayang tumakbo sa ganitong suot lalo na sa heels na ipinasuot sa akin ni Mommy Hacel.

“Is that true?” tanong ni Louis nang bigla siyang huminto. Nasa labas na kami at tanaw na tanaw mula rito ang beach.

“Ang alin ba?” balik kong tanong sa kaniya dahil bigla na lang siyang gumano'n.

“Is it true that you have a crush on Kaizer?” pag-uulit niya. This time, humarap na siya sa akin at itinaas ang baba ko para magkatitigan kami.

“Oo, pero dati lang ’yon, ano. Ikaw na ang gusto ko ngayon!” wika ko. Halata sa mukha niya na nalungkot siya sa sinabi ko at akmang tatalikod na nang bigla ko siyang yakapin.

“Wala ka bang tiwala sa sinabi ko?” tanong ko sa kaniya. Tumingala ako upang tingnan ang mga mata niya na pilit niyang iniiwas sa akin.

“I have a trust on you. It’s just that I’m—”  

Tumingkayad ako upang idampi ang labi ko sa kaniya. Mabuti na lamang ay tumangkad ako nang kaunti dahil sa heels na ito kahit medyo masakit sa paa suotin.

“Ano ba ’yan, live p*rn,” reklamo ni Tyron. Agad naman akong bumitiw sa halikan namin ni Louis nang bigla niya akong hatakin sa baywang.

“Don’t mind that idiot,” wika niya at bigla akong hinalikan. Narinig ko ang pag-click ng camera mula sa likod na agad kong ikinalaki ng mata.

Huwag mong sabihing p-in-icture-an kami ni Tyron?