Lashnia Guirro
After a month, nagulat ang lahat na lumabas si Lia sa kwarto nito pagkatapos magkulong sa loob ng isang buwan.
"Lady Lashnia, where are you going?" tanong ng isa mga tauhan nila.
"I'm going to see my mother"
Dala ang sakit na naranasan ay walang ibang iniisip ang dalaga kundi ang makapaghiganti sa lahat.
Pinuntahan ni Lia ang bahay ng ina. Nagulat si Violet nang makita niya ang kanyang anak sa labas ng bahay nila. Masayang-masaya si Violet pero iba ang nararamdaman ni Lia. Iba ang pakay niya kung bakit pinuntahan niya ang ina sa bahay nito.
"Lia, anak" yayakapin na sana siya ni Violet ng bahagyang umatras ang dalaga na ikinahinto nito.Aaminin niyang nasaktan siya sa inakto ng anak pero wala siyang ibang choice kundi ang intindihin ito dahil malaki ang kasalanan niya sa anak niya at alam niya iyon.
"I'm not here para makipagyakapan sa'yo. Where's your daughter?" walang emotion ang mukha nito habang nakating
Lashnia Guirro"Lia" bago ako humarap kay Ria ay nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga. Nakakadiri talaga ang lahat sa kaniya. I don't like her. I hater her."Yes? Tapos ka na?""Yep. Thank you for waiting. Nga pala, since malapit ng gumabi, samin ka nalang kaya kumain"I stop for a while. Not bad. Mas maiging dapat mas dumikit ako sa kaniya. I wanna know kung sino ang ama ng batang dinadala niya."Sige"Sumama ako sa kaniya sa tinutuluyan niya. I thought she's homeless since lumayas siya sa ina ko. May tao pa palang kumopkop sa kaniya."Sinong kasama mo dito?""My friend, Divine"Friend? Another pest like her."Oh nakauwi ka na palang buntis ka. Saan ka galing?" sabi nong babaeng may mahabang kulot na buhok na hindi naman kaputian. She's pretty tho. but I don't like her. She's like a b*tch."Sa plaza lang. Anyway, this is Lia and Lia this is my friend Divine" pagpapakilala niya sa'min.
Lashnia GuirroI chose to stay. Pinili kong manatili sa tabi nila para masubay-bayan ang kilos nila lalo na ng malanding babae na yan.Nakilala ko na rin ang ilan sa mga kaibigan niya na sina Agatha at Angie. They are bunch of pests. All of them are parasites.Years had passed, I'm always observing Steven from afar. I'm happy for him lalo na't siya na ang namamahala sa kompanya ng pamilya nilaBut alam kong hindi matatapos ang lahat. Hindi pa kami magiging okay as long as that b*tch and her son are alive.But things doesn't went well. Nagkasakit si dad so I need to take over his business. Ako ang namamahala sa mga illegal na negosyo niya at ng Casino while pretending to be friends with Ria and her squad.Si Hivo habang lumalaki ay nakikita ko si Steven sa kaniya. He looks exactly like his father.Too perfect kung sana ako ang ina niya. Magiging masaya siguro si Steven. It's not a bad idea also na palitan si Ria bilang ina ni Hiv
"Sigurado ka na ba sa desisyon mo?"Sigurado na 'ko sa desisyon ko ngayon. Yung partnership sa company."Yes" seryosong sabi ko habang pina finalize ko ang lahat."Okay wife, na email ko na siya. In any minute pupunta na yun dito""Sige. Thank you Vios""No problem" aniya at umexit.Naalala ko bigla ang sinabi ni Amanda. Now it make sense. Yung unang nagkita kami sa plaza habang ipinagbubuntis ko si Hivo.Natatandaan ko pa yung araw na lumapit siya sa'kin. Yung araw na nagpakilala siya at yung araw na naging mag kaibigan kami.Hindi coincidence ang pag kikita namin dahil maaaring ako talaga ang sadya niya nang araw na yun.Possibleng pinuntahan niya ko sa araw na yun at hindi ko aakalaing kinaibigan niya ko para sa plano niya.Kaya ba hindi ko mahanap si Steven sa Canada noon? Kaya ba umabot ng anim na taon ang pag hahanap ko sa kaniya dahil sa clues na nagbibigay pag-asa sa'kin na sa
May bagong branch itatayo ang company namin kasama of course ang company ni Steven. It's a big project so we're working on it together. May e la-launch kaming new business na alam kong papatok sa lahat."Mama, can I come?" tanong ng anak kong babae habang nagbibihis ako. Akala niya siguro ay may lakad akong iba dahil hindi ako naka business suit ngayon though I wear denim jeans and I paired it with white long sleeves. Susuotin ko din naman yung coat but later. Kailangan kong mag suot kung saan, makaka lakad ako ng matiwasay since makakasalamuha ko mamaya ang mga construction workers."Anak, ano kasi, pupunta si mama sa bagong business na itatayo natin at dahil delikado doon para sa mga bata so it's safe for you to stay here with your nanny""Pero mama. It's boring here. Kuya is not here and papa is working too"My youngest, sanay na tawaging papa si Vios. I wonder kung matatawag niya kayang papa si Steven oras na ipakilala ko siya dito?"Anak
"Hintayin mo muna ako"Yan kasi. Sobrang tagal niya mag bihis. Kanina ko pa sinasabi sa kaniya na maaga kami aalis."Hala! Maka-irap tong sang to parang nagmamadaling teenager para makita ang crush niya. Woy gising! Di ka na virgin"Inis kong binato sa kaniya ang sandal ko. Mabuti at nakailag dahil kung hindi, black eye aabutin niya sa'kin."Bibig mo di na virgin" sabi ko."To naman. Sandali nga lang e. O ito na sandal mo. Kung saan-saan tinatapon. Hindi porke mayaman ka na, itatapon mo na lang basta-basta yang mga bagay sa-""Kung di titigil yang bibig mo kakangawa, ipapakain ko sa'yo tong hawak kong Prada bag""Wow! Porke branded yung bag, dapat kung banggitin ang salitang bag may kasamang brand. Maiba ka na talaga madame"Walang sali-salita, ibin
Ilang minutes pa kami naghintay sa labas. Gusto ko na talagang pumasok pero alam kong hindi kami papapasukin sa loob ayon sa protocol ng school. "Babe, calm down" Kahit anong sabihin ni Steven na kumalma ako, impossible yatang mangyari yun lalo na't alam kong possibleng ang anak ko ang tinutukoy ng mga bata kanina. "Tawagan ko na kaya yung teacher nila o principal" tanong ko. Lumapit ako sa guard. Magbabasakali ako na pwede bang pumasok sa loob kahit sandali lang. "Sir kahit sandali lang. Pupuntahan ko lang ang anak ko." "Ma'am, pasensya na po. Sumusunod lang po ako sa taas na bawal magpapasok ng kung sino" "Pero kuya, hindi ako kung sino-sino lang. Yung anak ko po- "Mama" agad akong napalingon sa tumawag sa'kin. It's my son at halos takbuhin ko ang distansya sa pagitan namin lalo na nang makita ang mga pasa nito sa labi at ibang parte ng mukha. "What hap
"Masakit pa?" nag-aalalang tanong ni Steven sa anak habang nililinisan ang pasa nito sa mukha. "No papa. Hindi na masakit" natatawang sagot ni Hivo dahil kanina pa siya tinatanong ng ama kung masakit ba o hindi. "Just tell me son if masakit, we'll go to hospital" napakamot sa ulo ang bata dahil na realize niya ngayon lang na mas grabe mag-alala ang papa niya kesa sa mama niya. "Papa, you love here alone?" tanong ng anak habang nililibot ang paningin sa condo na tinuluyan nila noon. "Yes. Why?" Humiga si Hivo sa kama ng ama. Tapos na silang dalawa mag shower kaya they are all fresh. "You must be lonely here pa kasi wala kang kasama" It is. Sobrang lungkot noong mga panahon na wala ang mag-ina niya sa buhay niya. Pero wala siyang pagpipilian kundi ang gawin yun dahil may isang buhay ang malalagay sa kapahamakan pag hindi niya sinunod ang gusto nito. "Papa, we will be happy if Stefanny is her" s
"Are you excited son?" tanong ni Hivo sa anak. Kasalukuyan nilang binabaybay ang daan papunta sa resort na nabili niya kamakailan lang. "Yes papa" hindi rin maitago ni Hivo ang saya lalo na't sa beach sila pupunta kasama ang ama. Naka sando at short ito terno sa suot ni Steven. Sa loob ng ilang oras na magkasama sila ay na pag planuhan na nila ang gagawin nila kasama na ang susuotin nila ngayong araw. Masaya si Steven kasama ang anak pero ang isipan niya ay lumilipad kay Ria sa isang anak nito na si Stefanny. Hindi siya mapakali. Gusto niyang malaman kung huli na na siya para bawiin ang mag-ina niya gayong may anak na ito kay Vios. Gusto niyang magwala at magalit o uminom pero dahil sa anak niya, pinigilan niya ang sarili niya. Besides, kasalanan niya rin kung bakit humantong sa ganito ang lahat. "Papa" tawag ni Hivo kay Steven nang maisip ang tao na gusto niyang makita ulit noon pa man. "Nasaan si tit
“Pa, namiss kita,” sabi ko habang nakatingin sa libingan nila ni mama. “Pasensya na po kayo kung ngayon lang ako nakadalaw sa inyo ah?” mahinahong sabi ko. “Sila po ba si lolo at lola, papa?” ang maliit at mahinhing boses ni Snow sa likuran. Lumingon ako sa kanila ni Yenro. “Hali ka anak, pakilala kita kay lolo at lola mo,” ang sabi ko. First ni Snow makasama sa amin dito sa puntod ni mama at papa. Hindi namin siya inaalis ni Yenro sa isla noon dahil hinuhuli pa nila ang mga iilang galamay ni Lia. Kung makalabas man siya ng isla, sobrang bantay sarado at limited lang ang mapupuntahan niya. Lumapit silang dalawa ng ama niya sa akin. Ngumiti ako kay Yenro at hinarap muli si mama at papa. “Ma, pa, this is my daughter and— “Her husband ma, pa,” pagtatapos ni Yenro sa sasabihin ko sana. Natatawa akong yumakap sa kaniya ng patagilid habang sa si Snow naman ay lumapit sa puntod ng lolo at lola niya. “If wala ka, baka kasama ko na sila ngayon.” Sabi ko. Dinungaw niya ako at bahagyan
10 years later, Masaya na ako no'ng makasama ko ang anak ko at si Yenro ng payapa pero mas sumaya ako no'ng nahuli na si Lia sa pamamagitan ni Ria. Masiyadong maganda ang plot twist na hindi pala pangkaraniwang tao si Ria. Kaya ayun, nahuli si Lia at nasa kalalagyan niya ngayon na ni sinag ng araw ay hindi niya makikita. Masaya akong masaya na si Steven ngayon, at masaya ako sa piling ni Yenro. Masaya akong hindi lang kami ang narito sa isla kundi halos lahat ng mga magbabarkada. Dito na namin pinili manirahan sa Isla. "Ate," napatingin ako kay Hannah na ngayon ay, maayos na. Sa awa ng Diyos ay maayos na ang buhay niya. Minsan lang, napapangiwi ako sa ate niya pero sobrang saya ko na maayos na kami. No'ng may pinagdadaaanan siya, hindi ako nagdalawang isip na aalagaan siya. Ako ang naiiwan sa kaniya habang busy sila sa laban kay Lia. Tapos na ang paghihirap ko. Ngunit na ipasa sa kanila ang lahat ng sakit na dinanas ko. "Hindi pa nga pala ako nagpapasalamat," aniya habang sum
“Kamusta naman ang buhay kasama ni Yenro mo?” tanong ni Chichi habang nilalantakan namin ang langka na natira mula sa kinuha ni Yenro kahapon. “Ayos lang naman,” sagot ko ng nakangiti. Masaya talaga ako at ang gaan gaan ng pakiamdam ko ngayon na kasama ko si Chichi. Masaya na ako na wala na akong iisipin pang Lia. Masaya rin ako na kasama ko si Yenro. At mas sumayo ako na kahit papaano, ang itinuring kong kapatid ay narito kasama ko. “Si Arman nga pala, kamusta na siya?” namiss ko rin kasi siya dahil medyo matagal na kaming hindi nagkikita. Isa din iyong kuya ko e. Kasal man kami, ang turingan namin sa isa’t-isa ay hindi lalagpas bilang isang kapatid. “Ayun, masaya sa boyfriend niya,” natatawang sabi niya. Alam kong masaya na siya sa kalagayan ni Arman ngayon. At matagal na rin namang pinag-isipan ni Arman na pumunta ng Thailand para sa jowa niya. “Kamusta nga pala ang buhay mo sa Thailand?” tanong ko kasi alam kong nasa Canada na ang buhay niya. Kung hindi dahil sa akin, baka nas
"I'll give this p*ssy to you, 5 to 9, 9 to 5!" Napapikit ako at naririndi na dahil pang ilang ulit na iyang kinanta ni Yenro. Kanina pa ako nagising at nasa sala ako para mag unat unat. Pagka gising ko palang narinig ko ng kinakanta niya yan. At halos hindi ko na mabilang na sa loob ng 20 minutes, inulit ulit niyang kantahin yan. "Hindi ka ba talaga titigil? Pang ilang ulit mo ng kinanta yan?"Nakita ko ang paglingon niya sa akin at pagkagat niya sa pang ibabang labi niya para pigilan na huwag matawa sa mukha kong nakabusangot. Hubad baro siya ngayon at pakiramdam ko ay feel na feel talaga niya ang moment.Hindi ko alam kung ano pero may plano yata si Yenro na mag-apply bilang bouncer sa bar. Bakit ba siya nakahubad? Ano? Flex lang niya katawang lupa niya? "Good morning, baby. Bakit hindi ka nakangiti ngayon?"Pinandilatan ko siya ng mata. Hindi ko alam kung nanti-trip ba siya o seryoso. Mukha talaga siyang engot sa harapan ko ngayon at kita na ngang bad trip ako, mas babadtripin
"Yenro," tawag ko sa kaniya."Love?" busy siya ngayon sa laptop niya. Feeling ko ay minomonitor niya ang drone na nakapalibot sa amin. Lumapit ako sa gawi niya at sinalubong naman niya ako ng haIik. Umupo ako sa tabi niya. Hirap na ako sa tiyan ko. Ang laki na e."Kamusta si Steven?" ang tanong ko."He's fine." Ang sagot niya. Tumingin ako sa mata niya na ayaw niyang iharap sa akin.Napabuntong hininga ako. Alam kong hindi. He must be suffering now. I know it kasi iyong ang nararamdaman ko. Hindi niya pa rin alam nasaan ang mag-ina niya ngayon and nakikiplastikan pa siya kay Lia na lantaran ng nagpapapansin sa kaniya. "Nakakaawa siya." Ang sabi ko.Kinuha niya ang ulo ko at isinandal sa kaniya. "He'll be fine. Ang mahalaga, dito ka lang sa bahay."Peke kaming ikinasal ni Steven para lang palabasin na kasal na siya sa akin at galitin si Lia. At ngayon nga, si Lia, ginagaya si Ria. Nakikipapel na siya sa buhay ni Steven. I know how hard it is for him dahil araw araw siyang nakikipag
“Amanda, this is my mother, Sonya,” pagpapakilala ni Lia sa ina niya na siyang nag-alaga daw kay Ria. Ilang buwan ng nagta-trabaho si Ria kay Steven at wala na akong ibang ginawa kun’di ang maging kontrabida sa buhay niya. Lagi kong pinagpipilitan ang sarili ko sa buhay ni Steven kahit harap-harapan niya akong tinataboy. Kada pamam@ldita ko sa kanila, double din ang sakit na nararamdaman ko. Rinig na rinig ko kung paano gamitin ni Lia ang mga tao sa paligid niya makuha lang si Steven. Ganoon siya ka desperada. Kahit mama niya na gusto lang bumawi sa kaniya ay gagamitin niya. Umiiyak na ako sa kwarto dahil wala na akong mahahawakan pa. Nagkulong na ako dito ng ilang araw. Noong una, sabi ko bahala na pero hindi ko pala kaya madamay ang anak namin ni Yenro. Nalala ko sa resto, kita ko ang pagkamuhi sa mata ni Ria. Pero sobrang saya ko ng hindi niya hihiwalayan si Steven kahit pa mama na niya ang nagsabi na hiwalayan niya ito. Iniisip niya siguong ako ang anak ng mama niya. Hindi
“She’s here again? Can you tell her to leave?” matigas na sabi ni Steven nang papasok ako sa loob ng bahay niya. Pumasok pa rin ako at ngumiti sa harapan niya. “Ano ba Amanda! I said, leave. Hindi nga kita papanagutan!” Ang sabi niya. I am pregnant. Pero si Yenro ang ama. I am 2 months old pregnant. Akala ko si Steven lang mag-isa sa bahay niya, nagulat ako nang makita si Yenro na nanlalaki ang mata nang makita ako at ang tiyan ko. After naming mag-usap matapos non ay umalis na siya at hindi nagpakita. Ngayon pa kami nagkitang muli. Nakakainis at nakakaiyak dahil alam ko sa sarili ko na hinahanap ko siya pero alam rin ng utak ko na hindi pwede. “Steven, bakit hindi? Anak mo ito!” Sigaw ko. “Anong anak? Ni hindi ko nga maalala na may nangyari sa atin no’ng magsama tayo. How can I be the father?” Hindi nagsalita si Yenro. Pero alam kong igting ang panga niya at doon sa baso niya na may alak ang tingin. “Kung hindi ka aalis sa bahay ko, ako ang aalis!” “Your mom approved aboou
“Nasa labas pa ba si Yenro?” tanong ko kay Ben. “Yes,” sabi ni Ben sa akin. Mahigit sampung minuto ng nag do-doorbell si Yenro sa labas ng bahay ni Ben. “Open the fvcking door Ben or I’ll crush it!” nagsimula na siyang sumigaw. Umakyat na nga siya sa gate na nakasara tas ngayon, may balak pa siyang magwala. “Dito ka lang at huwag ka ng lumabas. Ako na ang bahala sa kaniya,” sabi ni Ben. Pagbukas ng pintuan, agad iyong sinara ni Ben para hindi makapasok si Yenro. “Open that fvcking door. Dammit! She’s hiding inside your house!” “Sino bang tinutukoy mo?” rinig tanong ni Ben. “Steven told me na magkasama kayo ni Amanda nang pumunat doon sa gulfing niyo!” “Nagkita lang kami. So? Anong problema mo?” “TABI! KUKUNIN KO SIYA!” “You can’t! That’s trespassing.” “THEN SUE ME! FVCK YOU!” Nakagat ko ng mariin ang labi ko. Sobra na ang galit ni Yenro para murahin niya ang kaibigan niya. “AMANDA! GET OUT!” He’s really certain that I am here. May kumalampag sa pintuan. Nang sumilip ako
Napadaing ako nang magising ako dahil kay Yenro na busy na naman sa kakahaIik sa katawan ko. "Yenro, pagod ako," paungol na sabi ko. Hindi siya nakinig. Hinarap niya ako sa kaniya at nang magtagpo ang paningin namin, nasalubong ko ang mabibigat niyang tingin. "I want more," bulong niya. Tumingin ako sa baba at nakitang nakatayo na naman yun. "Hindi ba yan napapagod?" kunot noong tanong ko. Imbes na sagutin ay siniil niya ako ng haIik sa labi. Akala ko ba Amanda pagod ka? Bakit nagpapadala ka sa mga haIik ng lalaking ito? Nababaliw na rin yata ako dahil agad ko ring ipinulupot sa kaniyang leeg ang kamay ko. At nangyari na naman ng pa ulit ulit ang pagiisa ng aming katawan. Kinaumagahan, akala ko mauuna akong magising kay Yenro ngunit pagmulat ko ay wala na siya sa tabi ko. May nakahanda na ring pagkain sa mesa. Napangiti ako sa ginawa niya ngunit nagtataka ako kung saan siya nagpunta. Akala ko matatapos ang araw na ito na good mood ako, pero nagkamali ako. Dahil biglang pu